|
|
| Wie heeft het laatste woord bij het beslissen over leven en dood bij kinderen |
| a: De behandelend(e) arts(en) |
|
0% |
[ 0 ] |
| b: De biologische ouder(s) |
|
75% |
[ 18 ] |
| c: Een derde onafhankelijk orgaan waarbij zowel medici als 'ervaringsdeskundigen' zijn aangesloten |
|
12% |
[ 3 ] |
| d. De rechter |
|
12% |
[ 3 ] |
|
| Totaal aantal stemmen : 24 |
|
| Auteur |
Bericht |
Eva
Leeftijd: 43
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UvA
Berichten: 1289
|
 Geplaatst: ma 13 mrt 2006 19:47 Onderwerp: |
   |
|
bona fides schreef:
| Quote: | Wat voor belang kan een kind erbij hebben om niet te bestaan?
|
Heel veel belang. Als dat bestaan alleen maar uit pijn bestaat en uit een niet menswaardig bestaan dan is dat belang best groot, om niet te willen leven dus.
Verder gaat het nu toch weer om de vraag wat een menswaardig bestaan is, zoals ik al eerder zei. Het 'alleen' niet kunnen zien beschouw ik zelf bijv. niet als een niet menswaardig bestaan. Ik denk dat je dan nog best van het leven kan genieten.
Ik heb het over situaties waarin iemand echt talloze operaties moet ondergaan om in leven te blijven, elke dag tientallen medicijnen moet slikken, niet kan praten, nauwelijks kan communcieren, niet zelfstandig kan wonen en leven, aan apparatuur vast zit e.d.
De statistieken die je aanhaalt vind ik zelf onbruikbaar. Er wordt gesproken over kinderen die zijn geboren voor 26 weken. Maar het kan dus ook zijn dat het dan grotendeels gaat om kinderen die zijn geboren bij 25 weken en 5 dagen. En dat er geen of nauwelijks gegevens in zijn verwerkt van kinderen die zijn geboren bij 22,23,24 weken. Als je spreekt over kinderen die zo ernstig te vroeg zijn geboren dan telt elke dag, aangezien elke dag extra in de baarmoeder zeer belangrijk kan zijn voor de verdere ontwikkeling. Dus ik kan daar niet zo veel mee met dat soort onduidelijke statistieken. Bovendien vond ik ze helemaal niet zo rooskleurig. |
|
|
|
|
 |
abraxes
Leeftijd: 45
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: ma 13 mrt 2006 21:18 Onderwerp: |
|
|
Bona Fides:
| Quote: | | Daarnaast blijkt uit verschillende onderzoeken dat de helft van de kinderen die blijven leven geen noemenswaardige problemen ondervindt. Om wegens die andere helft dan maar voor de zekerheid en buiten de uitdrukkelijke wil van de ouders om de hele groep te laten sterven vind ik een beschaafd land onwaardig, om het heel zachtjes uit te drukken |
Dr. L.A.A. Kollée:
| Quote: | Resultaten van lang voortgezet follow-up onderzoek bij vroeggeborenen komen geleidelijk meer beschikbaar. Bij de interpretatie ervan moet men rekening houden met methodologische verschillen, met name die in de onderzochte populaties. Sommige zijn gebaseerd op alle geboorten in een geografische regio, andere alleen op levendgeborenen zonder rekening te houden met doodgeboorte en weer andere op kinderen die in een bepaalde NICU werden opgenomen.
De follow-up gegevens over kinderen die werden geboren vóór 26 weken zwangerschap zijn niet gunstig. Ik zal cijfers uit Engeland, waar men veelal óók bij extreme vroeggeboorte actief behandelt, vergelijken met die uit Nederland,waar men terughoudend is.
Het Engelse onderzoek had betrekking op alle 4004 kinderen die daar in 1995 werden geboren na een zwangerschapsduur van 22-25 weken. Daarvan werden er 1185 levend geboren en overleden er 342 op de verloskamer. Er werden dus 843 kinderen opgenomen voor behandeling. Van de kinderen die bij 23 weken levend werden geboren overleefde 11 %, bij 24 weken 26 % en bij 25 weken 44 %.
