Verkoop gemeentegrond aan particulier

[appies tuin]

Mijn schoonouders zitten met het volgende probleem:

Wij, mijn vrouw 65 en ik 70, wonen 37 jaar in ons huis met vrij uitzicht. Onze tuin grenst aan gemeentegrond en deze grenst weer aan een sloot. Daarachter gaat het gemeentegrond verder.

Tussen onze tuin en de sloot ligt ongeveer 2 meter, dat dus van de gemeente is. De tuin van onze buren grenst hier haaks aan.

Ongeveer 8 jaar geleden heb ik de gemeente gevraagd of ik het grond mocht kopen dat tussen mijn tuin en de sloot ligt. Mij werd verteld dat de gemeente deze grond niet verkocht, maar dat ik deze wel mocht gebruiken en onderhouden. Ik doe dit overigens al zolang we hier wonen. Ik kon dat in samenspraak met onze buren doen. Ik heb gevraagd of de gemeente dit zwart op wit kon zetten, er werd mij verteld dat dit niet nodig was en dat als de voorwaarden zouden wijzigen, ik op de hoogte zou worden gesteld.

Ongeveer 15 jaar geleden was ik al met dezelfde vraag bij de gemeente geweest en daar kreeg ik het zelfde antwoord. Ik heb toen ook gevraagd of ik een steigertje mocht maken ivm verzakking van de grond. Dit was geen probleem.

Ik heb verschillende malen getracht met onze buren te praten over het gebruik van de gemeentegrond achter mijn tuin, maar die wensten daar niet over te communiceren. Ik heb lang geleden ook gevraagd of ik een stukje grond van de buren kon kopen. Het grond van de buren loopt achter hun schuur door. De buren hebben geen zicht op deze grond. Deze grond loopt eveneens vanaf hun schuur door tot ongeveer 2 meter van de sloot. De lengte van grond vanaf de schuur is ongeveer 4 meter.

Nu heb ik enkele dagen geleden een aangetekende brief van de zoon van mijn buurvrouw gekregen, waarin staat dat zij de grond achter mijn huis van de gemeente hebben gekocht en zij hier nu een hek gaan neerzetten van 180 cm hoog. Ze vonden het niet meer dan normaal dat ik hieraan mee betaal en ook werd ik gesommeerd de steiger, waarvoor ik volgens hen geen vergunning heb, binnen 2 weken af te breken.

Ik heb hierop contact met de wethouder opgenomen, die mij vertelde dat de gemeente vergeten is ons ook de mogelijkheid te bieden om de grond achter mijn woning te kopen, maar dat de grond nu eenmaal is verkocht! De gemeente zegt hierin nalatig te zijn geweest. De wethouder zegt dat hier niets meer aan te doen is.

Door het hek van 180 cm, dat nu ook haaks wordt geplaatst, hebben wij geen uitzicht meer, onze tuin is maar een paar meter breed. Ook zijn wij dan niet meer in staat via de achterzijde onze woning te betreden.

De zoon van de buurman werkt overigens bij een andere gemeente. Daar er kennelijk wel gesproken is tussen de zoon en de gemeente over het al dan niet hebben van een vergunning van de steiger (ongeveer 1 m2) vind ik het vreemd dat ze vergeten zijn ons te informeren.

Na het krijgen van de aangetekende brief heb ik weer getracht in gesprek te komen met de buren, maar die weigeren dit.

Kan dit nu zo maar en is dit niet in strijd met de beginselen van behoorlijk bestuur?

[LM]

De verkoop van de grond is een privaatrechtelijke handeling, de besluitvorming daaraan voorafgaand wordt beheerst door het bestuursrecht (Awb). De gemeente heeft op enig moment een besluit genomen om te verkopen. Tegen zo'n besluit kun je niet in beroep bij de bestuursrechter, maar het besluit zelf moet wel voldoen aan een aantal eisen zoals publicatie, zorgvuldige belangenafweging.

Het lijkt mij dat jullie zijn aan te merken als belanghebbende en door het besluit ook rechtstreeks worden aangetast in jullie belangen. Als ik dat juist zie betekent dit men rekening had moeten houden met jullie belangen en dat bekendmaking van het besluit aan jullie had moeten worden toegezonden (3:40 /3:41). Er lijkt mij inderdaad sprake van onbehoorlijk bestuur of onrechtmatig handelen.

Dit betekent overigens nog niet dat de verkoop teruggedraaid kan worden. Ik zie nog niet zo goed op welke gronden een civiele rechter dit zou moeten doen.

[dr.dunno]

E.e.a. laat onverlet dat je onder meer de gemeente kunt vragen te handhaven wat betreft het belemmeren van uitzicht door de schutting. Ergens in de gemeentewet staat volgens mij inderdaad een bepaling over het in beginsel mee moeten betalen aan een erfafscheiding op de erfgrens in 50:50 verhouding, maar dat wil niet zeggen dat die erfafscheiding ook daadwerkelijk geplaatst mag worden. Kijk even in hoe het zit met de vergunning (voor zover verleend) en teken tijdig bezwaar aan.

Verder staat het je ook vrij om de gemeente civielrechtelijk aan te spreken. Probeer bij voorkeur op papier te krijgen dat men inderdaad bestuursrechtelijk onrechtmatig heeft gehandeld. Je kunt dan bijvoorbeeld een verzoek tot het nemen van een zelfstandig schadebesluit indienen. Tegen de daadwerkelijke civielrechtelijke verkoop (dus na het bestuursrechtelijke besluit tot verkoop) aan de buren kun je volgens mij niets ondernemen, het staat partijen immers vrij om tot overeenkomst te komen zonder derden daarvan vooraf op de hoogte te stellen.

