Huurrecht/maatschappelijke kwestie

[MMA]

Hallo allen,

Ik vraag me iets af. Stel: een woningcorporatie hanteert de methode van langste inschrijfduur = het toegewezen krijgen van het huis. Simpel. Maar...wat nou als degene die bovenaan staat, overlast in het verleden heeft veroorzaakt en je wéét dat diegene (waarschijnlijk) weer overlast gaat veroorzaken in het nieuwe huis. En om alle ellende van lang procederen te voorkomen: mag je die persoon dan weigeren als woningcorporatie?

Ik snap, zo'n woningcorporatie heeft een maatschappelijke functie maar anderzijds mag je overeenkomsten sluiten met iedereen die je wil. (onder de bekende voorwaarden natuurlijk) Het is wel vreemd dat zo'n woningcorporatie van haar beleid kan stappen door eisen te stellen.

Heeft iemand hier een antwoord op want de wet brengt me niet verder, behalve goed huurderschap.

[Laurens02]

De persoon in kwestie wordt pas huurder na het aangaan van een concrete huurovereenkomst. Dan pas gaat goed huurderschap spelen. Overlast kan dan leiden tot ontbinding, op basis van de eis van goed huurderschap.

Ik stel me inderdaad voor dat een corporatie een contract wil weigeren aan stelselmatige overlastgevers, maar moeten inderdaad vanwege de maatschappelijke functie van de woningcorporatie kanttekeningen bij gezet worden. Je hebt het dan waarschijnlijk al over regels voor inschrijving.

Verder heb ik niet echt een concreet antwoord op je vraag.
_________________
È meglio una mano dal giudice, che un abbraccio dall'avvocato.

[bona fides]

Bij geliberaliseerde huizen mag de verhuurder in ieder geval zelf bepalen met wie hij een huurovereenkomst aangaat (weliswaar binnen bepaalde liggende grenzen, geen discriminatie op huidskleur e.d.). Als de verhuurder een welomschreven inschrijfprocedure hanteert kan een ingeschreven huurder de verhuurder daar in beginsel misschien aan houden, maar in het geval van een potentiële huurder met een verleden van overlast zal hij de verhuurder in verband met redelijkheid en billijkheid niet kunnen dwingen een huurovereenkomst aan te gaan.

Bij niet-geliberaliseerde huizen is het verschil dat één en ander wettelijk geregeld is. Als de verhuurder geen vrijheid heeft om een notoire overlastpleger te weigeren, dan zal dat gebrek aan vrijheid moeten zijn te herleiden tot die wettelijke regelingen. Die regelingen staan niet in het BW, maar volgens mij in de Huisvestingswet en daarop gebaseerde besluiten en verordeningen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.