|
|
| Auteur |
Bericht |
articsunny
Leeftijd: 123
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Berichten: 42
|
 Geplaatst: di 08 jun 2010 13:32 Onderwerp: niet-opeisbaarheid legaat is geen verantwoording afleggen ? |
   |
|
| Betekend niet-opeisbaarheid van een legaat voor overlijden van de erfgenaam belast met het legaat, dat de erfgenaam ook geen verantwoording hoeft af te leggen over de staat waarin het legaat zich bevindt ? |
|
|
|
|
 |
bona fides
Geslacht: 
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22893
|
| Geplaatst: di 08 jun 2010 16:21 Onderwerp: |
|
|
Aan wat voor constructie denk je precies? Een legaat waar de met dat legaat belaste erfgenaam pas na overlijden aan hoeft te voldoen?
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
articsunny
Leeftijd: 123
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 42
|
| Geplaatst: vr 11 jun 2010 22:00 Onderwerp: |
|
|
Ja. niet opeisbaarheid middels testamentair beroep op artikel 4:82 BW.
In combinatie met 3:85 BW lid 2:
Een verbintenis strekkende tot overdracht van een goed onder opschortende tijdsbepaling, wordt aangemerkt als een verbintenis tot onmiddellijke overdracht van het goed met gelijktijdige vestiging van een vruchtgebruik van de vervreemder op het goed voor de gestelde tijd.
1. Een legaat is volgens de wet een verbintenis tussen erfgenaam en legataris.
2. Een erfgenaam is verplicht om de door het legaat aangewezen goederen aan de legataris over te dragen.
3. Aan deze overdracht is een opschortende tijdsbepaling verbonden (maar er geldt een onvoorwaardelijke leverplicht).
Chronologisch gezien is de volgorde als volgt:
1. Erflater overlijdt
2. Legaat is een schuld van de nalatenschap.
3. Erfgenaam aanvaard nalatenschap zuiver inclusief de schulden van de nalatenschap.
4. Erfgenaam levert het legaat aan de legataris onder gelijktijdige vestiging van het vruchtgebruik.
5. Legataris dient de aan het vruchtgebruik onderworpen goederen aan de erfgenaam te leveren, maar schort deze levering op totdat erfgenaam belast met het legaat aan zijn verplichtingen voldoet. |
|
|
|
|
|
Flash
Moderator
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UvA
Berichten: 1608
|
| Geplaatst: ma 14 jun 2010 7:52 Onderwerp: |
|
|
Er is geen sprake van een tijdsbepaling. Er is sprake van een voorwaardelijke verkrijging. Er is namelijk nog helemaal niet zeker dat je iets krijgt.
Als de erfgenaam besluit het vermogen volledig 'op te maken', dan blijft de legitimaris (want dat is de enige waar art. 4:82 BW op van toepassing is) met lege handen achter.
Over het wel of niet geven van inlichtingen is de tekst van het testament veelal van doorslaggevend belang. Veelal is er geen inlichtingenplicht. De legitimaris krijgt na het overlijden van de erflater te horen hoe groot zijn vordering op de nalatenschap is en daarmee is het over. Bij overlijden van de echtgenoot/echtgenote zal hij vervolgens moeten kijken of zijn vordering nog voldaan kan worden.
_________________
Liefde in twee verschillende werelden,
maar in beide ongelooflijk krachtig.
Deze liefde is pas ontstaan,
maar nu al voor eeuwig prachtig.... |
|
|
|
|
|
articsunny
Leeftijd: 123
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 42
|
| Geplaatst: ma 14 jun 2010 20:40 Onderwerp: |
|
|
@Flash
Mijn vraag betreft een legaat aan de kinderen ten laste van een levensgezel die in het testament tot enig erfgenaam wordt benoemt.
Het testament koppelt via een beroep op artikel 4:82 een niet-opeisbaarheidsclausule aan de legaten. Maar 4:82 is alleen van toepassing op de legitieme vordering of een making aan de levensgezel. Daarvan is hier geen sprake aangezien de begunstigden de kinderen van de erflater zijn.
