Woning betreden voor Sporenonderzoek

[einoel]

Ik werk als Forensisch Medewerker bij de Politie. Om een voorbeeld te noemen van mijn werkzaamheden: in geval van een inbraak in een woning, ga ik ter plaatse om een sporenonderzoek te verrichten. Nu ontstond bij ons op de afdeling onduidelijkheid over het zgn 'binnentreden' in de betreffende woning.

Er zijn twee meningen binnen onze afdeling:

1: een aangever doet aangifte, geeft hiermee aan strafvervolging te wensen. Een onderzoek naar sporen op de PD maakt hier deel vanuit. Door ons wordt voorafgaand telefonisch contact opgenomen met de aangever, waarbij wij een afspraak maken voor een sporenonderzoek. Er mag dus vanuit gegaan worden dat wanneer wij daarop ter plaatse gaan, de aangever het wenselijk vindt dat we de woning in gaan om onderzoek te doen. Uiteraard blijft de aangever bij ons om op zijn aanwijzing de woning te doorlopen en te oriënteren waar zich mogelijk sporen bevinden.

2: een aangever doet aangifte, maar geeft hiermee niet automatisch toestemming om zijn woning binnen te gaan om onderzoek te doen. Ter plaatse moeten wij ons legitimeren (dat is in geval 1 natuurlijk ook), het doel van onze komst mededelen en toestemming vragen om binnen te komen.

Wettelijk gezien vind ik optie 2 reëel. De praktijk is echter anders. Mensen weten dat je komt, verwachten natuurlijk dat je binnenkomt, aan de deur praten vinden mensen immers vaak niet prettig ivm de buurt. En dan praktisch gezien, hoe weet ik dat degene die ik aan de deur tref, de rechtmatige persoon is om mij al dan niet toestemming te geven om binnen te komen? Dan zal ik deze persoon dus ook om zijn legitimatie moeten vragen? Is dit allemaal niet spijkers op laag water zoeken? Kunnen zaken hier juridisch gezien op stuk lopen? En is er uberhaubt wel spraken van 'binnentreden' in de zin van binnentreden? Dit is toch ter in beslagname, ter doorzoeking e.d., maar niet ter onderzoek naar aanleiding van een inbraak? Is er niet gewoon sprake van: de woning binnen gaan?

Ik heb al aan diverse mensen hun visie gevraagd hierover en opvallend is dat de 'oude garde' vindt dat ter plaatse nogmaals toestemming van de bewoner vragen zwaar overdreven is. De 'jongeren' echter vinden dat de wet dit voorschrijft ook in geval van sporenonderzoek in een woning. Zij lezen misschien meer naar de letter van de wet?

Een lang verhaal, ik hoop dat de essentie van mijn vraag duidelijk is.....alvast bedankt voor jullie visie!

[bona fides]

De schending van een vormvoorschrift heeft normaal gesproken geen gevolgen voor een strafzaak als het vormvoorschrift niet strekt tot bescherming van een belang van de verdachte. Dus zolang het niet om de woning van de verdachte gaat, is er normaal gesproken geen gevaar dat een strafzaak hier stuk op loopt.

Ik heb geen idee van hoe zo'n sporenonderzoek in de praktijk gaat, maar het lijkt me sowieso netjes om na het aanbellen even te vragen of je bij de juiste woning bent en of het goed is dat je binnenkomt. Je mag m.i. aannemen dat de persoon die opendoet bevoegd is om toestemming te geven tot het tegendeel blijkt.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[einoel]

Bedankt voor de reactie!

uiteraard dender je niet zomaar een woning binnen. Vaak spreek je een tijd af, zien mensen je auto staan en stel je jezelf voor. De fatsoensnormen worden echt wel in acht genomen, daar gaat het hier ook niet om. Het gaat me er echt om of je voordat je een voet over de drempel zet heel formeel

1 legitimeren
2 doel van de komst mededelen
3 toestemming aan de bewoner vragen om binnen te komen.

In de praktijk gaat zoiets 'vanzelf', ik heb het nu een paar keer uitgeprobeerd om het echt formeel te doen, maar dan kijken ze je aan alsof je niet helemaal goed bij je hoofd bent. De mensen zitten volop in hun emotie en zitten echt niet te wachten op zo'n formeel verhaal is mijn ervaring.

