Content Syndication
|
|
|
|
|
|
  |
Pagina 1 van 1 |
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
Simoon
Leeftijd: 38
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): RUN
Berichten: 69
|
 Geplaatst: zo 14 mei 2006 15:11 Onderwerp: Aankoop paard |
   |
|
De volgende casus.
A koopt een paard bij B en laat dit paard keuren bij dierenarts C. Dierenarts C keurt het paard zowel klinisch als op de X rays en bevindt het paard goedgekeurd.
A wil het paard verzekeren en geeft de verzekering volledig keuringsrapport. De verzekering meld A dat het paard echter bemerkingen heeft op de X rays en het dier niet te willen verzekeren en neemt contact op met dierenarts C. Deze verklaart de bemerkingen waargenomen te hebben, maar niet nodig te vinden deze te vermeleden.
A besluit tot een secondopinion bij kliniek D. Deze kliniek merkt ook de gebreken op en keurt het paard niet goed voor het doel van koper A.
Eigenaar B neemt paard terug en A ontvangt het aankoopbedrag. Dierenarts B betaald uitsluitend de kosten van zijn eigen keuring terug maar voelt zich niet verantwoordelijk voor de kosten van de second opinion, weigert dus deze te betalen.
Appendix:
Het paard is in totaal 3 maanden in bezit geweest van A, die maandelijks een X bedrag heeft betaald aan stallingsgeld.
Bij de keuring van dierenarts C is duidelijk aangegeven wat het doel van de aankoop was, en dat de koop alleen door zou gaan als het paard 100% goedgekeurd zou zijn.
Tot zo ver heb ik de casus.
Dat het paard teruggenomen moest worden was m.i. vrij logisch, aangezien de koopovereenkomst niet gesloten zou zijn bij een juiste voorstelling van zaken. Maar de verkoper is niet de dwalende partij, dat is Dierenarts C.
Ik denk dat deze ook verantwoordelijk is voor de kosten van de second opinion, aangezien die zijn ontstaan door zijn toedoen. Hij heeft A bewust verkeerd ingelicht.
Nu zal C vinden dat de second opninion van A eigen keus is en dat hij daar dus niets mee te maken heeft. Mij lijkt dat A het juiste heeft gedaan i.v.m. de onderzoeksplicht.
Kan A ook nog het stallingsgeld terugvorderen? Of kan dat niet omdat A die kosten ook gehad zou hebben wanneer het paard wel goedbevonden zou worden...Mij lijkt dat iniedergeval een gedeelte teruggevorderd kan worden.
Hier loop ik dus vast, is C wel verantwoordelijk voor de kosten v/d second opninion, hoe onderzoek ik hoever de onderzoeksplicht van A reikt en kan A nog beroep doen op de extra gemaakte kosten?
Ook de hippische jurisprudentie is vrij beperkt... |
|
|
|
|
 |
bona fides
Geslacht: 
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: zo 14 mei 2006 20:20 Onderwerp: Re: Aankoop paard |
|
|
| Simoon schreef: | | Maar de verkoper is niet de dwalende partij, dat is Dierenarts C. |
Hier moet je een beetje oppassen. Misschien dwaalde C in de letterlijke zin van het woord, maar als we het leerstuk "dwaling" op de koopovereenkomst toepassen, dan is C natuurlijk niet de dwalende partij.
De dwalende partij in 6:228 BW is de partij die de overeenkomst heeft gesloten onder invloed van dwaling, en deze daarom wil vernietigen. In de casus is dat koper A.
Het lijkt erop dat verkoper B hier ook geen juiste voorstelling van zaken had. Dat maakt B nog niet de "dwalende" in de tekst van 6:228 BW, want dat is A, maar geeft wel aan dat we met de variant van lid 1 sub c te maken hebben: de wederpartij (B) is van dezelfde onjuiste voorstelling van zaken als de dwalende (A) uitgegaan.
