|
|
| Auteur |
Bericht |
Balabim
Leeftijd: 40
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): RUN
Studieomgeving (MA): RUN
Berichten: 11
|
 Geplaatst: zo 16 aug 2009 12:29 Onderwerp: Exoneratiebeding in vergunningen |
   |
|
Hallo!
Ik zit met een vraag, waar ik zelf moeilijk uit kan komen.
Is het toelaatbaar dat bestuursorganen bij verlening van vergunningen een exoneratiebeding opnemen? Bij bouwvergunningen lijkt me dit niet toelaatbaar; daar is art. 56 Ww vrij duidelijk over.
Maar bijvoorbeeld in een exploitatievergunning? Bijvoorbeeld bij de Volendamse ramp: Had het college van b&w een exoneratiebeding (los gezien van het feit dat een exoneratiebeding op de grijze lijst staat) op kunnen nemen in de exploitatievergunning van de horecagelegenheid?
Ik vind het zelf erg lastig en kan er ook maar weinig over vinden! |
|
|
|
|
 |
cia76
Leeftijd: 89
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UvA
Studieomgeving (MA): UvA
Berichten: 1831
|
| Geplaatst: zo 16 aug 2009 15:20 Onderwerp: |
|
|
| Hoe zou zo'n exoneratiebeding volgens jou luiden dan? In het algemeen geldt dat het hebben van een vergunning de vergunninghouder niet ontslaat van eventuele aansprakelijkheid voor onrechtmatige daad die het gevolg is van het gebruikmaken van de vergunning. Ook indien er niet zo'n mededeling in de vergunning staat is dit het geval. Ik vat zo'n mededeling niet onder de noemer exoneratiebeding maar onder de noemer (klantgerichte) mededeling zodat de vergunninghouder er weet van heeft dat ie niet vrijgesteld is van zijn verantwoordelijkheid jegens derden of de overheid. Dit vloeit voort uit de wet en jurisprudentie (v.b. Vemeulen / Lekkerkerker). Wanneer de overheid deze mededeling onder de rubriek voorschriften zet, is dit m.i. niet zuiver van het betreffende bestuursorgaan, maar het principe blijft wel staan. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: zo 16 aug 2009 16:02 Onderwerp: |
|
|
(Lijkt me inderdaad goed om deze draad te verplaatsen naar Bestuursrecht en de draad daar te sluiten.)
Als de bezwaartermijn voor een vergunning eenmaal is verlopen (of als eventuele bezwaar- en beroepsprocedures op niets zijn uitgelopen), krijgt de vergunning formele rechtskracht. Dit houdt in dat de vergunningverlening in latere procedures rechtmatig zal worden geacht. Aansprakelijkheid van de gemeente voor schade door de vergunningverlening is dan (bijna) uitgesloten. (Het is iets ingewikkelder: de formele rechtskracht geldt mogelijk niet jegens niet-belanghebbenden, en belanghebbenden kunnen soms nog een beroep doen op het égalitébeginsel / schadevergoeding wegens rechtmatige overheidsdaad.)
Om de gemeente aansprakelijk te kunnen stellen wegens schade door de vergunningverlening, zal die vergunning normaal gesproken dus eerst in een bezwaar- of beroepsprocedure moeten worden vernietigd. Vervolgens moet je bepalen wat voor schade de onrechtmatige vergunningverlening heeft veroorzaakt.
Voor zover die schade erin zit dat de aanvrager van de vergunning na de vergunningverlening, maar nog voor het onaantastbaar worden van de vergunning, op basis van die vergunning heeft gehandeld (bijvoorbeeld is begonnen met bouwen), is het vaste rechtspraak dat die schade (kosten van bouw en sloop) voor risico van de aanvrager blijft. Een "exoneratiebeding" waarin de gemeente aangeeft niet aansprakelijk te zijn voor deze schade is dus geen beding of voorschrift of beperking van de vergunning, maar slechts informatie ter voorlichting van de aanvrager.
Een exoneratiebeding waarin de gemeente jegens de aanvrager aansprakelijkheid uitsluit voor schade waarvoor zij in beginsel wel aansprakelijk is (dus andere schade dan in bedoeld in de voorgaande alinea), lijkt mij vrijwel altijd in strijd met de doorkruisingsleer. Het doet me denken aan HR 2 mei 2003, LJN AF2848 (Nunspeet/Mulder), waarin een planschadeovereenkomst nietig werden geacht (waarna de wetgever snel heeft voorzien in een wettelijke basis voor de planschadeovereenkomst).
