Bevoegdheid rechter, emigratie naar ander land

[Juicylips]

Ik heb een vraag over het volgende scenario.

Bodemprocedure opgestart in februari t.b.v. verv. toestemming erkenning, ouderlijk gezag en omgangsregeling, gevaar dreigt dat moeder gaat emigreren naar een ander land in de zomer van 2012, omdat haar familie ook dan daarheen gaat.

Intussen moeder 2 weken gelegenheid gegeven te reageren op een omgangsregeling, bij gebreke waarvan KG procedure gestart wordt. Geen reactie gehad dus KG opgestart, door deurwaarder ook betekend eind maart.

Nu blijkt een week later dat moeder zich gauw heeft laten uitschrijven in NL en in heeft laten schrijven in land waarnaar ze gaat emigreren, echter haar familie met wie ze zou emigreren, vertrekt echt pas in de zomer. Bewijs dat moeder nog altijd in NL verblijft en dit dus alleen gedaan heeft om proces te frustreren.

Nu blijkt dat op de dag dat dagvaarding betekend is door de deurwaarder zij dus precies een week eerder was uitgeschreven op dat adres. GBA opgevraagd week van te voren en toen nog ingeschreven, nu GBA gekregen dat ze op die dag toch was uitgeschreven (waarschijnlijk 's morgens GBA gekregen en 's middags uitgeschreven op datzelfde adres).

Is er een mogelijke manier om toch ervoor te zorgen dat de NL rechter bevoegd is en tot de inhoud van de zaak kan komen? Voor de KG procedure dus, de bodemprocedure liep al langer. Ben op zoek naar eventuele mogelijke oplossingen. Overigens is het land van emigratie behorend bij Nederland, denk aan de NL Antillen.
Misschien iets met feitelijke verblijfplaats? Want er is wel bewijs dat ze helemaal nog niet vertrokken is naar dat land, laat staan gesettled is.

[Semiramis]

Ik zou denken dat de Nederlandse rechter sowieso bevoegd is in het kort geding, omdat je een voorlopige voorziening vraagt die in Nederland moet worden uitgevoerd (afgezien van eventueel relevante verdragen vloeit dit voort uit art. 13 Rv). Ik sluit niet uit dat op grond van internationaal familierecht de Nederlandse rechter per definitie bevoegd zou zijn (en dus de Nederlandse voorzieningenrechter ook) ook als de bodemzaak nog niet aanhangig was, maar daar heb ik geen verstand van.

De betekening van de kort gedingdagvaarding kan (bij voorkeur zelfs) in persoon aan de moeder geschieden, ongeacht haar woonplaats (art. 46 lid 1 Rv). Overigens kan betekening (aan een huisgenoot of in een gesloten envelop) aan haar woonplaats ook nog gewoon, als ze inderdaad (aantoonbaar) metterwoon in Nederland verblijft, aangezien het woonplaatsbegrip in het wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering aansluit bij de definitie van woonplaats in art. 1:10 BW. Volgens dat artikel, in samenhang met art. 1:11 lid 2 BW wordt iemands geregistreerde adres vermoed zijn woonplaats te zijn, maar dat vermoeden kan uiteraard weerlegd worden.

De plaats die iemand werkelijk als zijn woonstede gebruikt is doorslaggevend. Waar mevrouw - ik noem maar iets - slaapt, haar tanden poetst en haar schone was heeft liggen, is dus belangrijker dan waar ze ingeschreven staat.