wat kan en mag een gezinsvoogd?

[grabbeldoos]

Een vriendin van mij heeft een zoon die onder toezicht is gesteld van bureau jeugdzorg en uit huis geplaatst is. Ze heeft borderline en verslavingsproblematiek, maar werkt er hard voor om haar problemen onder controle te krijgen. De spanningen en stress die BJZ op haar nek met zich meebrengen, plús een hele lastige ex die continue blijft dreigen, hebben er voor gezorgd dat mijn vriendin een terugval heeft gehad. Omdat ze bang was voor de reactie van BJZ heeft ze deze terugval verzwegen, maar uiteindelijk liep het zo uit de hand dat ze een crisis kreeg en toen viel er ook voor BJZ niets meer te verzwijgen.

Omgangsregeling was 2 x 24 uur bij haar thuis, de perspectieven waren gefaseerde terugplaatsing naar haar.

Omgangsregeling is geworden 1 x per 2 weken 3 uur begeleid, de perspectieven zijn nu langdurige plaatsing pleeggezin.

Zoon heeft ondanks dat hij een erg gevoelig kind is GEEN schade opgelopen door de terugval en crisis van zijn moeder, hij functioneert goed, ook in het pleeggezin, is ontspannen en lekker zichzelf. Toch acht de gezinsvoogd het niet meer veilig omgang bij mijn vriendin thuis te laten plaatsvinden.

Mijn vriendin is enorm geschrokken van deze terugval, en is meteen naar het CAD gegaan om hulp te zoeken. Zij gaat nu de leefstijltraining doen en kan m.b.v. Refusal van de alcohol afblijven. Voor haar borderline-problematiek is zij toevallig sinds deze week in behandeling, stond echter al sinds februari op de wachtlijst.

Maakt voor BJZ niets uit, de gezinsvoogd MISBRUIKT zijn macht, scheldt haar uit voor onbetrouwbare moeder terwijl ik weet dat ze heel erg goed voor haar zoontje zorgt, alleen soms iets minder goed voor zichzelf.

Vraag:
Mag en gezinsvoogd zulke radicale beslissingen nemen als er een beschikking van de kinderrechter ligt waar héél duidelijk in staat dat er sprake is van gefaseerde terugplaatsing naar moeder?

Mag een gezinsvoogd, die is aangesteld om zich bezig te houden met de veiligheid en het welzijn van het kind, zich zomaar "bemoeien" met de manier waarop moeder haar problemen aanpakt, en op grond daarvan een advies aan de kinderrechter uitbrengen, terwijl hij niets heeft aan te merken op de manier waarop moeder haar zoon verzorgt, dat de problemen hem zitten in de problematiek van moeder, terwijl hij op de hoogte is van de hulpverlening die er voor moeder is?

Omdat het gaat om een kind dat in NL woont, maar moeder woont in Duitsland vlak over de grens, wat voor internationale kwesties kunnen we hier tegenkomen?

Mag een gezinsvoogd weigeren om met instanties in Duitsland in gesprek te gaan over hulpverlening als er wél sprake is van een terugplaatsing? Moeder kan in Duitsland namelijk SPFH ( sociaal pedagogische familie hulp ) krijgen en die is zéér intensief, 20 uur hulp aan huis per week, gericht op niet enkel het kind, maar het hele systeem, en dat is beter dan het magere uurtje ouderbegeleiding van de pleegzorginstelling wat ze nu krijgt.

Alvast bedankt!