Een vergunning zal vaak een regel bevatten die erop neerkomt dat uitoefening van de vergunning de aanvrager niet vrijwaart van civielrechtelijke aansprakelijkheid jegens derden. Ook dat is geen exoneratiebeding, maar slechts informatievoorziening. Ook als de bouwvergunning wordt verleend, mag je geen muur bouwen die voor je buren al het licht wegneemt.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
Balabim
Leeftijd: 40
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): RUN
Studieomgeving (MA): RUN
Berichten: 11
|
| Geplaatst: zo 16 aug 2009 16:33 Onderwerp: |
|
|
Bedankt voor de snelle antwoorden.
Ik zal mijn vraag nader specificeren. Het gaat met name om aansprakelijk van de vergunningverlener jegens de vergunninghouder. (dus inderdaad misschien Windmill). Zou het trouwens in deze gevallen niet zorgvuldiger zijn te spreken over detournement de pouvoir?
Stel: Voor de bouw van de o.a. parkeergarage van het Van der Valk hotel in Tiel is een bouwvergunning verleend, inclusief een beding waarin is opgenomen dat. De parkeergarage stort in. Zou dan de gemeente aansprakelijk zijn voor falend toezicht, omdat er geen correct toezicht is gehouden op een juiste naleving van de vergunningsvoorwaarden? Zou het exoneratiebeding dan toelaatbaar zijn?
Ikzelf denk van niet, omdat een dergelijk beding (afgezien van art. 56 Ww in het in bovenstaande voorbeeld) omdat dergelijke voorwaarden/voorschriften in strijd zijn met het doel van de vergunningverlening. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: zo 16 aug 2009 17:11 Onderwerp: |
|
|
| Balabim schreef: | | Stel: Voor de bouw van de o.a. parkeergarage van het Van der Valk hotel in Tiel is een bouwvergunning verleend, inclusief een beding waarin is opgenomen dat. De parkeergarage stort in. Zou dan de gemeente aansprakelijk zijn voor falend toezicht, omdat er geen correct toezicht is gehouden op een juiste naleving van de vergunningsvoorwaarden? Zou het exoneratiebeding dan toelaatbaar zijn? |
Het beding maakt m.i. in ieder geval geen deel uit van de bouwvergunning. Het is een op zichzelf staande mededeling. De gemeente ontkent aansprakelijkheid, maar daar is de vergunninghouder pas aan gebonden als hij het beding aanvaardt. Hij zal er dus mee akkoord moeten gaan, bijv. voor moeten tekenen.
Het beding is geen voorwaarde of voorschrift, omdat het niet iets is waar de vergunninghouder zich aan moet houden om binnen de vergunning te blijven. Dat zou alleen anders zijn als het geformuleerd was als "de vergunnninghouder mag geen vordering tot schadevergoeding instellen". Stel dat zo'n voorschrift geldig was (quod non), dan zou het instellen van zo'n vordering niet die vordering in de weg zitten, maar een schending van de vergunningplicht uit de Woningwet tot gevolg hebben. De vergunninghouder kan dan schade vorderen, maar de gemeente kan hem verplichten het bouwwerk te slopen. Rare boel natuurlijk, dus zo'n voorschrift is evident niet geldig. Ook los van art. 56 Ww.
Om zo'n exoneratiebeding te laten gelden, zal de gemeente dus een overeenkomst moeten sluiten alvorens de vergunning te verlenen. Voor zover de gemeente geen beleidsvrijheid heeft bij het verlenen van de vergunning gaat het laten tekenen van zo'n overeenkomst evident in tegen de algemene beginselen van behoorlijk bestuur: de gemeente is verplicht de vergunning te verlenen (of juist verplicht te weigeren), dus heeft geen enkel recht om daarover te onderhandelen.
