P-alimentatie: huidig inkomen of verdiencapaciteit relevant?

[ouwe sloeber]

Wordt partneralimentatie berekend over het huidige inkomen van de (toekomstige) ontvanger, of doet het er ook nog toe wat de ontvanger zou kúnnen verdienen.

Het betreffende geval is een dame die enkele dagen per week werkt, een niveautje lager dan volgens de diploma's zou kunnen. Het is in theorie mogelijk dat deze dame full-time gaat werken (kinderen worden ouder) en op zoek gaat naar een baan die bij de diploma's passen. Naar ik heb begrepen is er zelfs een tekort aan dergelijk gekwalificeerden.

Dus: gaat het om het huidige inkomen of is er ook nog zoiets als verdiencapaciteit. Daar lees ik wel eens iets over als het over de betaler gaat, maar dat zou andersom dan toch ook moeten gelden?

Ook ken ik een verhaal van iemand die minder alimentatie moest betalen omdat hij kon aantonen dat zijn ex (die op dat moment niet werkte) een terugkeergarantie had bij de oude werkgever (Rijk).

[cricketfan]

If you go to the rechtspraak website and use search terms "verdiencapacitieit" and "alimentatiegerechtigde" you will find quite a lot of relevant case law. In this situation I think you would be lucky. With some history of working during the marriage, and presently working, showing that there is more time available seems to have a reasonable success rate. See for example this recent decision by the Gerechtshof Den Haag: LJN: BP1393. Note that it is still not usually expected of a woman that she works full time (30 hrs max in this case), though it is expected of a man. This appears to be an institutional bias.

However, if you have a situation like mine, where the woman did not work during most of the recent years of the marriage, she has a university education as well as work experience before/during the early years of the marriage, the children are now of an age where they do not need an intensive amount of care, i.e. you can show that she has at least 30 hrs available per week, quite possibly more, the judge will not expect the woman to work/use her "verdiencapaciteit" at all. I was furthermore advised not to bother appealing the decision.

In my opinion every case should involve assigning a nominal income of at a minimum the number of free hours available to the alimony recipient multiplied by the minimum wage. I have seen one or two decisions only that showed some progress towards this kind of approach (see, as a rare example, LJN: BK8757 §18, but why only half the minimum wage???). It is only fair - what reason does an able-bodied person have not to go out and perform some kind of work? It is furthemore quite reasonable to combine a further multiplying factor, e.g. assume 1.5X minimum wage for someone with a high school diploma, 2X minimum for university education etc. etc. Can anyone provide convincing argumentation why not?

In my opinion it is clear that this subject has attracted far too little attention in society at large. It is furthermore clear that the letter and spirit of the law are not being properly respected. After all the law makes it clear in Art. 157(1) BW: De rechter kan bij de echtscheidingsbeschikking of bij latere uitspraak aan de echtgenoot die niet voldoende inkomsten tot zijn levensonderhoud heeft, noch zich in redelijkheid kan verwerven, op diens verzoek ten laste van de andere echtgenoot een uitkering tot levensonderhoud toekennen.

The test as to whether the recipient can, at least in part "zich in redelijkheid verwerven" her income, is systematically insufficiently and unrealistically examined, most of all in cases where the woman did not have to work in the years prior to the breakdown of the marriage.