Huurster a. wil samenwonen. Huurster b. is tegen. Wat nu?

[vast en goed]

Ik verhuur een zelfstandig appartement aan twee huursters. Allebei een kamer plus gezamenlijk gebruik van grote woonkamer en keuken e.d. Geen onderhuur.
Nu wil een van de huursters in deze woning gaan samenwonen met haar vriend. Dat vind ik op zich wel oké. Maar ik wil wel graag overeenstemming daarover met huurster b. Huurster b. wil dit echter absoluut niet.
Zij zegt: “Het wordt dan drukker in de woning en als er een jongen in huis woont, voel ik mij aangetast in mijn privacy. Ik heb een overeenkomst op basis van één medebewoonster, met een vrouw dus. Als haar vriend zou meekomen, zou ik hier nooit willen wonen.”

Mijn vragen zijn:
• Heeft huurster b. instemmingsrecht als het gaat om het samenwonen van huurster a.?
• Moreel vind ik dat huurster b. wel een punt heeft, als het gaat om drukkere bewoning en privacy. Maar geeft haar dat ook het recht een lagere huurprijs te vragen vanwege het kleinere woongenot? En zo ja, hoeveel % van de huurprijs zou dat zijn?
• Ik voorzie ‘oorlog’ als ik blind instem met de samenwoonwens van huurster a. Hoe is dat te voorkomen?

Je ziet, ik zit met een juridisch, maar ook moreel dilemma. Wat is wijsheid?

[hilde12]

Dit is geen juridisch antwoord

Ik geef de huurster B groot gelijk dat zij daar niet mee akkoord gaat.
Zij zou ineens een man in huis moeten accepteren, ik kan begrijpen dat zij dan haar privacy kwijt zou zijn, zou ik ook zo voelen.
Je gaat je dan toch "op bezoek" voelen in je eigen huis, je gaat niet bij twee tortelduifjes in de woonkamer zitten etc.

Dus hoe je de oorlog kan voorkomen?
Niet akkoord gaan met de vraag van huurster A. Je hebt nou eenmaal ook een overeenkomst met huurster B.

[cvb]

[Martha]

Nou ja...

...zelfs als het twee afzonderlijke woningen zou betreffen, zou dit volgens het Hof van Amsterdam een grond kunnen opleveren om iemand (na meer dan 18 jaren daar gewoond te hebben) uit de deur te jagen.

Het feit dat die persoon er alreeds (meerdere jaren) woonde voordat de 'klagers' er kwamen wonen (ze hadden er dus feitelijk zelf voor gekozen met deze persoon onder één dak te wonen) en het feit dat het twee afzonderlijke woonruimtes betrof, kon niets veranderen aan het feit dat het hier een 'willekeurige derde' betrof. Het in één gebouw leven met deze persoon kon men van de klagers dan natuurlijk niet verlangen. Dat zou gewoon te erg zijn.

Zo erg zelfs, dat daarvoor alles (wetgeving, jurisprudentie, wettelijke verdeling der bewijslast, etc.) moest wijken.

Met deze opmerkelijke uitspraak van het Hof van Amsterdam in het achterhoofd, zou ik zeggen dat huurster B gelijk heeft.
Het magische woord is 'willekeurige derde', daarmee kun je in Nederland kennelijk alle kanten op.

[DENNIS79]

[Martha]

[vast en goed]

De 3e bewoner is er (nog) niet. Huurster a. wil met haar vriend samenwonen, maar huurster b. is daar op tegen. Kan huurster b. dit tegenhouden? Of kan ik toestemming geven aan huurster a. om met haar vriend te gaan samenwonen?

[Martha]

[DENNIS79]

[vast en goed]

Het zou mij wel helpen om on topic te blijven. De off topic-bijdragen kunnen weg.

Voor mij is er geen direct voordeel bij de samenwoonplannen. Ook de huurinkomsten voor mij veranderen niet. En ik wil graag met beide huursters netjes omgaan.

Vraag is dus of huurster b. juridische argumenten heeft om dit tegen te houden.
Ik zie een enkele reactie die op grond van niet-juridische argumenten partij kiest voor huurster b.
Ik zie uit naar bijdragen van meerdere forumleden!

[hilde12]

Juridisch is onder andere van belang wat er in het contract staat.
Als daar bijvoorbeeld staat dat de huurder niet mag samenwonen heeft huurder B een juridisch punt.

[vast en goed]

In het contract staat inderdaad dat de woonruimte bedoeld is voor één persoon. Maar kan ik als verhuurder daar niet van af laten wijken door huurster a.?

[bona fides]

[Jay Gatsby]

Door het aantal bewoners te veranderen, raakt u ook de belangen van huurster B aangezien allen gebruik maken van de gemeenschappelijke ruimtes. Dit heeft gevolgen voor haar privacy, beschikbare ruimte en mogelijk ook aansprakelijkheid voor schade aan de gemeenschappelijke ruimtes. Het is te betogen dat huurster B de overeenkomst met u heeft gesloten (mede) op basis van het gegeven dat er slechts één andere bewoner was. In dat geval pleegt u wanprestatie door aan deze voorwaarde niet meer te voldoen.

[vast en goed]

Ik zou ja zeggen om huurster a. ter wille te zijn. Niet meer, niet minder.
Huurster b. zegt inderdaad dat haar woongenot lijdt onder aanwezigheid van een extra bewoner, een man.
Wat zou een redelijke compensatie zijn voor huurster b. om aan die derving woongenot tegemoet te komen? Daarbij ga ik er even vanuit dat huurster a. die via verhoogde huur compenseert.