Niet-opeisbaarheid geeft mijn inziens aan een levensgezel niet het recht om insolvabel te worden. Daarnaast is het volgens mij onrechtmatig om in een testament artikel 4:82 te verbinden aan een niet-opeisbaarheidsclausule m.b.t. een legaat dat niet aan de levensgezel is vermaakt. De bedoeling van de erflater is duidelijk, maar houdt deze clausule ook stand als de legatarissen er tegen in verweer komen?
[/b] |
|
|
|
|
|
Flash
Moderator
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Berichten: 1608
|
| Geplaatst: di 15 jun 2010 12:07 Onderwerp: |
|
|
| articsunny schreef: | @Flash
Het testament koppelt via een beroep op artikel 4:82 een niet-opeisbaarheidsclausule aan de legaten. Maar 4:82 is alleen van toepassing op de legitieme vordering of een making aan de levensgezel. Daarvan is hier geen sprake aangezien de begunstigden de kinderen van de erflater zijn.
|
Nee, het testament koppelt niet art. 4:82 BW aan de legaten, want dat is niet mogelijk. Erflater koppelt zelf een niet-opeisbaarheidsgrond aan een legaat.
Dit zorgt ervoor dat het legaat inferieur is en dat de legitimaris in deze in zijn legitieme is geschonden. Hij kan dan ook zonder consequenties het legaat verwerpen en een beroep doen om zijn legitieme.
En om deze reden is art. 4:82 BW in het testament opgenomen. Dit zorgt ervoor dat ook indien er een beroep op de legitieme wordt gedaan er alsnog niet-opeisbaarheid geldt, zodat de langstlevende verzorgd achterblijft.
| articsunny schreef: |
Niet-opeisbaarheid geeft mijn inziens aan een levensgezel niet het recht om insolvabel te worden. Daarnaast is het volgens mij onrechtmatig om in een testament artikel 4:82 te verbinden aan een niet-opeisbaarheidsclausule m.b.t. een legaat dat niet aan de levensgezel is vermaakt. De bedoeling van de erflater is duidelijk, maar houdt deze clausule ook stand als de legatarissen er tegen in verweer komen?
[/b] |
Zie ook bovenstaand als de legataris ook legitimaris is, dan geldt art. 4:82 BW. Als de legataris niet legitimaris is, dan heeft het geen zin om tegen het legaat in verweer te komen, want dan ontvangt hij niets meer na verwerping van het legaat.
Met betrekking tot het insolvabel worden van de levensgezel wordt veelal opgenomen dat de vordering in deze situatie alsnog opeisbaar is, maar voor zover mij bekend is er geen dwingrechtelijke bepaling die dit regelt (behoudens bij de wettelijke verdeling).
_________________
Liefde in twee verschillende werelden,
maar in beide ongelooflijk krachtig.
Deze liefde is pas ontstaan,
maar nu al voor eeuwig prachtig.... |
|
|
|
|
|
articsunny
Leeftijd: 123
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 42
|
| Geplaatst: wo 16 jun 2010 20:01 Onderwerp: |
|
|
| Flash schreef: |
Nee, het testament koppelt niet art. 4:82 BW aan de legaten, want dat is niet mogelijk.
|
Dan zijn we het hier over eens. Toch staat er in het testament dat de legaten overeenkomstig artikel 4:82 Burgelijk Wetboek pas opeisbaar zijn na overlijden erfgenaam.
| Flash schreef: |
Erflater koppelt zelf een niet-opeisbaarheidsgrond aan een legaat.
|
Die grond is er niet want artikel 4:82BW kan niet als grondslag voor niet-opeisbaarheid dienen als het een making betreft aan iemand anders dan de levensgezel van de erflater. Voorzover de clausule dan nog rechtmatig is, gaat het hier mijn inziens om een "gewone" niet-opeisbaarheidsclausule die veel minder verstrekkend is. Mede daarom is er volgens mij sprake van een verbintenis tussen erfgenaam en legataris die valt onder het verbintenissenrecht. Kun je mij daarin volgen ? |
|
|
|
|
|
Flash
Moderator
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Berichten: 1608
|
| Geplaatst: do 17 jun 2010 10:37 Onderwerp: |
|
|
De grondslag voor de niet-opeisbaarheid van het legaat is m.i. het eigendomsrecht. Je vermaakt de goederen op een bepaalde wijze en kunt daar voorwaarden aan koppelen.