Berekend naar de NICU (neonatale intensive care units) opnamen waren deze percentages respectievelijk 20 %, 34 % en 52 %. Van 55 % van de kinderen die in de NICU overleden was de behandeling vooraf gestaakt.
De overlevende kinderen werden op de leeftijd van 2,5 jaar op gestandaardiseerde wijze onderzocht. (9) Van die van 23 weken vertoonde 55 %, van die van 24 weken 52 % en van die van 25 weken 48 % op die leeftijd reeds ontwikkelingsstoornissen. De helft daarvan was zo ernstig dat het kind steeds afhankelijk zou blijven van hulp van anderen en dat betrof vooral mentale retardatie, blindheid en multiple handicaps. De gemiddelde ontwikkelingsindex lag rond 85, terwijl de norm 100 is. Van de op een NICU opgenomen kinderen bedroeg de overleving zonder beperkingen bij die van 23 weken 8 %, bij die van 24 weken 15 % en bij die van 25 weken 27 %. (9).
Deze cijfers zullen bij langere follow-up zeker toenemen, met veel gedrags- en leerproblemen en stoornissen in de fijne motoriek. In Nederland werd de overleving van alle 756 in 1995 geboren kinderen van 22 26 weken onderzocht. (10) Daarvan was 54 % reeds overleden en overleed 21 % op de verloskamer. De overleving nam snel toe met de zwangerschapsduur en bedroeg 1 % van alle geboorten bij 23 en 24 weken, 16 % bij 25 weken en 32 % bij 26 weken. Berekend op het aantal kinderen dat 10 voor behandeling op een NICU werd opgenomen (23 % van alle geboorten) was de overleving relatief hoog, n.l. 17 % bij 24 weken, 48 % bij 25 weken en 61 % bij 26 weken. In Nederland wordt dus slechts een kwart van de kinderen onder 26 weken opgenomen voor behandeling, maar de overleving bij de kinderen van 25 en 26 weken is daarbij relatief hoog. Dit weerspiegelt het beleid in Nederland, waar men onder 26 weken zeer selectief is met een actieve behandeling. Het beleid van de Nederlandse gynaecologen tussen 22 en 26 weken past hierbij. In 1995 werd bij 24 en 25 weken slechts in 2 % een sectio caesarea uitgevoerd, terwijl bij 26 weken 18 % van de kinderen via een sectio caesarea werd geboren. Ook het verwijsbeleid naar een perinatologisch centrum sluit hierop aan. In 1995 werd slechts 23 % van de bij 23 weken geboren kinderen, maar 49 % van de bij 25 weken en 71 % van de bij 26 weken geboren kinderen in een centrum geboren.
http://www.ru.nl/contents/pages/11730/kolle.pdf
|
|
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: ma 13 mrt 2006 21:47 Onderwerp: |
|
|
| Eva schreef: | | De statistieken die je aanhaalt vind ik zelf onbruikbaar. |
Het aantal weken is maar 1 van de factoren. Minstens zo belangrijk is het geboortegewicht. Bij voorbaat afkappen op 26 weken (zoals tot een paar maanden geleden) of 24 weken (zoals nu) geeft geen mogelijkheid om de kansrijken te selecteren. Verder staat het vast dat vroeggeboren meisjes buiten NL veel betere perspectieven hebben dan vroeggeboren jongetjes. In NL wordt het kind, jongen of meisje, gewoon de kliniek niet ingelaten.
| Quote: | | Bovendien vond ik ze helemaal niet zo rooskleurig. |
Tja, te vroeg geboren worden is nu eenmaal geen voordeel. Maar een hele populatie ombrengen om de minder dan 50% te redden die later serieuze problemen hebben (maar lang niet altijd een mensonwaardig bestaan) kan wat mij betreft geen rechtvaardiging hebben.
