Gedwonnen erkenning 1:207

[Luthien]

Dag allen,

Ik studeer ICT-recht, dus ik ben helemaal niet thuis in het afstammingsrecht. Vandaar deze topic, ik hoop dat iemand mij kan helpen.

De situatie is als volgt:

Vrienden van mij, een stel, zijn onlangs getrouwd. Blijkt nu, de man heeft vroeger vermoedelijk iemand zwanger gemaakt, tien jaar terug. Heeft haar aangeboden een vaderschapstest te doen en haar overal in bij te staan. Meisje weigerde elke vorm van hulp en sindsdien hebben zij elkaar nooit meer gesproken.

Nu, tien jaar later, staat meisje voor hun deur. "Mijn dochter wil weten wie de vader is, ik wil dat je een test aflegt."

Nu zijn ze dus getrouwd en hebben ze samen een kindje. Ze willen beiden de test niet doen.

Alle ethische vragen daargelaten, want ik vind ook dat het belang van het kind het zwaarst moet wegen, is de situatie nu dat zij die test niet willen.

Juridische kant:

Nu heb ik het een en ander gelezen en het figuur van 'gedwongen erkenning' oftewel 'gerechtelijke vaststelling van het vaderschap' (gvv) gevonden in art. 1:207 BW.

- moeder mag binnen vijf jaar om een test verzoeken (te laat)
- kind mag dit altijd, pas na haar 16e

Maar, nu heb ik ook art. 1:204 lid 1 sub e BW gelezen, volgens welke een gehuwde man niet mag erkennen, als hij geen relatie heeft met de moeder van het kind en geen family life.

Mijn vraag is dus:

Wat is de verhouding tussen die twee artikelen? Staan ze los van elkaar of betekent het dat een gedwongen erkenning niet kan omdat de man gehuwd is (heeft geen family life met het kind; kind nooit gezien; geen relatie met moeder sindsdien)?

[bona fides]

Je kunt "gerechtelijke vaststelling van het vaderschap" aanduiden als "gedwongen erkenning", ook al kent de wet die laatste term niet, maar daarmee valt "gerechtelijke vaststelling" in de zin van boek 1 BW nog niet onder "erkenning" in de zin van boek 1 BW.

Erkenning is een recht van de vader. Hij heeft dat recht niet in het geval van onder meer art. 1:204 lid 1 sub e BW. Gerechtelijke vaststelling van het vaderschap is, in dit geval, een recht van het kind. Beperkingen van het erkenningsrecht van de vader zijn geen beperkingen van het recht op gerechtelijke vaststelling van het vaderschep van het kind. Art. 1:204 BW regelt alleen de erkenning, niet de gerechtelijke vaststelling van het vaderschap. Art. 1:207 BW bevat ook geen verwijzing naar art. 1:204 BW.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Luthien]

Dat vermoedde ik al. Het blijkt ook wel uit 204 nu ik het nalees, "mag", inderdaad dus een recht van de vader. En dat staat haaks op de strekking van 207. Bedankt voor je uitleg hierover!

Nu kan het kind dus, na de 16e verzoeken om een gvv. Volgens het laatste lid van 207 heeft gvv terugwerkende kracht. Wat daar de rechtsgevolgen van zijn, kan ik niet vinden. Tekst & Commentaar is ook niet helemaal helder op dit punt. Suggesties?

Ben ik blij dat ik geen afstammingsrecht doe, zeg.

[bona fides]

[Luthien]

Ik vroeg me dus af of het betekent dat hij dan alimentatie moet betalen van de voorgaande 16 jaren. Het lijkt me sterk, maar zeker weten doe ik niet. Heel cool dat je me helpt trouwens!

[bona fides]

[Luthien]

Lijkt me redelijk. Top dat je me hebt geholpen!