Content Syndication
|
|
|
|
|
|
  |
Pagina 3 van 3 |
Ga naar pagina Vorige 1, 2, 3 |
|
|
| Auteur |
Bericht |
bona fides
Geslacht: 
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
 Geplaatst: wo 27 feb 2008 22:29 Onderwerp: |
   |
|
Ik ben het met je eens. Ik vind het vreemd om iemand nu voorgoed op te sluiten alleen omdat op dit moment nog niet kan worden vastgesteld of herhaling mogelijk is.
Voorwaarde voor TBS is dat er tijdens het begaan van het feit sprake was van een "gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens" (art. 37a Sr). Kennelijk stelt het Hof erg hoge eisen aan het "bewijs" van die stoornis. Het lijkt mij echter niet de bedoeling van ons strafstelsel om iemand bij twijfel dan maar levenslang te geven.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
 |
tikSimone
Leeftijd: 59
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): EUR
Studieomgeving (MA): EUR
Berichten: 12147
|
| Geplaatst: wo 27 feb 2008 23:54 Onderwerp: |
|
|
Het lijkt me meer een duw richting alle verdachten in ons land die daarvoor in aanmerking komen om wél aan PBC-onderzoek mee te gaan werken.
Zou het aantal weigeringen zijn toegenomen, dan?
_________________
Nait soez'n, moar doun! |
|
|
|
|
|
abraxes
Leeftijd: 45
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: wo 27 feb 2008 23:55 Onderwerp: |
|
|
Bona Fides:
| Quote: | | Het lijkt mij echter niet de bedoeling van ons strafstelsel om iemand bij twijfel dan maar levenslang te geven. |
Maar aan de andere kant: zekerheid dat wederom een delict zal worden begaan kan op voorhand nooit worden vastgesteld. In die zin is een zekere afweging, of noem het risicoanalyse altijd aan de orde, denk ik. Maar laat ik de vraag anders stellen: aan welk belang moet dan wel meer waarde worden toegekend in het kader van levenslang? Een moord kan bijvoorbeeld zeer gruwelijk zijn. Is dat dan een zwaarwegend aspect voor oplegging van levenslang? Ook als de kans op herhaling zeer minimaal is? |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: do 28 feb 2008 0:18 Onderwerp: |
|
|
Wat ik eigenlijk bedoelde is het volgende. Het Hof lijkt eigenlijk een tijdelijke straf (bijv. 20 jaar) plus TBS te willen geven, maar concludeert dat art. 37a Sr in dit geval geen TBS toelaat. Daarom legt het Hof levenslang op.
Dit lijkt mij juridisch onjuist. (Maar ik heb geen arrest of wetstekst waarmee ik dit kan aantonen.)
Ik vraag me af, misschien zou het OM hier (ook) in cassatie kunnen gaan om in ieder geval een gefundeerd oordeel van de HR over de strafoplegging te krijgen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
Marco Knol
Leeftijd: 55
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UU
Berichten: 598
|
| Geplaatst: do 28 feb 2008 5:03 Onderwerp: |
|
|
| bona fides schreef: | | Voorwaarde voor TBS is dat er tijdens het begaan van het feit sprake was van een "gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens" (art. 37a Sr). Kennelijk stelt het Hof erg hoge eisen aan het "bewijs" van die stoornis. Het lijkt mij echter niet de bedoeling van ons strafstelsel om iemand bij twijfel dan maar levenslang te geven. |
Het volledige citaat van art. 37a Sr is als volgt: "bij wie tijdens het begaan van het feit gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens bestond".
De crux zit 'm mijn inziens in "bestond" en de bewijsregels van het strafrecht. In het strafrecht kan men niet volstaan met aannemelijk maken (zoals in civilibus) maar moet men overtuigend bewijzen.
Zo ook de "gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis". Indien iemand dan niet meewerkt aan onderzoek in het PBC betekent dat vrijwel automatisch dat niet aangetoond kan worden dat iemand lijdt aan een "gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis". Derhalve is TBS in zo'n geval niet mogelijk.