Extreem vroeg geboren worden is lang niet de enige oorzaak van ernstige handicaps bij kinderen. Kinderen die door andere oorzaken met allerlei problemen ter wereld komen worden in beginsel wél geholpen. Waarom vroeggeborenen zo anders behandelen? |
|
|
|
|
|
abraxes
Leeftijd: 45
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: ma 13 mrt 2006 22:15 Onderwerp: |
|
|
Bona Fides:
| Quote: | | Tja, te vroeg geboren worden is nu eenmaal geen voordeel. Maar een hele populatie ombrengen om de minder dan 50% te redden die later serieuze problemen hebben (maar lang niet altijd een mensonwaardig bestaan) kan wat mij betreft geen rechtvaardiging hebben. |
Dat is toch niet het geval? Tenminste, uit het onderzoek gebruikt door Dr. L.A.A. Kollée blijkt dat in een land als Engeland, waar men veelal ook bij extreme vroeggeboorte actief behandelt, van de kinderen die bij 23 weken levend werden geboren slecht 11 % in leven bleef. Dit zou goed kunnen betekenen dat, nu er veelal een actieve behandeling plaatsvond, voor 89% zulk een behandeling niet effectief was. Vervolgens bleef er 11% in leven en op die groep is het percentage waarop jij doelt van toepassing. |
|
|
|
|
|
Gwenny
Leeftijd: 63
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1998
|
| Geplaatst: ma 13 mrt 2006 22:26 Onderwerp: |
|
|
Om even (licht off-topic) door te gaan op hoe het leven van een te vroeg geboren menselijk individu eruit kan gaan zien, even een link naar de uitzending van Netwerk van afgelopen avond.
Ik zat bijna met tranen in mijn ogen te kijken.
Link: http://www.netwerk.tv/index.jsp?p=items&r=netwerk&a=218311
De uitzending zal binnen afzienbare tijd denk ik wel op het internet beschikbaar komen.
Gwen
_________________
Het leven is een lichtflits tussen twee eeuwigheden van duisternis.
*Vladimir Nabokov*
(8/60.2 en 8/60.2) |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: ma 13 mrt 2006 22:28 Onderwerp: |
|
|
| Ik neem aan dat het deel dat niet overleeft, voor het overgrote deel snel overlijdt. Ik denk dat dit juist niet het problematische deel is (afgezien van een extra periode van onzekerheid voor de ouders). Daarom kijk ik inderdaad alleen naar het deel dat overleeft. |
|
|
|
|
|
abraxes
Leeftijd: 45
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: ma 13 mrt 2006 23:53 Onderwerp: |
|
|
| Quote: | | Ik neem aan dat het deel dat niet overleeft, voor het overgrote deel snel overlijdt. Ik denk dat dit juist niet het problematische deel is (afgezien van een extra periode van onzekerheid voor de ouders). Daarom kijk ik inderdaad alleen naar het deel dat overleeft. |
89% van de kinderen die bij 23 weken levend werden geboren en later zijn overleden, hebben slechts een leven gekend, dat relatief snel zou eindigen. Naar alle waarschijnlijkheid is dit voor een aanzienlijke meerderheid een zeer onaangenaam leven geweest. Ik acht dit gegeven zonder meer van betekenis voor onderhavig vraagstuk. |
|
|
|
|
|
Eva
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Berichten: 1289
|
| Geplaatst: di 14 mrt 2006 12:12 Onderwerp: |
|
|
bona fides schreef:
| Quote: | | Het aantal weken is maar 1 van de factoren. Minstens zo belangrijk is het geboortegewicht. |
Daar heb je inderdaad zeker gelijk in. Alleen is het wel vaak zo dat hoe later je geboren wordt, hoe zwaarder je weegt.
