Uitspraak in zaak Saddam Hussein

[tikSimone]

Vijand van de staat? Dat kan toch? Het punt daarbij in dit geval is, dat deze persoon het voor het zeggen had. Hij kan geen vijand van zichzelf zijn, maar misschien wel van "het volk".
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[bona fides]

Ik zie inderdaad ook niet in hoe dat argument zou moeten werken.

De laatste poging diende inderdaad bij een Amerikaanse rechter, dat had ik even gemist. Volgens deze bron deed Saddam een beroep op zijn recht zich te verdedigen in een civiele procedure die in de VS loopt.

Misschien had Saddam kunnen klagen over schending van zijn recht op een eerlijk proces in Irak. Eigenlijk had Saddam gewoon politiek asiel moeten aanvragen in de VS .

Ik lees dat rechter Al-Bandar (ook ter dood veroordeeld) inderdaad een beroep deed op schending van zijn recht op een eerlijk proces dat de Amerikaanse constitutie hem zou garanderen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[klace26]

Ik begrijp de reactie van Balkenende wel enigzins, dat wil zeggen; ik dénk het te begrijpen. Ik ben principieel tegen de doodstraf, maar dat is iets wat constant speelt en het is een problematiek die niet alleen nu aan de orde is. Maar om je nu, op dit moment, voor deze persoon sterk te gaan maken tégen de doodstraf is wellicht niet het meest juiste tijdstip. Laten we dat op een andere manier aanpakken.

[tikSimone]

Dat moet je ook constant doen, ja.
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[bona fides]

De kans dat Saddam een onschuldig lammetje zal blijken is gelukkig niet zo groot. De onomkeerbaarheid van de doodstraf is voor mij reden nummer 1 om ertegen te zijn, en hier speelt dat hoegenaamd niet. De doodstraf is natuurlijk ook wel beestachtig en zo, maar ja, er gebeuren zo veel akelige dingen in de wereld.

En zoals we weten worden in de VS alleen al per jaar tientallen mensen geëxecuteerd. Dan kun je het Irak toch niet al te zwaar aanrekenen dat men de doodstraf weer heeft ingevoerd (die schijnt even afgeschaft te zijn geweest na de val van Saddam). Wat dat betreft was Nederland na de oorlog geen haar beter.

Dat er in het proces zoveel is misgegaan is wel serieus jammer. Dat de andere processen het zonder Saddam moeten doen is denk ik ook wel jammer, maar aan de andere kant is een aanpak zoals Carla Del Ponte tegen Milosevic gebruikte nou ook niet zo handig.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Leon78]

Hoewel ik geen morele bezwaren heb tegen de doodstraf, en niet van mening ben dat de doodstraf an sich beestachtig is (de uitvoering en procedures eromheen kunnen dat wel zijn), heb ik wel bezwaren tegen de uitvoering in dit geval. Voornamelijk om het feit dat van enige onafhankelijke en onpartijdige rechtspraak geen sprake kan zijn. Daarnaast leek het mij een beter idee te wachten met de uitvoering tot alle zaken waarin Saddam verantwoordelijkheid moest afleggen behandeld waren. Het mocht niet zo zijn en hoewel de partijdigheid een enorme issue was, denk ik niet dat enig verweer dat daarop aansluit succes zou kunnen hebben gehad in de huidige situatie in Irak.

[Dahliya]

[bona fides]

[lexine]

De discussie gaat over twee dingen.
1) De juridische staat van de dood als straf
2) De ethische staat van de dood als straf.
Daarnaast is er de morele opvatting over de dood als straf, ook wel bekend als de eigen mening.

Juridisch gezien kan de dood als straf niet werken. Aangezien rehabilitatie een fundamenteel onderdeel is van enige straf, is de dood als straf zinloos. Een dode kan zich niet rehabiliteren. In deze is het wellicht lichtgevender om van wraakrecht in plaats van strafrecht te spreken.
Overigens lijkt de doodstraf in strijd met de verklaring van de rechten van mens. Niet alleen is het een wrede en ongebruikelijke straf, maar andere slachtoffers van Saddam zijn door het uitvoeren van de doodstraf hun in deze verklaring vastgelegde recht op verantwoording door de dader, Saddam, verloren.

