Ex vrouw komt na bijna 11 jaar om `alimentatie` op te eisen

[Tiny65]

Hallo allemaal,

Vrijdag jl krijg ik een aangetekende envelope aangeboden. Het was een brief van een advocaat die door mijn ex vrouw in de arm was genomen.
In die brief wordt mij dringend verzocht om een betalings voorstel te doen die in een redelijk kort tijdsbestek ingelost moest zijn.
Het gaat hier volgens de brief om achterstallige alimentatie van bijna 11 jaar terug. Ik wordt verzocht om het voorstel tot betalen binnen 10 dagen voor te leggen.
Bijna 11 jaar geleden ben ik ivm mijn financiele draagkracht moeten stoppen met het betalen van de alimentatie. Mijn advocaat heeft dit middels een brief met daarin de berekening van mijn draagkracht en mededeling dat ik het niet meer kon opbrengen kenbaar gemaakt aan mijn ex vrouw en haar advocaat. Ook werd er in die brief gevraagd of zij binnen zes weken wilde reageren en accoord gingen met ons voorstel.
Ruim 7 weken verder en geen reactie is er opnieuw een schrijven naar mijn ex gegaan met het verzoek om een reactie te geven op mijn voornemen om te stoppen met het betalen van de alimentatie ivm de financiele situatie. Opnieuw werd mijn ex verzocht op binnen 4 weken op die brief te reageren en zou er opnieuw geen reactie van haar of haar advocaat komen dat we er dan vanuit gaan dat zij accoord gingen met mijn voorstel en ik na die 4 weken dan ook zou stoppen met de alimentatie.
Ook op die brief is nooit gereageerd en er kwam ook geen reactie toen ik vanaf dat moment stopte met betalen.

Tot afgelopen vrijdag, bijna elf jaar later, eist mijn ex vrouw de alimentatie op met terugwerkende kracht. Terwijl mijn zoon waar het voor was nu al bijna een jaar bij mij woont en in september jl 18 jaar is geworden. Wie kan mij vertellen wat mijn rechten zijn en wat ik moet doen in deze.
Het kan toch niet zo zijn dat na elf jaar stil zwijgen nu mijn ex zomaar beslag kan leggen.
Ik zie jullie reactie´s graag te gemoed.

Gr Tiny

[HenkR]

[bona fides]

Hoe is het alimentatiebedrag 11 jaar geleden vastgelegd? In (of aangehecht aan) de echtscheidingsbeschikking?

Als de kinderalimentatie niet via een rechterlijke beschikking (of notariële akte) is vastgelegd heb je denk ik niet veel te vrezen. Alimentatie is bedoeld om in het levensonderhoud te voorzien, niet om er mooi van te sparen. Het is je vrouw inmiddels gelukt om rond te komen, dus er is geen duidelijke noodzaak meer om alsnog te betalen.

Als de kinderalimentatie wel via een rechterlijke beschikking is vastgelegd staat je vrouw sterker. Dan moet je het denk ik van die brieven hebben waar ze nooit op heeft gereageerd. Mocht ze beslag leggen, dan zul jij een kort geding moeten aanspannen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[HenkR]

[Tiny65]

De rechter heeft bij de scheiding inderdaad bepaalt dat ik f250, alimentatie moest betalen voor mijn zoon.
Bijna 3 jaar later kwam er verandering in mijn gezondheid en financiele situatie. Ik raakte bij een sportongeval gehandicapt en dat zorgde er weer voor dat ik meer onkosten had dan anders.
De veranderde levenssituatie en de gevolgen voor de alimentatie is doorgegeven aan mijn ex en haar advocaat en onze vraag was of zij wilde laten weten of zij accoord gingen met ons voornemen om te stoppen met de betaling van de alimentatie door de hierboven genoemde ingrijpende verandering.
Na 6 weken was er nog geen reactie van mijn ex vrouw of haar advocaat.
Mijn advocaat stelde een 2e brief op met daar in vermeld een verwijzing naar de als bijlage bijgevoegde 1e brief en nogmaals wordt mijn ex vriendelijk verzocht om te reageren alvorens tot uitvoer van de uitspraak wordt overgegaan.
Twee weken later is bij gebrek aan enige reactie van de zijde van mijn ex is er overgegaan tot uitvoer van de uitspraak en stopte de alimentatie.
Tussen mijn laatste betaling van de alimentatie en nu zit bijna 11 jaar. In die tussenliggende jaren is er nooit op enige wijze door mijn ex een reactie of wat dan ook geweest aangaande het stop zetten van de alimentatie.
Ze heeft ook nooit bij de daarvoor bedoelde gemeentelijke hulpinstanties aan geklopt.