Dat hierop het verbintenissenrecht van toepassing is, kan ik inderdaad volgen. Dat een niet-opeisbaarheid op grond van het eigendomsrecht/verbintenissenrecht een andere is dan degene op grond van art. 4:82 BW kan ik ook volgen.
Maar hierboven stelde je dat art. 3:58 BW van toepassing is. Dat lijkt mij echter niet het geval.
_________________
Liefde in twee verschillende werelden,
maar in beide ongelooflijk krachtig.
Deze liefde is pas ontstaan,
maar nu al voor eeuwig prachtig.... |
|
|
|
|
|
articsunny
Leeftijd: 123
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 42
|
| Geplaatst: do 17 jun 2010 19:23 Onderwerp: |
|
|
| Flash schreef: | De grondslag voor de niet-opeisbaarheid van het legaat is m.i. het eigendomsrecht. Je vermaakt de goederen op een bepaalde wijze en kunt daar voorwaarden aan koppelen.
|
Volgens mij is een legaat waaraan een niet-opeisbaarheids clausule is verbonden een onvoorwaardelijk vorderingsrecht. Het vorderingsrecht zelf ontstaat immers op moment van overlijden van de erflater en is niet verbonden aan enige voorwaarde. Op het moment dat de erfgenaam zuiver heeft aanvaard, ontstaat er een verbintenis tussen legataris en erfgenaam waardoor op dat moment pas de niet-opeisbaarheidsclausule van kracht wordt. Het vorderingsrecht van de legataris blijft echter onaangetast.
| Quote: |
Dat hierop het verbintenissenrecht van toepassing is, kan ik inderdaad volgen.
|
Fijn. Dit is van belang omdat door de verbintenis tussen schuldeiser (legataris) en schuldenaar (erfgenaam) o.a artt 6:80BW en 6:82BW van toepassing zijn, waardoor de schuldenaar reeds voor overlijden ter verantwoording kan worden geroepen.
| Quote: |
Dat een niet-opeisbaarheid op grond van het eigendomsrecht/verbintenissenrecht een andere is dan degene op grond van art. 4:82 BW kan ik ook volgen.
|
Mijn ervaring is dat binnen het notariaat over de wettelijke gevolgen van niet-opeisbaarheid heel anders wordt gedacht. De constructie van de levensgezel per testament tot enig erfgenaam te benoemen (en feiteijk ongemerkt de kinderen te onterven) en de kinderen een legaat ter grote van hun kindsdeel toe te wijzen met een niet-opeisbaarheidsclausule, wordt vaak toegepast om de wettelijke verdeling te simuleren. De notaris "belooft" de erfgenaam dat die ongestoord verder kan leven en onthoudt de kinderen van essentiële informatie waardoor deze meestal in hun lot berusten en lijdzaam toezien hoe de erfgenaam hun legaat verbrast. In de zaak waar ik getuige van ben, heeft de erfgenaam het echter zo bont gemaakt, dat de kinderen wel de mogelijkheden zijn gaan onderzoeken. Ze hebben ondermeer ontdekt dat niet-opeisbaarheid geen vrijbrief voor een schuldenaar is om insolvabel te worden.
| Quote: |
Maar hierboven stelde je dat art. 3:85 BW lid 2 van toepassing is. Dat lijkt mij echter niet het geval. |
Gedurende het onderzoek is ook aan het licht gekomen dat in deze specifieke zaak er feitelijk sprake is van een vruchtgebruikconstructie t.b.v. de erfgenaam. De niet opeisbaarheidsclausule treedt immers alleen in werking indien de erfgenaam de nalatenschap zuiver aanvaardt.
