Weigering van werkgever om iemand mee te nemen naar gesprek

[niwij]

Na 6 maanden ziekte (burnout), ben ik sinds oktober vorig jaar op arbeidstherapeutische basis weer aan het werk gegaan bij mijn werkgever. Helaas lijkt de reïntegratie geen onverdeeld succes.

3 weken geleden heb ik mij, vanwege een incident, weer ziekgemeld. Gewoon omdat ik het niet meer aankon. Ik heb nadien tweemaal wat van mijn werkgever vernomen. Eénmaal via een mailtje op mijn werkadres met een enkele regel: 'wat is er aan de hand'. De tweede keer via telefoon om te vragen waar bepaalde informatie zich bevond zonder de vraag hoe het met mij ging.

Nu wil men (na een afspraak te hebben gemaakt met de arbodienst) een gesprek met mij. Samen met mijn nieuwe manager, mijn oude (wisseling nog niet formeel doorgevoerd) en iemand van personeelszaken.

Ik heb gevraagd of ik iemand mee kon nemen. Dit was in een vorig gesprek augustus vorig jaar geen probleem. Nu maakt men er wel een probleem van. Ik heb dit echter wel nodig.

In de eerste plaats ben ik te emotioneel en kan ik haast niet uit mijn woorden komen, ben ik bang dat ik grote delen van het gesprek niet kan onthouden, maar vooral heb ik het vermoeden dat men mij eruit wil werken. Uiteraard heb ik deze laatste reden niet gemeld.

Mijn vraag: Kan men mij weigeren iemand mee te nemen (geen advocaat!)? Hoe kan ik dit het beste aankleden, want ik wil geen conflict (als dat er misschien nog niet is)?

En als ik dan toch bezig ben. Zijn er nog tips waar ik op moet letten?

Alvast bedankt voor jullie hulp!

groetjes,

N.

[annemiekewp]

Heeft je werkgever een reden gegeven waarom je niet iemand zou mogen meenemen? Het lijkt mij dat bij het gesprek iemand van de Arbo dienst hoort te zitten, je bent tenslotte ziek. Ik zou in jouw situatie zeker niet alleen naar dit gesprek toegaan.

[tikSimone]

[Volento Deo]

Wat ik me ook afvraag: had je wel teruggemaild toen je werkgever jou een e-mail had geschreven?

[annemiekewp]

volgens mij is dit gesprek niet volgens de normale procedure: er zou een ziekteverzuim overleg met de arbo dienst moeten plaatsvinden

[niwij]

Iedereen bedankt voor allle genomen tijd en moeite om mij hierbij te helpen.

Ik twijfel er zelf heel erg over om iemand van de arbodienst mee te nemen. Twee recente incidenten hebben ervoor gezorgd dat ik daar weinig vertrouwen meer in heb. Het heeft de schijn tegen zich (ook met informatie van 3 andere ziektegevallen en die nu op dezelfde manier als bij mij worden behandeld: arbeidsconflict) dat de arbo-dienst geheel in dienst staat van de werkgever en geen objectieve mening kan hebben.

Dit bleek al bij het gesprek bij de arbo-dienst waarbij ik op een gegeven moment had gezegd dat ik het gevoel had dat het een arbeidsconflict begon te worden en dit vertaald is naar 'het is een arbeidsconflict', terwijl ik dit gewoon wil oplossen zonder dat het een conflict wordt en het niet als conflict wil bestempelen. Dit betekent echter wel dat ik volgens arbomaatschaven niet meer ziek ben met alle gevolgen vandien. (overigens heeft hij wel gemeld dat ik voorlopig niet kan werken wegens niet werkzame arbeidsrelatie). Ik heb overigens ondertussen wel verzoek voor een deskundigheidsoordeel bij de UWV ingediend.