De ethiek ligt echter moeilijker. Het is op ethische gronden wel degelijk mogelijk om tot een positieve beoordeling van de dood als straf te komen. Hierbij is vooral het economische argument, de doodstraf levert meer afschrikking op dan de afkeurenswaardigheid van de dood als straf in zichzelf kost, nogal in zwang, vooral in de VS.
Als wij echter het individu als kern van het ethisch handelen beschouwen, vooral in liberale kringen een veel aangehange theorie, dan wordt de ethische waarde van de doodstraf al gauw nihil. De individu kan zich op geen enkele wijze meer verantwoorden voor het gedrag, als het individu ter dood is gebracht. (He dat lijkt verdacht veel op het eerste argument in juridische zin). Bovendien leidt de doodstraf tot een ethisch onoplosbaar probleem. Doden is verboden, maar de doodstraf moet wel weer uitgevoerd worden. Moreel is dit oplosbaar, ethisch niet.
Er is echter een nog zwaarwegender opvatting in de mainstream ethica, welke ook de doodstraf als instrument raakt; de vooropstelling van respect voor het leven. In zichzelf is de doodstraf het ultieme disrespect voor het leven. De doodstraf als gesanctioneerd instrument, is van een grotere respectloosheid dan de moord. Immers de doodstraf komt voort uit de macht van de staat, en deze dient terughoudend te worden gebruikt. Iemand het leven ontnemen met goedkeuring van de gehele bevolking is niet een enkele moord, maar in het geval van Irak een twaalfmilljoenvoudige moord.

Moreel, ach, als het individu er geen moeite mee heeft...

(En ja in geen enkel geval kan ik de doodstraf goedkeuren)

[bona fides]

[lexine]

[bona fides]

[Katouwtje]

Interessante discussie. Ik denk echter dat je de wenselijkheid van de doodtraf niet los kunt zien van de cultuur waarin die doodstraf plaats vindt. Daarom denk ik dat het niet mogelijk is om een universeel standpunt in te nemen over dit onderwerp, alle mensenrechten ten spijt.
Veeleer zou ik er voor kiezen de vraag naar de wenselijkheid of acceptatie van de doodstraf te beschouwen tegen de achtergrond van de cultuur, en met name de strafrechtcultuur van een land. Over het algemeen zijn er nog andere straffen te vinden binnen een dergelijk strafrecht die onze westerse waarden nogal schokken (hand afhakken bij diefstal bijvoorbeeld). Het heeft volgens mij allemaal te maken met welke functie het strafrecht vervuld en hoe men denkt dat die functie het best tot uitdrukking komt.
Daarom denk ik dat het zinniger is een globale discussie over de functie van het strafrecht op gang te brengen, en pas daarna te bekijken of de noodzaak voor de doodstraf overeind kan blijven.

[abraxes]

Het zesde protocol bij het verdrag tot bescherming van de rechten van de mens, art. 2 biedt een grondslag om de doodstraf in te voeren?

[X-force]

@bona fides:

Het is een maand geleden dat ik reageerde, dus het is al een tijdje geleden.
Het is jammer dat jij de conditio sine qua non vereiste zo makkelijk wegveegd.
Door inbreuk te maken op de souvereiniteit van Irak heeft de USA een juridische norm overtreden. De Amerikanen mochten niet handhavend optreden en dus geen arrestatie verrichten. De arrestatie van de (onrechtmatige) inval is dus ook onrechtmatig.

Het gekke is, dat men juridische normen zoekt in een politieke oorlog.
Er was ook geen juridische norm conform het VN-verdrag om een oorlog te beginnen. Wanneer het uitkomt zoekt met juridische normen en wanneer het niet uitkomt volstaat men met politieke normen.

Bovendien was Saddam een krijgsgevange en mocht het niet uitgeleverd worden aan Irak.