Fiets vs Auto op Rotonde

[Peter S]

Hallo,

Een internationale studente die ik ken heeft door de recente sneeuwval onlangs een aanrijding gehad met haar fiets tegen een auto. Gelukkig niks ernstigs maar ze heeft nu wel last van haar been en de fiets is stuk.
Het is gebeurd op een rotonde waar de auto voorrang had "maar genoeg tijd had om te remmen".
Mijn vraag is simpel: is er een kans om eventuele (lage) kosten te verhalen op de automobilist? Zo ja/nee op welke (rechts) gronden?

Hartelijk dank.

[pacta sunt servanda]

Nu moet ik diep in mijn geheugen graven maar sowieso ligt het ook aan de leeftijd van de fietser.
Er zijn o.a. 2 arresten (ik meen Anja Kellenaars arrest en Ingrid Kolkman arrest) waarin de Hoge Raad uiteenzet hoe met verkeersongevallen met fietsers omgegaan dient te worden.

Voor kinderen onder de 14 geldt een 100% vergoeding van de schade zonder dat er sprake kan zijn van eigen schuld van de fietser (of voetganger). Voor slachtoffers van 14 jaar en ouder geldt dat minimaal 50% van de schade voor de motorrijtuigbestuurder is, de rest wordt afgewikkeld volgens het gangbare 'eigen schuld' principe dus het kan nog meer worden.

Deze insteek steunt op de visie dat iemand zich als automobilist in een potentieel moordwapen stapt en dus een bepaald risico vormt in het verkeer.

Volgens mij is dit wel werk voor een verzekering of een letselschade advocaat.
_________________
~Tempora mutantur, et nos mutamur in illis~

[HenkR]

Zowel de fietser alswel de auto hadden dus 'genoeg tijd om te remmen'.
_________________
'Justice is supposed to be blind. But must it be stupid too?'

[BG]

@HenkR: in dit geval boeit dat niet heel erg. Een fietser wordt in beginsel in bescherming genomen (daar kun je van alles van vinden, zeker gezien af en toe het rijgedrag, maar dit is een gegeven). Dat is het uitgangspunt en vervolgens ga je conform de jurisprudentie van pacta verder kijken.
_________________
Mine!

[Peter S]

Bedankt Pacta sunt voor je uitleg. Interessant punt van die minimaal 50% regeling. Het gaat hier om slechts 60 euro dokters kosten en een kapotte fiets dus het stelt niet zoveel voor. Ik vraag het meer uit eigen belangstelling omdat ik recht wel interessant vindt. Maar stel dat je in zo'n geval je 'gelijk' wil halen, welk proces zou je daarvoor moeten bewandelen?

Henk; ik was zelf niet bij het ongeluk dus ik moet het ook slechts doen met de verklaringen van anderen. Het was echter zeer glad door de sneeuwval waar, van wat ik heb begrepen, vooral de automobilist (meer) rekening moet houden aangezien hij in het dodelijke voertuig zit. Misschien dat dit zo'n punt is waar die 50% regeling meer kan worden maar 50% lijkt me zeer redelijk in dit geval. Het had waarschijnlijk door beide partijen voorkomen kunnen worden met wat meer voorzichtigheid.

[MarijnP]

[theod]

Zit toch met een kleine bedenking:

Is de fiets tegen de auto gereden of andersom?

Als de fiets tegen de zijkant van de auto is gereden kan de bestuurder van het voertuig zich beroepen op het feit dat hij reeds de kruising aan het passeren was.

Heeft hij de fiets aangereden wordt het zonder meer de 50 / 50 verdeling.

[MarijnP]

[theod]

[pacta sunt servanda]

Ja, Theod, maak het nu niet moeilijker dan het door TS wordt gesteld. Er staat dat de bestuurder genoeg tijd had om te remmen. Dat lijkt mij een onnodig iets als je reeds stil staat.

De auto reed, de fietser gaf geen voorrang. Dan krijg je de situatie waar de jurisprudentie op ziet.

Je gelijk halen neemt een iets andere wending wanneer je de verzekering in het verhaal betrekt. Die neemt jou rechten over, simpel gezegd. Jij krijgt vergoed en de verzekeringen onderling gaan bakkelijen over de oorzaak en de verdeling.
_________________
~Tempora mutantur, et nos mutamur in illis~

[marja.verstralen]

Dag,*
* Aan dit advies kunt u geen rechten ontlenen.

Ik heb toch nog even het hele rijtje met vereisten afgewerkt:

Rechtsgronden:
- Art. 185 Wegenverkeerswet, aansprakelijkheid voor motorrijtuiten, of
- Art. 6:162 BW Onrechtmatige daad.