De enige en eerste reactie kwam vrijdag jl. met de aangetekende brief met dreigende taal om over tegaan tot het betalen van de alimentatie. De correspondentie van mijn advocaat met de hare, bedoeld als de 2 brieven eerder beschreven, zijn nog in mijn bezit.

Het kan toch niet zo zijn dat ik na het stopzetten van de alimentatie, wat niet anders kon, omdat ik door mijn handicap invalide werd en in de WAO terechtkwam. Daardoor dus financieel zeer veel moest inleveren, het niet reageren op herhaaldelijk verzoek door mijn advocaat en in de bijna elf jaar na het stoppen van de alimentalie op geen enkele wijze hoe dan ook ongenoegen kenbaar maakte over de uitblijvende alimentatie?
In die elf jaar is er ook met enige regelmaat contact en overleg geweest tussen mij en mijn ex ivm onze zoon. Ook tijdens die contacten heeft zij op geen enkele wijze haar ongenoegen geuit over de alimentatie.

[HenkR]

[nuytinck]

Het is in ieder geval verstandig zo spoedig mogelijk een advocaat te raadplegen. Hij moet dan een beroep doen op rechtsverwerking. Dit betekent dat, nu uw ex-echtgenote zo lang (11 jaar) heeft gewacht met het aanspraak maken op alimentatie, althans niet heeft gereageerd op mededelingen waaruit blijkt dat u zou gaan stoppen met het betalen van alimentatie (onder het stellen van een redelijke termijn voor een reactie van uw ex-echtgenote), rechtsuitoefening van haar zijde naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar is geworden.

prof. mr. André Nuytinck,
hoogleraar personen- en familierecht EUR en RU

[HenkR]

[Tiny65]

Goedemiddag,
Ik zal uw raad inderdaad opvolgen en een advocaat raadplegen. Wat mij zo tegen staat is dat zij door niet te reageren toestemde in de tenuitvoerlegging van de uitspraak, zoals mijn advocaat het toen omschreef. Dus accoord ging dat ik stopte met de alimentatie. Maar ze had toen ook de mogelijkheid om via de gemeentelijke sociale dienst om financiele ondersteuning te vragen en de sociale dienst zou op hun beurt mij doorlichten ofdat ik inderdaad niet draagkrachtig was. Ze heeft op geen enkele wijze of manier waardan ook kenbaar gemaakt dat ze het oneens was dat ik niet meer betaalde. Tegen onze zoon heeft ze zelfs gezegd geen geld aan te willen nemen van mij! Ook als we contact hadden over onze zoon over zaken als school, gezondheid etc heeft zij met geen enkel woord over de alimentatie gesproken. Daarnaast is het natuurlijk wel zo dat ik wel degelijk een financiele bijdrage leverde met bv. het betalen van contributie, nieuwe kleding, zakgeld etc.
Onze zoon woonde bij zijn moeder en kwam om het weekend bij mij en omdat we 5 min fietsen van elkaar woonde kwam hij ook tussendoor langs.
Vanaf december 2009 waren er steeds meer incidenten tussen mijn zoon en zijn moeder die vaak te maken hadden met de opvoeding en zijn omgang met mij. Dit escaleerde in januari van dit jaar en vanaf die tijd woont hij bij mij. In april heeft bij zijn moeder kenbaar gemaakt dat hij besloten heeft om hier bij mij te blijven wonen.

Als hoogleeraar heeft u er voor gestudeerd en bent u deskundig op dit gebied. Ik hoop dat de rechtsgang in Nederland hier een oplossing in heeft. Ik weet wel dat ze niet in het belang van onze zoon handeld, want deze heeft haar reeds gemeld dat als ze niet stopt met haar voornemen, hij alle contact zal verbreken.
Dit heeft overigens niet alleen met dit voorval te maken. Zijn moeder heeft mij jarenlang als een crimineel bestempeld tegenover mijn zoon, ze heeft mijn vrouw mishandeld en is daar voor veroordeeld enz. enz.

