Omkering bewijslast bij seksuele intimidatie

[Michèle]

In de NRC van afgelopen weekend staat dat het kabinet een wetsvoorstel wil indienen waarbij de bewijslast bij seksuele intimidatie en discriminatie op de werkvloer wordt omgekeerd.
De werkgever die wordt beschuldigd, moet bewijzen dat de klacht onjuist is.
Het kabinet zegt hiermee uitvoering te geven aan een Europese richtlijn, waarbij het verbod op intimidatie wordt overgeheveld van het strafrecht naar de Wet gelijke behandeling mannen en vrouwen, waar een andere verdeling van de bewijslast geldt.
Het betreft hier ook zaken zoals ongelijke beloning op grond van geslacht en andere vormen van discriminatie.

Wat vindt men hiervan? Goede en noodzakelijke bescherming van de werknemer, of leidt dit tot 'Amerikaanse toestanden'?
_________________
www.breiwinkeltje.nl

[tikSimone]

Een vreselijk voorstel. Hoe kun je in hemelsnaam je onschuld bewijzen? Helemaal in dit soort zaken, waar het toch vaak een beetje het ene woord tegen het andere is.
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[bona fides]

Wat als de ene werknemer de andere (eventueel zijn/haar meerdere) beschuldigt? Dat lijkt mij de gebruikelijke situatie.

Nou ja, het is gewoon een heel raar bericht in het NRC.

[MterHeide]

Als ik het goed heb wordt deze wet gehandhaafd middels de procedure van de Awgb via de Commissie Gelijke Behandeling en de civiele rechter. Dat het in het kader van de CGB verandert is, maakt naar mijn mening weinig uit, aangezien die toch maar met niet-bindende oordelen kan komen. Alleen bij de civiele rechter lijkt het mij wat vreemd maar ja de omkering van de bewijslast komt toch nog wel regelmatig voor m.b.t. gezagsverhoudingen. Het is dus niet iets echt nieuws en ik durf niet te bepalen of het nu een goede of een slechte zaak is.

[bona fides]

Toen de affaire Lubbers nog liep hoorde ik nog wel eens zeggen "onschuldig tot het tegendeel bewezen is"

[bona fides]

Hier een aardige verhaal over de EU richtlijn, inclusief opmerkingen over de bewijslast:

http://www.csuchico.edu/mgmt/gomes/ihrm.pdf

Het gaat kennelijk over directive 2002/73/EC. Als ik het stuk van die Amerikanen goed volg, ligt de bewijslast inderdaad bij de aangeklaagde, maar was dat in dergelijke situaties naar Europees recht al het geval. Er wordt wel weer over "breach of equal treatment" gesproken, dus het heeft alleen betrekking op de relatie werkgever-werknemer?

[MterHeide]

[Ramonkey]

Tsja, ik vind het ook geen goede zaak zo op het eerste gezicht. Stel nou dat de werknemer inderdaad de baas een hak wil zetten (om wat voor reden dan ook), dan zal die werkgever voor de rest van zijn leven worden achtervolgd door deze aanklacht. Waar rook is, is vuur zullen veel mensen immers denken. Het wordt zo wel een machtig "wapen". Aan de andere kant zou het die werkgevers die zich wel schuldig aan maken aan dit soort praktijken misschien wel afschrikken.
_________________
Be the change you want to see in the world

[Ramonkey]

[StevenK]

[bona fides]

Ik heb inmiddels het idee dat deze regeling te vergelijken is met art 7:658 lid 2 BW (over werkgeversaansprakelijkheid bij ongevallen e.d.). De werkgever zal moeten aantonen afdoende maatregelen genomen te hebben om seksuele intimidatie op zijn werkvloer tegen te gaan. Geen conflict met het EVRM omdat hier artikel 6 lid 2 niet van toepassing is.

[Michèle]

Ik zie geen verklaring in 'verwarrende cultuuruitingen' voor deze wet. Deze 'verwarrende cultuuruitingen' (dank u, politiek, weer een schop richting allochtonen) zorgen kennelijk voor meer seksuelen intimidatie op het werk. Althans, die suggestie wordt gewekt. Dat iets veel voorkomt is echter geen rechtvaardiging om de bewijslast om te draaien, althans niet per definitie.
Omkering van de bewijslast is bescherming voor de zakkere partij. Nou is daar wel wat voor te zeggen, aangezien dit soort zaken vaak zeer lastig te bewijzen zijn. Hoewel ik het zelf eigenlijk te ver vind gaan om iemand te laten bewijzen dat hij onschuldig is aan een gevoelsmatig zwaar en ingrijpend misdrijf als deze. Seksuele intimidatie is toch wel wat anders dan een verkeersovertreding, hoewel in dergelijke zaken de financiële belangen vaak weer een stuk groter zijn.
Meer praktisch: hoe bewijs je in vredesnaam dat je niet seksueel geintimideerd hebt? Als iemand stelt dat je een veiligheidsnorm hebt geschonden waardoor een ongeluk waarschijnlijk is veroorzaakt, kan je nog bewijzen dat dat niet het geval is. Maar hoe overtuig je de rechter dat je iemand niet 'uitkleedt met je ogen' of geen pikante opmerkingen maakt op de werkvloer?
_________________
www.breiwinkeltje.nl

[Duch]

Even iets relativerends: Als ik het goed begrepen heb kan een rechter de bewijslast omdraaien als het voldoende waarschijnlijk is dat er inderdaad geïntimideerd is. Ik heb 'een slecht idee' gestemd, maar dat is voor het ongenuanceerde idee. Nu ik er iets beter over nadenk kan ik me vinden in een dergelijk voorstel als het zo is dat een rechter ertoe kan, en niet hoeft te besluiten, en hij dat enkel mag als de aanklager eerst aannemelijk heeft gemaakt dat hij gelijk heeft.

In dit soort zaken zijn er volgens mij maar een paar dingen zeker. Het is voor beide partijen enorm vervelend, het imago van beide partijen wordt beschadigd en zowel de aanklager als de aangeklaagde krijgen van alles naar hun hoofd geslingerd door mensen die in het geheel niet gehinderd worden door van enige kennis van zaken. Ik kan me voorstellen dat, er vanuit gaande dat bewijs van beide kanten bijzonder moeilijk te leveren is, er omstandheden zijn waarin een bewijslastomkering gerechtvaardigd kan zijn. Maar of dit voorstel voldoet aan dergelijk voorwaarden weet ik niet.
_________________
This is a court of law young man, not a court of justice
- Oliver Wendell 'the great dissenter' Holmes -

[Ramonkey]

[bona fides]