Het "berichtje: wat is er aan de hand" is naar mijn werke-mail gestuurd en die heb ik tijdens mijn ziekte niet iedere dag gelezen (de eerste twee dagen wel, maar het berichtje is op dag 4 gestuurd). Ik zou dan toch weer met werk geconfronteerd worden (en kon dat niet aan) en daarnaast staat mijn privé e-mailadres geregistreerd in het personeelssysteem waar bepaalde personen (w.o. manager en HRM) bij kunnen. Tja, de vraag is óf ik mijn werke-mail regelmatig had moeten lezen, maar goed, ik was ziek. Ik heb hier een week later op gereageerd nadat men mij vroeg om bepaalde werkgerelateerde informatie.

De reden dat men er niemand bij wil hebben is dat men dit niet nodig vindt. Quote: "Alle begrip voor je argumentatie maar het is naar onze mening niet nodig omdat we dit gesprek zien als een gesprek over hoe jij je voelt, hoe wij tegen de situatie aankijken, en hoe we daarna gezamenlijk naar de toekomst kijken".

Als het niet anders kan (ik zal er nog een keer naar vragen), dan zal ik wel alleen moeten, maar ik ben vreselijk bang emotioneel en impulsief te reageren en niet de dingen te zeggen die goed doordacht zijn. Ik ben gewoon ontzettend makkelijk te manipuleren en zeker als daar 3 mensen tegenover mij zitten. Tja, ik ben niet voor niets in deze burnout terechtgekomen.

[tikSimone]

[bona fides]

Je kunt inderdaad niet uitsluiten dat ze je niets iets zullen proberen te laten tekenen. Zeker als zij met 3 zijn is het niet meer dan normaal om daar iets tegenover te mogen stellen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[niwij]

Nogmaals bedankt voor alle reacties. Ik heb ondertussen met iemand gesproken en het blijkt dus inderdaad dat ze kunnen weigeren dat er iemand bij zit. Ik heb echter besloten om het nogmaals aan te kaarten en te benadrukken dat ik, als ik alleen bij het gesprek zal plaatsnemen, erg emotioneel ben waardoor een constructief gesprek bijna niet mogelijk is.

Uiteraard had ik er ook voor kunnen kiezen om ze vlak voor het gesprek voor het blok te zetten, maar dat lijkt me de sfeer niet ten goede komen en ik wil nog steeds proberen om het netjes op te lossen (of dat lukt weet ik niet, maar goed, daar kom ik donderdag wel achter).

Mocht het niet goedgekeurd worden, dan was het advies om er een een-op-een gesprek van te maken in bijzijjn van de twee anderen.

(Ik schrijf onderstaand er ook bij voor degene die dit in de toekomst nog zullen meemaken) En dan uiteraard de standaardopmerkingen. Niets tekenen, niets negatiefs toegeven en niets antwoorden als je het niet zeker weet (moet ik over nadenken).

Pffff, bah, wat heb ik een hekel aan dit soort dingen. Maar goed, laat ik maar proberen er iets van te leren (een gratis lesje conflicthantering) en het niet persoonlijk te maken. Ik besef heel erg goed dat ik op dit moment dat ik weinig productief ben, alleen maar geld kost en dat dit 'schadelijk' is voor een bedrijf. Jammer dat men het op deze manier ziet, want ik weet gewoon dat als ik beter ben, ik weer enorm toegevoegde waarde heb voor het bedrijf. Helaas, ik ben bang dat dat hier niet meer zal werken, maar dan mag een ander bedrijf zich straks gelukkig prijzen.

Goh, wat zou ik het liefst zo'n gesprek via bijv. messenger doen, want ik merk dat ik het hier (ondanks dat ik zit te trillen) prima kan verwoorden.

Oh ja, ik heb inderdaad een psycholoog en die is hiervan op de hoogte. Vanmiddag maar even telefonisch met haar spreken. Helaas heeft een psycholoog geen juridische waarde (heb ik begrepen) en zou ik daarvoor naar een psychiater moeten. Mocht dat nodig zijn, dan zal ik dat zeker niet laten. Eerst maar kijken wat het a.s. donderdag wordt.

