Erfrecht - Contant geldopnamen legitimaire massa

[peter_1985]

Casus:

## Wel of niet toebehorend aan legitimaire massa ##

Erflaatster heeft twee dochters (erfgenamen), hierna te noemen dochter 1 en dochter 2, waarbij dochter 1 is onterft.
Tijdens de laatste levensjaren van erflaatster heeft zij besloten de aanwezige legitimaire massa zo klein mogelijk te maken. Dit met het oog op het benadelen van de onterfde dochter 1.

Erflaatster was woonachtig bij dochter 2 in een eigen woning op hetzelfde grondgebied, waarbij dochter 2 haar moeder intensief verzorgde en hielp bij allerlei zaken zoals boodschappen, levensonderhoud en financiën. Op verzoek van erflaatster is dochter 2 gemachtigde van de bankrekening van erflaatster (in overleg met boekhouder en notaris) en is er op zoveel mogelijk momenten contacten opgenomen via geldautomaten of in de vestiging van de bank. De erflaatster was hierbij zelf altijd aanwezig en dochter 2 zorgde voor het vervoer van en naar de betaalautomaat of de bank vestiging. De erflaatster heeft altijd zelf de contacten bij zich gehouden en niet bijv. afgegeven aan dochter 2.
Wat erflaatster uiteindelijk met de contacten heeft gedaan is niet bekend.

Na overlijden erflaatster is de legitimaire massa dermate laag dat dochter 1 twijfelt waar de gelden zijn gebleven. Hiervoor heeft dochter 2 alle afschriften afgestaan aan dochter 1 ter inzage.

Dochter 1 heeft een rechtszaak aangespannen tegen dochter 2, omdat dochter 1 stelt dat de opgenomen contacten ten goede zijn gekomen aan dochter 2. In het antwoord hierop heeft dochter 2 aangegeven dat:

"Zij altijd aanwezig was bij de bewuste geldopnames. Bij de vraag waarvoor de erflaatster de gelden gebruikt stelt zij dit niet te weten, ondanks de erflaatster ruim 85 jaar was, intensieve zorg nodig had en niet veel buiten kwam. Zij stelt ook uit beleefdheid nooit gevraagd te hebben wat de erflaatster met de bedragen heeft gedaan."

De rechtbank ging met bovenstaande niet mee en acht het volstrekt ongeloofwaardig dat er niet één keer is gevraagd waar de erflaatster de gelden aan heeft besteed, tenzij dochter twee de begunstigde van de opgenomen contacten was.

Conclusie van de rechtbank: De rechtbank gaat ervan uit dat gelden aan dochter 2 zijn geschonken en in aanmerking worden genomen tot de legitimaire massa, waarbij dochter 2 een groot bedrag aan dochter 1 moet betalen.

--------------------------------------------------

Bovenstaande conclusie bevreemd mij ten zeerste omdat de rechtbank in dit geval uitgaat van een aanname vanwege de 'ongeloofwaardigheid' van het antwoord van dochter 2. De rechtbank heeft dochter 2 dan ook veroordeelt tot het betalen van een bedrag.

Hoe kan de rechter tot dergelijke conclusie komen?
Er is intussen hoger beroep aangetekend, maar op welke grond kan je hier verweer op geven indien je zelf niet weet wat de erflaatster met de contacten heeft gedaan?

[hilde12]

Met contacten bedoel je waarschijnlijk contanten.

Rechtbank is niet meegegaan met het verhaal van dochter 2 omdat zij het ongeloofwaardig achten dat de dochter, die voor de moeder en haar financien zorgt en meegaat als moeder geld gaat opnemen, geen enkele maal vraagt waar moeder het geld voor nodig heeft.

Moet eerlijk zeggen dat ik het ook een ongeloofwaardig verhaal vindt en dus begrijp waarom de rechtbank dit stelt.

In het hoger beroep zal dochter 2 dus uit moeten leggen waarom zij hier niet vanaf wist. Zij hielp moeder bij de financien, dus als moeder grote bedragen opnam zullen hier vast vragen over gesteld zijn.

[peter_1985]

[hilde12]

Dus wist dochter 2 wel waar moeder het geld voor nodig had.

[peter_1985]

[hilde12]

Dan blijft het een vreemd verhaal dat moeder, die verzorgd werd door dochter 2, rond werd gereden door dochter 2 etc, grote bedragen uitgeeft (als er zelfs een rechtszaak over aangespannen wordt zal het niet gaan om 100 euro) zonder dat maar iemand weet waaraan.

[peter_1985]

[Jay Gatsby]

Nu erflaatster expliciet erop uit was om dochter 1 te benadelen, is de uitleg dat zij al het geld heeft uitgegeven niet erg aannemelijk, omdat zij daarmee ook dochter 2 zou benadelen.

De rechter heeft zich op art. 4:67 sub a gebaseerd: "giften die kennelijk gedaan en aanvaard zijn met het vooruitzicht dat daardoor legitimarissen worden benadeeld." Dochter 2 heeft dit uitgangspunt niet voldoende kunnen weerleggen, daar waar dochter 1 het wel aannemelijk heeft gemaakt.

[peter_1985]