PROBLEMEN MET VERJARING BW 3:307 LID W EN 6 :38

[henk buijs]

Twee echtgenoten in koude uitsluiting gehuwd hebben in 1992 een vaststellingsovereenkomst gesloten dat partij a aan partij b een bedrag schuldig is. Er staat niet in wanneer de vordering van b betaald dient te worden.
Ook na de scheiding in 1993 heeft Partij b schuldeiser nimmer een aanmaning aan a gestuurd om deze schuld te voldoen. Omdat a nog andere schulden had heeft b eerst getracht deze te innen.

In 2004 gaat b naar de rechter om de schuld uit 1992 te innen.

A beroept zich op verjaring :

De strijd spitst zich toe op de in het onderwerp vermelde artikelen.

bw 3: 307 lid 2 Ingeval van een verb. tot nakoming na onbep. tijd loopt de in lid 1 bedoelde termijn pas van aanvang van de dag, volgende op die waartegen de schuldeiser heeft medegedeeld tot opeising over te gaan
en verjaart de in lid 1 bedoelde rechtsvordering in elk geval door verloop van twintig jaren na de aanvang van de dag, volgende op die waartegen de opeising zonodig na opzegging door de schuldeiser op zijn vroegst mogelijk was,

eiser b staaft zijn vordering op dit artikel : schuld is niet verjaard.

vonnis rechter :

art 3. 307 lid 1 een rechtsvordering tot nakoming van een verbintenis uit
overeenkomst tot een geven of een doen verjaart door verloop van vijf jaren na de aanvang van de dag, volgende op die waarop de vordering opeisbaar is geworden.


art. 6.38 indien geen tijd voor de nakoming is bepaald kan de verbintenis
terstond worden nagekomen en kan terstond nakoming worden gevorderd.

er wordt door de rechter beslist :

a hier is sprake van een verbintenis die dus direct opeisbaar is
b op grond van 3.307 lid 1 geldt dan de termijn van 5 jaar die inging reeds ten tijde van het sluiten van de overeenkomst.
beroep op verjaring is gegrond.


Is dit niet te kort door de bocht ? de rechter is mijns inziens volledig voorbij gegaan aan 3.307 lid 2 De verbintenis is weliswaar direct opeisbaar maar bij dit soort verbintenissen voor onbepaalde tijd is er met betrekking tot het doen beginnen van de verjaring een actie van de schuldeiser nodig. 3.307 lid 2 geeft juist een uitzondering weer op de algemene regel van 3.307 lid 1.

Met het oog op het instellen van hoger beroep en de vakantie tijd hoop ik vurig dat er iemand is die op deze vraag een antwoord kan geven.

Met vriendelijke groet,

H. Buijs

[StevenK]

Mijn eerste idee is ook dat *omdat* geen termijn voor nakoming gesteld wordt, de vordering direct opeisbaar is en *daarom* de verjaring ook direct is gaan lopen.

Het was aan de schuldeiser op te treden, want de vordering was opeisbaar. Dat heeft 'ie niet gedaan en dus is er verjaring.

Ik vind 't niet vreemd. IMHO moet, met het ook op het systeem van de wettelijke regeling, voor toepassing van genoemd lid 2 op zijn minst op één of andere manier vastgelegd zijn dat de vordering juist niet direct, maar op een nog onbepaald moment, opeisbaar is.

[henk buijs]

wanneer kan lid 2 dan wel toegepast worden ? moet het dan echt in de overeenkomst worden vastgelegd dat deze voor onbepaalde tijd is.

wat bedoel je met i m h o

[StevenK]

[Werner]

Hoe is de vaststellingsovereenkomst gesloten? Bij onderhandse of authentieke akte?

[henk buijs]

de vaststellings akte is onderhands gesloten maar wordt niet betwist ook door de rechter erkend.

[Werner]

Jammer dat het geen autentieke akte is. Dan had je op grond van de grosse daarvan mijns inziens gewoon kunnen executeren. Je zou niet eens hebben hoeven procederen.

Ik denk dat het oordeel van de rechter juist is. Om dat oordeel aan te vechten zul je moeten stellen (en bij betwisting) bewijzen dat de vordering niet terstrond opeisbaar was.

Doel van verjaring is immers te bewerkstelligen dat een schuldenaar niet na een lange still-periode van de kant van de schuldeiser nog met de schuld geconfronteerd wordt. Daar past de redenering van de rechter heel goed in.

Je had het over andere schulden die b eerst heeft getracht (op a?) te incasseren. Zijn in dat kader wellicht afspraken gemaakt. Staat er over die andere schulden iets op papier? Wellicht is in de correspondentie over die andere schulden een stuitingshandeling te lezen die ook de nu in het geding zijnde schuld betreft. Dan zou appel nog wel zin hebben, maar voor dit moment heb ik er een hard hoofd in.

P.s. mijn mening is gebaseerd op wat ik aan informatie nu heb meegekregen. Een goed oordeel over appel is pas te geven na volledige bestudering van het dossier.

Om tijd te winnen zou je nog kunnen besluiten om binnen de appeltermijn hoger beroep in te stellen op nader aan te voeren gronden (ik neem tenminste aan dat het een dagvaardingsprocedure is). Je dagvaaardt dan tegen een zittingsdatum die bijvoorbeeld 3 maanden of nog langer verder ligt. Die tussenliggende periode kun je dan nog gebruiken om je te beraden of je het beroep echt wilt doorzetten.