Kan H.M. zich verzetten tegen ca1000% stijging griffierecht?

[bona fides]

[Judge Tatting]

@DUCH Ik kan in zoverre met je meegaan dat Beatrix als persoon niet verplicht is te signeren. Ik denk, net als jij, dat zij formeel - als mens van vlees en bloed met een eigen verstand- van ondertekening mag afzien, hoewel dit uiteraard ongewenst is en daarom voor politieke opschudding zou zorgen. Toch moet er m.i. een onderscheid worden gemaakt tussen de Koning(in) als persoon en als ambt daar de Kroon, in een democratische samenleving, niet meer dan een symbool kan dan wel behoort te zijn.

Ondanks dat Beatrix in de preambule bij naam wordt genoemd ga ik er toch vanuit dat niet zij als persoon maar als draagster van het ambt wordt bedoeld. Dit zou ook niet anders kunnen omdat anders een mens zich zou kunnen onttrekken aan wettelijke verplichtingen op basis van een erfelijk ontvangen status, hetgeen middels tal van oorlogen getracht is in de toekomst te voorkomen. Ik weet overigens dat de Raad van State het op dit punt met me oneens is, dit maakt nog niet dat ik het met de Kneuterdijk eens ben. Ik ben van mening dat Nederland uitstraalt een democratische samenleving te zijn en daarom is de Staat (en daarmee de volledige trias) gehouden om zichzelf als dragers van het symbool "recht" boven een ongekozen orgaan te stellen.

Een democratische samenleving verlangt aldus, m.i., wel degelijk een verplichting in het positieve recht. Die is er blijkbaar echter moet de Koning(in) eerst ''op hol geslagen' zijn. Nu, op het moment dat een ongekozen vrouw weigert om haar handtekening te zetten onder een rechtens tot stand gekomen wet en daarmee de inwerkingtreding van deze blokkeert laat zij het ambt beïnvloeden door de persoon die haar uitoefent. Het symbolische ambt wordt opeens mens van vlees en bloed met verstand en probeert de democratie te dwarsbomen. Het recht dient in dit geval deze actie terug te fluiten en daarom verlangt het positieve recht, in een samenleving die in ieder geval democratie wil uitstralen, dat het zo wordt geïnterpreteerd dat de monarch wordt teruggefloten. Dit betekent dat omdat de Koningin, wanneer zij niet signeert, het onderscheid tussen ambt en persoon niet meer kan maken zij wel op hol geslagen moet zijn. Was zij namelijk niet op hol geslagen dan zou er een mens boven het recht kunnen staan en zou zij het recht kunnen blokkeren. Dit zou niet ten goede komen aan de ontwikkeling van de mens en daarom verlangt het recht van het recht dat zij het juiste doet, nl. het ambt Koning(in) verplichten een wet te ondertekenen. Dus, omdat een teleologische interpretatie vereist is voor een juiste werking van de democratische rechtstaat dient het criterium "op hol geslagen zijn" zodanig te worden uitgelegd, naar mijn mening uiteraard.

Bovendien is het in dit geval, krachtens 120 GW., niet de rechter maar de politiek die de buiten-staat verklaring dient te waarborgen, daar in beginsel haar interpretatie niet aan rechterlijke controle is onderworpen. Met andere woorden, er is bewust voor gekozen om in dit geval de politiek te laten doen wat zij denken dat juist is. Wanneer aldus een wet rechtens tot stand is gekomen zal de politiek, als het in casu hoogste hiërarchische orgaan, de Koning(in) wel degelijk kunnen dwingen om tot ondertekening over te gaan.

Mijns inziens bestaan er, wanneer de monarch weigert een wet te signeren, slechts twee opties. Ofwel afstand doen van de troon ten gunste van zijn of haar opvolger die wel bereid is tot ondertekening over te gaan. Ofwel een einde maken aan de Monarchie.
_________________
Veritas incognita ergo dubito.

[bona fides]

[Duch]

Volgens mij is het centrale punt waarover we het oneens zijn uiteindelijk dat jullie vinden dat Nederland een democratie is dat daar rechtsgevolgen aan verbonden kunnen worden, zoals dat Beatrix niet zou mogen weigeren een democratisch te stand gekomen wet te bekrachtigen, althans dat zij de wil van de Staten-Generaal niet mag frustreren.

