Immateriële schadevergoeding psychische schade?

[LuQst]

Immateriële schadevergoeding kan gevorderd worden op grond van 6:106 BW. Stel dat iemand meent dat hij/zij psychische schade leidt n.a.v. een onrechtmatige daad en zich hierdoor genoodzaakt voelt zich onder psychiatrische behandeling te stellen.

Vormen deze kosten dan een onafhankelijke schadepost (vermogensschade) of of zijn deze kosten slechts te vergoeden vermogensschade indien ook de psychische schade wordt vastgesteld door de rechter?

[bona fides]

De behandelingskosten, voor zover redelijkerwijs noodzakelijk, lijken mij vermogensschade. De immateriële schadevergoeding is bedoeld als vergoeding voor het (niet-financiële) leed dat je hebt geleden in de vorm van het (al dan niet tijdelijk) moeten leven met die psychische schade.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[LuQst]

Dank voor je antwoord. En dus dan te scharen onder 6:96 lid 2 sub a (zgn. bereddingskosten)?

[bona fides]

Ik zou het eerder zien als een soort "reparatiekosten", al is er op zich wel iets te zeggen voor art. 6:96 lid 2 sub a BW in de zin dat het kosten zijn om verdere psyschische schade te voorkomen of te beperken. Probleem hierbij lijkt me dat de vergoedbaarheid van behandelkosten dan afhankelijk is van de vraag of er echte psychiatrische schade is ("erkend psychiatrisch ziektebeeld", etc.).

Ik kan me voorstellen dat het slachtoffer van een overval of iets dergelijks de kosten van een "verwerkingscursus" vergoed kan krijgen zonder dat hij kan aantonen dat er daadwerkelijk psyschiatrische schade was of dreigde te ontstaan. Of misschien zie ik dat verkeerd en is art. 6:96 lid 2 sub a BW in combinatie met art. 6:106 lid 1 BW hier echt het juiste criterium... Interessante vraag

edit: afhankelijk is, niet zijn...
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[tikSimone]

Het lastige bij 6:106 lid 1 is dat je het oogmerk dat nadeel toe te brengen moet zien te bewijzen. Dan zou 6:107 volgens mij eerder in aanmerking komen als grond voor vergoeding van psychische schade.

Maar voor wat betreft die kosten van een behandeling: de deskundige zal toch wel kunnen verklaren dat de behandeling noodzakelijk is vanwege de psychische schade die veroorzaakt is door de gebeurtenis. Dat valt dan onder vermogensschade.
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[bona fides]

Art. 6:107 lid 1 BW gaat over een heel ander soort schadepost.

Of zie je in "is die ander, behalve tot vergoeding van de schade van de gekwetste zelf" een zelfstandige basis voor een vergoedingsplicht van die schade? Dat lijkt me onjuist. Die zinsnede verwijst slechts naar de verplichting tot vergoeding van schade die al uit andere artikelen volgt, bijv. uit art. 6:106 BW.

Het kan dus zeker niet gebeuren dat in een concreet geval een vergoeding voor geestelijk letsel aan de persoon die het geestelijk letsel heeft geleden niet op grond van art. 6:106 BW verschuldigd is, maar wel op grond van art. 6:107 lid 1, "behalve ... zelf".

(Hebben we het hier nooit eerder over gehad? Ik zal straks eens zoeken.)
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[bona fides]

[tikSimone]

Ik vermoed wel dat je gelijk hebt in de zin dat het geen zelfstandige vordering zal opleveren, maar het lastige is, dat het via de weg van 106 alleen lukt als je het oogmerk bewijst.

Maar goed, in Nederland zijn we toch al niet zo gul met vergoeding voor psychische schade, dus dat zal de achtergrond wel zijn.
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[bona fides]

Bewijs van oogmerk is niet nodig als er sprake is van geestelijk letsel. Oogmerk wordt alleen vereist in sub a, niet in sub b.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.