Het Nederlands recht kent geen tijdelijke eigenaar. Het vol eigendom van de goederen, die vallen onder het legaat , gaat daardoor direct na overlijden van de erfgenaam over op de legataris. Pas als de erfgenaam zuiver heeft aanvaard, verkrijgt deze het recht om het vruchtgebruik te vestigen maar blijft het bloot eigendom bij de legataris. Wat is hieraan volgens jou onjuist?
n.b. Realiseer je dat een legaat een schuld van de nalatenschap is conform art 4:7BW sub h. Op het moment dat de erfgenaam zuiver aanvaardt, ontstaat er dus een verbintenis tussen erfgenaam en legataris ,dat onder opschortende tijdsbepaling van overlijden van de erfgenaam , de erfgenaam de goederen aan de legataris dient over te dragen. Aangezien hier sprake is van overdracht, en niet van levering, kan gesteld worden dat het bloot eigendom reeds bij de legataris ligt. |
|
|
|
|
|
Flash
Moderator
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Berichten: 1608
|
| Geplaatst: do 17 jun 2010 21:40 Onderwerp: |
|
|
Wat mijns inziens onjuist is, is precies hetgeen ik hierboven heb gemeld.
We hebben een erflater. Deze heeft in beginsel het recht om over zijn nalatenschap te beschikking zoals hij dat wil. Hij kan zijn kinderen onterven, hij kan ze direct goederen geven, maar hij kan ook bepalen dat ze een vordering krijgen die niet-opeisbaar is.
Indien hij dit laatste doet, zijn van toepassing de voorwaarden zoals deze in het testamen opgenomen zijn eventueel aangevuld met de bepalingen uit Boek 4 danwel de algemene bepalingen uit de overige boeken van het BW.
De kinderen kunnen op het moment van overlijden twee dingen doen, ze kunnen aanvaarden (zuiver danwel beneficiair) of ze kunnen verwerpen. Als ze aanvaarden dan accepteren ze de vordering onder de voorwaarden die de erflater heeft gesteld (onder meer de niet-opeisbaarheid).
Er is op dat moment mijns inziens geen sprake van een overdracht van goederen. De kinderen krijgen een vordering op de partner en de partner heeft een schuld aan de kinderen. Deze schuld blijft netjes in stand tijdens het leven van de partner en dient uitbetaald te worden in de situaties die in het testamen zijn opgesomd.
Bij het overlijden van de partner zullen de vorderingen opeisbaar worden en uitbetaald moeten worden. En op dat moment zal er dan ook bekeken worden of er nog voldoende vermogen is om dit daadwerkelijk te doen.
_________________
Liefde in twee verschillende werelden,
maar in beide ongelooflijk krachtig.
Deze liefde is pas ontstaan,
maar nu al voor eeuwig prachtig.... |
|
|
|
|
|
articsunny
Leeftijd: 123
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 42
|
| Geplaatst: do 17 jun 2010 22:38 Onderwerp: |
|
|
| Flash schreef: | Wat mijns inziens onjuist is, is precies hetgeen ik hierboven heb gemeld.
|
Je doelt waarschijnlijk op jouw mening dat het een voorwaardelijke verkrijging betreft? Aan welke voorwaarde moet dan worden voldaan opdat een kind legataris wordt en een vorderingrecht verkrijgt? Naar mijn mening zou, als ik jouw denkwijze volg, er pas sprake kunnen zijn van een legataris op het moment dat de erfgenaam belast met de schulden uit de nalatenschap, komt te overlijden. Maar dat zou tevens betekenen dat, als de erfgenaam niet zuiver aanvaardt, er geen sprake zou zijn van een vorderingsrecht. Echter, in een situatie van benificaire aanvaarding door de erfgenaam zouden eerste de schulden van de nalatenschap, waaronder de vorderingen uit de legaten, worden ingelost alvorens een eventueel restant aan de erfgenaam zal worden uitgekeerd.