Met vriendelijke groetjes,

Nicole

[abraxes]

Nou Nicole, hartstikke goed! Ik hoop dat je snel weer de oude bent.

[bolletje]

Hallo Niwij,

Ik begrijp dat dit allemaal onprettig voor je is. Ook als je niet burn-out zou zijn, zou ik dat begrijpen. Dus ik begin met je sterkte te wensen.

Hou er svp rekening mee dat kwesties rond ziekte, ziektewet, arbeidsconflict, etc. volledig gejuridiseerd zijn: de wet schrijft van alles voor, de meeste werkgevers hebben veel ervaring en kennis in huis om dat te behandelen, jij niet. Als je geen professionele juridische hulp hebt, sta je dus vanaf het begin in het nadeel.

Houd er verder rekening mee dat jij een veel meer emotionele verbinding met bijv. je werk, je collega's etc. hebt dan de meeste managers en juridische professionals. Voor hen is het "handlen" van deze situatie gewoon werk, dat ze buiten werktijd kunnen vergeten.

Verder is het zo dat het recht niet per definitie werkt volgens principes van rechtvaardigheid of logica. Een beroep op wat rechtwaardig of logisch zou zijn, is in een juridische setting meestal onzinnig. De wet is de wet en dat is de allerbelangrijkste toetssteen voor bijv. een rechter als die met deze "casus" te maken krijgt. (Rechters moeten ook billijk zijn in hun oordeel etc., dat is welbekend, maar om te beginnen moeten zij de wet toepassen.)

Tenslotte moet ik opmerken dat de meeste deelnemers aan dit forum studenten zijn, dus geen volleerde en ervaren juridische profs. Je kunt hier, is mijn ervaring, veel van leren, maar ze kennen niet allemaal "het klappen van de zweep". (Daarom kom ik hier dus ook - met alle respect he! ; zelf ben ik ondernemer.)

Concluderend zou ik zeggen: doe je voordeel met alles wat je hier leest en blijf hier komen. Zoek ondertussen onmiddellijk een juridische professional om je bij te staan. Neem voor advies contact op met een vakbond, wordt eventueel gelijk lid. Voor iedereen: lidmaatschap van een vakbond en/of het sluiten van een rechtsbijstandsverzekering (of heb je die misschien? gelijk bellen!) is bijna altijd een verstandige investering.

Succes in dit conflict en nogmaals sterkte!

[niwij]

Dank je wel Abraxes, Bolletje,

Ik heb vandaag nogmaals contact opgenomen met mijn werkgever en benadrukt dat het toch wel prettig zou zijn als ik iemand mee kon nemen. Dit is tóch goedgekeurd. Ik ga blanco naar het gesprek. En uiteraard uitermate voorzichtig zijn met wat ik zeg, geen toezeggingen etc.

Heel eerlijk gezegd wil ik er al weg. Ik zal daar nooit beter worden. Die band die ik had, is dus ondertussen al een beetje verdwenen. Einige dat blijft is de teleurstelling, maar goed, ik weet ook dat een werkgever een hele andere insteek heeft.

Mocht het na dit gesprek nodig zijn, dan ga ik absoluut professionele juridische hulp inschakelen, alleen denk ik pas dat dat in te schatten is ná dit gesprek.

Tja, die rechtsbijstandverzekering. Stom, stom, stom. Niet goed gekeken bij het afsluiten. De verzekering sluit arbeidsconflicten uit. En vakbond? Tja, ook zoiets. Ik heb altijd een hekel aan ze gehad, maar zie nu hoe verdraaide makkelijk het ook weer kan zijn. En een vakbond geeft pas juridische hulp als een 'conflict' nog niet begonnen is en ik ben dus te laat. Een les voor mij.