Waar de gemeente wel beleidsvrijheid heeft, wordt de ontoelaatbaarheid iets minder duidelijk. Het heeft dan m.i. veel weg van het sluiten van een planschadeovereenkomst. Alleen staat planschade los van onrechtmatig handelen, terwijl zo'n exoneratieovereenkomst juist de aansprakelijkheid van de gemeente zou willen wegnemen voor onrechtmatig handelen. Dat lijkt me duidelijk een stuk twijfelachtiger. Bovendien is gebleken dat zelfs een planschadeovereenkomst nietig is bij gebrek aan een wettelijke basis (welke basis er nu dus wel is).
Wat jouw voorbeeld betreft: het lijkt me twijfelachtig dat de vergunninghouder de gemeente aansprakelijk kan stellen voor falend toezicht. De afwezigheid van goed toezicht betekent niet dat de personen op wie toezicht had moeten worden gehouden zich niet aan de regels hoeven te houden. Het zijn derden die de gemeente aansprakelijk kunnen stellen voor falend toezicht. Die derden kunnen daarnaast natuurlijk ook de eigenaar van de parkeergarage aansprakelijk stellen. Zolang de eigenaar verhaal biedt (niet failliet is), is dat waarschijnlijk eenvoudiger (maar die derden mogen zelf kiezen, zie art. 6:102 BW). De gemeente kan eventuele te vergoeden schade m.i. op de eigenaar van de parkeergarage verhalen. Voor zover dit de inhoud is van het "exoneratiebeding", lijkt het me te gaan om een correcte juridische voorlichting.
Het lijkt me goed als je het beding volledig formuleert. De formulering is van belang.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
cia76
Leeftijd: 89
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Studieomgeving (MA): UvA
Berichten: 1831
|
| Geplaatst: zo 16 aug 2009 23:53 Onderwerp: |
|
|
Ervan uitgaande dat in het door Babalin gestelde geval de gemeente een correcte vergunning heeft verleend en er vervolgens vanuit gaande dat er louter op basis van het feit dat de vergunninghouder zich niet aan de vergunning(voorschriften) heeft gehouden schade is ontstaan, is het m.i. zeer onwaarschijnlijk dat de gemeente hiervoor aansprakelijk kan worden gehouden wegens falend overheidstoezicht. Het is zo dat de gemeente zelden aansprakelijk kan worden gehouden voor toezichtsfalen in zijn algemeenheid. Alleen wanneer de gemeente concrete aanwijzingen had, zoals meldingen of klachten van derden of anderszins kon vermoeden dat er iets niet in de haak zou zijn bij het naleven van de vergunning, kan de gemeente eventueel succesvol aansprakelijk worden gesteld wegens toezichtsfalen, zo leer jurisprudentie.
De gemeente kan niet altijd overal 100 % van de tijd zijn om toezicht te houden. De gemeente moet daarom handhavingsprioriteiten stellen. In de casus die Babalin schetst, zit geen concrete aanwijzing om te stellen dat de gemeente een verwijt kan worden gemaakt bij de uitvoering van haar toezichthoudende taak. Naar mijn juridisch oordeel kan de gemeente dan ook niet, op basis van de beschikbare informatie in het gestelde, succesvol aansprakelijk worden gesteld.
Een beding dat in algemene bewoordingen in de vergunning is opgenomen, zoals reeds aan de orde is geweest, doet voor het beantwoorden van deze vraag niet ter zake. Echter, een beding kan theoretisch basis geven om juist wel gemeentelijke aansprakelijkheid te aanvaarden. Als uit dit beding duidelijk blijkt dat de gemeente er bewust voor kiest om geen toezicht te houden terwijl de risico's van het betreffende bouwwerk redelijkerwijs bekend hadden moeten zijn, dan is er door dat beding juist eerder grond om niet onder aansprakelijkheid uit te komen dan wel. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: ma 17 aug 2009 0:48 Onderwerp: |
|
|
| cia76 schreef: | | In de casus die Babalin schetst, zit geen concrete aanwijzing om te stellen dat de gemeente een verwijt kan worden gemaakt bij de uitvoering van haar toezichthoudende taak. |
Babalin geef slechts een voorbeeld ter illustratie van zijn vraag. Het gaat er niet om of in er in dat concrete parkeergaragevoorbeeld (waar geen concrete details over zijn gegeven, want die doen er verder niet toe) sprake is van toezichthoudersaansprakelijkheid. Het is duidelijk dat in zijn algemeenheid een bestuursorgaan aansprakelijk kan zijn wegens falend toezicht. De vraag is nu of het bestuursorgaan die aansprakelijkheid op één of andere manier kan uitsluiten: kan de gemeente een vordering afwijzen door te wijzen op dat regeltje.