Mijn punt daartegen blijft dat Nederland formeel geen democratie is maar een constitutionele monarchie en dat die twee van elkaar verschillen. Naar positief Nederlands staatsrecht is er geen rechtsregel die de regering dwingt wetten te bekrachtigen. Sterker het is onomstreden dat de regering mag weigeren een initiatief-wetsvoorstel te bekrachtigen. Art. 81 Gw bepaalt immers dat wetten worden gemaakt door regering en Staten-Generaal gezamenlijk. Daarenboven kent Nederland een dualistische verhouding tussen regering en Staten-Generaal, wat betekent dat geen van beide 'hoger' is dan de ander en dat geen van beide verplicht is opdrachten van de ander uit te voeren/te aanvaarden. Moties zijn bijvoorbeeld niets meer of minder dan een mening van de Kamer en binden de regering als zodanig niet (een motie van wantrouwen daargelaten).

De positie van de koning in de regering is ook niet zodanig dat de koningin moet doen wat de ministers vinden. Het levert problemen op als zij dat niet doet, maar dat is wat anders. Koninklijke onschendbaarheid betekent volgens Tekst en Commentaar bijvoorbeeld dat niemand dwingend gezag over de koning kan uitoefenen. Art. 2 lid 1 Statuut zegt zelfs dat de Koning de regering voert van het Koninkrijk en van elk der landen.

Kort samengevat: Wijs mij de rechtsregel aan waaruit blijkt dat Nederland principieel een democratie is, en waaruit om die reden blijkt dat alle staatsorganen zich democratisch te gedragen hebben. Volgens mij is die regel er gewoon niet en ziet het concept constitutionele monarchie op een afgewogen balans tussen monarchale en 'volkse' elementen. Dat het volkse element is versterkt door het ontstaan van de vertrouwensregel is daarbij duidelijk, maar dat is niet hetzelfde als het hebben van een staatsrechtelijke norm die bepaalt dat alles in Nederland democratisch gelegitimeerd moet zijn. Dat dit eventueel betekent dat we in een bananenmonarchie leven neem ik overigens op de koop toe. Dat het wenselijk is dat het staatshoofd zich democratisch gedraagt vind ik ook. Maar dat het verplicht is bestrijd ik.

Overigens: Een eventueel verschil tussen de koning als persoon en de koning als ambt kan ik me goed voorstellen. Ik zou alleen menen dat de koning in geen van beide hoedanigheden verplicht is een wet te bekrachtigen omdat ik geen in Nederland geldende rechtsregel kan bedenken die de koning daartoe verplicht.
_________________
This is a court of law young man, not a court of justice
- Oliver Wendell 'the great dissenter' Holmes -

[Judge Tatting]

[Judge Tatting]

[Duch]

[bona fides]

[Duch]

Nederland gedraagt zich als een parlementaire democratie. Het parlementaire deel hangt samen met de vertrouwensregel en staat hier niet ter discussie. Dat constitutionele monarchie en democratie twee verschillende en deels tegenstrijdige dingen zijn wel. Klassiek zijn de drie verschillende regeringsvormen monarchie, aristocratie en democratie. Monarchie en democratie zijn dus verschillende dingen. Dat blijkt ook uit de historische achtergrond van constitutionele monarchie. Dat concept komt voort uit de Weense Slotakte en vooral de Duitse interpretatie ervan. Beide waren expliciet bedoeld om de excessen van de democratie (lees: de Franse Revolutie) voor de toekomst te voorkomen. Constitutionele monarchie berust op de gedachte dat er een balans is tussen de monarch en het volk. In Nederland is het volkse element weliswaar steeds sterker geworden, maar het monarchale deel is echt niet zinledig geworden. De koning is niet ondergeschikt aan de ministers of aan het volk. Dat zou hij wel zijn als hij moest doen wat ministers of het parlement willen.

