Frustratie: Niemand zegt wat!!

[MiriamvL]

Titel zegt denk ik genoeg, tijdens hoor- en werkcolleges worden zeer weinig opmerkingen gemaakt/ vragen gesteld... en als tijdens het werkcollege een vraag wordt gesteld geeft gewoon niemand antwoord te geven... had toch wel anders verwacht van de overwegend volwassen deeltijd-/avondstudenten...

Hoe is/ was dit bij jullie (heb het nu over de eerste drie weken van het eerste jaar)? Kan ik nog op verbetering hopen, of moet ik maar wennen aan de een-op-een gesprekken met de docenten?

[Denise]

In de eerste weken was bij ons ook iedereen nog een beetje verlegen hoor! En zodra je iets meer weet over van alles en nog wat, wat met de studie te maken heeft, kun je ook veel meer zeggen. Maar bij ons in de werkcolleges kwam het na een periode toch wel echt los en werden er wel degelijk vragen gesteld etc. Ik denk dat het ook wel een beetje aan de docent ligt hoor, want je hebt nu eenmaal docenten die het vak heel interessant maken en je dan misschien eerder vragen gaat stellen ofzo... Ik weet het niet... Maar waarschijnlijk komt het allemaal wel goed hoor!
_________________
Always look on the bright side of life...

Liefs, Miss Flash

[BG]

Heb er ook last van. Vorig jaar zat ik bij steeds dezelfde mensen en durfe ik het ook aan om steeds het voortouw te nemen tijdens college's want de voorbereiding van anderen was echt beroerd. 2de jaar zit je echter elk college bij andere mensen en dan vind ik die drempel wel wat hoog liggen en om dan telkens het antwoord te geven.

Docent zou eigenlijk gewoon namen moeten noemen, dan komt de discussie meestal wel los.
_________________
Mine!

[Sovereign]

[Flash]

Bij ons zijn er docenten die ' dreigen' weg te lopen. Als er namelijk niemand vragen heeft betekend dat dat de stof duidelijk is en dat er dus niemand meer college hoeft te volgen! Wonderbaarlijk werkte deze aanpak ook nog. Het schijnt, heb ik begrijpen van een docent van ons, dat Pitlo deze werkwijze zelf ook heeft toegepast!

Niettemin durfde ik in het eerste jaar ook vrij weinig te vragen, gewoon simpelweg bang dat het een domme vraag zou zijn. Inmiddels ben ik daar overheen gestapt omdat het belangrijkste gewoon is dat jij de stof begrijpt. En inderdaad in de volgende jaren werd er steeds meer gevraagd!
_________________
Liefde in twee verschillende werelden,
maar in beide ongelooflijk krachtig.
Deze liefde is pas ontstaan,
maar nu al voor eeuwig prachtig....

[Juul]

Bij mij durven ze ook niets te zeggen. Ondanks dat pak ik dan altijd het voortouw. Ik merk dat docenten het vaak leuk vinden als je iets vraagt, omdat ze dan het idee hebben dat hun college ook werkelijk interessant is... Door zelf te vragen kun je het beter onthouden... (en de docenten jou... Een gastdocent kwam weleens naar mij toe: Vorige keer heb jij die en die vraag gesteld! Altijd handig voor je netwerk)
Daarnaast staat die docent of tutor voor je werkgroepje er voor jou, jij bent er niet voor hun!
DUs zeg ik: Vragen met die hap en anders gewoon tijdens een werkgroepje uitleggen dat jij die frustratie hebt. Waarschijnlijk zijn er meer die dezelfde frustratie hebben. Door erover te praten erken je het probleem, en verplicht je de werkgroep er wat aan te doen!
Veel succes!
_________________
Si vis amari, ama!

Verander het verleden, begin vandaag!

