Lijfsdwang c.q. vervangende hechtenis

[Wieniepienie]

Het betreft mijn echtgenoot, M.A.
Mijn echtgenoot is gedetineerd in P.I. de Schie vanwege een ontnemingmaatregel.
Dit loopt via het CJIB.
Volgens het CJIB zit hij een vervangende hechtenis uit van 36 maanden, maar volgens de P.I. de Schie betreft het hier een gijzeling.
Van de P.I. kunnen we geen schriftelijk bewijs krijgen, van de soort detentie die mijn man ondergaat.
Als hij het ergens niet mee eens is, of iets wil weten, moet hij maar een advocaat nemen, wordt er gezegd. Maar een advocaat kan hij niet betalen, en omdat het toetsingsjaar 2009 is heeft hij ook geen recht op een toevoeging.
Is dit werkelijk waar, of heb je als gedetineerde wel recht op een advocaat?
Weten jullie waar ik op kan vragen wat voor soort detentie hij uitzit?
Ook wil ik graag weten of hier nog consequenties aan verbonden zijn voor mijn echtgenoot.
Bij een Lijfsdwang b.v. moet hij vrijgelaten worden als er een faillissement is uitgesproken (art, 33 Fw), maar bij vervangende hechtenis volgens mij niet.
Bij vervangende hechtenis heb je in de P.I. weer andere rechten als bij lijfsdwang.
Kunnen ze zomaar zo’n fout maken zonder dat daar iets aan gedaan kan worden?
Natuurlijk heb ik nog heel veel meer informatie, maar dit is mijn verhaal in het kort.
Ik wacht (heel ongeduldig) op antwoord.

Met vriendelijke groet,
Wieneke

[LM]

Voor zover mij bekend wordt een ontnemingsmaatregel (anders dan een geldboete) nooit omgezet in vervangende hechtenis. Als de indruk bestaat dat de veroordeelde n.a.v. een ontnemingsmaatregel betalingsonwillig is kan lijfsdwang voor de duur van 3 jaar worden opgelegd. Iemand is betalingsonwillig als hij wel KAN betalen maar het niet doet.

Een faillissement verandert dit in beginsel niet, dat is wat van een andere orde. Iemand kan bijv. failliet worden verklaart, terwijl het CJIB aanwijzingen heeft dat er bijv. sprake is van vermogen in het buitenland of vanuit het opsporingsonderzoek aanwijzingen zijn verkregen dat u man nog kan beschikken over een som contant geld. In de regel gaat het bij betalingsonwil om vermogen dat niet door de overheid is aan te tasten (omdat het niet zichtbaar is), maar waarvan men wel vermoed dat het er is.

Als de indruk bestaat dat u man wel KAN betalen is lijfsdwang mogelijk, echter zal de onwil om te betalen wel moeten worden aangetoond. U man is neem ik aan niet zomaar vastgezet, hier is ligt een rechtelijke beslissing aan te grondslag. De rechter is er kennelijk van overtuigd dat u man wel kan betalen, maar het niet doet.

[Wieniepienie]

[LM]

Gratie is niet mogelijk omdat ontneming van crimineel verkregen vermogen geen straf is, maar een maatregel. De lijfsdwang op deze betaling af te dwingen is ook geen straf (hoewel het wel zo kan voelen), maar een middel om uw man te dwingen tot betaling over te gaan. Zodra betaald wordt, houdt de lijfsdwang op.

Wat ik bedoelde is dat er ook nog een afzonderlijke beslissing van de rechter moet zijn t.a.v. toepassing van de lijfsdwang (op vordering van de officier van justitie). Ik neem aan dat dit een recentere beslissing is. Wanneer is de lijfsdwang ingegaan? Als het goed is heeft de rechter toen geoordeeld over het vermogen te kunnen betalen. Bent u tijdens deze procedure niet bijgestaan door een advocaat?

[Wieniepienie]

[LM]

Wieneke,

Ik zie nu dat het wat genuanceerder ligt. Van belang is of de zaak onherroepelijk werd voor of na 1 september 2003. Tot 1 september 2003 was er sprake van vervangende hechtenis als de ontnemingsmaatregel niet werd voldaan. Ook als zaken pas na 1 september 2003 ten uitvoer worden gebracht (zoals bij jouw man het geval) is deze oude regelgeving van toepassing. De vervangende hechtenis is in tegenstelling tot de na 1 september 2003 ingevoerde lijfsdwang wel een straf. Of de veroordeelde betalingsonmachtig is doet in geval van vervangende hechtenis minder ter zake. De betaling wordt bij niet betalen (ongeacht welke reden) "vervangen" voor een gevangenisstraf. Hoewel ik meen dat ook de vervangende hechtenis pas werd ingezet als de veroordeelde niet betaalde en men vermoedde dat er betaald kon worden (ik weet dat niet zeker, maar dit moet wel te vinden zijn)

