|
|
| Auteur |
Bericht |
Boi
Leeftijd: 42
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Berichten: 10
|
 Geplaatst: di 03 mrt 2009 15:14 Onderwerp: Vervallen recht van overpad |
   |
|
Ik ben sinds 3 maanden de trotse eigenaar van een nieuwe woning.
Nu geld er aan de achterzijde van de woning een recht van overpad dat al zeker 18 jaar niet meer word gebruikt en kan worden gebruikt door aanwezigheid van beplanting. De woningbouw vereniging heeft er jaren terug (zeker 20jr) een blok huizen neergezet met een steeg ernaast. Sinds dien gebruikt iedereen die steeg en is er beplanting geplaatst op het stukje recht van overpad achter mijn woning. Tevens staat er bij de buren ook beplanting op maar hier is het stukje beduidend kleiner dus minder interessant.
Ik zou volgens de akte het recht aan mijn 2 naaste buren moeten verlenen maar dat gebeurd dus al jaren niet.
Zou ik dit stukje grond bij de rest van mijn tuin kunnen trekken? Van het recht word namelijk geen gebruik gemaakt. 1 nadeel: Stel de woningbouw sloopt de huizen dan zou dit recht misschien wel weer nodig zijn...
Voor de duidelijkheid is er een tekening bijgevoegd:
 |
|
|
|
|
 |
lawyer
Leeftijd: 46
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UU
Studieomgeving (MA): UU
Berichten: 629
|
| Geplaatst: di 03 mrt 2009 18:38 Onderwerp: |
|
|
| Het recht (de erfdienstbaarheid, in termen van de wet) kan worden opgeheven, indien de eigenaar van het perceel of de percelen ten gunste waarvan het recht is gevestigd er geen redelijk belang meer bij heeft (art. 5:79 BW). Nadeel is, dat dit middels een procedure bij de Rechtbank dient te geschieden. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22912
|
| Geplaatst: di 03 mrt 2009 21:58 Onderwerp: |
|
|
Als de uitoefening van een erfdienstbaarheid gedurende 20 jaar feitelijk onmogelijk is geweest, vervalt de erfdienstbaarheid door verjaring.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
Boi
Leeftijd: 42
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 10
|
| Geplaatst: wo 04 mrt 2009 1:11 Onderwerp: |
|
|
| bona fides schreef: | | Als de uitoefening van een erfdienstbaarheid gedurende 20 jaar feitelijk onmogelijk is geweest, vervalt de erfdienstbaarheid door verjaring. |
Ik heb mijn vader net gesproken en die zei dat het misschien al wel 30 jaar in deze situatie verkeerd. Door de beplanting (een grote conifeer en struiken) is de uitoefening van de erfdienstbaarheid dus onmogelijk. Ik begrijp dus dat in deze situatie de erfdienstbaarheid verjaard is? Moet je bij verjaring evengoed naar de rechter om dit te laten toetsen oid? |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22912
|
| Geplaatst: wo 04 mrt 2009 1:38 Onderwerp: |
|
|
Nee, het gaat om een verjaring van rechtswege. Je hoeft er niets voor te doen. Wel kan het handig zijn om het op één of andere manier in het kadaster verwerkt te krijgen, want die geeft nu een onjuist beeld van de juridische situatie.
Maar zie Rb. Middelburg 8 mei 2002, LJN AE3257. Inderdaad is er "strikt genomen" sprake van verjaring:
| Quote: | 4.2. Beoordeeld moet worden of het recht van voetpad door verjaring is komen te vervallen zoals Ecoparks met een beroep op artikel 3:106 BW heeft gesteld. Daarvan zou sprake kunnen zijn indien [gedaagde] of zijn rechtsvoorganger(s) het hem/hun toekomende recht om op te komen tegen een inbreuk op zijn recht van voetpad waardoor dit niet meer uitgeoefend kan worden gedurende 20 jaar niet heeft/hebben gebruikt. Genoemd artikel is immers geschreven voor een situatie waarin een met het beperkte recht strijdige toestand is ontstaan waardoor de uitoefening van dat beperkte recht is belet en de rechthebbende gedurende de gehele verjaringstermijn geen aktie onderneemt om die situatie op te (laten) heffen.