Kusje, Juul

[MiriamvL]

Tijdens mijn vorige werkcollege Inl. staats- en bestuursrecht was het helemaal mooi...:
Docent stelt vraag... geen reactie...een persoon zegt uiteindelijk wat, fout antwoord... iemand anders nog een antwoord?.... stilte... ik steek mijn hand op, docent zegt:"Ja, u heb ik al gehoord, nu iemand anders"... stilte... uiteindelijk nog iemand die wat durft te zeggen, fout antwoord... gaat de docent zelf het antwoord staan vertellen!!! Nou ja zeg... bereid je netjes je "huiswerk" voor enzo, en dan mag je gewoon niks meer zeggen... terwijl er schijnbaar niemand anders is die het antwoord weet... Ik snap het niet, want ik had het na het werkcollege met mijn tafelbuur erover en zij vond ook dat je de antwoorden redelijk kon weten als je alleen al bij het hoorcollege opgelet had...(mijn tafelbuur gaf na mijn spreekverbod wel een aantal keer antwoord, maar dat lag niet aan mijn spreekverbod, want ik had netjes gewacht, rond gekeken, en mijn hand opgestoken... dus ik praatte zeker niet voor mijn beurt)..
Misschien moet ik eens in de collegezaal gaan peilen of mensen mij vervelend vinden, zou zomaar kunnen dat het aan mij ligt...dat anderen niks meer durven te zeggen... ik weet het niet, heel vervelend in ieder geval!

[Juul]

[Eva]

Er zijn natuurlijk ook nog altijd mensen die het vak gewoonweg niet interesseert/niet leuk vinden. Bij vakken die ik geen bal aan vond, stelde ik ook zelden een vraag, alleen als ik iets echt niet snapte ( en toevallig op zat te letten..hihi). Maar je stelt dan geen vragen die bv tot een discussie kunnen leiden. Het kan dus best zo zijn dat de helft in je werkgroep er geen bal aan vindt en de andere helft te verlegen is om een vraag te stellen/antwoord te geven.
Nu ik in mijn laatste jaar zit en dus alleen maar vakken heb die ik heel erg leuk vind ( 1 uitgezonderd... ) merk je meteen dat bijna de hele groep continu vragen stelt en ook gewoon opmerkingen maakt die een discussie aanzwengelen. Puur omdat iedereen doet wat ie leuk vind, denk ik dan tenminste.
En het ligt natuurlijk ook een beetje aan de mensen die erin zitten, de een is wat mondiger dan de ander.

[Martine]

Hoi forummers,

Ik ben nu derdejaars en het gebeurt nog steeds geregeld dat er stiltes vallen tijdens onderwijsgroepen ...
Dat is nu niet meer zozeer aan verlegenheid te wijten: veel studenten zijn amper voorbereid! Aangezien het PGO-systeem aan de UM juist uitgaat van veel participatie van studenten, is dit funest voor het functioneren van de groep...

Groetjes,

Martine.

[Sovereign]

[Juul]

Al mijn vakken worden PGO gegeven. Te vervelend, maar de faculteit zweert erbij....
_________________
Si vis amari, ama!

Verander het verleden, begin vandaag!

Kusje, Juul

[BossMC]

Ik zit ook in B1, en mij valt het op dat er 2 groepen te onderscheiden zijn. Groep 1, ijverige mensen die al het huiswerk maken en daarom dus al de stof die men in het werkcollege gaat behandelen al beheerst, en Groep 2, de mensen die zich niet voorbereiden (omdat ze geen zin hebben/ omdat ze het saai vinden/ allebei) en daarom dus ook amper vragen kunnen beantwoorden. In andere woorden, groep 1 beheerst de stof al goed genoeg, en groep 2 doet toch veels te weinig om hun aanwezigheid bij een werkcollege te rechtvaardigen. In andere woorden, wat is het nut van werkcolleges?
Verder heb ik me ook altijd afgevraagd wat het nut is van vragen stellen. Heel mijn basisschool- en vwoperiode heb ik vrijwel nooit vrijwillig een vraag gesteld. Menigeen geeft dan de schuld aan het verlegen zijn of zoiets dergelijks, maar ik vind het altijd veel meer belonend om ZELF iets uit te vogelen. Want *newsflash* met het materiaal dat je hebt kan je zelf alles uitvogelen. Edit: Dit moet ik nog ff beter uitleggen. Iemand hiervoor zei dat als je een vraag stelt het antwoord beter onthoudt? Dat betwijfel ik, vooral bij een casusvraag. Als je zelf iets probeert te redeneren en je slaagt er ook uiteindelijk in dan blijft het veel beter hangen. Je kan het wel vergelijken met een wiskundesom, je kan wel kijken hoe de leraar het oplost (en de gemiddelde persoon slaagt er dan ook vaak om de leraarmanier te kopieren) Maar als je bij een wat moeilijkere som dan de formule weer op een creatieve manier moet toepassen, dan loop je weer vast. Ik vind het persoonlijk dan ook slimmer om aan medestudenten vragen te stellen, hun interpretatie (al dan niet juist) kan je beredeneringsruimte uitbreiden, zonder dat het redeneringsproces definitief wordt beeindigd door het zonder meer goede antwoord van de leraar
Vragen stellen om je netwerk uit te breiden? Dat kan ik eerlijk gezegd al helemaal niet met de uni combineren. Op de middelbare school had je idd lange tijd dezelfde leraar, dus was het wel handig als je in ieder geval z'n vragen goed beantwoordde, kon je altijd wel wat meer klaarkrijgen dan iemand anders. Maar op de uni, daar heb je een leraar maar enkele keren (met uitzondering van project- en mentoruur) Wat voor nut heeft het dan om bij hem of haar "in de smaak te vallen"? Zoals iemand hierboven al zei, hij of zij kan je gezicht combineren met een eerder gestelde vraag.... maar is dat wel positief? Naar mijn idee kan je dan 2 effecten krijgen, of je wordt zijn of haar "last resort", eerst wil hij kijken of de anderen het weten (iemand hier boven beschrijft hoe irritant dat kan zijn) of je krijgt onder het motto "die weet tenminste nog iets" 50 procent van de vragen naar je hoofd (en vindt de rest van de klas je dus een strebertje omdat je hun tijd inpikt/overijverig bent). Twee negatieve effecten als je het mij vraagt En netwerk, daar hoef je pas aan te gaan denken in je laatste jaar ofzo, en dan nog betwijfel ik of leraren zinvol zijn om aan je netwerk toe te voegen.

