Mag Weigering op grond van het EVRM

[Oene]

Indien men zich kan beroepen op art. 10 EVRM mag er dan geweigerd worden ?
In mijn persoonlijke geval gaat het om een antenne-installatie die hoger is dan de vergunningvrije situatie en wordt geweigerd.
In het arrest Autronic is bepaald door het EHRM dat men een antenne niet mag weigeren omdat art. 10 de vrijheid van meningsuiting waarborgd.
Indien de situatie 'onevenredig bezwarend' geacht wordt door een rechtbank mag dan de antenne definitief geweigerd worden, of is het zo dat de antenne aan andere voorwaarden dient te voldoen ?
Vergunningsvrij is een bepaalde hoogte toegelaten en hierop kan geen weigering gestoeld worden. Indien nu de zaak iets boven deze vergunningvrije hoogte uitkomt, derhalve licht bouwvergunningplichtig is maar toch beschermd is door het EVRM, mag er dan geweigerd worden.
Er staat nl. niets over weigering in 10 EVRM. Er mag geen inmenging zijn van enig openbaar gezag.
Indien lid 2 actief zou worden kan het aan voorwaarden gebonden zijn, of beperkingen, santies of bepaalde formaliteiten.
5 meter hoogte is vergunningsvrij. Kan 6 meter hoogte reeds geweigerd worden indien men aan kan tonen dat 5 meter niet toereikend is en 6 meter met inachtneming van 10 EVRM noodzakelijk is ?
10 EVRM spreekt in zijn geheel niet over weigering en het is niet aannemelijk dat 1 meter boven de vergunningvrije situatie ( daar waar de overheid bijna geen enkele zeggenschap over heeft ) ineens onevenredig bezwarend zou zijn en 10 EVRM van de tafel geveegd zou kunnen worden.
Hoe strak moet die tekst van het EVRM worden geinterpreteerd ?
Weigeren is namelijk definitief !
Indien iemand een uitspraak doet die zeer discriminerend is en waardoor getroffenen een rechtzaak aanspannen, kan de rechter de persoon die discrimineert hierop veroordelen middels lid 2 10 EVRM.
Dit betekend niet dat de persoon die discrimineert voor eeuwig het recht op vrijheid van meningsuiting is kwijtgeraakt. Met betrekking tot die ene uitspraak moet hij/zij in de toekomst alert zijn, maar over andere onderwerpen waarover hij/zij uitspraken doet is geen recht ontnomen.
Dat komt omdat het anders definitief zou zijn. Hij/zij zou definitief zijn recht op vrijheid van meningsuiting zijn verloren en dat kan niet, want de uitspraak van de rechter behoort zich te richten op die ene discriminerende uitlating, niet op wat er in de toekomst gezegd of bedoeld wordt. Stel hij/zij doet het toch weer en krijgt 1 jaar gevangenis straf, daarna is er gewoon weer recht op vrijheid van meningsuiting.

weigering zou dus betekenen dat deze persoon nooit meer iets zou kunnen zeggen.
Weigeren in mijn geval betekend nooit meer het recht van vrijheid van meningsuiting kunnen gebruiken omwille van onevenredig bezwarend voor anderen.
Hoe zit dit ? Alvast bedankt voor het lezen en eventuele respons !

Groeten oene

[bona fides]

[harpy]

Bona Fides: toch een vraag van mijn kant: elke vergunning kan met voorwaarden afgegeven worden, zo lijkt mij. Tevens: het is niet wenselijk dat ieder huis een antenne van 10 meter op zijn dak heeft staan. Dit zou wanordelijk zijn en waarschijnlijk in strijd met de welstand van ongeveer alle wijken (denk je in: amsterdam skyline gevuld met antenne's in plaats van gebouwen).

Hoe vind je dat rijmen met art 10.2 EVRM?

[bona fides]

Zolang niet ieder huis behoefte heeft aan zo'n antenne is het geen probleem dat het niet is toegestaan.