Omdat het hier duidelijk is dat B bij een juiste voorstelling van zaken had moeten begrijpen dat A niet zou kopen, is aan de voorwaarden van lid 1 sub c voldaan. Verder denk ik dat lid 2 ook niet in de weg staat aan het slagen van een beroep op dwaling (al zou je kunnen zeggen dat het falen van de door A uitgekozen dierenarts C eerder aan A moet worden toegerekend dan aan B... maar nu B het paard terugnam hoeven we daar niet over te steggelen). Maar goed, hier gaat de vraag eigenlijk niet over  .
| Quote: | | Ik denk dat deze ook verantwoordelijk is voor de kosten van de second opinion, aangezien die zijn ontstaan door zijn toedoen. Hij heeft A bewust verkeerd ingelicht. |
Zelfs als hij zich er niet van bewust was geweest, lijkt hij mij aansprakelijk voor zijn verkeerde keuringsrapport. Nu hij toegeeft het wel gezien te hebben is het helemaal duidelijk.
| Quote: | | Nu zal C vinden dat de second opninion van A eigen keus is en dat hij daar dus niets mee te maken heeft. Mij lijkt dat A het juiste heeft gedaan i.v.m. de onderzoeksplicht. |
Daar kan ik me wel in vinden.
| Quote: | | Kan A ook nog het stallingsgeld terugvorderen? Of kan dat niet omdat A die kosten ook gehad zou hebben wanneer het paard wel goedbevonden zou worden...Mij lijkt dat iniedergeval een gedeelte teruggevorderd kan worden. |
Ik zou het niet onredelijk vinden als C hier wegens wanprestatie (bij het nakomen van de overeenkomst tussen hem en A) voor het stallingsgeld moet opdraaien. Maar hier zou ook wel eens art 3:120 lid 2 BW van toepassing kunnen zijn... dan kan A de stallingskosten dus van B vorderen, voor zover die kosten niet gecompenseerd worden door de vruchten en overige voordelen die A van het bezit heeft genoten (dat laatste geldt natuurlijk wanneer van C wordt gevorderd, en uit de casus blijkt eigenlijk niet van zulke vruchten of voordelen).
| Quote: | | Hier loop ik dus vast, is C wel verantwoordelijk voor de kosten v/d second opninion, hoe onderzoek ik hoever de onderzoeksplicht van A reikt en kan A nog beroep doen op de extra gemaakte kosten? |
C is aansprakelijk op grond van 6:74 voor de schade ontstaan door zijn falen. De omvang van de schade wordt bepaald door 6:98 BW. Het lijkt me dat er voldoende verband is tussen de tekortschietende keuring en de stallingskosten.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
Simoon
Leeftijd: 38
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): RUN
Berichten: 69
|
| Geplaatst: zo 14 mei 2006 21:32 Onderwerp: Re: Aankoop paard |
|
|
Ten eerste mijn dank voor de reactie!
| bona fides schreef: | | Simoon schreef: | | Maar de verkoper is niet de dwalende partij, dat is Dierenarts C. |
De dwalende partij in 6:228 BW is de partij die de overeenkomst heeft gesloten onder invloed van dwaling, en deze daarom wil vernietigen. In de casus is dat koper A. |
He, ja ik zie het. Beetje suf van me, ik weet het eigenlijk goed!
| bona fides schreef: | | Zelfs als hij zich er niet van bewust was geweest, lijkt hij mij aansprakelijk voor zijn verkeerde keuringsrapport. Nu hij toegeeft het wel gezien te hebben is het helemaal duidelijk. |
In hoeverre moet ik kunnen bewijzen dat C het heeft toegeven. Hij heeft het toegegeven aan de verzekeringsarts. Het meest verstandige is om dit door de arts op papier te laten zetten?
| bona fides schreef: | | Maar hier zou ook wel eens art 3:120 lid 2 BW van toepassing kunnen zijn... dan kan A de stallingskosten dus van B vorderen, voor zover die kosten niet gecompenseerd worden door de vruchten en overige voordelen die A van het bezit heeft genoten. |
Het paard is in die drie maanden gewoon gebruikt door A, aangezien er nog geen klinische bemerking bestond. Als ik het goed begrijp valt dit dus onder genot van het ''goed''.
Toch blijft er een causaal verband bestaan tussen de tekortschietende keuring en de stallingskosten...
Wat weegt er nu zwaarder het genot van het goed of het causaalverband?
Maar misschien valt het genot nog onderuit te gooien.
Want het doel van de aankoop was , het paard verkopen wanneer deze op een hoog niveau liep. In die drie maanden zijn door A kosten gemaakt m.b.t. training en africhting van het dier...
En welke stap kan A nu het beste nemen om iniedergeval de kosten van de second opninion terug te vorderen? Over de stallingskosten ben ik nog even in dubio.