De huidige situatie is anders, zoals al geschreven. Voor gevallen die na 01-09-2003 onherroepelijk werden geldt de lijfsdwang waarbij betalingsonmacht een rol speelt. Het middel is namelijk nu geen straf meer, maar een pressiemiddel om de veroordeelde tot betalen te dwingen. Als de veroordeelde niet kan betalen treft lijfsdwang geen doel en zal de rechter dit niet toewijzen. Hierbij opgemerkt dat het feit dat iemand zichtbaar geen vermogen heeft niet afdoende hoeft te zijn. Als men (gemotiveerd) vermoed dat de veroordeelde wel kan beschikken over vermogen is dit voldoende.

Dat een HvB iets lijfsdwang noemt terwijl het formeel om vervangende hechtenis gaat lijkt mij niet van belang.

zie:

http://www.cjib.nl/onderwerpen/ontnemingsmaatregel/

http://zoeken.rechtspraak.nl/detailpage.aspx?ljn=BO9280

[Wieniepienie]

[LM]

Ik zit nog eens goed te lezen en op grond van 558 lid 3 Wetboek van Strafvordering is wel gratie mogelijk. In dit artikel wordt een gratieverzoek ingeval van een ontnemingsmaatregel mogelijk gemaakt. Mijn eerdere opmerking dat gratie ingeval van een ontnemingsmaatregel niet mogelijk is vervalt.

Een gratieverzoek wordt echter pas in behandeling genomen als alle andere rechtsmiddelen zijn benut. Uw man moet geen enkele andere wettelijke mogelijkheid meer hebben. Wellicht is dit de reden waarom het gratieverzoek werd afgewezen. Uit art. 577b lid 2 SV maak ik vervolgens op dat de rechter de mogelijkheid heeft om n.a.v. een gemotiveerd verzoek van de veroordeelde alsnog de ontnemingsmaatregel te matigen. Deze wettelijke mogelijkheid heeft u man wellicht nog niet benut waardoor het gratieverzoek niet in behandeling werd genomen (??). Matiging van het te betalen bedrag leidt ook tot vermindering van de vervangende hechtenis. Wellicht bedoelt men dit met het verzoek om kwijtschelding waar u het over had. Een rechter kan matigen tot € 0, wat praktisch gezien neerkomt op het verlenen van gratie, maar toch niet hetzelfde is.

[Wieniepienie]

[LM]

Precies zoals het in de brief staat. Uw man dient eerst een verzoek te doen tot kwijtschelding / matiging van de ontnemingsmaatregel. Zolang dat niet gebeurd is, is een gratieverzoek niet aan de orde. Een gratieverzoek is een uiterste poging en kan pas ingezet worden als alle wettelijke mogelijkheden zijn uitgeput. Uw man heeft echter nog een wettelijke mogelijkheid openstaan. Uw man zal argumenten moeten aanvoeren waarom het bedrag gematigd moet worden. Denk bijv. aan zijn huidige miserabele financiele situatie, zijn ziekte, zijn potentiele verdiencapaciteit, persoonlijk faillissement, schuldsanering, geen bezittingen, de wijze van leven de afgelopen 10 jaar etc. Dit kan de rechter ervan overtuigen dat het opgelegde bedrag gematigd moet worden of in het meest gunstige geval volledige kwijtschelding. Wellicht aangeven wat u wel kunt betalen en aandringen op een betalingsregeling etc. Let wel, de rechter zal de rechtzaak niet opnieuw voeren. Men gaat uit van de veroordeling en zal alleen beoordelen of nieuwe feiten en omstandigheden aanleiding geven tot een matiging of kwijtschelding van het bedrag. Als er aanwijzingen zijn dat uw man de afgelopen jaren wel over geld kon beschikken (bijv. regelmatig op vakantie, mooie auto, dure meubels etc.) dan wordt het een lastige zaak.

Ik zou hiervoor een advocaat in de arm nemen. Let wel op, niet alle advocaten zijn even goed thuis in de ontnemingswetgeving. Pas als een dergelijk verzoek is afgewezen kan een gratieverzoek worden ingediend. Ik kan mij overigens niet zo goed voorstellen dat een verzoek tot matiging wordt afgewezen en vervolgens een gratieverzoek wel wordt toegekend. De argumenten zijn m.i. namelijk voor beide ongeveer gelijk.

[Wieniepienie]