[MiriamvL]

Ik stel vragen om te controleren of mijn redenering juist is, of om een discussie uit te lokken... lijkt me beiden nogal nuttig. Je kan denken iets uitgevogeld te hebben, of het goede antwoord gevonden te hebben, maar dat kan je ook verkeerd denken, zo is het namelijk mogelijk dat mensen een verkeerd antwoord geven en/of niet alleen tienen voor tentamens halen.. Een discussie maakt de stof toch weer even wat interessanter, en maakt het mogelijk een mening te vormen danwel te beargumenteren...
En soms stel ik een vraag omdat wat de docent zegt niet volledig lijkt te zijn, en dan stel ik een controlerende vraag om aan te vullen dan wel te controleren of de docent inderdaad iets vergat (in tegenstelling tot een verkeerde interpretatie mijnerzijds)... Daarbij heb ik ook het vage vermoeden dat je je medestudenten helpt door vragen te stellen door a. samenvatting in een controlerende vraag, b. de vraag te stellen die eigenlijk iedereen heeft maar niemand (anders) stelt hem en c. in het geval van iets ontbrekends in het relaas van de docent, dat aan te vullen zo dat zij ook weten dat de docent iets vergeten is... Of je je medestudenten wel wil helpen is natuurlijk een tweede...
Zo zie ik trouwens ook het werkcollege: bevestiging dat je juist geredeneerd hebt... helaas wordt een groot deel van de tijd van het werkcollege inderdaad verdaan aan mensen die het niet voorbereid hebben... en men zegt dan dat er geen domme vragen bestaan, maar als iemand zich duidelijk niet voorbereid heeft en dan toch een vraag stelt, dan vind ik dat meestal toch een domme vraag

[brouwie]

Dat ben ik niet helemaal met je eens.. Als je je opgaven niet gemaakt hebt betekend dit niet meteen dat je de stof niet beheerst. Dus ik vindt dat die mensen ook recht hebben om dingen te kunnen vragen.. Ik ben wel met je eens dat als je domme vragen gaat stellen als je de stof niet beheerst, dat dat gewoon heel erg irritant is. Maar wat doe je eraan.

En om even mee te discussieren over het onderwerp van dit topic. Je zult altijd houden dat er mensen zijn die veel praten en mensen die nooit hun mond open doen. En als je dan toevallig de pech hebt dat er alleen maar mensen bij je in de groep zitten die niks zeggen, is dat lullig. Gelukkig heb ik bij geen van mijn werkgroepen dat ik de enige ben die iets zegt, dus ik stoor me ook niet zo aan degenen die niks zeggen.

Maar waar ik me dan het meest aan erger zijn de mensen die iets zeggen, maar dat heel onverstaanbaar zacht doen. Als je iets te vragen/melden hebt, dan is het wel handig dat iedereen je hoort toch??