Babalin had natuurlijk ook een hele casus kunnen uitwerken waaruit duidelijk wordt hoe de toezichthouder zou hebben gefaald, maar dan gaat de discussie plots over de voorwaarden voor toezichthoudersaansprakelijkheid. Zijn vraag betreft iets heel anders. In zo'n geval: hoe minder details hoe beter, want ze leiden alleen maar af.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
cia76
Leeftijd: 89
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Studieomgeving (MA): UvA
Berichten: 1831
|
| Geplaatst: ma 17 aug 2009 7:37 Onderwerp: |
|
|
| bona fides schreef: | | Babalin geef slechts een voorbeeld ter illustratie van zijn vraag. Het gaat er niet om of in er in dat concrete parkeergaragevoorbeeld (waar geen concrete details over zijn gegeven, want die doen er verder niet toe) sprake is van toezichthoudersaansprakelijkheid. Het is duidelijk dat in zijn algemeenheid een bestuursorgaan aansprakelijk kan zijn wegens falend toezicht. De vraag is nu of het bestuursorgaan die aansprakelijkheid op één of andere manier kan uitsluiten: kan de gemeente een vordering afwijzen door te wijzen op dat regeltje. |
Daar heb je gelijk in. Hetgeen ik in mijn bijdrage duidelijk wilde maken is dat er een zeer belangrijk verschil is tussen algemeen toezichtsfalen en concreet toezichtsfalen en dat voor aansprakelijkheid wegens falend toezicht concrete aanwijzingen / feiten nodig zijn om de toezichthoudende overheid succesvol aansprakelijk te kunnen stellen. Als we het louter over algemeen toezichtsfalen hebben dat is de overheid zelden aansprakelijk. De mogelijkheden van eventuele exoneratiebedingen opnemen in vergunningen zou dus beter kunnen worden besproken met in het achterhoofd dat de gemeente een fout maakt en in beginsel wel aansprakelijk is.
Een exoneratiebeding om aansprakelijkheid wegens toezichtsfalen af te wenden, is m.i. niet mogelijk.
Zoals ik reeds in mijn eerste bericht stelde en wat Bona Fides nog eens heeft herhaald, is in vergunningen met een regel zoals eerder al genoemd, enkel sprake van informatie geven over de verantwoordelijkheid van de vergunninghouder. Voor een nadere beschouwing zal de vraagstelling toch echt concreter moeten, zoals hoe het beding dan precies luidt. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: ma 17 aug 2009 11:08 Onderwerp: |
|
|
Ik ben wel nog steeds benieuwd aan wat voor regel TS precies denkt.
Verder zou het wel aardig zijn om jurisprudentie te vinden waaruit volgt dat de gemeente niet voorafgaand aan een vergunningverlening een exoneratieovereenkomst kan sluiten. Ik heb zelf nog niet gezocht, maar als iemand een voorbeeld kent...
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
cia76
Leeftijd: 89
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Studieomgeving (MA): UvA
Berichten: 1831
|
| Geplaatst: ma 17 aug 2009 15:45 Onderwerp: |
|
|
Ik heb hier in ieder geval een uitspraak waarin wordt bevestigd wat ik al eerder schreef over het onderscheid tussen algemeen en specifiek toezichtsfalen: LJN: AZ4247, Rechtbank 's-Gravenhage , zaaknummer 170232 rolnummer 01-3485
| Quote: | 24.2. Bij de beoordeling van de stellingen van eisers en interveniënten inzake het toezicht maakt de rechtbank een onderscheid tussen algemeen en specifiek toezichtsfalen. Van algemeen toezichtsfalen kan worden gesproken, indien het bevoegde bestuursorgaan zijn wettelijke taken op dit gebied verwaarloost. Gelet op de aan het bestuur toekomende vrijheid bij de verdeling van de beschikbare financiële en personele middelen over verschillende beleidsterreinen, zal een dergelijke taakverwaarlozing slechts in uitzonderlijke omstandigheden onrechtmatig zijn jegens een individuele burger. Zodanige omstandigheden zijn echter ten aanzien van het gemeentebestuur niet gesteld of gebleken. De rechtbank zal zich daarom hierna wat betreft het gemeentelijk toezicht beperken tot specifiek toezichtsfalen. Daarbij moet worden gedacht aan het negeren van concrete aanwijzingen of het in de wind slaan van waarschuwingen dat bepaalde regels of voorschriften worden overtreden.
|
Ik had dit op zich geleerd en al verschillende malen op dit forum aangedragen, maar het is toch wel leuk om het in een uitspraak bevestigd te zien. Uiteraard zal de leerstof zich hierop hebben gebasseerd.