Ik ben het met abraxas eens dat de statistieken van Kollee bepaald geen rooskleurig beeld geven. En deze statistieken zijn tenminste wel onderverdeeld in weken waardoor ze een stuk duidelijker en bruikbaarder zijn. |
|
|
|
|
|
M.E.M
Leeftijd: 46
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): EUR
Berichten: 36
|
| Geplaatst: di 14 mrt 2006 18:52 Onderwerp: |
|
|
Dat je op andere gebieden de statistieken erbij haalt om tot een besluit te komen kan verstandig zijn maar als het om levens gaat vind ik dat elke kans die je krijgt om een leven te redden moet benutten ongeacht hoe groot de kans op een goede afloop is. Kans van 3% op overleven betekent dat je in ieder geval 3 levens redt. Dat de overige 97 het niet gered hebben is erg jammer maar laat dat geen reden zijn om de 3 ook maar te laten overlijden.
In de documentaire hadden ze het er over dat het kind lijdt. Ik heb daar mijn vraagtekens bij. Een kind dat 24/7 huilt die zal vast wel lijden maar een kind dat verder niets kan dan enkel de oogjes heen en weer bewegen die hoeft niet per se te lijden. In ieder geval niet lichamelijk. Geestelijk zal het als het wat ouder is vast niet bepaald blij zijn met het leven dat het heeft maar ook dat is geen gegeven.
Zoals ik het zie zijn de artsen err oorspronkelijk om het lichamelijke kwaaltjest verhelpen. Lukt dat niet, dan zoveel mogelijk dragelijk maken. Zij hebben absoluut niet het recht om een nieuw leven te beeindigen vanwege de toekomstverwachtingen ervan. Zeker niet als de ouders er tegen zijn. Nu is de technologie zover ontwikkelt dat zelfs mensen die 'lijden' omdat hun oortjes net paar graden te ver naar voren staan geholpen kunnen worden. Prachtig allemaal, maar laten we de beschikbare middelen alsjeblieft niet ook gebruiken om het leven dan ook maar te beeindigen wanneer dat ons niet bevalt, ongeacht in welk stadium dat zich bevindt.
Ten slotte vind ik dat ziekenhuizen/artsen zeker niet het laatste woord mogen hebben. Ziekenhuizen worden steeds commercieler, wachtrijen steeds langer. Ik kan me goed voorstellen dat de arsten dan eerder besluiten een leven willen beeindigen. Ik had toch graag gezien dat artsen eerder besluiten om levens te redden in plaats van de kosten. |
|
|
|
|
|
Eva
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Berichten: 1289
|
| Geplaatst: di 14 mrt 2006 20:02 Onderwerp: |
|
|
M.E.M. schreef:
| Quote: | Kans van 3% op overleven betekent dat je in ieder geval 3 levens redt. Dat de overige 97 het niet gered hebben is erg jammer maar laat dat geen reden zijn om de 3 ook maar te laten overlijden.
|
Ja maar het gaat hier niet puur om overleven. Het gaat er, in mijn ogen, nou juist om of dat leven nog wel zinvol/dragelijk is voor het kind. Als 3% overleeft en er dan ook nog een enorm hoge kans is dat die kinderen een niet menswaardig leven krijgen dan ben ik het volledig eens met artsen die zeggen dat ze geen baby's meer behandelen die vroeger dan 24 weken geboren worden. |
|
|
|
|
|
M.E.M
Leeftijd: 46
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): EUR
Berichten: 36
|
| Geplaatst: di 14 mrt 2006 20:26 Onderwerp: |
|
|
Een menswaardig leven?
Ik geloof niet dat wij daar over kunnen of mogen oordelen. Een leven is een leven, ongeacht de kwaliteit daarvan. Honger, oorlogen, onderdrukking en zo zijn er vast nog meer zaken die het leven in mijn ogen het leven onmenselijk maken. Alleen wil ik dat niet als argument gebruiken om het leven maar te beeindigen. Zo ook met het kind dat het moeilijk heeft of het moeilijk gaat krijgen. Hoe onmenswaardig het leven in onze ogen ook mag zijn, voor de ouders heeft het kennelijk zoveel waarde dat ze er alles aan doen om het in leven te kunnen houden.
