Uitzondering op artikel 7:9 Awb

[Leon78]

We nemen een willekeurig bouwplan binnen een gemeente. Ten einde de bouwvergunning te verlenen, is gebruik gemaakt van een vrijstellingsprocedure ex artikel 19, lid 2 WRO. Bij deze procedure is gebruik gemaakt van een DPO-rapport. Uiteindelijk vrijstelling en bouwvergunning verleend. Er wordt een bezwaarschrift ingediend en reclamanten laten een contra-expertise van het DPO-rapport opstellen. De bezwaarcommissie is van mening dat dit tweede rapport geen reden geeft tot aanpassing van het eerste rapport, maar geeft wel het advies een derde DPO-rapport op te stellen, wat dient als bevestiging van het eerste. Helaas heeft de secretaris van de commissie dit rapport - wat dus na de hoorzitting is opgesteld - niet verzonden naar reclamanten.

Mijn vraag is nu, is er in dit geval een uitzondering denkbaar op 7:9? Er zijn natuurlijk wel uitzonderingen denkbaar, die ook in de jurisprudentie naar voren komen, maar ik vraag me af of ik die serieus kan aanvoeren in dit geval. Zal het ongetwijfeld wel doen, maar echt veel vertrouwen heb ik er niet in.

Zie ik wellicht nog een mogelijkheid over het hoofd?

Alvast dank.

[Cogito ergo sum]

Het is vrij algemeen geschetst.
Nieuwe feiten nopen tot het opnieuw horen van belanghebbenden in de bezwaarprocedure.
Zoals ik het lees speelt het betreffende rapport een belangrijke rol bij de beslissing op bezwaar. Als je hier uitzonderingen op gaat maken handel je in strijd met 7:9 (ABRvS 26 april 2006, nr. 200509238/1) en het zorgvuldigheidsbeginsel.
Verder ken ik te weinig van de zaak, maar waarom niet alsnog het rapport versturen en opnieuw horen
_________________
Non numeranda sed ponderanda sunt argumenta.

[Leon78]

[cia76]

[Leon78]

[cia76]

Helder.

[bona fides]

[Leon78]

[bona fides]

Als het bestuur zelf beseft een fout te hebben gemaakt, heeft het bestuur mijns inziens die fout maar op correcte wijze te herstellen in plaats van zijn toevlucht te nemen tot liegen en bedriegen. Want daar komt het toch op neer, je geeft zelf toe dat het bestuur te kwader trouw handelt.

Als het zo duidelijk is dat het besluit materieel overeind zal blijven, dan maakt het toch allemaal niet uit? Bezwaar heeft normaal gesproken geen schorsende werking.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Leon78]

[cia76]

Als dit foutje naar het oordeel van de rechter kan worden "weggepoetst" oftwel als het een vormfout betreft waarbij naar het oordeel van de rechter achteraf gezien de belanghebbenden niet in hun belang zijn geschaad, dan is het voor alle partijen beter dat het foutje wordt weggepoetst in plaats van deze procedure af te schieten en weer opnieuw te beginnen lijkt mij. Dus in zoverre vind ik het oordeel: "het bestuur handelt te kwader trouw" nogal zwaar.

[bona fides]

Ik baseer me op:

[cia76]

[BartL]

[Het lijkt mij dat je als bestuur naar eer en geweten moet handelen. Dus als je objectief niet achter je eigen argumenten kunt staan, dan moet je die argumenten mijns inziens ook niet aanvoeren. [/quote]

Je moet natuurlijk wel een onderscheid maken tussen inhoudelijke argumenten en vormgebreken. Wanneer het besluit niet gestoeld is op goede inhoudelijke argumenten dan moet je een ander besluit nemen. Dat klopt natuurlijk.

Wanneer je in de procedure fouten hebt gemaakt dan lijkt het mij erg legitiem dat je zoveeel mogelijk juridische argumenten inschakelt op de procedure te redden. In dit geval lijkt het mij een poging waard om de rechter te overtuigen dat de rechtsgevolgen in beroep in stand kunnen worden gehouden. Dit bespaart iedereen tijd en levert ten minste duidelijkheid. Een nieuwe procedure met hetzelfde eindresultaat niet

Bart

[bona fides]

Nee, ik vind niet dat procedurele fouten onder de tafel moeten worden geschoven. Als je zelf oprecht van mening bent dat er geen belangen zijn geschaad kun je natuurlijk een beroep op art. 6:22 Awb doen, maar als je van mening bent dat er "in werkelijkheid... " wel wat aan de hand is dan heb je dat als bestuur in mijn ogen gewoon te laten.

Als de overheid procedures alleen maar lastig vindt, dan moet de overheid die procedures afschaffen. Zolang die procedures bestaan moeten ze worden gevolgd.

Dus in dit geval: speel open kaart, verstuur het rapport alsnog en kijk hoe je de procedure zo soepel mogelijk kunt vervolgen. Dus niet "een lulverhaal ophouden" omdat open kaart spelen "in dit geval niet gewenst is", wetende dat deze weg "niet echt sterk" is.

Het komt erop neer dat het bestuur er nu op vertrouwt dat de bestuursrechter ten onrechte het bestuur zal helpen. Misschien lukt het nog ook, omdat de bestuursrechter op zijn beurt er wellicht weer vanuit gaat dat het bestuur naar eer en geweten handelt. En zo krijgt prof. Tak iedere keer weer gelijk en verziekt de samenleving.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.