Als de rechter echter (tussen de regels door) van mening is dat iemand zo gestoord is, maar geen TBS kan opleggen omdat het bewijs van die stoornis niet is geleverd, dan kan ie m.i. inderdaad tot de conclusie komen dat het enige alternatief levenslang is. Waarbij m.i. zou kunnen, en ook mogen, meespelen dat de dader/verdachte weigert mee te werken aan onderzoek en eveneens dat de dader/verdachte geen blijk geeft van besef van de ernst van zijn/haar (vermeende) daad.
Julien C. was overigens niet van onbesproken gedrag heb ik uit de media begrepen, en dat zal ongetwijfeld mee hebben gespeeld bij de hoogte van de straf.
_________________
Gelijk hebben is niet hetzelfde als bewijs hebben. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: do 28 feb 2008 11:35 Onderwerp: |
|
|
| Marco Knol schreef: | | De crux zit 'm mijn inziens in "bestond" en de bewijsregels van het strafrecht. In het strafrecht kan men niet volstaan met aannemelijk maken (zoals in civilibus) maar moet men overtuigend bewijzen. |
Dat iemand het gedaan heeft moet je wettelijk en overtuigend bewijzen. Maar het bestaan van een ziekelijke stoornis lijkt me hier geen bestanddeel van de delictsomschrijving.
| Quote: | | Zo ook de "gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis". Indien iemand dan niet meewerkt aan onderzoek in het PBC betekent dat vrijwel automatisch dat niet aangetoond kan worden dat iemand lijdt aan een "gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis". Derhalve is TBS in zo'n geval niet mogelijk. |
De verdachte had aangevoerd dat het niet mogelijk was om TBS op te leggen, maar volgens het Hof sloot zijn weigering om mee te werken nog niet uit dat zo'n stoornis kon worden aangetoond.
| Quote: | | Als de rechter echter (tussen de regels door) van mening is dat iemand zo gestoord is, maar geen TBS kan opleggen omdat het bewijs van die stoornis niet is geleverd, dan kan ie m.i. inderdaad tot de conclusie komen dat het enige alternatief levenslang is. Waarbij m.i. zou kunnen, en ook mogen, meespelen dat de dader/verdachte weigert mee te werken aan onderzoek en eveneens dat de dader/verdachte geen blijk geeft van besef van de ernst van zijn/haar (vermeende) daad. |
Precies, naar algemene ervaringsregels staat in zo'n geval vast dat de verdachte een ziek persoon is. Lijkt mij voldoende voor TBS.
| Quote: | | Julien C. was overigens niet van onbesproken gedrag heb ik uit de media begrepen, en dat zal ongetwijfeld mee hebben gespeeld bij de hoogte van de straf. |
Klopt, al eerder veroordeeld voor een overval geloof ik. Kan ook hebben meegespeeld, al maakt het Hof dat niet erg duidelijk.
Maar hoe dan ook, ik stel dus vraagtekens bij de redenering "TBS is niet mogelijk, dus maken we er levenslang van". Of lees ik het Hof verkeerd? Goed, dan is TBS niet mogelijk. Is levenslang om die reden dan wel mogelijk? Geldt TBS als "straf"? Het officiële antwoord is volgens mij "nee". Kun je dan TBS inwisselen voor een langere straf? Dat vind ik erg twijfelachtig.
Of krijgt de verdachte hier feitelijk levenslang voor zijn houding tijdens de strafzaak? Dat is een zware straf. Levenslang omdat ie geen "sorry" zegt, omdat ie Spong heeft weggestuurd. Maar dan klopt de motivering wel.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
abraxes
Leeftijd: 45
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 1624
|
| Geplaatst: vr 29 feb 2008 4:04 Onderwerp: |
|
|
Bona Fides:
| Quote: | Goed, dan is TBS niet mogelijk. Is levenslang om die reden dan wel mogelijk?
|
We kunnen wel redeneren dat gevangenisstraf met TBS blijk geeft van verminderde toerekeningsvatbaarheid, hetgeen tevens impliceert dat de verdachte in mindere mate strafbaar kan worden geacht. Dat, wanneer in die situatie, niet wordt besloten tot verminderde toerekeningsvatbaarheid, aan de verdacht meer straf kan worden toegerekend, omdat hij volledig toerekeningsvatbaar is.
