Debat: de zittende advocaat

[Just]

Woensdag 22 april 2009 vindt er op de Erasmus Universiteit (complex Woudestein) een debat plaats met betrekking tot de kwestie Enait ofwel de zittende advocaat. Het thema van het debat is ‘Diversiteit of Zotheid’ alluderend naar de veranderende cultuur in de juridische beroepspraktijk.

Aan het debat doen mee: Mohammed Faizel Enait (advocaat in kwestie), Willem Schinkel (Socioloog Erasmus Universiteit), Ties Prakken (advocate en hoogleraar Universiteit van Maastricht), Peter Ingelse ( vice-president gerechtshof Amsterdam), Henk Oosterling (Filosoof Erasmus Universiteit) en nog een nader te noemen rechter.

Het debat staat onder leiding van prof. mr. Huls van capaciteitsgroep rechtssociologie. Het symposium zal om 14:00 in de senaatszaal (A-gebouw) van start gaan en eindigt omstreeks 16:30. Tevens is er een pauze ingelast. Geïnteresseerden die het debat willen bijwonen, dienen zich onder vermelding van naam en eventueel functie via mail aan te melden: debat-elsa@live.nl

Het programma
13:30 Inloop
14:00 Opening door prof. Mr. Huls
14:10 Debaters mogen zich zelf voorstellen en een klein pleidooi houden.
14:25 Stelling 1
14:45 Stelling 2
15:00 Stelling 3
15:15 Stelling 4
15:30 Pauze
15:45 Confrontatie met het publiek
16:15 Conclusies door de debaters
16:30 Afsluiting

Meer informatie over het debat
De samenleving is pluriform en dynamisch van geest. Nieuwe culturen doen hun intrede in bestaande normen- en waardenpatronen en nopen tot vernieuwing. Met name binnen het juridische domein levert vernieuwing klaarblijkelijk problemen op. We hebben te maken met advocaten die zich activistisch gedragen, verdachten die een bepaalde houding aannemen, het OM dat zich cataleptisch opstelt en de rechter die labyrintisch op de veranderende omgeving reageert.

Deze ontwikkelingen dwingen juristen tot nieuwe omgangsvormen, en het herdefiniëren van gedragspatronen. Of niet? U mag het zeggen! Echter één ding is duidelijk: de samenleving reorganiseert zichzelf, en redresseert het lichaam waarin wij leven naar een ‘ideaal’ beeld. De vanzelfsprekendheid in de juridische beroepspraktijk maakt plaats voor verassingen. Dit betekent bij voorbeeld dat de rechter niet meer die gebruikelijke type advocaat voor de banken hoeft te verwachten.

Casus als in deze nopen verschillende actoren tot nadenken en stellingname. De rechterlijke macht moet bij zichzelf te raden gaan hoe zij met deze veranderingen om moet gaan? Advocaten moeten zichzelf goed in de spiegel aankijken en afvragen wie ze nu in werkelijkheid dienen? Zichzelf of de klant? Last but not least, de onderwijsinstellingen moeten proberen hun studieprogramma aan te passen aan de veranderende tijdsgeest?