Ik denk zelf dat A het beste een brief kan (laten) opstellen, waarin duidelijk staat:
Wat A wil vorderen en op grond waarvan
Dat A anders juridische stappen gaat ondernemen
Verzoek om te reageren binnen redelijke temijn |
|
|
|
|
|
Eva
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UvA
Berichten: 1289
|
| Geplaatst: zo 14 mei 2006 22:30 Onderwerp: |
|
|
bona fides schreef:
| Quote: | | al zou je kunnen zeggen dat het falen van de door A uitgekozen dierenarts C eerder aan A moet worden toegerekend dan aan B... maar nu B het paard terugnam hoeven we daar niet over te steggelen). |
Inderdaad, even terzijde, B had het paard helemaal niet hoeven terug te nemen, hij had de koop gewoon in stand kunnen laten, het is immers C die een verkeerde voorstelling van zaken gaf en niet B. A had dan wellicht de kosten van de koop op C kunnen verhalen bijvoorbeeld, maar dat is ook niet eens zeker. |
|
|
|
|
|
Simoon
Leeftijd: 38
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): RUN
Berichten: 69
|
| Geplaatst: zo 14 mei 2006 22:44 Onderwerp: |
|
|
even een toevoeging:
B heeft de keuring dierenarts C geregeld. Dat was volgens B een vertrouwd adres, want daar liet men altijd hun paarden keuren.
ligt dan nogsteeds het falen bij A? |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: ma 15 mei 2006 1:45 Onderwerp: Re: Aankoop paard |
|
|
| Simoon schreef: | | He, ja ik zie het. Beetje suf van me, ik weet het eigenlijk goed! |
Eerlijk gezegd dacht ik dat ook wel, maar ik vond het wel aardig om even op je minder accuraat juridisch taalgebruik in te gaan .
| Quote: | | In hoeverre moet ik kunnen bewijzen dat C het heeft toegeven. Hij heeft het toegegeven aan de verzekeringsarts. Het meest verstandige is om dit door de arts op papier te laten zetten? |
Ik denk dus dat je niet eens hoeft te bewijzen, omdat C ook als hij zich niet bewust was van zijn fout, gewoon zijn werk niet goed heeft gedaan. C is dierenarts en het staat vast dat de afwijking van het paard door een kundig dierenarts gemeld had moeten worden.
Maar als dit om het echie gaat, en je kunt C ertoe bewegen zo'n verklaring op papier te zetten, dan is dat natuurlijk wel meegenomen. Als C 'meer' schuld heeft, moet hij misschien ook meer schade vergoeden, maar daar ben ik niet helemaal zeker van.
| Quote: | Het paard is in die drie maanden gewoon gebruikt door A, aangezien er nog geen klinische bemerking bestond. Als ik het goed begrijp valt dit dus onder genot van het ''goed''.
Toch blijft er een causaal verband bestaan tussen de tekortschietende keuring en de stallingskosten...
Wat weegt er nu zwaarder het genot van het goed of het causaalverband? |
Ja, op basis van 3:120 lid 2 BW van B de stallingskosten terugvorderen gaat misschien niet lukken. Wat betreft de vordering op C is het denk ik de vraag of het genoten gebruik van het paard valt onder art 6:100 BW, en of het dan ook redelijk is om dit in minder te brengen. Dus C zou kunnen zeggen "ik betaal de stallingskosten niet, want je hebt dat paard gewoon kunnen gebruiken en dat voordeel weegt op tegen de kosten van de stalling". Is dat redelijk? Bij nader inzien denk ik niet dat dit dezelfde toets is als in 3:120 lid 2.
Ik lees in mijn boek van verbintenissenrecht "Zo heeft de Hoge Raad aangegeven dat immateriële voordelen (zoals in casu de vreugde die een kind geeft) niet op de vermogensschade, maar op de vergoeding van de immateriële schade in mindering dienen te worden gebracht." Maar is het genot van een paard nu immaterieel of materieel? Helemaal hetzelfde als een kind is een paard nu ook weer niet . En daarnaast is de vraag dus ook of het redelijk is om dit voordeel in mindering te brengen; die vraag kan ik ook niet met zekerheid beantwoorden.
| Quote: | Maar misschien valt het genot nog onderuit te gooien.