De Woningwet is niet in het algemeen in strijd met art. 10 EVRM. In concrete gevallen is het denkbaar dat er strijd ontstaat. In zo'n geval kan een wettelijke bepaling buiten toepassing worden gelaten via art. 94 Gw.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Oene]

Hallo Bona Fides en Harpy

Bedankt voor de toelichting en ik begrijp al dat de meningen ietwat verdeeld zijn omtrent dit gegeven van een antennemast.

Nu is het zo dat er vergunningvrij een antenne-installatie mag worden geplaatst. Vergunningvrij is dat tot 5 meter en het betekend ook dat het 5 meter boven het punt waar de daklijn word gekruist mag uitkomen.
Dus zou iedereen een installatie van 5 meter vergunningvrij mogen plaatsen op het dak. Ook in Amsterdam mits het geen monumentaal pand of stadsgezicht betreft
In mijn geval zou indien op het dak geplaatst de hoogte 13 meter bereiken, maar dit is niet realiseerbaar.
Daarom wil ik plaatsing achter het huis, direkt tegen de achtergevel. Mijn logische conclusie zou zijn dat dit ook wel wordt toegestaan tot die hoogte van 13m ook al moet er daarvoor een lichte bouwvergunning worden aangevraagd.
Mijn gemeente wil uberhaupt geen vergunning afgeven en hebben o.a. precedentwerking genoemd waarop weigering MEDE tot stand is gekomen.
Omdat ik beroep kan doen op zowel 8 als 10 EVRM zou logischerwijs verwacht mogen worden dat men dit wel zou toestaan, ook gelet op de vergunningvrije situatie.
Omdat vergunningvrij nooit onevenredig bezwarend kan zijn, de Wet voorziet hier immers in, is mijn vraag dan ook vanaf welk punt gerekend dan het onevenredig bezwarend van toepassing is zodat het 2e lid EVRM aktief wordt. Kan de gemeente op grond van een bestemmingsplan al zoveel kracht ontlenen aan het gestelde in 2e lid EVRM dat het 1e lid ongedaan kan worden gemaakt.
Er wordt toch gesproken in het 1e lid 'zonder inmenging van enig openbaar gezag' en dit staat er toch niet voor niets.
Ik kan me voorstellen dat indien de hoogte 30 meter zou worden, dit als onevenredig bezwarend kan worden gesteld. Maar als ik uitzicht heb op een mast tbv signalering ten tijde van calamiteiten (1e maandag vd maand) en die zijn ook al minstens 15 meter hoog, dit nooit als onevenredig bezwarend word geacht. Is het daarentegen een mast van een burger kan het wel O B worden geacht.
Dat zou toch betekenen dat het feitelijke bouwwerk niet de reden van weigering is, maar het gebruik hiervan ?
Volgens mij kan er daarom moeilijk geweigerd worden omdat het woord weigering niet genoemd is in de desbetreffende artikelen 8 en 10, hooguit beperkingen of voorwaarden en de antennemast aantoonbaar nodig geacht is voor het recht van vrijheid meningsuiting en correspondentie.
Uit jurisprudentie blijkt dat de rechtbank ook altyd erkend dat het EVRM idd. werkzaam is voor deze antennemasten, maar blijkt de hoogte altijd 2e lid te aktiveren want 5 meter is maximaal vergunningvrij.

[bona fides]

Zie mijn vorige reactie waarin ik probeer uit te leggen wat voor rol het EVRM in dit soort situaties speelt en in welk geval je in bezwaar of beroep een kans maakt.

Uit het feit dat alles tot 5 meter is toegestaan kun je niet afleiden dat 6 meter dus ook maar moet worden toegestaan.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Oene]

Bona Fides,

Bedankt voor je hulp en we gaan ons best doen

[Prawo]

Ik neem aan dat het gaat om een zendantenne en niet om een schotel uitsluitend voor ontvangst.
Want volgens mij is over het niet mogen verbieden van een schotel wel (positieve) jurisprudentie, ook uit Straatsburg.

