psychologisch rapport inzien kind door vader

[ouwe sloeber]

Mag de niet verzorgende ouder een psychologisch rapport van een kind inzien?

Het gaat om het volgende: een moeder van een 15 jarig kind heeft besloten om te verhuizen zonder duidelijke reden. Het kind wil dit niet, ook de vader is tegen (heeft ook ouderlijk gezag want het kind is uit het huwelijk voortgekomen).

De moeder wil haar plannen niet wijzigen, maar heeft het kind wel naar een psycholoog laten gaan om één en ander op een rijtje te krijgen (het kind worstelt ermee). Er was ook een gesprek met het kind én moeder samen.

De moeder heeft hierover de vader niet ingelicht maar het kind heeft erover verteld aan de vader (uit zichzelf, de vader wist immers van niets). De psycholoog heeft naar de moeder uitgesproken dat een verhuizing onverstandig is.

In een gesprek kwam het onderwerp aan de orde. De moeder was verschrikt dat de vader op de hoogte is. Ze wil hierover niks zeggen. Dat is iets tussen het kind en haar. Alhoewel het kind er wel over heeft verteld aan de vader.

De vraag is nu of de psycholoog desgevraagd de vader moet vertellen over dit gesprek. Of nog een stap verder, of de vader dit kan gebruiken bij een rechtszaak over de verblijfplaats van het kind.
Ik bedoel wel in die zin dat de privacy van het kind gewaarborgd blijft, maar dat de vader dezelfde dingen krijgt te weten als de moeder. Ook als het gesprek met de moeder en kind was. onofficieel weet hij het al, maar niet officieel. Overigens denk ik niet dat er een rapport is geschreven. Het doel was dat het kind hulp kreeg bij het ordenen van de gedachten.

Het is me in een andere draad wel duidelijk geworden dat de moeder de vader moet inlichten over dergelijke zaken, sterker nog, dat de vader dergerlijke consulten ook kan tegenhouden (is niet aan de orde), maar hoe zit het met het inlichten van de niet verzorgende ouder.
EDIT: om preciezer te zijn: hoe zit het met het inlichten ACHTERAF over de inhoud van het gesprek (waar dus ook dingen over de moeder werden verteld).

Ik ben benieuwd

[bona fides]

[ouwe sloeber]

Dank je Bona..
Het maakt dan niet uit dat er een consult was met moeder en kind ? (juist omdat het de moeder is die de worsteling voor het kind (om onduidelijke redenen) veroorzaakt).

Zij zou kunnen beargumenteren dat een gesprek met haar en een psycholoog privé is, ongeacht of haar kind daar bij was (alhoewel het wel om het kind ging).

Stel dat de vader het op de spits wil drijven (wat niet waarschijnlijk is, maar hij wel de moeder met haar plichten om de oren slaan).

1) De vader kan dus de psycholoog raadplegen en vragen waarom deze vooraf niet bij hem heeft geverifieerd?
2) De vader kan eisen dat de psycholoog de inhoud en de uitkomst van het gesprek aan hem vertelt (ondanks dat de moeder ook aanwezig was en wellicht haar spyche is besproken).

De vader weet niet welke spycholoog het was, hij kan dan ook van de moeder eisen dat ze de naam zegt (het kind zal het desgevraagd wel vertellen maar liever via de moeder).

Is dit allemaal op grond van dit artikel art. 1:251 lid 1 BW of is er nog een ander artikel.

[ouwe sloeber]

Uit een andere draad heb ik opgemaakt dat op grond van artikel 1:253 i een arts niet bij de tweede gezagvoerende ouder hoeft te verifieren of deze akkoord is met een behandeling, tenzij de arts een vermoeden kan hebben dat de andere ouder niet met de behandeling instemt.

Voor psychologen (en ortopedagogen) is dat anders. Op grond van hun beroepscode 7:450 lid 2 en 3 moet een psycholoog wel verifieren of de andere gezagvoerende ouder akkoord gaat.

In dit geval zijn de gesprekken al geweest en zoals bona aangeeft, heeft de psycholoog wat uit te leggen en moet het aan de vader die zaken vertellen waarvan de moeder ook op de hoogte is. Inclusief het gesprek waar zij bijzat (?)

[bona fides]

In de beroepscode voor psychologen staat zelfs:

[ouwe sloeber]

In de moeder is de vader niet geinteresseerd.
Het gaat er vooral om dat hij informatie rechtstreeks van een psycholoog wil hebben zodat het kind van de moeder later geen verwijten kan krijgen dat het dingen aan de vader vertelt die volgens haar tussen hen tweeen waren.
Dus om te voorkomen dat de moeder boos wordt op het kind. Het kind heeft het immers zelf al aan de vader verteld.

Van geen wonder dat de moeder dat zegt, wat de psycholoog zei past niet in haar straatje.