Maar ook jij bent hiervan op de hoogte. Derhalve:
Bona Fides:
| Quote: | | Goed, dan is TBS niet mogelijk. Is levenslang om die reden dan wel mogelijk? |
Nee dat niet, er is meer nodig, waarvan het Hof blijk geeft in I.2. En daar openbaart zich wellicht een probleem. Want:
Voor zover er sprake is van verminderde toerekeningsvatbaarheid van de verdachte bij een gepleegd delict, waarbij straf en TBS wordt opgelegd het volgende.
Hetgeen niet kan worden toegerekend moet betrekking hebben op:
Ik zou willen aannemen dat de niet opgelegde straf vanwege verminderde toerekeningsvatbaarheid, betrekking moet hebben op die ontoerekeningsvatbaarheid. Van ontoerekeningsvatbaarheid is slechts sprake indien van zulks blijk wordt gegeven tijdens het begaan van het delict. Wordt vervolgens straf niet toegerekend, dan verwacht ik dat het niet toerekenbare derhalve moet worden gefundeerd op des daders geestestoestand zoals deze zich ten tijde van het begaan van het delict openbaarde.
Hetgeen wel kan worden toegerekend moet betrekking hebben op:
In het kader van straftoemeting, kan de straf bij verminderde toerekeningsvatbaarheid -thans van belang- worden bepaald aan de hand van aspecten ontleend aan hetgeen zich ten tijde van het begaan van het delict afspeelde, maar ook, kan de straftoemeting worden beïnvloed door het nadien plaatsvindende gedrag van de verdachte.
Ter zake onderhavige uitspraak:
Het Hof oordeelt –anders dan de rechtbank -, dat de verdachte volledig toerekeningsvatbaar is. Verminderde verwijtbaarheid maakt plaats voor volledige verwijtbaarheid. Hetgeen eerder niet kon worden verweten zal verwijtbaar worden. De op basis van de aanvankelijk gestelde verminderde ontoerekeningsvatbaarheid, van de straftoemeting geabstraheerde aspecten, vormen het fundament op grond waarvan aanvulling van de straf tot levenslang kan worden vastgesteld.
Voor wat betreft de overwegingen die dat waar moeten maken wordt aan het begin van de uitspraak verwezen naar ‘I.2’. Voor een aanzienlijk deel hebben die overwegingen betrekking op (voor de straftoemeting) belangrijke aspecten die zich niet voordeden ten tijde van het begaan van het delict. Die aspecten kennen dus geen belang voor wat betreft de vaststelling van verminderde toerekeningsvatbaarheid. Immers, ontoerekeningsvatbaarheid wordt vastgesteld ten tijde van het begaan van het delict. De overwegingen hebben integendeel in vergaande mate betrekking op aspecten die van meet af aan onderwerp waren van de straftoemeting, omdat die aspecten toezien op de bij verminderde toerekeningsvatbaarheid resterende verwijtbaarheid.
| Quote: |
Inhoudsindicatie
Met alleen een gevangenisstraf van tijdelijke duur kan naar het oordeel van het hof onder de onder I.2. in het arrest geschetste omstandigheden niet worden volstaan.
I.2.