[Joey26]

Wat dhr Nuytinck schrijft lijkt me helder.
Zelf geef je ook nog aan dat de Sociale Dienst de situatie ook 11 jaar geaccepteerd heeft. Zij zullen vast wel naar jouw inkomen geïnformeerd hebben en aangezien jij een AOW uitkering hebt....
Advocaatje nemen, zit niks anders op, je komt schat ik zo in in aanmerking voor de volledige toevoeging, dus kost je € 90,- voor de procesksoten en € 50,- voor de rechtbankkosten áls het zover komt.
Wat mij enorm stoort is dat een advocaat zo'n vrouw voor serieus neemt en 1e haar geld uit haar zak klopt € 90,- (in de hoop dat hij haar heeft verteld dat ze een toevoeging kan krijgen) en vervolgens alles wat boven die € 90,- van de "maatschappij" vangt voor een zaak die compleet nergens op slaat.
Nog los van de emotionele schade zou dit verboden moeten zijn en moeten dit soort advocaten een douw krijgen.

[ouwe sloeber]

Het LBIO int alleen als de betalingsachterstand niet ouder is dan 6 maanden (net opgezocht).

Maar wat ik niet begrijp is dit: alimentatie moet toch ten goede komen van het kind. Als het kind inmiddels bij de vader woont, kan achterstallige alimentatie toch niet ten goede komen aan het kind als het aan de moeder wordt betaald? Dat is toch altijd de overweging bij een uitspraak? Wat is het beste voor het kind.


Hoe zit dat?

Overigens, ik neem aan dat het om kinderalimentatie gaat omdat u uw zoon noemt. Klopt dat?

[Tiny65]

Het gaat inderdaad om kinderalimentatie. Iedereen die mij kent als vader en persoon weet dat ik, zeker als het om mijn kind gaat, alles zou doen om hem niets te kort te laten komen.

Vanaf het moment dat ik aan mijn ex vertelde dat ik niet meer kon omgaan met haar manier van een gezins leven, steeds weer een sorry na een slippertje van haar etc..., heeft zij er alles aan gedaan om mijn leven kapot te maken op welke manier dan ook.
Met als grootste klap een poging tot zelfdoding op 30 april 1997 waarin zij onze, toen 4 jaar oude, zoon wilde meenemen.
Mijn zoon heeft door concentratieproblemen veel moeite gehad met de omgang met zichzelf, anderen en op school
Iom de huisarts zijn er half 2009 gesprekken geweest met een deskundige.
De uitslagen van die gesprekken gaven veel duidelijkheid voor hem en gaven een klap in zijn gezicht.
Beide ouders waren hem even lief, alleen mocht er thuis nooit over mij gesproken worden. Zijn moeder kapte elke poging om over zijn vader te praten af. Op deze manier wist mijn zoon niet meer goed om te gaan met zijn emotie etc.. In 5 jaar tijd heeft hij 4 middelbare scholen doorlopen en afgelopen schooljaar was het zijn examenjaar voor een opleiding die helemaal niet bij hem paste.
Daarom heeft in januari van dit jaar besloten om bij mij te komen wonen, zodat hij zich beter kon voorbereiden op zijn examens.
In de maanden daarna is hij veel veranderd, slaagde voor zijn examen en vond een mooie vervolgopleiding in een leerwerkbedrijf, is met zijn autorijles bezig, gaat in de weekenden op stap met kameraden etc.
Toen hij dat zijn moeder is gaan vertellen dat hij bij mij bleef, heeft hij als de bekende druppel aangegeven dat hij de eeuwige strijd van haar jegens mij spuugzat was.

[ouwe sloeber]

De tip is eerder gegeven, ga eens langs het juridisch loket.
Zelf weet ik werkelijk niet of je vrouw in haar recht staat nu het om KA gaat en je zoon bij jou woont. Ik ben benieuwd wat anderen hierover te zeggen hebben.

[HenkR]

[ouwe sloeber]

Wat ik een interessante vraag blijf vinden in deze, en die niet beantwoord wordt: Kan een niet verzorgende ouder alimentatie/geld eisen voor een kind dat het niet bij hem/haar woont?
Het geld komt dan toch aantoonbaar niet ten goede van het kind?