In het onderhavige geval heeft zich dit strikt genomen voorgedaan. Immers, het gebruik van de strook waarop de erfdienstbaarheid rustte ( [perceelnummer]) is vanaf 1972 (grotendeels) onmogelijk gemaakt en daartegen is gedurende een langere periode dan 20 jaar niet in rechte opgekomen. |
De rechtbank acht een beroep op verjaring echter naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar:
| Quote: | In de gegeven omstandigheden was daartoe praktisch gesproken echter geen enkele aanleiding.
De bestrating, die op de betreffende strook lag, was immers zodanig verlegd dat deze grotendeels kwam te liggen op een aangrenzende strook op het naastgelegen perceel [perceelnummer], waardoor de rechthebbenden de mogelijkheid van overpad ten volle bleven behouden, zij het dat deze liep over een strook die grotendeels was gelegen naast de strook waarop de erfdienstbaarheid rustte.
Zowel de eigendom van de eerstgenoemde als die van de laatstgenoemde strook berustte destijds bij de eigenaar van het dienend erf, die zelf de verlegging van de bestrating heeft bewerkstelligd.
Aldus ging het plegen van de inbreuk op het beperkte recht (oor het gebruik van de strook op perceel [perceelnummer] vrijwel onmogelijk te maken) gepaard met een gelijktijdig in het leven roepen van een toestand (het verleggen van de bestrating grotendeels naar een aangrenzende strook op het naastgelegen perceel [perceelnummer]) waardoor de rechthebbende(n) praktisch bezien geen enkele inbreuk ondervond(en) op de mogelijkheid van een overpad, waarbij zowel de pleger van de inbreuk als de schepper van de andere toestand dezelfde was, te weten de eigenaar van het diendend erf.
Deze omstandigheden maken dat aan Ecoparks een strikte toepassing van het betreffende verjaringsartikel ( 3:106 BW) niet toekomt, nu dit in de gegeven omstandigheden naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn. |
Als je het mij vraagt zit de rechtbank er hier naast. In ieder geval lijkt jouw situatie net iets anders te zijn.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.
Laatst aangepast door bona fides op wo 04 mrt 2009 1:50, in totaal 3 keer bewerkt |
|
|
|
|
|
Boi
Leeftijd: 42
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 10
|
| Geplaatst: wo 04 mrt 2009 1:47 Onderwerp: |
|
|
Oke, bedankt! Ik heb binnenkort een afspraak met iemand van het kadaster. Ik ga met hem in overleg. Ik lees uit bovenstaande dat daar de eigenaar een pad weg haalde en een alternatief terug gaf. Dit is bij mij niet het geval. De oude bewoner heeft de mogelijkheid geblokkeerd en de woningbouw heeft een nieuwe mogelijkheid voor overpad geschapen. Voor de rest lijkt het er inderdaad erg op.
Denk je dat ik echt niet via de rechter moet regelen? Omdat er in BW. Artikel 5:79 het volgende staat:
De rechter kan op vordering van de eigenaar van het dienende erf een erfdienstbaarheid opheffen....... |
|
|
|
|
|
klokluider
Leeftijd: 57
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 406
|
| Geplaatst: wo 04 mrt 2009 13:06 Onderwerp: |
|
|
Toch ben ik van mening dat de uitspraak van Middelburg en jouw situatie wel overeenkomen. het feit dat de bewoner planten heeft geplant doet niets af aan het feit dat de eigenaar van de grond i.c. de woningbouwvereniging niet in rechte is opgetreden tegen de situatie en diezelfde woningbouw nu een nieuwe recht van overpad heeft gecreëerd door het aanleggen van een nieuwe steeg.
M.i. is de meest gunstige oplossing dat alle bewoners, ook die zonder dat bestaande edoch nimmer gebruikte recht van overpad de strook grond bij hun tuin betrekken en aansluiten tot de betegelde steeg. Hiervoor kun je natuurlijk de woningbouw benaderen en dit voorleggen met als "mogelijk" wisselgeld dat je stelt dat de erfdienstbaarheid is verjaard. |
|
|
|
|
|
Boi
Leeftijd: 42
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 10
|
| Geplaatst: wo 04 mrt 2009 14:22 Onderwerp: |
|
|
Op de manier hoe je het nu uitlegt ben ik het met je eens. De woningbouw heeft een alternatief verschaft door de aanleg van een steeg en daardoor hebben de buren bij mij nooit geklaagd.