Waar draait het in het leven uiteindelijk om? Geluk? Liefde? Vreugde? Vrienden? Waarom gunnen we dit die kinderen niet ook? |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: wo 15 mrt 2006 0:50 Onderwerp: |
|
|
| M.E.M schreef: | | In de documentaire hadden ze het er over dat het kind lijdt. Ik heb daar mijn vraagtekens bij. Een kind dat 24/7 huilt die zal vast wel lijden maar een kind dat verder niets kan dan enkel de oogjes heen en weer bewegen die hoeft niet per se te lijden. In ieder geval niet lichamelijk. |
Voor zover ik weet staat het sowieso al allerminst vast dat kinderen in hun eerste levensjaar echt kunnen lijden. De hersenen zijn namelijk nog niet volgroeid. Die kleine babies zijn ontzettend schattig en heel erg zielig als ze huilen, maar dat is vooral uiterlijk.
Als dit klopt is het helemaal duidelijk dat bij vroeggeboren babies van werkelijk ("menselijk") lijden geen sprake is. Helemaal als dan ook nog de hersenen zwaar beschadigd zijn (één van de belangrijkste oorzaken waardoor veel vroeggeboren babies het niet redden).
| Quote: | | Geestelijk zal het als het wat ouder is vast niet bepaald blij zijn met het leven dat het heeft maar ook dat is geen gegeven. |
Dat is inderdaad niet noodzakelijk het geval. Een blinde kan de hele dag zitten kniezen omdat ie niet kan zien, maar het heeft meer zin om gebruik te maken van de mogelijkheden die hij wel heeft. In de praktijk leren mensen omgaan met hun handicaps. Dat neemt niet weg dat er in veel gevallen wel degelijk sprake is van lijden. De kinderen in een recente uitzending van Netwerk die niet kunnen slikken en geen eten binnen kunnen houden hebben het zeker niet prettig (overigens geboren na 30 weken, veel te vroeg maar wel ruim binnen de 'veilige' marge). Maar wil zo'n kind dan liever dood? |
|
|
|
|
|
abraxes
Leeftijd: 45
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: wo 15 mrt 2006 3:25 Onderwerp: |
|
|
M.E.M
| Quote: | | Dat je op andere gebieden de statistieken erbij haalt om tot een besluit te komen kan verstandig zijn maar als het om levens gaat vind ik dat elke kans die je krijgt om een leven te redden moet benutten ongeacht hoe groot de kans op een goede afloop is. Kans van 3% op overleven betekent dat je in ieder geval 3 levens redt. Dat de overige 97 het niet gered hebben is erg jammer maar laat dat geen reden zijn om de 3 ook maar te laten overlijden. |
Dat kan, de opvattingen hieromtrent zijn verdeeld. Mocht hetgeen omtrent de besluitvorming mede betrekking hebben op mijn persoon, dan is het wellicht belangrijk om te kennen te geven dat ik niet heb deelgenomen aan dit proces. Ik constateer enkel iets, zonder daar een conclusie aan te verbinden. Wel ben ik van mening dat een en ander zonder meer van belang is voor onderhavig vraagstuk.
| Quote: | | In de documentaire hadden ze het er over dat het kind lijdt. Ik heb daar mijn vraagtekens bij. Een kind dat 24/7 huilt die zal vast wel lijden maar een kind dat verder niets kan dan enkel de oogjes heen en weer bewegen die hoeft niet per se te lijden. In ieder geval niet lichamelijk. Geestelijk zal het als het wat ouder is vast niet bepaald blij zijn met het leven dat het heeft maar ook dat is geen gegeven. |
Met onderstaande citaten poog ik enig inzicht te geven in de toestand van het kind gedurende de opname. Als uitgangspunt hanteert men een abstracte toestand van medische complicaties, die eigen is aan het proces dat de kinderen gedurende de opname meemaken, zonder rekenschap te geven aan meer bijzondere medische complicaties die eventueel kunnen optreden. Te kennen wordt gegeven dat een kind zich gedurende deze periode bewust is van bepaalde zaken en pijn (pijn volgens definitie door schrijver citaat) kan hebben. De pijn zal zodoende heviger zijn indien er bijzondere (pijnlijke) medische complicaties optreden. Met de conditie van de kinderen die bij 23 weken levend werden geboren en later zijn overleden (89 %) was het kennelijk slecht gesteld. Ik kan me goed indenken dat een groot deel van hen zowel de meer abstracte als de bijzondere variant hebben gekend. M.E.M, betrek jij dit ook bij jouw zienswijze omtrent het wel of niet behandelen van vroeggeboorte op 23 weken?