Het lastige blijft overigens dat de regering bestaat uit de koning en de ministers (ik ben het met je eens dat bekrachtiging door de 'koning' ex art 87 Gw betekent dat de regering bekrachtigt) en dat de handtekening van beide vereist is. Menen dat de koning verplicht is te doen wat de ministers willen zou art. 2 Statuut (en ten dele zijn onschendbaarheid) zinledig maken.

Kortmann heeft overigens gelijk waar hij zegt dat art. 87 Gw niet zo moet worden gelezen dat het een persoonlijk recht van de koning zou betekenen. Dan zou hij er immers helemaal zelf over gaan en dat is niet zo. Het is en blijft een regeringsbevoegdheid, zodat de koning die bevoegdheid tezamen met de ministers moet uitoefenen. Daarmee is echter niet gezegd dat de koning moet doen wat de ministers willen, want dat is nog weer een stap verder.

Begrijp ik nu goed dat je meent dat de koning verplicht is te doen wat de ministers willen dat hij doet? En als je dat meent, hoe waardeer je art. 2 Statuut en de koninklijke onschendbaarheid dan? En de bevoegdheid van de koning een extraparlementair kabinet te benoemen en de kabinetsformatie zelf vorm te geven?
_________________
This is a court of law young man, not a court of justice
- Oliver Wendell 'the great dissenter' Holmes -

[bona fides]

[bona fides]

Maar even concreet.

Ben je het eens dat zodra de Staten-Generaal een wet heeft aangenomen, de regering zo spoedig mogelijk een KB dient te nemen over het wel of niet bekrachtigen van de wet? Zie art. 87 lid 1 Gw en art. XIX Gw.

Ben je het eens dat de Koning niet zo'n KB kan nemen tegen de wil van de ministers in? Hij kan niet bekrachtigen als de ministers niet willen bekrachtigen, hij kan niet het voorstel "in overweging houden" als de minsters wel willen bekrachtigen.

Wat nu als de Koning weigert het besluit te ondertekenen dat de ministers hem voorleggen?

Als je het met het bovenstaande eens bent, ben je het eens dat dit tot schending van de Grondwet leidt. Er moet immers zo spoedig mogelijk een KB worden genomen, en dat kan niet als de Koning niet tekent.

En wie schendt dan de Grondwet? De Koning die niet tekent, of de ministers?

Goed, ik wil toegeven dat de ministers verantwoordelijk zijn voor deze schending. De ministers zullen dus moeten handelen. Zij zullen de Koning onder druk moeten zetten. Houdt de Koning voet bij stuk, dan zal er iets moeten gebeuren.

Het is mij nog steeds niet duidelijk wat volgens jou de consequentie behoort te zijn van een weigerende Koning. Dienen de ministers af te treden?

Daar valt natuurlijk wel iets voor te zeggen, maar lost het probleem natuurlijk niet op en blokkeert het functioneren van de Staat. Uiteindelijk is er maar één mogelijkheid: de op hol geslagen Koning zal buiten staat moeten worden verklaard.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Judge Tatting]

[Duch]

[xs]

De Oma van HM lostte die zaken in 1940 simpeler op:

Een voorgenomen kabinetsbesluit, om de regeringszetel naar Indie te verplaatsen, wat daar ook van zij, ging niet door, simpel, doordat HM zei, dat ze niet tegen het klimaat kon.

Haar koninklijk besluit naar Engeland te gaan, wat daar ook van zij, zou, ter constitutionele rechtvaardiging, eveneens in haar particuliere sfeer hebben gelegen.

En haar moeder tekende geen doodvonnissen, ivm haar particuliere sfeer.

Dat zijn al 3 voorbeelden, dat waar er een wil is, er een constitutionele weg blijkt te zijn, zonder constitutiele gevolgen.

Wat mij betreft, mag in dit geval, HM, - met een beroep op haar! particuliere sfeer - best eens een keer BEWIJZEN, dat ze er uiteindelijk in de eerste plaats, voor het gewone volk is en voor een eerlijke rechtspraak

Dat is dan misschien wel haar laatste kans.
Ze heeft niets te verliezen, want ze staat al op het punt van aftreden.

[bona fides]