Verhuizing naar Buitenland bij Gezamenlijk Gezag

[Trula]

Hi,
ooit als buitenlandse naar NL verhuisd, met Nederlandse toenmalige partner kind gekregen en toen zij naar 2 jaar uit elkaar gingen, hebben zij het gezamenlijk gehouden. Inmiddels is het kind 12 jaar. De buitenlandse moeder is werkloos en ondanks hoge kwalificaties vind zij sinds 6 maanden geen nieuwe aanstelling. Omdat zij haar huis niet wil verliezen en haar kind verder wil onderhouden, ziet zij zich gedwongen om ook in andere landen, waar haar moedertaal gesproken word, naar werk te zoeken en merkt dat zij daar niet alleen veel betere kansen op een baan maakt, maar ook meer zou verdienen. Een oplossing van deze situatie is dus om haar huis te verkopen en met kind naar het buitenland te verhuizen. Kindsvader is getrouwd, heeft 3 kleine kinderen en ondanks het feit dat hij ongetwijfeld van zijn oudste houdt, heeft hij hierdoor weinig tijd voor het kind en alle praktische zaken, die sinds jaren door de moeder worden geregeld. Kind geeft duidelijk aan tegenover moeder dat het bij haar wil blijven, ook als zij naar het buitenland moet - ook ondanks het feit dat het kind van zijn vader houdt en nu met de middelbare school begint. Door lelijke confrontaties in het verleden en moeilijke communicatie durft moeder niet met vader hierover te praten, wat natuurlijk het beste zou zijn. Is het het beste voor haar om een mediator in te schakelen? Kan dat nu? Of is het verstandiger om dat pas te doen als er een concrete baan aangeboden word - wat hem wel voor een voleinde situatie zou stellen en niet werkelijk fair voelt en, in het geval van onenigheid, deze baan op het speel zou zetten? Moet zij nu al naar een advocaat stappen of later? Of überhaupt? Wat is het advies?

[bona fides]

Ik denk dat moeder er verstandig aan doet nu al een deskundig advocaat om advies kan vragen.

Gelet op de leeftijd van het kind en de wens om bij moeder te blijven lijkt het mij zeer wel denkbaar dat een verzoek op grond van art. 1:251a BW om het gezag aan alleen de moeder toe te wijzen kans van slagen heeft. Hoe dan ook heeft een kind van 12 jaar ook iets te zeggen over bij wie het woont.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[ouwe sloeber]

De redenen waarom de moeder wil verhuizen....kans op een betere baan, kan ook in het belang van het kind zijn. Dat maakt de kans groter dat het gezag aan de moeder wordt toegewezen mocht het tot een zaak komen.

Ik heb overigens begrepen dat het niet zo is dat een kind van 12 jaar of ouder er iets over te zeggen heeft waar het gaat wonen. Wel dat het vanaf die leeftijd wordt gehoord door een rechter. Alhoewel dat wellicht op hetzelfde neerkomt.

[bona fides]

Het kind wordt gehoord over wat het heeft te zeggen...
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[ouwe sloeber]

In geval de vader bezwaar maakt, zou het nog wat uitmaken hoe ver het buitenland is? Binnen Europa? of juist Zuid Amerika? .

Je geeft aan dat de vader op dit moment nog van niets weet, maar het kind wel. Je moet overwegen of het dan niet verstandig is snel hierover met de vader te praten voordat het kind een terloopse opmerking maakt waar het kind geen kwaad in ziet maar een volwassene wel conclusies uit kan trekken. Wat daarna nog meer kwaad bloed kan zetten. Aan de andere kant, als de plannen nog niet helemaal zijn uitgekristaliseerd is het misschien wat voorbarig om dat nu al te doen. Op het moment dat de woning/baan gezocht gaat worden is het een goed moment dat te doen. Reken op weerstand (kan het alleen maar meevallen). Niemand ziet zijn kind toch graag zijn kind ver weg verhuizen?