Medelijden met daders? Lagere straf na advies psychiater

[Arjan!]

Ik ben erg benieuwd naar jullie mening over het feit dat daders van ernstige misdrijven zoals moord een relatief lage straf krijgen indien een zekere medelijden kan worden gewekt over de motieven van de dader op basis van het advies van een psychiater.

Ik noem het medelijden, maar het heet "verminderd ontoerekeningsvatbaar vanwege een psychiatrische diagnose"

Waarom is een misdrijf minder ernstig als iemand van een psychiater de diagnose depressie heeft gekregen?

http://www.trouw.nl/nieuws/nederland/article3328638.ece/Acht_jaar_cel_voor__alimentatiemoord_.html

Buiten de vraag of je psychiatrische diagnoses wel serieus kan nemen... Zou het niet zo moeten zijn dat iedereen net zo hard wordt gestraft, ongeacht hoe ze zich zouden voelen of in welke persoonlijke situatie ze zich bevonden?

[Judge Tatting]

Titel krantenbericht: Acht jaar cel voor 'alimentatiemoord'

1e zin uitspraak (LJN: BO6488, Rechtbank Arnhem , 05/702189-10):
Vrijspraak moord, bewezenverklaring doodslag.

Verder:

Dit gedrag van verdachte is volgens de psychiater en de psycholoog goed vanuit de persoon van de verdachte te verklaren. Verdachte is volgens de rapporteurs een persoon die emoties – soms jarenlang – opkropt en onder controle probeert te houden. De stress en depressie die daarmee gepaard gingen zijn verdachte, door de opmerking van [slachtoffer] over de beslaglegging, te veel geworden. Het was voor verdachte de laatste druppel die de emmer deed overlopen of, in de woorden van klinisch psycholoog [naam psycholoog]: “zoals bij een stuwmeer, waarvan de stuwdam jaren lang adequaat werkt tot hij in één keer doorbreekt.” De rechtbank heeft geen reden te twijfelen aan deze verklaring van verdachte, mede gezien de daarbij aansluitende conclusies van de gedragsdeskundigen. Verdachte handelde in een opwelling en een roes, getriggerd door de opmer-kingen van [slachtoffer] en die roes verdwijnt eerst wanneer het slachtoffer levenloos op de grond ligt. Gezien het voorgaande is de rechtbank van oordeel dat niet bewezen kan worden dat verdachte [slachtoffer] van het leven heeft willen beroven met voorbedachte raad.

Dus van medelijden of iets dergelijks is geen sprake. Een deskundige heeft slechts vastgesteld dat hij in een opwelling heeft gehandeld.

[Arjan!]

[Judge Tatting]

Dit is slechts het verschil tussen volgende twee fictieve situaties:

1) De buurman snoeit zijn tuin niet. Ik heb daar last van. Na enkele keren waarschuwen heb ik er genoeg van. 'S avonds ga ik eens bedenken hoe ik dit vervelende feit een halt toe kan roepen en hoe ik mijn buurman eens een lesje kan leren. Ik besluit mijn honkbalknuppel te pakken en loop naar het huis van de buurman. Vervolgens bel ik aan, hij opent de deur en ik sla hem met enkele ferme klappen dood.

2) Ik kom thuis en tref mijn vrouw aan in een plas met bloed. Ik zie nog net mijn buurman de voordeur uit rennen. Ik pak uit mijn sporttas, die ik altijd in de gang heb staan, mijn honkbalknuppel en ren achter hem aan. Wanneer ik ook nog zie dat hij bloed aan zijn handen heeft wordt het zwart voor mijn ogen en sla ik hem met enkele ferme klappen dood.

In het laatste geval kan het zomaar zijn dat een psychiater mij onderzoekt en tot de conclusie komt dat ik in een opwelling handelde. Dit kan me inderdaad, zeker ten opzichte van de eerste situatie, heel wat jaren gevangenis schelen. Of vind je dat in beide situaties dezelfde straf moet worden toegepast?

In casu komt nog daarbij dat ik uit de uitspraak kan afleiden dat er meerdere deskundigen tot dezelfde conclusie zijn gekomen.

[pacta sunt servanda]

@Arjan: door de manier waarop jij redeneert lijkt het wel of jij vindt dat daders altijd de ontoerekeningsvatbaarheid/het medelijden (wat het zeker niet is) meenemen voordat zij hun daad verrichten.

Er is m.i. (niet alleen m.i. trouwens) een duidelijk verschil tussen het met volle bewustzijn iemand van het leven beroven en dezelfde daad alleen dan in een situatie dat het slachtoffer de dader dusdanig heeft lopen treiteren, bedreigen en noem maar op, dat de dader psychish in een staat is gedreven dat hij anders handelt dan hij zou doen wanneer hij die druk niet zou hebben gehad.

Jij gaat ervan uit dat alle daders eenzelfde keuze kunnen maken als jij nu vanachter je computer denkend. Dat is in de praktijk nooit het geval. Je kunt daarom ook nooit oordelen zonder alle omstandigheden van het geval te weten. Dat doe jij wel.
_________________
~Tempora mutantur, et nos mutamur in illis~

[Laurens02]

Je gaat ervan uit dat de dader welbewust kiest iets te doen om zich vervolgens achter een psychische toestand te verbergen. Dit is nu juist niet waar het in een zaak als deze om gaat: de psychische toestand, door deskundigen vastgesteld, leidt er nu juist toe dat er niet helder is nagedacht zodat niet van voorbedachten rade gesproken kan worden.

Het ligt voor mensen die helder van geest zijn voor de hand te denken dat je die psychische toestand kunt 'faken' maar de psychiatrische wetenschap kan dat (tot op zekere hoogte) uitsluiten.
_________________
È meglio una mano dal giudice, che un abbraccio dall'avvocato.

[HenkR]

[bona fides]

Het is volstrekt normaal dat bij het vaststellen van de strafmaat rekening wordt gehouden met de ernst van het feit en de persoon van de dader. Ik denk dat dit bij alle westerse strafstelsels gebeurt, in ieder geval sinds de Verlichting. Je mag dit natuurlijk onjuist vinden, maar dan sta je redelijk alleen.

Het artikel bevat strikt genomen een fout:

[pacta sunt servanda]

Ik ben er ook stellig van overtuigd dat je, Arjan, mening 180 graden zou draaien als jij een dodelijk ongeval zou veroorzaken waarvan je vindt dat je niet toerekeningsvatbaar bent door welke omstandigheid dan ook.
_________________
~Tempora mutantur, et nos mutamur in illis~

[Basa]

[Judge Tatting]

scherp^

[Arjan!]

[Arjan!]

[Arjan!]

[Judge Tatting]

Nee Arjan, je denkt verkeerd. Ons rechtssysteem kent situaties die zich voor kunnen doen die de schuld, dan wel de strafbaarheid van de dader, weg kunnen nemen.

Één van die situaties doet zich voor in het voorbeeld uit het krantenbericht en in de fictieve situatie die ik geschetst heb.

Punt is, dat na jaren van (filosofische) ontwikkeling we tot de conclusie zijn gekomen dat we, binnen een beschaafde maatschappij, niet elke dader -let wel dader, niet daad- over dezelfde kam kunnen scheren.