Want het doel van de aankoop was , het paard verkopen wanneer deze op een hoog niveau liep. In die drie maanden zijn door A kosten gemaakt m.b.t. training en africhting van het dier... |
Het lijkt me verstandig om het zo te brengen (maar alleen als C een beroep doet op 6:100 BW, anders gewoon erover zwijgen om de zaak niet nodeloos te compliceren).
| Quote: | En welke stap kan A nu het beste nemen om iniedergeval de kosten van de second opninion terug te vorderen? Over de stallingskosten ben ik nog even in dubio.
Ik denk zelf dat A het beste een brief kan (laten) opstellen, waarin duidelijk staat:
Wat A wil vorderen en op grond waarvan
Dat A anders juridische stappen gaat ondernemen
Verzoek om te reageren binnen redelijke temijn |
Misschien ipv een verzoek om te reageren een verzoek om te betalen, en wil binnen een termijn van zeg 14 dagen? Een echte ingebrekestelling is volgens mij overigens niet meer nodig omdat de nakoming nu wel blijvend onmogelijk is.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: ma 15 mei 2006 1:59 Onderwerp: |
|
|
| Eva schreef: | bona fides schreef:
| Quote: | | al zou je kunnen zeggen dat het falen van de door A uitgekozen dierenarts C eerder aan A moet worden toegerekend dan aan B... maar nu B het paard terugnam hoeven we daar niet over te steggelen). |
Inderdaad, even terzijde, B had het paard helemaal niet hoeven terug te nemen, hij had de koop gewoon in stand kunnen laten, het is immers C die een verkeerde voorstelling van zaken gaf en niet B. A had dan wellicht de kosten van de koop op C kunnen verhalen bijvoorbeeld, maar dat is ook niet eens zeker. |
Ik ben het daar niet helemaal mee eens.... De objectief juiste voorstelling van zaken zou zijn geweest dat het paard iets mankeerde. Op het moment dat de koopovk tot stand kwam, gingen echter zowel A als B uit van dezelfde onjuiste voorstelling van zaken, namelijk dat het paard gezond was. Dit valt gewoon onder dwaling (6:228 lid 1 sub c).
Wel ben ik het met je eens dat B zich misschien had kunnen beroepen op 6:228 lid 2; slaagt dat, dan hoeft hij het paard niet terug te nemen. Tja, wat zeggen de in het verkeer geldende opvattingen hier eigenlijk? Lastig te zeggen. Zowel A als B valt eigenlijk niets aan te rekenen. Omdat A regres kan halen op C valt er misschien wat voor te zeggen om een beroep van B op 6:228 lid 2 te laten slagen.
Nu lees ik:
| Simoon schreef: | even een toevoeging:
B heeft de keuring dierenarts C geregeld. Dat was volgens B een vertrouwd adres, want daar liet men altijd hun paarden keuren.
ligt dan nogsteeds het falen bij A? |
Als C de keuring geregeld heeft (ook betaald?) is er denk ik meer reden om het falen van C niet voor A's rekening te laten komen (via 6:228 lid 2, dus in de relatie A tegenover B). Maar hoe dan ook, B heeft het paard teruggenomen dus of 6:228 wel of niet slaagt speelt niet meer, lijkt me.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
Eva
Leeftijd: 43
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UvA
Berichten: 1289
|
| Geplaatst: ma 15 mei 2006 12:59 Onderwerp: |
|
|
Ja met die (nogal belangrijke) toevoeging van Simoon ligt de zaak inderdaad iets anders. Was dit niet het geval geweest dan was in mijn ogen de dwaling B absoluut niet toe te rekenen en had A inderdaad regres kunnen halen bij C.
In het geval dat B de dierenarts heeft geregeld zou het iets anders kunnen liggen, hoewel je natuurlijk ook kunt zeggen dat A een eigen verantwoordelijkheid heeft en C uiteraard ook. Dus zo simpel is het dan ook weer niet, maar zoals gezegd dit vraagstuk speelt gelukkig niet! |
|
|
|
|
|
Simoon
Leeftijd: 38
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): RUN
Berichten: 69
|
| Geplaatst: di 16 mei 2006 10:40 Onderwerp: |
|
|
Okee bedankt, ik ben hier al een heel eind mee vooruit gekomen. Als C reageert dat hij niet betalen wil of als hij helemaal niet reageert, wat worden dan de volgende stappen van A.
Contact opnemen met de advocaat en er een zaak van maken? |
|
|
|
|
|
|
|
| |
Pagina 1 van 1 |
|
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
U mag geen reacties plaatsen
U mag uw berichten niet bewerken
U mag uw berichten niet verwijderen
U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|