Maar het nut en de noodzaak voor de buren om er eventueel overheen te moeten is wel weg. Ze hebben er geen enkel belang bij. Hoe moet ik het stukje algemeen belang in de wettekst lezen? Wat valt daar onder?
En is het wijzigen van de grond in het kadaster nog wel voldoende? |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22912
|
| Geplaatst: wo 04 mrt 2009 22:19 Onderwerp: |
|
|
| Boi schreef: | Denk je dat ik echt niet via de rechter moet regelen? Omdat er in BW. Artikel 5:79 het volgende staat:
De rechter kan op vordering van de eigenaar van het dienende erf een erfdienstbaarheid opheffen....... |
Art. 5:79 BW staat los van de mogelijkheid van verjaring. Om precies te zijn berust het teniet gaan door verjaring op art. 3:106 BW:
| art. 3:106 BW schreef: | | Wanneer de verjaring van de rechtsvordering van een beperkt gerechtigde tegen de hoofdgerechtigde tot opheffing van een met het beperkte recht strijdige toestand wordt voltooid, gaat het beperkte recht teniet, voor zover de uitoefening daarvan door die toestand is belet. |
Een erfdienstbaarheid is een zogenaamd beperkt recht. Jij bent als eigenaar van het dienende erf (het erf waar de erfdiesntbaarheid op rust) de hoofdgerechtigde. De eigenaar van het heersende erf is de beperkt gerechtigde.
Zodra de uitoefening van een erfdienstbaarheid feitelijk onmogelijk is, krijgt de beperkt gerechtigde een vordering op de hoofdgerechtige tot opheffing van een met het beperkte recht strijdige toestand. Die vordering is gebonden aan een verjaringstermijn van 20 jaar:
| art. 3:306 BW schreef: | | Indien de wet niet anders bepaalt, verjaart een rechtsvordering door verloop van twintig jaren. |
(De wet bepaalt in dit geval niet anders. Waar de wet anders bepaalt is de verjaringstermijn overigens korter dan 20 jaar.)
Uit art. 3:106 BW volgt vervolgens dat het beperkte recht (de erfdienstbaarheid) door voltooiing van de verjaring teniet gaat, voor zover de uitoefening van die erfdienstbaarheid door die strijdige toestand is belet.
Art. 3:106 BW vereist niet dat de hoofdgerechtigde zich op de verjaring beroept. Het is voldoende dat de verjaring door verloop van 20 jaren is voltooid. Dat betekent m.i. dat het er voor het tenietgaan van het recht principieel niet toe kán doen of een beroep op de verjaring (art. 3:306 BW) naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid mogelijk onaanvaardbaar zou zijn. De rechter zit er mijns inziens dan ook volkomen naast.
Omdat art. 3:106 BW van rechtswege werkt, is het niet nodig om er een beroep op te doen, laat staan om de rechter er een uitspraak over te laten doen. Wel is het mogelijk om bijv. bij onenigheid aan de rechter een verklaring voor recht te vragen dat het beperkte recht inderdaad teniet is gegaan.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22912
|
| Geplaatst: wo 04 mrt 2009 22:21 Onderwerp: |
|
|
Mijn standpunt wordt volledig bevestigd door de volgende aantekening op art. 3:106 BW (uit Groene Serie Privaatrecht):
| Quote: | | Met de in art. 106 gebezigde woorden: 'de verjaring (…) wordt voltooid' is bedoeld: de verjaringstermijn wordt voltooid. Na de voltooiing van de verjaringstermijn gaat het beperkte recht van rechtswege teniet; een beroep op het verstreken zijn van de verjaringstermijn die van toepassing is op de rechtsvordering tot het opheffen van de onrechtmatige toestand is niet nodig. Dit impliceert tevens dat afstand van laatstbedoelde verjaring, die ingevolge art. 322 lid 3 pas kan worden gedaan als de verjaring is voltooid, geen invloed heeft op het tenietgaan van het beperkte recht ingevolge art. 106. De rechter dient ambtshalve uit te gaan van het tenietgaan van het beperkte recht, indien aan de voorwaarden van art. 106 is voldaan. |
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
klokluider
Leeftijd: 57
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 406
|
| Geplaatst: wo 04 mrt 2009 23:11 Onderwerp: |
|
|
Naar mijn mening is jouw conclusie iets te kort door de bocht, er moet namelijk wel voldaan zijn aan de voorwaarden.