Waar ik op doel is dat er een verschil is tussen het verkrijgen van een vorderingsrecht en het uitoefenen van dit vorderingsrecht. De verkrijging van het vorderingsrecht uit een legaat wordt immers niet gestuit door een niet-opeisbaarheids clausule.
Overlijden van de erfgenaam is geen toekomstig onzekere gebeurtenis waarop artikel 6:21BW doelt opdat er sprake zou zijn van een voorwaardelijke verbintenis. Het is immers zeker dat de erfgenaam belast met het legaat zal komen te overlijden en dit is ook geen voorwaarde om het vorderingsrecht te verkrijgen. Ook is er geen sprake van een opschortende voorwaarde conform artikel 6:22BW. De verbintenis komt immers tot stand op het moment dat de erfgenaam zuiver heeft aanvaard.
Wat zijn jouw argumenten die weerleggen dat een nog niet opeisbaar legaat geen verbintenis strekkend tot overdracht onder opschortende tijdsbepaling is ? |
|
|
|
|
|
Flash
Moderator
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Berichten: 1608
|
| Geplaatst: vr 18 jun 2010 8:00 Onderwerp: |
|
|
| articsunny schreef: | Je doelt waarschijnlijk op jouw mening dat het een voorwaardelijke verkrijging betreft?
|
Nee, ik doel erop dat hetgeen ik hierboven heb geschreven de redenen zijn dat ik het niet met jouw stelling eens ben. Overigens is mijn woordkeuze 'voorwaarden' verkeerd geweest. Ik bedoel niet dat er sprake is van een voorwaardelijke vordering, maar van een vordering waaraan bepalingen zijn gekoppeld (niet-opeisbaarheid, rente etc etc). De keuze voor 'voorwaarde' is daarin ongelukkig geweest.
| articsunny schreef: |
Aan welke voorwaarde moet dan worden voldaan opdat een kind legataris wordt en een vorderingrecht verkrijgt? Naar mijn mening zou, als ik jouw denkwijze volg, er pas sprake kunnen zijn van een legataris op het moment dat de erfgenaam belast met de schulden uit de nalatenschap, komt te overlijden. |
Nee zeker niet, zoals ik al eerder heb gezegd, ontstaat de vordering op het moment van overlijden van de erflater. De partner heeft vanaf dat moment (tenzij zij verwerpt) een schuld aan de kinderen.
| articsunny schreef: |
Waar ik op doel is dat er een verschil is tussen het verkrijgen van een vorderingsrecht en het uitoefenen van dit vorderingsrecht. De verkrijging van het vorderingsrecht uit een legaat wordt immers niet gestuit door een niet-opeisbaarheids clausule.
|
Volledig mee eens, zie bovenstaand.
| articsunny schreef: |
Overlijden van de erfgenaam is geen toekomstig onzekere gebeurtenis waarop artikel 6:21BW doelt opdat er sprake zou zijn van een voorwaardelijke verbintenis. Het is immers zeker dat de erfgenaam belast met het legaat zal komen te overlijden en dit is ook geen voorwaarde om het vorderingsrecht te verkrijgen. Ook is er geen sprake van een opschortende voorwaarde conform artikel 6:22BW. De verbintenis komt immers tot stand op het moment dat de erfgenaam zuiver heeft aanvaard.
|
Ook volledig mee eens, nogmaals mijn woordkeuze voor 'voorwaarden' was ongelukkig. Dat er een onvoorwaardelijk vorderingsrecht is ontstaat is mijn inziens volledig correct.
| articsunny schreef: |
Wat zijn jouw argumenten die weerleggen dat een nog niet opeisbaar legaat geen verbintenis strekkend tot overdracht onder opschortende tijdsbepaling is ? |
De testeervrijheid. Erflater heeft niet op die manier over nalatenschap beschikt. Als hij gewild had dat de partner het vruchtgebruik zou krijgen en de kinderen het bloot eigendom, dan had hij dat opgenomen in zijn testament.
