Willekeur van de testamentair executeur

[pfwolter]

Beste juristen,

Een vraag over het erfrecht.

Mevrouw X heeft een groot huis in een dure wijk en heeft twee zonen, Y & Z. Een van hen, zoon Y, woont in het grote, ouderlijk huis en hij wordt aangewezen als executeur. In het testament is opgenomen dat zoon Y, die dus tevens executeur is, na het overlijden van mevrouw X in het huis mag blijven totdat het verkocht is. Hier is geen termijn voor gesteld.

Op het moment dat mevrouw X overlijdt wilt zoon Z graag dat de erfenis verdeeld wordt en het huis verkocht wordt. In hoeverre is Z onderworpen aan de willekeur van zoon Y? Het belang van zoon Y is immers om zo lang mogelijk in het grote huis te blijven wonen. Kan Y, nu hij executeur is, zonder Z te raadplegen de vraagprijs van het huis bepalen en de verkoop zo lang uitstellen als hij wilt?

Ben benieuwd hoe dit geregeld is, en wat voor stappen zoon Z kan ondernemen om de erfenis te laten verdelen.

Groet,

[dr.dunno]

De testamentair-executeur is verantwoording schuldig jegens de erfgenamen over de spoedige, correcte afwikkeling van de erfenis. Dit belang staat ogenschijnlijk haaks op het evidente belang dat iemand heeft om zijn eigen dak boven het hoofd niet te verliezen, dat een notaris hieraan meegewerkt heeft is mijns inziens dan ook bevreemdend (maar ik ben geen notarieel jurist, dus wellicht kijk ik daar anders naar).

Normaliter moet eerst vastgesteld worden of Y daadwerkelijk executeur is geworden, immers hij moet dit aanvaarden. In casu is het mijns inziens wat betreft het onroerend goed niet relevant, nu de casus niet spreekt van schulden die de verkoop ervan vereisen en het beperkt blijft tot de discussie over het onroerend goed en dit wel/niet kunnen verkopen.

Het gevolg van de erflating is in beginsel, dat Y en Z gelijke aandelen in de eigendom van de onroerende zaak (inclusief inhoud) verwerven. Dit vereist in beginsel niet de wil van de executeur, immers dit is het gevolg van de werking het testament c.q. de wet. Als er verder geen schulden zijn die de vervreemding van het onroerend goed vereisen, dan is de afwikkeling van de erfenis in feite op dat moment al afgerond wat betreft het onroerende goed. Wat bepaald is in het testament over kunnen blijven wonen in de woning is alleen relevant (voor zover rechtsgeldig) op het moment dat het huis moet worden verkocht ter afwikkeling van de erfenis, niet wanneer die noodzaak er niet is. Als eigenaar bepaal je zelf wat je doet met je zaak, daar heeft de vorige eigenaar (in casu de erflater) ook niets over te zeggen.

Verkopen kan alleen met medewerking van zowel Y als Z. Als Y daar niet aan meewerkt, heeft Z feitelijk twee problemen, namelijk (1) hij kan zijn erfdeel niet uitwinnen en (2) bij verkoop is het huis bewoond en dus minder aantrekkelijk. De belangen van Y staan evident haaks op die van Z en als Z er niet met Y uitkomt is dit iets wat bij de rechter voorgelegd moet worden.
_________________
Catapultum habeo. Isi pecuniam omnem mihi dabis, ad caput tuum saxum immane!

[cvb]