Huiselijk geweld

[wgroen]

In het strafrecht zijn er een aantal mogelijkheden om een huisverbod op te leggen indien er sprake is van huiselijk geweld. Dit kan in de volgende gevallen worden opgelegd:

- Sepot onder de voorwaarde van een huisverbod;
- Schorsing van voorlopige hechtenis onder voorwaarde van een huisverbod;
- Bevel op grond van artikel 540 WvSv in geval van ontdekking op heterdaad opgelegd door de rechter-commissaris;
- Voorwaardelijke veroordeling met als bijzondere voorwaarde huisverbod welke wordt opgelegd door de rechter.

Het strafrecht wordt echter pas ingezet als men een strafbaar feit heeft gepleegd en heeft daardoor primair een repressief karakter. Het beoogt tevens te voorkomen dat de verdachte in herhaling vervalt en heeft daarom ook een preventief karakter.

Om huiselijk geweld te voorkomen heeft men de Wet tijdelijk huisverbod geïntroduceerd. In deze wet krijgt de burgermeester de bevoegdheid toegekend om een huisverbod op te leggen. Dit is een bestuurlijke maatregel welke ook ingezet kan worden wanneer zich nog geen strafbare feiten hebben voorgedaan.
Er wordt geen strikte scheiding gemaakt tussen de strafrechtelijke mogelijkheden om op te treden in geval van huiselijk geweld en de mogelijkheid van de burgermeester om een huisverbod op te leggen. Als er sprake is van een strafbaar feit en strafrechtelijk optreden mogelijk is, kan in een aantal gevallen door de burgemeester een huisverbod worden opgelegd.

Mijn vraag is in hoeverre een persoon, als hij een huisverbod krijgt opgelegd en er ook strafrechtelijk wordt opgetreden, in zo’n geval twee keer gestraft wordt voor hetzelfde feit (ne bis in idem beginsel)? Daarnaast vraag ik mij af in hoeverre men in beroep kan tegen de oplegging van een huisverbod. Ook vraag ik mij af als men zich niet houdt aan het opgelegde huisverbod, in hoeverre dat als een misdrijf bestraft wordt.

[sabri]

Het huisverbod is een bestuurlijke maatregel, geen straf die door de strafrechter (of officier van justitie in een strafbeschikking) wordt opgelegd. Hoewel het wel kan voelen als een straf, is het slechts een maatregel die bedoeld is om alle partijen even "rust" te gunnen en hulpverlening de kans te geven om op gang te komen.

Als iemand zich niet houdt aan het huisverbod kan hij of zij tot een gevangenisstraf worden veroordeeld van 2 jaar, en dat wordt gezien als een misdrijf (art 11 Wet tijdelijk huisverbod). Er is ook voorlopige hechtenis mogelijk.

[Chantalle]

[Paulien1977]

Het ‘ne bis in idem’-beginsel houdt in dat niemand twee keer voor hetzelfde strafbare feit mag worden veroordeeld (zie artikel 68 WvSr). Het beginsel heeft betrekking op feiten waarover de rechter inhoudelijk en onherroepelijk heeft geoordeeld.
In de vraag die je voorlegt is sprake van eventuele strafrechtelijke vervolging en een bestuursrechtelijke maatregel die wordt opgelegd. Dat komt vaker voor. Bijvoorbeeld iemand heeft een motorvoertuig onder invloed van alcohol bestuurd en wordt hiervoor strafrechtelijk vervolgd, als ook bestuursrechtelijk een maatregel opgelegd door het CBR. Er is dan geen sprake van twee maal strafrechtelijke vervolging voor hetzelfde strafbare feit en ik ben daarom van mening dat schending van het ‘ne bis in idem’-beginsel niet aan de orde is.

Het besluit tot het opleggen van een huisverbod is een beschikking in de zin van artikel 1:3, lid 2, Awb. Op grond van artikel 8:1 Awb kan de uithuisgeplaatste bij de rechtbank beroep instellen tegen het huisverbod en op basis van artikel 8:81 Awb kan hij de zaak op korte termijn aan de rechter voorleggen door een voorlopige voorziening aan te vragen bij de rechtbank. Ook de partner van de uithuisgeplaatste of andere belanghebbenden kunnen beroep instellen tegen het huisverbod of een voorlopige voorziening verzoeken.

Handelen in strijd met het huisverbod is gekwalificeerd als een misdrijf en kan bestraft worden met een gevangenisstraf van ten hoogste 2 jaren of een geldboete van de vierde categorie. Ook is, gelet op artikel 9, lid 2, WvSr, een taakstraf mogelijk.

[jvkessel]

Non bis in idem geldt alleen voor zaken die strikt genomen onder strafrecht vallen.
Nederland heeft een voorbehoud gemaakt bij ratificatie van het Internationaal verdrag inzake burgerlijke en politieke rechten, artikel 14, lid 7. Een bestuurlijke straf zou in dit geval niet zijn toegestaan, omdat er dan een dubbele straf wordt opgelegd.
Ook Protocol 7 van Europees verdrag rechten van de mens is niet geratificeerd.

Iets dergelijks is er ook bij de afgifte van een Verklaring omtrent het gedrag, als Justitie dit weigert. Dat is een dubbele strafoplegging voor hetzelfde feit. Dit valt echter onder bestuursrecht, en strikt genomen niet onder strafrecht.

Het voorbehoud van Nederland wordt genoemd in de laatste druk van Corstens, pagina 206 (Het Nederlands strafprocesrecht). Je kan dit voorbehoud met enig zoeken ook terugvinden op internet. Nederland heeft trouwens vele voorbehouden bij het Internationaal verdrag inzake burgerlijke en politieke rechten gemaakt.

[bona fides]

[jvkessel]

[bona fides]