[bona fides]

Gelet op art. 1 Awbi zal dat moeten, maar het lijkt me dat dat niet "heel formeel" hoeft te gebeuren. Dat je je legitimeert lijkt me normaal. In plaats van "het doel van onze komst is ..." kun je zeggen "wij komen om ...". In plaats van "ik vraag u nu conform art. 1 lid 4 Awbi voorafgaand aan ons binnentreden uw toestemming" kun je zeggen "vindt u het goed dat wij even binnenkomen". De bewoners hoeven niet voor toestemming te tekenen; het is voldoende dat het proces-verbaal aangeeft dat toestemming is gegeven.

Ik zie dus eigenlijk het probleem niet zo.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[einoel]

Het probleem is ook niet, hoe je vertel iets vertelt........ verbaal red ik het aardig, ik hoef geen raad over hoe ik een boodschap breng of vraag stel.

Is er sprake van 'binnentreden' in de zin van de wet, dat is de vraag. Is het niet zo dat wanneer het niet de woning betreft van een verdachte die er simpelweg sprake is van binnen gaan in de fysieke zin van het woord en niet van het wettelijke? Is dus de term binnentreden uberhaubt van toepassing in een dergelijke situatie?

Kortom is de AWBI in dit geval wel van toepassing......

[bona fides]

[LM]

Mi is het binnentreden. Stel je de situatie voor dat de het bewoner niet meewerkt, maar de politie / OM gelet op de ernst van de zaak toch een forensisch onderzoek wil. Er moet dan een titel zijn op dit onderzoek af te dwingen. Ik zou zeggen dat forensisch onderzoek gezien moet worden als een binnentreden (en afhankelijk van de casus ook een doorzoeking) ter inbeslagneming van sporen. Ik heb niet gezocht naar jurisprudentie, maar zo voor de vuist weg lijkt mij dat logisch.

Je zult de formele voorwaarden dan moeten volgen. Wat dat betreft heeft de jonge garde gelijk. Met Bona eens dat je dit in een minder formeel vat kunt gieten en wellicht is dat wat de "oude garde" bedoelt. De toestemming kan m.i. in een dergelijke situatie ook minder expliciet volgen uit de gang van zaken. Er is al een aangifte opgenomen van de bewoner, er is al een telefoongesprek gevoerd over het onderzoek, bewoner doet open, verwacht jullie, doet de deur open etc. Het nogmaals letterlijk oplepelen van een standaardtekst lijkt mij dan niet noodzakelijk, het blijft ook een kwestie van gezond verstand gebruiken.

Zoals Bona ook al schreef zal gesteld dat de bewoner achteraf zegt nooit toestemming te hebben verleend de zaak niet snel stuklopen. Tenminste als de bewoner niet zelf de verdachte is.

[Lexus]

Einoel richt zich helemaal op 'binnentreden'. En dat je voor een sporenonderzoek binnentreedt is duidelijk, welke andere naam je daar ook aan geeft. Maar wat naar mijn mening nog veel belangrijker is, is dat je kennelijk in een plaats of in een woning, 'zoekt' ter inbeslagneming.
Als het om een plaats gaat, is art. 96c Sv aan de orde. Dit artikel is volkomen duidelijk: dat kan alleen plaatsvinden onder leiding van de ovj (lid 1) en als dit dat niet tijdig kan, onder leiding van de hovj.(lid2) En die moet ook echt aanwezig zijn als je lid 3 goed leest. Hij kan m.i. geen 'leiding' geven op een bureau op 20 km. afstand.
Als de rechthebbende in die plaats je vrijwillig toelaat, dan lijkt het mij heel verstandig om hem een brief te laten ondertekenen waarin hij die toestemming geeft en waarin hij ook aangeeft dat hij snapt wat een doorzoeking betekent. Daarmee kun je later een heleboel problemen voorkomen. Als het om een woning gaat, gaat dit in nog hogere mate op.
Namelijk, je doorzoekt dan een woning ter inbeslagneming. En dat vindt plaats onder leiding van de RC. Alleen met een heel goede motivering kun je art. 97 Sv toepassen (spoedzoeking). Ook hier kun je dit voorkomen door die bewoner een brief te laten ondertekenen. Ik weet uit ervaring dat dit vaak niet gebeurt. En dat gaat prima. Tot het moment dat het fout gaat. En vergeet niet, vele jaren later kun je voor de rechter staan om uit te leggen waarom je, zonder je aan de regels te houden, een doorzoeking ter i.b.n. hebt uitgevoerd. En de vuistregel is: zodra je je handen gebruikt, ben je aan het zoeken.