Ik zie echt niet in hoe toezichtsfalen, wanneer dat een onrechtmatige daad oplevert, kan worden afgewenteld op de vergunninghouder middels een exoneratiebeding. Ik denk dat er daarom ook niet zo snel uitspraken van te vinden zijn. |
|
|
|
|
|
Balabim
Leeftijd: 40
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): RUN
Studieomgeving (MA): RUN
Berichten: 11
|
| Geplaatst: di 18 aug 2009 11:03 Onderwerp: |
|
|
Allebei in ieder geval bedankt voor jullie bijdragen! Ik kan er zeker wat mee!
@cia76 Het is mijns inziens een beetje kort door de bocht om te stellen dat . Alhoewel de rechtbank Den Haag in de Enschedese vuurwerkramp zaak inderdaad een mooi voorbeeld gaf van algemeen versus concreet toezichtsfalen, is het maar zeer de vraag of dit onderscheid (en de consequentie die de Nederlandse rechter daar blijkbaar aan verbindt) niet in strijd is met het EVRM. Mijns inziens namelijk wel. Het EHRM neemt immers al aansprakelijkheid aan indien het bestuursorgaan had behoren te weten van de overtreding, zie bijvoorbeeld de Osman uitspraak of de Gomez uitspraak. Ik vind de Enschedese vuurwerkramp dan ook een slecht voorbeeld, omdat ik ten zeerste betwijfel of deze uitspraak stand houdt bij het EHRM. Je hebt wel gelijk dat er in het Nederlandse recht tot nu toe niet snel aansprakelijkheid wegens algemeen falend toezicht wordt aangenomen.
@Bona fides Ik weet ook niet een twee voorbeelden van uitspraken, was het maar zo'n feest  De regel waaraan ik vooral denk is inderdaad een voorschrift als bijvoorbeeld zijnde: 'de vergunninghouder mag geen vordering tot schadevergoeding instellen tegen de rechtspersoon waartoe het vergunningverlenende bestuursorgaan behoort'. Iets van dergelijke strekking. Zoals je al zei kan dat hele rare situaties krijgen, al denk ik dat het voorbeeld van het slopen dat jij geeft niet evenredig zou zijn. Een dwangsom daarentegen zou al minder 'raar' zijn. Maar ik ben het zeker met je eens dat exoneratievoorschriften niet in vergunningen horen, dan wel toegestaan zijn. Dat baseer ik denk ik met name op het detournement de pouvoir beginsel. Indien een bestuursorgaan (in feite de gemeente als rechtspersoon) een exoneratieovk sluit met vergunninghouder, dan lijkt dat me in strijd met o.a. de Windmill jurisprudentie. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: di 18 aug 2009 11:44 Onderwerp: |
|
|
| Balabim schreef: | | De regel waaraan ik vooral denk is inderdaad een voorschrift als bijvoorbeeld zijnde: 'de vergunninghouder mag geen vordering tot schadevergoeding instellen tegen de rechtspersoon waartoe het vergunningverlenende bestuursorgaan behoort'. Iets van dergelijke strekking. Zoals je al zei kan dat hele rare situaties krijgen, al denk ik dat het voorbeeld van het slopen dat jij geeft niet evenredig zou zijn. Een dwangsom daarentegen zou al minder 'raar' zijn. |
Een dwangsom komt misschien minder vreemd over, maar de situatie blijft net zo raar. De dwangsom zou namelijk toch worden opgelegd wegens het in overtreding van de vergunningplicht handelen zonder of buiten de vergunning, terwijl met het vergunningplichtige handelen zelf helemaal niets mis is.