Verder, wat betreft die steiger, als die is gedoogd door de gemeente dan kan m.i. verwijdering niet zomaar gevorderd worden. Ook niet als de grond inmiddels particulier bezit is geworden, want je kunt immers stellen dat door de jaren heen (kennelijk 15 jaar) een recht van overpad is ontstaan, terwijl een alternatieve route (behalve door het huis) niet voorhanden is.

Overigens zou ik wel even wat juridische hulp inschakelen als je van dit soort zaken weinig kaas hebt gegeten.
_________________
Catapultum habeo. Isi pecuniam omnem mihi dabis, ad caput tuum saxum immane!

[cvb]

Zsm aangetekend terugschrijven de hele gang van zaken mbt de schutting als zijnde onrechtmatig te beschouwen, dus ook niet gaan meebetalen??

[LM]

Richting de gemeente heeft u m.i. nog een argument. Ik begrijp dat er sprake was van een (mondelinge) overeenkomst met de gemeente dat deze grond door jullie mocht worden gebruikt. Nu is het lastig dat er niets op papier staat, maar laten we aannemen dat de gemeente niet betwist dat een dergelijke afspraak ooit is gemaakt. Deze afspraak wordt nu eenzijdig opgezegd zonder u daarover te informeren. Ook op dit optreden van de gemeente zijn alg. beginselen van behoorlijk bestuur van toepassing.

Dat met succes tegen het plaatsen van de schutting kan worden opgetreden vraag ik mij wel af. Een eigenaar mag een schutting plaatsen en kan vorderen dat de buren daar een mee betalen. Het voordeel is wel, als jullie mee betalen zijn jullie partij en hoef je een hoogte van 180 cm niet te accepteren. Dat is een kwestie van onderhandelen. Als zij de schutting op eigen kosten en op eigen grond plaats kun je daar weinig tegen doen en is er geen onderhandelingspositie.

Een hoogte van 180 cm is in principe toegestaan en voor zover mij bekend ook nergens vergunningplichtig. Nu kan het zijn dat jullie belang (nml het genieten van een vrij uitzicht) dermate ernstig wordt aangetast dat dit zwaarder dient te wegen dat het belang van eigenaar om zelf te bepalen wat hij met zijn grond doet. Bij zo'n afweging zal een rol spelen hoe ver deze schutting bij jullie achtergevel is verwijderd. Als jullie een grote tuin hebben zal hiervan minder snel sprake zijn. Verder zal een rol kunnen spelen of de buurman gebaat is bij een hoge schutting, het moet geen pesten worden. Ik heb hier wel een jurisprudentie over gelezen mij staat bij dat de situatie behoorlijk ernstig moet zijn wil een rechter hier ingrijpen.

[A.Verkerk]

[appies tuin]

Hartelijk dank voor de antwoorden tot nu toe. Eerlijk gezegd het ik er zelf een slecht gevoel bij. De zoon van de buurman werkt zelf bij een andere gemeente en het lijkt op een 1-2 tje tussen gemeenteambtenaren. Aangezien mijn schoonvader al vaker heeft aangegeven, zowel bij de buren als bij de gemeente, de grond graag te willen kopen en er uitgebreidt gesproken is tussen de gemeente en de buurman over de steiger, denk ik dat mijn schoonouders bewust niet zijn geinformeerd. Maar dat valt uiteraard niet hard te maken. Mijn schoonouders zijn al op leeftijd en net met pensioen. Ze zijn niet uit op een schadevergoeding, maar willen alleen hun vrije uitzicht behouden, ongeacht wie de grond in eigendom heeft.
Ze hebben ook geen rechtsbijstandverzekering en een bevriende oudnotaris heeft aangegeven dat procederen tegen de gemeente een heilloze zaak is. Daar zullen ze ook de puf niet voor hebben. Het geeft ze nu al veel stress en onrust.

De steiger heeft mijn schoonvader gemaakt iom de gemeente, omdat de grond bij de sloot (de gemeentegrond) aan het verzakken was. Ze hebben er ook ooit een appelboom geplaatst en onderhouden het al 37 jaar door het gras te maaien en het onkruid te wieden. Helaas valt er met de buren niet te praten en willen zij alleen per aangetekende brief communiceren. Er is overigens nooit is voorgevallen tussen de buren en mijn schoonouders.

Morgen hebben ze een gesprek op het gemeentehuis met een juridisch adviseur van de gemeente. Deze dame heeft bij mijn schoonouders de situatie bekeken.

[ro-er]

[BartL]

[ro-er]

Klopt, maar afdeling 3.4 is uitsluitend van toepassing indien dat wettelijk geregeld is. Volgens mij is dat bij koop en verkoop niet het geval.
Blijft over: zorgvuldigheid en advisering.
Advisering is hier ook niet aan de orde, waardoor uitslutiend zorgvuldigheid overblijft, een van de grondbeginselen van behoorlijk bestuur.

De impact van de Awb op privaatrechtelijke handelingen is dus minimaal, misschien zelfs wel te verwaarlozen...

[BartL]

[ro-er]

Dat is waar, als je ervan uitgaat dat de algemene beginselen van behoorlijk bestuur uitsluitend gelden zoals deze in de wet zijn neergelegd.
Echter, die grondbeginselen waren er ook al vóór de Awb, ze zijn later slechts (ten dele) vastgelegd in de Awb.

In die zin voegt de Awb niets toe t.a.v. privaatrecht, waar de overheid zich al niet aan had moeten houden.
Dit in tegenstelling tot het publiekrecht, waar de Awb pas echt allerlei voorschriften en regels aan verbindt, zoals publicatie, termijnen etc etc. (die dus niet gelden voor privaatrechtelijk handelen)

Maar goed, deze discussie dwaalt inderdaad wat af.

[cvb]

[LM]

[dr.dunno]