Derdenbescherming

[Jurist in wording]

Voor een opdracht op school moet ik een juridische adviesbrief schrijven. Ik vraag mij af of ze in de volgende casus een beroep kan doen op derdenbescherming. Alvast bedankt voor de hulp!

Casus

Na haar studie Maatschappelijk Werk en Dienstverlening gaat de vierentwintigjarige Francien de Groot begin 2011 aan de slag als medisch maatschappelijk werker in een ziekenhuis in Breda. Na een jaar heen en weer reizen betrekt Francien in april 2012 een huurwoning in het centrum van Breda. Omdat film kijken één van de grote hobby’s van Francien is, gaat ze op zoek naar een geschikte Tv. Na alle vergelijkingssites op het internet te hebben geraadpleegd, komt Francien tot de conclusie dat de nieuwe Full HD 3D smart TV van 107 cm van het merk Samsung de beste tv voor haar is.
Als vroeg kerstcadeautje koopt Francien op 1 december 2012 de tv van het merk Samsung voor een bedrag van €1.100,- bij webwinkel TV.nl. Deze webwinkel heeft geen eigen winkel, maar op de site van de webwinkel prijkt wel een keurmerk voor veilig winkelen op internet. Daarnaast bezorgen en installeren zij tv’s gratis in Breda en omgeving. Francien is erg in haar nopjes met deze aankoop. Bij andere (web)winkels kost dezelfde Tv al gauw €1400,-. Drie dagen later wordt de Tv geleverd en geïnstalleerd. Het valt Francien wel op dat de Tv enkele krasjes heeft. Aangezien de krasjes niet erg opvallen, besluit Francien hier niets over te zeggen tegen de installateurs van webwinkel TV.nl.
Op 12 december 2012 wordt Francien de Groot gebeld door de politie met de mededeling dat er begin oktober 2012 een lading Full HD 3D Smart TV’s van het merk Samsung zijn gestolen uit de opslagruimte van elektronicawinkel Saturnus in Tilburg. Na een anonieme tip heeft de politie kunnen achterhalen dat de dader de gestolen Tv’s via webwinkel TV.nl heeft verkocht en geleverd aan verschillende klanten, onder wie Francien de Groot. De Full HD 3D Smart TV van Francien wordt vervolgens door de politie in beslag genomen. Francien de Groot is het met deze gang van zaken niet eens. Zij wist niets van deze diefstal. Dat de webwinkel een zelf bedacht keurmerk op haar site had staan, kon ze bovendien ook niet weten. Francien ging er op basis van het keurmerk vanuit dat zij veilig kon winkelen op de website van de webwinkel. Zij claimt dan ook dat de Tv van haar is. Een politiemedewerker zegt echter dat zij, voordat zij overging tot de aankoop van de Tv, verder onderzoek had moeten doen naar de achtergrond van het keurmerk en de webwinkel.
 

[Ronald78]

Wellicht kun je hier wat mee?
_________________
Ik weet niet zoveel van rechten. Aan dit bericht kunnen geen rechten worden ontleend.

[marja.verstralen]

De discussie waar Ronald78 naar verwijst, gaat over art. 3:86 lid 3 BW. Allereerst moet de vraag beantwoord worden, of de koopster te goeder trouw is in de zin van art. 3:86 lid 1 BW. Had de verkoopster nader onderzoek moeten doen naar het keurmerk? De eisen voor goede trouw staan vermeld in art. 3:11 BW. Met name de onmogelijkheid om onderzoek te doen naar bepaalde feiten, staat niet in de weg aan het feit dat men bekend had moeten zijn met die feiten. Een keurmerk zegt niets over de beschikkingsbevoegdheid van de verkoper. Maar een keurmerk wekt wel een zeker vertrouwen. Bij een auto moet je, om te goeder trouw te zijn, informeren naar kentekenbewijs deel III (HR Apon/Bisterbosch). Maar bij een televisie zijn er niet zulke papieren. Bovendien verloopt dat handelsverkeer veel sneller. Ik zou zeggen, gelet op de eisen van een vlot handelsverkeer, dat de koopster geen diepgravend onderzoek had hoeven doen. Ze is te goeder trouw en krijgt bescherming op grond van art. 3:86 lid 1 BW.

Maar, ondanks deze bescherming, kan de eigenaar van de TV deze nog binnen drie jaar na de diefstal opvorderen, art. 3:86 lid 3 BW. Dit, tenzij koopster de TV heeft gekocht in een bedrijfsruimte, art. 3:86 lid 3 sub a BW. Nu is de discussie waar Ronald78 naar verwijst relevant. Is de webwinkel wel aan te merken als bedrijfsruimte in de zin van art. 3:86 lid 3 sub a BW?