Dit gebeurt ook vrij regelmatig als het gaat om goederen. Denk aan de Friese klok waarvoor opgenomen wordt dat kinderen het bloot eigendom verkrijgen en de partner het vruchtgebruik.
Met betrekking tot de niet-opeisbare vordering ter grootte van een bepaald bedrag wat aan de kinderen wordt gelegateerd, is dit niet in het testament opgenomen. De erflater heeft dan ook anders over zijn nalatenschap beschikt.
Hij heeft bepaald dat de kinderen geen erfgenaam zijn, dat zij wel een niet-opeisbare vordering krijgen en dat zij voorlopig in de wachtkamer plaats zullen moeten nemen alvorens zij iets krijgen. Of zij vervolgens iets krijgen, zal op het moment van overlijden van de partner blijven.
De positie van de kinderen wordt in deze dan ook feitelijk gelijk aan de positie die een willekeurige schuldenaar heeft ten opzichte van zijn schuldeiser.
Artikel 3:85 lid 2 BW zie ik ook nog steeds niet van toepassing zijn op deze situatie. De vordering ontstaat direct op het moment van overlijden. De vordering is ook het goed als bedoeld in artikel 3:85 lid 2 BW. Dit goed wordt dan ook niet onder een opschortende voorwaarde overgedragen.
_________________
Liefde in twee verschillende werelden,
maar in beide ongelooflijk krachtig.
Deze liefde is pas ontstaan,
maar nu al voor eeuwig prachtig.... |
|
|
|
|
|
articsunny
Leeftijd: 123
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 42
|
| Geplaatst: zo 20 jun 2010 22:08 Onderwerp: |
|
|
| Flash schreef: |
Nee, ik doel erop dat hetgeen ik hierboven heb geschreven de redenen zijn dat ik het niet met jouw stelling eens ben. Overigens is mijn woordkeuze 'voorwaarden' verkeerd geweest. Ik bedoel niet dat er sprake is van een voorwaardelijke vordering, maar van een vordering waaraan bepalingen zijn gekoppeld (niet-opeisbaarheid, rente etc etc). De keuze voor 'voorwaarde' is daarin ongelukkig geweest.
|
In essentie zijn we het dus wederom eens 
Het maakt mijn inziens een cruciaal verschil doordat de legataris nu ook door jou als een onvoorwaardelijke schuldeiser wordt beschouwd. Alleen aan de opeisbaarheid van de vordering is een voorwaarde gekoppeld. Het vermogens- en het verbintenissenrecht zijn hierdoor van toepassing en geven de legataris/schuldeiser veel meer rechten ten opzicht van de erfgenaam/schuldenaar dan wanneer er sprake zou zijn van een voorwaardelijke schuld.
In het testament is overigens sprake van een nog niet opeisbare rentevergoeding aan de legatarissen die het verloop van de wettelijke rente volgt. Tevens is de erfgenaam bevoegd ten alle tijden bij leven de legaten uit te keren. Voorzover deze informatie jouw te laat bereikt, biedt ik je hierbij nu alvast mijn excuses aan.
| articsunny schreef: |
Wat zijn jouw argumenten die weerleggen dat een nog niet opeisbaar legaat geen verbintenis strekkend tot overdracht onder opschortende tijdsbepaling is ? |
| Quote: |
De testeervrijheid. Erflater heeft niet op die manier over nalatenschap beschikt. Als hij gewild had dat de partner het vruchtgebruik zou krijgen en de kinderen het bloot eigendom, dan had hij dat opgenomen in zijn testament.
|
Diezelfde testeervrijheid bepaaldt dat de erflater aan de partner een verteringsrecht en/of vervreemdingsrecht had kunnen toekennen. Door dit na te laten en alleen de opeisbaarheid uit te stellen heeft de erflater aan de partner niet het recht toegekend om insolvabel te worden. De partner/erfgenaam is immers met zijn gehele vermogen aansprakelijk voor de schulden uit de nalatenschap (6:84BW) en dient zich als een goed schuldenaar te gedragen conform BW3 en BW6.