Na deze periode mijn Rechtsbijstandverzekering opnieuw afsluiten, maar met alle toeters en bellen (hopelijk zal ik het niet meer nodig hebben) en toch maar een lidmaatschap bij een vakbond.

Nogmaals bedankt voor al jou en alle andere adviezen. Ik kom er wel! Hopelijk zonder dat ik professionele juridische hulp nodig heb en anders met.

Succes met het ondernemersschap Bolletje!

groetjes,

Nicole

[Michèle]

Veel succes Nicole en voor je positieve instelling!
_________________
www.breiwinkeltje.nl

[annemiekewp]

sterkte nicole, laat je even horen hoe t gegaan is?

[niwij]

[ontopic ] (overigens vind ik het wel leuk dat er een aparte discussie ontstaat over rechtvaardigheid)

Moderatie: onderwerp gesplitst. De discussie over rechtvaardigheid staat nu hier.

Het gesprek
Het gesprek zelf viel me 100% mee. Gisteren heb ik alles met mijn vriend doorgenomen (hij is ook degene die mee is geweest: heeft vroeger een managementfunctie gehad bij een groot internationaal bedrijf). Ik heb mijn punten op tafel gelegd (één leidinggevende, een coach, een duidelijk functieprofiel met verantwoordelijkheden en een vaste werkplek) en het bleek dat men dat blijkbaar niet kon/wilde bieden. Daarom wilde men voorstellen om een traject via het tweede spoor (reïntegratie bij een andere werkgever) op te starten. Mijn bezwaar is eigenlijk dat ik nog niet 100% beter ben en dus moeilijk bij een andere werkgever zomaar in dienst kan treden, maar men heeft mij gevraagd ondertussen nog wel deels bij mijn oude werkgever te blijven werken. Kortom, een redelijk resultaat (vooral aangezien ik toch van plan was weg te gaan als ik beter zou zijn) en het lijkt er vooralsnog op dat ik geen advocaat nodig zal hebben (maar goed, ik zal me toch maar eens bij een vakbond aanmelden, want het kan best zijn dat ik die in de toekomst wel nodig zal hebben).

Ik heb een paar dagen bedenktijd gevraagd en zal nu even nakijken of het juridisch geen problemen op gaat leveren om dit traject in te gaan, maar vooralsog een niet al te negatief resultaat. Een kennis van mij die ook een burnout heeft, doet dit ook, dus daar zal ik vast uitkomen.

Nog een aantal puntjes voor mensen die in de toekomst in zo'n (overigens vervelende) situatie komen te zitten. Zodra je het gevoel hebt dat het wel eens een arbeidsconflict zou kunnen worden, lid worden van een vakbond (als je dat al niet bent - beter nog om dit te voorkomen en nu te doen).

Wees realistisch, ik zie nu wel in dat men het in december al zat was. Ik wilde dat toendertijd niet zien en daarom heeft het zo lang geduurd. Ik had dus nog wel lid kunnen worden van een vakbond, maar goed....

Bereid een gesprek voor met een bekende. Wat is het doel van het gesprek. Wat wil je het liefst, waar kan je mee leven.

Hier al eerder gezegd: zeg niets toe! Op papier, denk er overna en laat het even rusten.

Probeer het te zien als een spelletje. Lullig dat het om jou gaat, maar that's life! Probeer er iets goeds uit te halen.

Neem iemand mee naar het gesprek. Wil men dit niet, vraag het nogmaals en leg duidelijk uit waarom je dit wilt.

Ik ben (zoals het er nu uitziet) goed mee weggekomen. Mijn werkgever had natuurlijk ook wel het idee dat zij steken hadden laten vallen, dus konden me niet zomaar wegsturen, maar soms komt er toch iets positiefs uit te voorschijn.

Succes voor degene die ook in zo'n situatie zitten (mocht men gaan googlen en dit vinden).

Bedankt voor alle adviezen en steun.

Heel veel succes met jullie studie of in jullie loopbaan!


Met vriendelijke groetjes,


Nicole[/i]