Bezoekregeling met Stiefzoon

[Westlander]

Ik heb een vraag over de bezoekregeling na een scheiding.
(Namen zijn gewijzigd in fictieve namen)

9 jaar geleden heb ik mijn huidige ex-vrouw (Wilma) leren kennen.
Wilma had al een zoontje (Hendrik) van net 1 jaar. Sindsdien hebben wij een relatie opgebouwd en in september 2002 zijn wij getrouwd.
In Mei 2005 is onze tweede zoon (Enzo) geboren.

Sinds Oktober 2009 zijn wij officieel gescheiden en hebben in ons echtscheidingsconvenant en ouderschapsplan een bezoekregeling voor Enzo staan. In de praktijk is Hendrik (vanaf augustus 2009) altijd meegekomen.
Echter, Hendrik heeft aangegeven dat hij het bij Mama leuker en gezelliger vindt en dat ik te streng voor hem ben. Dit is zijn perceptie en komt ook omdat ik een 10 jarige anders behandel dan een 5 jarige. Uiteindelijk heeft hij moeite met de overgang, maar als hij eenmaal bij mij is heeft hij het prima naar zijn zin en zijn er eigenlijk nooit serieuze conflicten.

Hendrik zijn echte vader ziet hij erg onregelmatig omdat die in Groningen woont en dan wordt een reguliere bezoekregeling moeilijk.

Wilma is van mening dat ik geen recht op een bezoekregeling heb omdat Hendrik mijn zoon niet is. Ik ben echter van mening dat, omdat ik 9 jaar voor Hendrik heb gezorgd ik hem als zoon mag zien en hij mij als vader. Verder vind ik dat Wilma Hendrik en Enzo bij een bezoekregeling niet uit elkaar moet halen en dat de broertjes gewoon bij elkaar in dezelfde regeling moeten vallen. Ook vind ik het opvoedkundig niet verantwoord om bij de minste geringste weerstand aan een kind toe te geven.

Mijn vraag: Wat zijn mijn legale mogelijkheden met betrekking tot een bezoekregeling voor Hendrik en Enzo?

Alvast bedankt,
Ralph

[bona fides]

Is Hendrik door zijn echte vader erkend (of misschien geboren uit een huwelijk tussen Wilma en Hendrik's vader)? Of wat ik eigenlijk vraag: jij hebt Hendrik dus niet erkend?

Het lijkt mij vrij waarschijnlijk dat er sprake is van een nauwe persoonlijke betrekking ("family life") tussen jou en Hendrik. Op die basis kun je de rechter vragen een omgangsregeling vast te stellen (art. 1:377a BW).
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Westlander]

Hendrik is inderdaad uit een vorig huwelijk van Wilma. Vanwege de afstand van 250km is het nooit tot een reguliere bezoekregeling gekomen.

Hendrik kent zijn vader en is daar sinds onze scheiding in augustus 2009(van tafel en bed) twee keer geweest. Ik heb ook geen problemen met dit contact en in de grote vakantie gaat hij ook weer een week.

Ik snap best heel goed dat het voor een 10 jarige niet leuk is om tussen 3 partijen heen en weer geslingerd te worden en in principe is Wilma de slechtste niet. Maar mij de omgang ontzeggen met diegene die ik mijn zoon noem (en zo voelt het ook) vind ik buiten proporties.

De reden die Wilma aandraagt is dat Hendrik het niet leuk vind dat:

Hij bij haar meer vriendjes heeft
Hij bij mij wel eens iets moet eten dat hij niet lekker vindt
Hij vind dat hij vaker "straf" krijgt dan zijn broertje van 5

Ondertussen vliegt hij me om m'n nek om een knuffel te geven als hij me ziet.

In mijn oorspronkelijk ouderschapsplan stonden zowel Hendrik als Enzo.
De advocaat heeft Hendrik er zonder pardon uitgeschapt.
In dit ouderschapsplan staat een bezoekregeling voor Enzo van 3 dagen bij mij en 6 dagen bij Wilma.

Hendrik is praktisch alle keren meegekomen, op een kleine uitzondering na (bezoek aan zijn echte Pa).

Ik snap dat je ook naar een kind van 10 moet luisteren als hij geen zin meer heeft, maar opvoedkundig vind ik het niet verantwoord om hem zijn zin te geven (gezien de redenen die er door Wilma opgegeven worden).

Enzo vind het niet leuk dat hij nu alleen naar mij toe moet komen omdat zijn broer bij Mama blijft. Hierdoor ontstaat er bij hem een loyaliteitsconflict waar ik ook niet echt blij mee ben.

Voor het sociale aspect heb ik contact opgenomen met Bureau Jeugdzorg. Voor het Legale aspect ben ik hier gekomen.

Ik heb Hendrik niet geadopteerd, maar hij staat al jaar en dag in mijn testament waarbij hem een kindsdeel toegekend wordt. Nu zal dit wel geen legale status hebben, maar geeft wel mijn intentie aan hem als mijn eigen zoon te behandelen. Hij zal daar ook niet uit verwijderd worden nu de scheiding er doorheen is.

Ik neem aan dat de eerste stap naar de rechter het zoeken van een goede advocaat is. Zelf hoop ik niet dat dit nodig is. Enige jurisprudentie zou fijn zijn. Hiermee kan ik Wilma misschien op andere gedachten brengen.

Met vriendelijke groet,
Ralph