Verdachte heeft, ondanks herhaaldelijk en uitdrukkelijk aandringen, op geen enkele wijze inzicht gegeven in zijn beweegredenen voor zijn handelwijze op 1 december 2006. Ook heeft hij geen blijk gegeven van mededogen in de richting van het slachtoffer en de nabestaanden. Voorts moet, gelet op de omstandigheid dat volstrekt onduidelijk is waarom verdachte tot deze daad is gekomen, het ervoor worden gehouden dat verdachte in staat is om ook in de toekomst een soortgelijk feit te begaan. De forensisch psychiater Suithoff heeft ook in zijn rapport d.d. 4 december 2006 verwoord dat de kans op herhaling van een soortgelijk feit niet kan worden uitgesloten.
Het hof is derhalve van oordeel dat thans niet kan worden uitgesloten dat verdachte een potentieel gevaar voor de samenleving blijft. Voorkomen moet worden dat verdachte ooit nog de gelegenheid krijgt om een ander of anderen op deze of andere wijze van het leven te beroven. |
In die zin blijft de onderbouwing van de opgelegde straf levenslang in het vage. Slechts onderbouwd wordt voornamelijk, hetgeen reeds is betrokken bij de opgelegde tijdelijke gevangenisstraf: hetgeen altijd al verwijtbaar is geweest en is meegewogen in het eerdere oordeel van de rechtbank. Dat gezegd hebbende acht ik de opmerking van Bona fides, inhoudende ‘goed, dan is TBS niet mogelijk, is levenslang om die reden dan wel mogelijk’ niet onbegrijpelijk.
Wellicht kan nog worden tegengeworpen dat, naast de opgelegde straf in combinatie met TBS, het Hof zich evenmin kon verenigen met de, (door de rechtbank vastgestelde) waardering van feiten en omstandigheden die hebben geleid tot het verwijtbare deel van de straf. Daarmee wordt bedoeld dat het Hof wellicht afstand neemt van de structuur die ten grondslag ligt aan het door de rechtbank gemaakte onderscheid en de verhouding tussen het verwijtbare en niet verwijtbare, respectievelijk, de straf en TBS. Dat het Hof in de in de overwegingen als bedoeld in ‘I.2’, los van de door de rechtbank gehanteerde structuur, een hernieuwde interpretatie geeft omtrent feiten en omstandigheden, in het kader van de straftoemeting . Het punt is echter dat het Hof zulks in zoverre geenszins te kennen geeft, terwijl dat wel mag worden verlangd, denk ik.
Bona Fides:
| Quote: | | Ik vraag me af, misschien zou het OM hier (ook) in cassatie kunnen gaan om in ieder geval een gefundeerd oordeel van de HR over de strafoplegging te krijgen. |
Ik hoop er ook wat van terug te zien in cassatie. |
|
|
|
|
|
Michaelm
Leeftijd: 54
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Berichten: 1662
|
| Geplaatst: vr 29 feb 2008 14:38 Onderwerp: |
|
|
Zoals ik het begrijp wordt TBS als de zwaarste straf ervaren puur om het feit dat dit makkelijk tot levenslang kan uitlopen. De gemiddelde verdachte zal dan ook niet graag TBS krijgen.
Maar dat deze straf zo hoog is vind ik best wel onbegrijpelijk.
Het doet mij meer denken aan popie jopie rechtspraak.
En als ik dan ook nog in gedachten neem dat de politie je ongestraft door het hart mag schieten als ze een beetje bang worden dan denk ik dat Nederland al een politiestaat is....
_________________
All errors are intentional but mistakes could have been made. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: wo 07 apr 2010 23:39 Onderwerp: |
|
|
| bona fides schreef: | | Eva schreef: | | Weet niet of er iemand is die weet of er iemand in NL levenslang heeft voor 1 moord? |
Nu wel... Juliën C. voor de moord op Jesse Dingemans (LJN BC5105).