| Quote: | | ambtshalve uit te gaan van het tenietgaan van het beperkte recht, indien aan de voorwaarden van art. 106 is voldaan. |
en
| Quote: | | door voltooiing van de verjaring teniet gaat, voor zover de uitoefening van die erfdienstbaarheid door die strijdige toestand is belet. |
de voor zover en er moet impliceren dat dit een vraag is die de rechter moet beantwoorden als dit wordt voorgelegd. En juist door die voorwaarden zit de rechter er m.i. in de betreffende uitspraak er niet naast.
De vraagsteller heeft in ieder geval de lezing van BF in zijn achterzak voor wisselgeld in een eventuele onderhandeling. Of de buren er nu wel of geen belang bij hebben de steeg ligt er waardoor het recht van overpad daarop is overgegaan er er geen reden meer is om dat gerealiseerd te houden in de huidige strook. Dat was al niet meer zo maar nu effectueer je dat in die onderhandeling,trekt het bij je tuin en het beeld is helemaal helder voor de buren en de buitenwacht en mogelijke geschillen omtrent deze kwestie uitgebannen.
succes |
|
|
|
|
|
Boi
Leeftijd: 42
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Berichten: 10
|
| Geplaatst: wo 04 mrt 2009 23:42 Onderwerp: |
|
|
Hartstikke bedankt. Zo ben ik al een heel eind! De man van het kadaster komt ook nog en dan zullen we het binnenkort aan de buren vertellen onderbouwd met het bovenstaande.
Zal denk allemaal wel goed gaan... |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22912
|
| Geplaatst: zo 23 aug 2009 0:21 Onderwerp: |
|
|
| klokluider schreef: | | Naar mijn mening is jouw conclusie iets te kort door de bocht |
Beetje late reactie, maar mijn conclusie klopt gewoon hoor.
De geciteerde aantekening bevestigt dat een beroep op de verjaring niet nodig is om de erfdienstbaarheid te doen vervallen. De Rb. Middelburg acht het beroep op verjaring naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar, maar dat doet er in het geheel niet toe. Ook zonder het beroep op de verjaring is de rechtbank verplicht om uit te gaan van het tenietgaan van de erfdienstbaarheid, zodra eenmaal vast staat dat de verjaringstermijn is verstreken.
Iets geheel anders is dat partijen elkaar wel voor de rechter in de haren mogen vliegen over de vraag óf de verjaring wel voltooid is, en dat de rechter op dat punt een oordeel zal moeten vellen. Partijen kunnen op dit punt argumenten en bewijsstukken inbrengen. De rechter zal nooit zeggen "jij mag niet bewijzen dat de verjaring voltooid is, want dat zou tot een onredelijk gevolg leiden". Dat zou hetzelfde zijn als "jij mag niet aantonen dat jij de eigenaar bent van die fiets". Waarheidsvinding is niet onredelijk of onbillijk (met slechts de hier niet ter zake doende theoretische uitzondering voor bewijsstukken die bijv. door marteling zijn verkregen, maar dat kun je ook geen waarheidsvinding noemen).
Er is dus een fundamenteel verschil tussen het verjaren van vorderingen (waarbij de schuldenaar zich moet beroepen op de verjaring om die verjaring te effectueren, en de rechter dat beroep op de verjaring kan afwijzen omdat het doen van dat beroep naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid in de gegeven omstandigheden onaanvaardbaar zou zijn) en het door verjaring tenietgaan van een erfdienstbaarheid (waarbij de rechtbank ambtshalve heeft uit te gaan van het tenietgaan van de erfdienstbaarheid zodra uit de gestelde en zonodig bewezen feiten blijkt dat de verjaringstermijn is verstreken). Het verschil is subtiel (zonder een goed begrip van procesrecht waarschijnlijk maar moeilijk te appreciëren), maar zeer wezenlijk.
TS heeft met het vonnis van de Rb. Middelburg in ieder geval weinig te maken. Wel zal hij moeten bewijzen dat de verjaring voltooid is. De reden dat ik over het vonnis begon is vooral dat de rechtbank een knoeperd van een fout maakt.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
|
|