| Quote: |
Dit gebeurt ook vrij regelmatig als het gaat om goederen. Denk aan de Friese klok waarvoor opgenomen wordt dat kinderen het bloot eigendom verkrijgen en de partner het vruchtgebruik.
|
Als de Friese klok onder een nog niet opeisbaar legaat valt, heeft de partner dan automatisch het recht om de klok te vervreemden ? Nee! Aan het begrip niet-opeisbaarheid wordt door jou een veel grotere werking toegedicht, dan dat deze feitelijke omvat. Voor zover het recht op ongestoord voortleven van de partner door de erflater werd beoogd, had dit als zodanig in het testament verwoord dienen te worden. Een levensgezel,die door de wet niet gelijkgesteld wordt aan een echtgenoot, heeft van rechtswege niet de zelfde rechten. De erflater had, om zijn moverende redenen, ook niet de intentie om aan de levensgezel volledig de zelfde rechten toe te kennen, als waren ze getrouwd.
| Quote: |
Met betrekking tot de niet-opeisbare vordering ter grootte van een bepaald bedrag wat aan de kinderen wordt gelegateerd, is dit niet in het testament opgenomen. De erflater heeft dan ook anders over zijn nalatenschap beschikt.
|
Niet-opeisbaarheid houdt niet meer in dan dat door de erflater aan de erfgenaam het deel van het vermogen dat onder het legaat valt, tijdelijk in bewaring wordt gegeven. De partner/erfgenaam is niet de (tijdelijk) eigenaar geworden maar dient de schulden uit de nalatenschap te voldoen. In dit geval is dat het leveren van het bloot eigendom onder gelijktijdig vestiging van het vruchgebruik. De testeervrijheid wordt mijn inziens hierdoor geheel niet aangetast.
| Quote: |
Hij heeft bepaald dat de kinderen geen erfgenaam zijn, dat zij wel een niet-opeisbare vordering krijgen en dat zij voorlopig in de wachtkamer plaats zullen moeten nemen alvorens zij iets krijgen. Of zij vervolgens iets krijgen, zal op het moment van overlijden van de partner blijven.
|
Nogmaals, op basis van welke wetgeving concludeer jij dat een niet-opeisbaarheidsclausule aan een erfgenaam het recht verleend om insolvabel te worden ?
| Quote: |
De positie van de kinderen wordt in deze dan ook feitelijk gelijk aan de positie die een willekeurige schuldenaar heeft ten opzichte van zijn schuldeiser.
|
Hier zijn we het weer wel eens! Maar dat betekend dus ook dat o.a. artt. 6:2BW, 639B W lid 1, 6:74BW, 6:80BW, 6:83BW, 3:45BW en 3:296BW van toepassing zijn op de verbintenis tussen erfgenaam en legataris.
| Quote: |
Artikel 3:85 lid 2 BW zie ik ook nog steeds niet van toepassing zijn op deze situatie. De vordering ontstaat direct op het moment van overlijden. De vordering is ook het goed als bedoeld in artikel 3:85 lid 2 BW. Dit goed wordt dan ook niet onder een opschortende voorwaarde overgedragen. |
Alleen de vordering van de legataris op de nalatenschap ontstaat direct bij het overlijden van de erflater. Echter de verbintenis tussen erfgenaam en legataris ontstaat pas op het moment dat de erfgenaam zuiver heeft aanvaard. De schulden uit de nalatenschap dienen dan eerst door de erfgenaam te worden voldaan. In dit geval verplicht artikel 3:85BW lid 2 de erfgenaam het bloot-eigendom te leveren onder vestiging van vruchtgebruik omdat, zoals eerder geschreven, het tijdelijk eigendomsbegrip niet bestaat in het NL recht.
Zie ook 3:40BW dat bepaaldt dat een rechtshandeling, en mitsdien ook een uiterste wilsbeschikking, niet in strijd mag zijn met dwingende wetsbepalingen. |
|
|
|
|
|
|
|