Ik vind het nogal wat, levenslang. Er kon blijkbaar geen TBS worden opgelegd, maar is dat reden voor levenslang? Of moet ik denken aan alle publiciteit rondom de moord? |
Dit arrest blijkt inmiddels door de HR te zijn vernietigd: HR 17 november 2009, LJN BI2315:
| Quote: | | 3.6. Het Hof heeft geen overweging gewijd aan de door de verdachte gedane "afstand" van rechtsbijstand. Uit het proces-verbaal van de terechtzitting in hoger beroep volgt dat het Hof de keuze van de verdachte om zichzelf te verdedigen zonder meer heeft aanvaard en het aan hem heeft gelaten of hij zich in de loop van het proces met de aanwezige raadsman wilde verstaan. Niet blijkt dat het Hof de motieven van de verdachte voor die keuze heeft onderzocht, ofschoon uit de door de verdachte in de loop van de terechtzitting opgegeven reden, namelijk dat als hij zich zou hebben laten bijstaan zijn veroordeling reeds had vastgestaan, aanwijzingen vallen te putten dat hij de draagwijdte van die keuze niet ten volle overzag. Voorts blijkt niet dat het Hof bij de aanvang van de terechtzitting dan wel op enig ander in aanmerking komend moment, zoals na het requisitoir, de verdachte het belang van rechtsbijstand in deze zaak en de consequenties van de door hem ingenomen proceshouding heeft voorgehouden in het licht van hetgeen er voor hem op het spel stond, de juridische aspecten van de zaak daaronder begrepen. In de omstandigheden van het geval betekent een en ander dat sprake is van een motiveringsgebrek. Het middel klaagt daarover terecht. |
Gevolgd door vernietiging en verwijzing naar het Hof Arnhem. Ik ben benieuwd of Juliën C. zich daar wél zal laten bijstaan door een advocaat.
Interessant arrest met een interessante conclusie. De advocaten van Juliën C. hebben hun nut bewezen, want de A-G acht maar liefst 6 van de 7 middelen gegrond. (De HR volstond met bespreking van het derde middel en vernietiging.)
Het vierde middel betrof de opgelegde levenslange gevangenisstraf. De A-G beantwoordt onder meer bovenstaande vraag van Eva:
| A-G schreef: | 86. Wekt de strafoplegging verbazing? (...)
87. Wel is het zo dat zich bij mijn weten in het recente verleden geen gevallen hebben voorgedaan waarin voor één (kale) moord zonder recidive levenslange gevangenisstraf is opgelegd.(40) Hoewel geen wetsbepaling de rechter verbiedt om daarvoor levenslange gevangenisstraf op te leggen overschrijdt de rechter die dat doet wel een - tot dusver onuitgesproken - grens dat de levenslange gevangenisstraf moet worden gereserveerd voor ernstiger gevallen dan één (kale) moord, zoals een moord met terroristisch oogmerk en vergezeld van vijf pogingen tot moord op politieagenten (3) en omstanders (2),(41) of een meervoudige moord,(42) en/of bij recidive.(43) Zelfs in het geval van de ontstellende moord op de politicus Pim Fortuyn was de straf van 18 jaar in overeenstemming met de in rechterskringen geldende opvattingen in dezen. Afwijking van die opvatting vergt naar mijn oordeel een overtuigende uiteenzetting waarom met een tijdelijke gevangenisstraf niet kan worden volstaan. In het arrest ontbreekt een verwijzing naar de consistente straftoemeting in een geval als het onderhavige. |
Vervolgens somt de A-G een aantal relevante feiten en omstandigheden op, stelt hij vast dat het Hof daar onvoldoende aandacht aan heeft besteed, en concludeert hij dat de straf verbaast.
De A-G komt dan toe aan de vraag of de strafmotivering van het Hof begrijpelijk is. Daar hebben we het in deze draad over gehad. De A-G maakt werkelijk gehakt van de strafmotivering. Zie punten 90 t/m 102. Ik zou er graag kort de kern uit hebben gequote, maar het lukt me niet een keuze te maken uit de vele voltreffers.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
|
|
| |
Pagina 3 van 3 |
Ga naar pagina Vorige 1, 2, 3 |
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
U mag geen reacties plaatsen
U mag uw berichten niet bewerken
U mag uw berichten niet verwijderen
U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|