[Oene]

Hallo Prawo

Dat is correct; het betreft een zendantenne en deze is ook beschermd middels het EVRM doordat de uitspraken van het EHRM betrekking hadden op schotelantennes and other aerial.
Iedere antenne valt derhalve onder bescherming van het EVRM.
Ik heb vanavond mijn postings nog eens herlezen en met name de posting van Bona Fides was er een die me aan het denken zette;
Hij schrijft in http://rechtenforum.nl/forum/thread/t/27966/highlight/oene/ NL. dat :
'Veroordelingen en weigeringen van vergunningaanvragen zijn dan ook nooit gebaseerd op het EVRM, maar op de nationale wetgeving'
En bij herlezen realiseerde ik me pas dat Bona Fides een punt te pakken had, maar tevens een discrepantie in het verhaal te pakken had.

Indien er strijdigheid met het EVRM plaats vindt, er dus getoetst dient te worden aan het 2e lid. ( We hebben het hier over art, 10 desgewenst 8 )
Geen spectucalaire zaken,dus alleen 'rechten van derden'in aanmerking nemend.

Bona Fides schrijft (volgens mij betwist ) dat er dan verwezen dient te worden, indien het om 'rechten van derden 'gaat naar de Nederlandse Wet

Ik snap de redenatie; nl. de rechten en plichten zijn vastgelegd in de Ned Wet. Dus indien er Rechten van derden in geding zijn, wordt er gekeken naar: ' welke rechten' . Deze zijn immers vastgelegd binnen de Ned. Wet ( op 65 jarige leeftyd heeft men RECHT op AOW etc.)

Maar wordt het EVRM daardoor niet de kracht ontnomen ?

Men kan nu immers altyd de Wetgeving gebruiken om lid 2 ( vb. 10 EVRM ) aan te wenden om hetgeen in lid 1 beschreven is 'in te perken' , waarmee lid 1 totaal afhankelijk wordt van de grillen van lid 2.

De beperking van lid 1 is immers gestoeld op lid 2 die een nationale basis vindt !

Persoonlijk denk ik dat het gestelde in het EVRM ´NOOIT´ zo bedoeld is, maar helaas zie ik dat het zo wel wordt geinterpreteerd.

Over een paar maanden dient het proces ´Wilders´ en hij zou dus op grond van de Ned. Wetgeving niets van dit EVRM hoeven te vrezen omdat er immers volgens statistiekn aannemelijk kan worden gemaakt dat bepaalde groeperingen ´procentueel´ meer ´gevaar´vormen en derhalve een bedreiging vormen voor de openbare orde.

Hiermee bedoelend dat de Ned.wetgeving dus hoger in rang zou staan dan het EVRM.

Het EVRM is een Verdrag dat de Ned. Staat heeft afgesloten en waarin het zich heeft verplicht om dit te respecteren.
Is dit Verdrag daarmee niet tot hoogste Wetgeving gestationeerd !
Dus de ´Rechten´ zijn daarmee vastgelegd in dit Verdrag !

Persoonlijk durf ik te stellen dat het nooit de bedoeling is geweest om de ´RECHTEN´ vastgelegd in dit EVRM te onderwerpen aan Staatsbelangen.

Men heeft immers dit Verdrag ondertekend omdat de RECHTEN wel dusdanig belangrijk zijn, dat een (voor NL. althans) overeenkomst als deze essentieel blijkt voor de Europese Burger.

Ik denk dan ook niet dat een EVRM zomaar een Verdrag is en dat op grond van nationale wetgeving een inperking gegarandeerd is,maar meer dat het EVRM bedoeld is om de ´hoogste rechten´ te waarborgen !

Indien er dus strijdigheid is met het EVRM, deze volgens lid 2 (8 en 10 EVRM) getoetst dient te worden aan het EVRM en NIET aan de nationale wetgeving

Door akkoord met met het EVRM,is dit in principe al nationale wetgeving immers