| Quote: | In de baarmoeder is het kind al in staat met zijn zintuigen kontakt te maken met de wereld die hem omringt. Het hoort, voelt, proeft, kan licht onderscheiden en wordt indirekt door de bewegingen van moeder gewiegd. In de couveuse zijn de ervaringen die een kind opdoet heel anders dan die in de beschermende omgeving die het gewend was. Denk eens aan de hoeveelheid licht en geluid op de afdeling, aan de vele verschillende handen die het kind verzorgen.
Zaken als beademingsapparatuur, de monitor, voldoende licht om het kind te observeren, medische en verpleegkundige handelingen zijn vaak onvermijdelijk. Het te vroeg geboren kind heeft dus veel indrukken te verwerken uit de relatief drukke couveuse omgeving. Bovendien heeft het premature kind, door zijn onrijpheid, moeite om die prikkels goed te verwerken. Het raakt door veranderingen in zijn omgeving eerder uit balans.
Welk gedrag kan je verwachten van een prematuur geborene?
Gewoonlijk zullen ouders al snel begrijpen hoe hun kind zich voelt, bijvoorbeeld door de manier waarop het kind huilt of door het maken van oogkontakt. De te vroeg geboren baby vertoont echter ander gedrag en geeft minder duidelijke signalen dan een op tijd geborene. Bij het premature kind is er nog nauwelijks sprake van een slaap-waak ritme. Het slaapt vaak maar kort en ook de weinige momenten dat het echt wakker en alert is zijn kortdurend.
Het is meestal nog niet in staat om je aan te kijken of om dit oogkontakt lang vast te houden. Het kind schrikt vaak, soms als reactie op bewogen worden of door plotse geluiden maar ook door zijn eigen bewegingen of zonder duidelijke aanleiding. Sommigen zijn heel sloom, anderen vertonen juist veel lichamelijke activiteit en schuiven de couveuse rond op zoek naar een steunpunt, naar begrenzing van de ruimte.
De bewegingen in armen en benen verlopen ongecontroleerd. Veel couveusekinderen liggen uitgestrekt (i.t.t. de voldragen pasgeborene in de bekende foetus houding). Dit komt omdat ze nog onvoldoende kracht hebben om zich tegen de zwaartekracht in te bewegen. De te vroeg geborene kan niet veel prikkels tegelijk verdragen. Drinken, bijvoorbeeld, kost zoveel energie en concentratie dat het kind niet tegelijkertijd oogkontakt kan maken. Maar ook een onrustige omgeving of praten kan bij het voeden al teveel zijn.
De heel jonge prematuur huilt niet of met weinig geluid. Vaak kan je aan de huidskleur, ademhaling of hartslag zien dat het kind zich niet prettig voelt. Bewegingsonrust en overstrekken zijn ook duidelijke signalen
http://www.amc.uva.nl/index.cfm?sid=496&contentitemid=206&itemid=92 |
| Quote: | De tijd op de couveuse-afdeling is geen pretje geweest voor een te vroeg geboren kind. Er is veel geprikt, er zijn slangetjes ingebracht, het kind heeft pijn gehad en er was altijd veel licht en herrie op tijden dat het kind wilde slapen. Dat staat in groot contrast met de maanden die de baby net gewichtloos had doorgebracht in een warme, stille, donkere baarmoeder.