Art. 185 WVW uitgewerkt:
1. Motorrijtuig in de zin van art. 1 lid 1c WVW: auto.
2. Rijdend op een weg in de zin van art. 1 lid 1b WVW: rotonde, openbare weg. De auto reed, meen ik uit het verhaal op te maken. Als hij stilstond, is art. 185 WVW niet van toepassing.
3. Bestuurd door eigenaar/houder of door iemand die hij doet of laat rijden, art. 185 lid 2 WVW: ja, auto werd bestuurd.
4. Verkeersongeval: ja, fiets botst tegen auto.
5. Schade aan ander soort weggebruiker, anders dan gemotoriseerd, niet door het motorrijtuig vervoerde personen of zaken: ja, fietser.
6. Causaal verband tussen ongeval en schade: ja, csqn: zonder de aanrijding zouden de fiets en het been niet beschadigd zijn. De bewijslast van het causaal verband rust ten gevolge van de omkeringsregel niet op eiser, maar het is aan gedaagde te stellen en bewijzen dat het causaal verband ontbreekt.
7. Beroep op overmacht aan de zijde van de automobilist mogelijk? Zie het arrest HR 22 mei 1992, NJ 1992, 527: een beroep op overmacht gaat alleen op als enerzijds aan de bestuurder van het motorrijtuig rechtens geen enkel verwijt kan worden gemaakt. Anderzijds zijn fouten van andere weggebruikers – daaronder begrepen het slachtoffer zelf – alleen van belang, indien zij voor de bestuurder van het motorrijtuig zo onwaarschijnlijk waren dat deze bij het bepalen van zijn verkeersgedrag met die mogelijkheid naar redelijkheid geen rekening hoefde te houden.
Aangezien een automobilist er rekening mee moet houden geen voorrang te krijgen van een fietser, is hij aansprakelijk voor de schade.

In beginsel is de automobilist aansprakelijk voor de gehele schade.

Maar deze vergoedingsplicht wordt verminderd op grond van het eigen schuld leerstuk, art. 6:101 BW. Hierbij geldt voor fietsers boven de 14 jaar de 50%-regel. Deze regel houdt in dat, ook al heeft de fietser zelf een fout gemaakt, hij in ieder geval 50% van de schade vergoed krijgt, tenzij sprake is van opzet of bewuste roekeloosheid aan de zijde van de fiester. De vergoeding kan meer worden, naarmate de fout van de fietser minder ernstig is. Zie hiervoor o.a. het arrest HR 4 mei 2001, NJ 2002, 214 (Chan-aHung/Maalste), r.o. 3.6.
Bij toepassing van art. 6:101 BW spelen de volgende factoren een rol:
- Ernst van de wederzijds gemaakte fouten.
- De mate van verwijtbaarheid
- Aard van de aansprakelijkheid van de dader: schuld/risico?
- Aard en ernst van de schade: de rechtspraak hecht veel waarde aan deze wegingsfactor. De rechter corrigeert eerder op grond van de billijkheid bij ernstige schade.
- Ontwikkeling en hoedanigheid partijen (ook leeftijd bekijken)
- Draagkracht en verzekering
- Hoogte en verhaalbaarheid bereddingskosten (6:96 lid 2 sub a)
Dit is eigenlijk een beetje ‘natte vingerwerk’ het is moeilijk te zeggen hoe de verdeling zal uitpakken. Zeg: 50%-50%.

Na deze zogenaamde causaliteitsverdeling, moet de rechter kijken of er nog plaats is voor de billijkheidscorrectie. Bij de beantwoording van de vraag of de billijkheid - gelet op de persoonlijke en maatschappelijke belangen die bij het gegeven geval zijn betrokken - een andere verdeling eist moet naar vaste rechtsopvatting rekening worden gehouden met de ernst en de mate van verwijtbaarheid van de over en weer gemaakte fouten en met alle andere omstandigheden van het geval, zoals de ernst van de ongevalsgevolgen.
Aangezien de ongevalsgevolgen in dit geval niet zo ernstig zijn, zal de rechter misschien niet overgaan tot een billijkheidscorrectie en blijft de schadevergoeding steken op 50%.

Indien een verzekeringsmaatschappij de schade reeds aan het slachtoffer vergoed heeft, geldt voor de verzekeringsmaatschappij die regres neemt op de aansprakelijke automobilist niet de 50%-regel (zie het arrest HR 5 december 1997 * Saïd Hyati, r.o. 3.6).

Zie voor een voorbeelduitspraak: Rechtbank Arnhem, 05-10-2005, LJN AU7621

Met vriendelijke groet,

Marja Verstralen
--------------------------------
Mat. 7:7-8 ha Mashiach Yeshua: “Bidt en u zal gegeven worden; zoekt en gij zult vinden; klopt en u zal opengedaan worden.”

[marja.verstralen]

Omdat het gaat om een internationale studente:
- Ik meen dat Nederlands recht van toepassing is op de casus, op grond van art. 1 io. 3 van het Haags Verkeersongevallenverdrag 1971 (wet van de Staat waar het ongeval heeft plaatsgevonden.
- Ik meen dat de Nederlandse rechter bevoegd is van het geschil kennis te nemen, op grond van art. 5 lid 3 EEG-Executieverordening (gerecht van de plaats waar het schadeveroorzakende feit zich heeft voorgedaan).

Ik ben hier echter niet geheel zeker van.

Met vriendelijke groet,

Marja Verstralen

[theod]

[WimWest]

@Theod:

Ik vind dat je jouw stelling maar matig onderbouwt t.o.v. Marja.

[Peter S]