Het is m.i. in ieder geval duidelijk dat aan een vergunning geen voorschriften kunnen worden gekoppeld die niet zien op het vergunningplichtige handelen zelf, tenzij er een wettelijke basis is voor zo'n voorschrift. Het moet niet mogelijk zijn om op basis van een vergunning dingen te verbieden die zonder die vergunning wel mogen.
| Quote: | | Maar ik ben het zeker met je eens dat exoneratievoorschriften niet in vergunningen horen, dan wel toegestaan zijn. Dat baseer ik denk ik met name op het detournement de pouvoir beginsel. Indien een bestuursorgaan (in feite de gemeente als rechtspersoon) een exoneratieovk sluit met vergunninghouder, dan lijkt dat me in strijd met o.a. de Windmill jurisprudentie. |
Let wel op dat een vergunningvoorschrift en een overeenkomst met de vergunninghouder twee verschillende dingen zijn.
Dat een vergunning geen "exoneratievoorschrift" kan bevatten lijkt mij vooral uit het legaliteitsbeginsel te volgen. Van détournement de pouvoir lijkt me eigenlijk geen sprake, omdat er niet eens pouvoir is.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
cia76
Leeftijd: 89
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Studieomgeving (MA): UvA
Berichten: 1831
|
| Geplaatst: di 18 aug 2009 13:58 Onderwerp: |
|
|
| Ik denk dat beide beginselen weerstand bieden tegen zo'n beding. Uit het legaliteitsbeginsel vloeien veel andere beginselen voort. Het verbod van misbruik van bevoegdheden (3:3 Awb) is erin gelegen dat de bevoegdheid bestaat om vergunning te verlenen en hieraan voorschriften te verbinden. Het misbruik bestaat er dan uit dat er een oneigenlijk voorschrift (het exoneratiebeding) wordt opgenomen. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: di 18 aug 2009 14:07 Onderwerp: |
|
|
| cia76 schreef: | | Het misbruik bestaat er dan uit dat er een oneigenlijk voorschrift (het exoneratiebeding) wordt opgenomen. |
Misbruik van bevoegdheid houdt in dat een bestaande bevoegdheid wordt gebruikt voor een ander doel dan waarvoor zij is gegeven. Nu de bevoegheid om een exoneratievoorschrift in de vergunning op te nemen niet bestaat, weten we niet voor welk doel die niet-bestaande bevoegdheid zou zijn gegeven, als zij wel had bestaan. Van misbruik van bevoegdheid kun je daarom niet spreken.
(En als die bevoegdheid om een exoneratievoorschrift in de vergunning op te nemen wel had bestaan, zou het doel waarschijnlijk zijn geweest om het de gemeente mogelijk te maken zich te exonereren, want wat kan anders het doel van zo'n hypothetische bevoegdheid zijn?)
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
Balabim
Leeftijd: 40
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): RUN
Studieomgeving (MA): RUN
Berichten: 11
|
| Geplaatst: di 18 aug 2009 16:29 Onderwerp: |
|
|
Je hebt mijns inziens wel gelijk dat er geen bevoegdheid bestaat om exoneratievoorschriften in vergunningen op te nemen, maar trekt daarmee de werking van het legaliteitsbeginsel te ver door. Er bestaat immers wel een bevoegdheid om de vergunning te verlenen, met eventueel aanvullende voorschriften. Dat lijkt mij de aanwezige bevoegdheid, waarop in dit geval het legaliteitsbeginsel ziet. Indien er een ontoelaatbaar voorschrift wordt opgenomen zoals een exoneratievoorschrift, dan lijkt me dat eerder in strijd met het specialiteitsbeginsel of het detournement de pouvoir beginsel. Immers, er is misbruik van een bevoegdheid, niet het toepassen van een niet bestaande bevoegdheid.
Indien ik jouw beredenering volg, dan zou het verbinden van een voorschrift in strijd met art. 56 van de Woningwet, ook in strijd met het legaliteitsbeginsel zijn. Dit gaat mij te ver; schending van art. 56 Ww lijkt mij een voorbeeld van schending van het detournement de pouvoir of het specialiteitsbeginsel.
Ik moet wel toegeven dat detournement de pouvoir, het specialiteitsbeginsel en het legaliteitsbeginsel nauw met elkaar zijn verbonden. |
|
|
|
|
|
|
|