Te zwak
Daar komt bij dat op tijd geboren baby’s het goed kunnen aangeven als ze pijn hebben of iets vervelend vinden: die zetten een keel op en maaien met de armen en benen. Te vroeg geboren baby’s zijn daar meestal te zwak voor en door alle slangen kunnen ze minder goed bewegen of geluid maken.
http://www.kenniscentrumprematuren.nl/thema/ontwikkeling/eerste_maanden |
|
|
|
|
|
|
M.E.M
Leeftijd: 46
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): EUR
Berichten: 36
|
| Geplaatst: wo 15 mrt 2006 16:24 Onderwerp: |
|
|
| Quote: |
Te kennen wordt gegeven dat een kind zich gedurende deze periode bewust is van bepaalde zaken en pijn (pijn volgens definitie door schrijver citaat) kan hebben. De pijn zal zodoende heviger zijn indien er bijzondere (pijnlijke) medische complicaties optreden. Met de conditie van de kinderen die bij 23 weken levend werden geboren en later zijn overleden (89 %) was het kennelijk slecht gesteld. Ik kan me goed indenken dat een groot deel van hen zowel de meer abstracte als de bijzondere variant hebben gekend. M.E.M, betrek jij dit ook bij jouw zienswijze omtrent het wel of niet behandelen van vroeggeboorte op 23 weken?
|
Het kind kan inderdaad pijn hebben, maar dat hoeft niet. Ik vind het onverantwoord om te besluiten de behandeling te staken op grond van zo'n statistisch gegeven. Misschien iets te ver doorgedacht, maar als je op grond van een statistisch gegeven een over iemands leven beslist dan ga je er in feite van uit dat allen het niet overleven. Toelichting: stel kans op vroegtijdig sterven na een te vroege bevalling (wat die periode ook mag zijn) is 90%. De artsen nemen op grond van die gegeven en hun eigen ervaring het besluit om in geval van een te vroege bevalling geen behandeling meer te gegeven. Als alle arsten de komende 10 jaar een soortgelijk besluit op grond van dezelfde beredenering nemen dan verhoog je het naar 100%!! Als ze die statistische gegevens over levensverwachtingen negeren dan red je per 100 behandelingen toch 10 levens.
| Quote: |
Met de conditie van de kinderen die bij 23 weken levend werden geboren en later zijn overleden (89 %) was het kennelijk slecht gesteld.
|
Met de overige 11% was het kennelijk goed genoeg gesteld dat ze het hebben overleefd. Mijn zienswijze?
ELK LEVEN DAT JE KUNT REDDEN, MOET JE REDDEN!!!
.. en zeker als je 11 levens kunt redden van de 100 'twijfelgevalletjes'.
Het zal vast al duidelijk zijn, maar 11% vind ik echt een vreselijk hoog percentage als het gaat om levens. |
|
|
|
|
|
Eva
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Berichten: 1289
|
| Geplaatst: wo 15 mrt 2006 19:06 Onderwerp: |
|
|
M.E.M. schreef:
| Quote: | Een menswaardig leven?
Ik geloof niet dat wij daar over kunnen of mogen oordelen. |
Ik bedoel ook niet ' wij' in de zin van de hier discussierende mensen, maar artsen mogen daar wat mij betreft wel degelijk een oordeel over geven. En aan dat oordeel zal ik zelf zeker veel waarde hechten.
M.E.M. schreef:
| Quote: | Hoe onmenswaardig het leven in onze ogen ook mag zijn, voor de ouders heeft het kennelijk zoveel waarde dat ze er alles aan doen om het in leven te kunnen houden.
|
Dit vind ik echt zo egoistisch!! Een leven in stand houden enkel en alleen omdat het voor de ouders waarde heeft. Dit bedoel ik dus precies met het belang van het kind voor het belang van de ouders laten gaan. Voor ouders heeft het leven van het kind waarschijnlijk altijd waarde, als ze het maar bij zich hebben en het niet dood is. Maar voor het kind kan het leven dan wel een hel zijn. En die hel wordt in stand gehouden omdat de ouders zo'n beslissing vaak niet kunnen nemen. Een arts kan dat in veel gevallen veel beter. |
|
|
|
|
|
|
|
