Houding werkgever bij psychische problematiek

[conimus]

Goedemorgen,

Mijn partner loopt sinds januari 2009 in de ziektewet vanwege psychische problemen. De hoofdoorzaak daarbij zijn haar traumatische gebeurtenissen uit haar verleden.

Afgelopen zomer eiste haar werkgever dat ze in rap tempo weer zou reintegreren omdat men vondt dat het wel lang genoeg geduurd had. Zij hebben toen een Deskundigenoordeel bij het UWV aangevraagd waarin haar werkgever haar allerlei verwijten maakten als: mijn partner zou niet meer willen werken, wij konden geen kinderopvang regelen, ze was ongemotiveerd etc. Het UWV veegde deze verwijten allemaal van tafel en deze oordeelde dat mijn partner wel degelijk voldoende deed om weer aan het werk te komen. Het UWV oordeelde dat mijn partner 3 maanden niet hoefde te reintegreren zodat zij aan haar problematiek kon werken.
Haar werkgever was daar natuurlijk niet blij mee!
Nu werden wij beiden onlangs uitgenodigd door de arbodienst en werkgever voor een gesprek bij de Arbo Unie. Echter werd ik een aantal dagen daarvoor opgenomen in het ziekenhuis waardoor ik dus niet kon komen. Mijn partner heeft haar werkgever vriendelijk verzocht om uitstel van dit gesprek omdat zij niet alleen tegenover haar werkgever, arboarts en bedrijfsmaatschappelijkwerker wilde zitten omdat zij dit niet aankon.
De werkgever weigerde dit gewoon en zij moest gewoon in haar eentje komen.

Na afloop van dit gesprek kwam zij helemaal overstuur bij mij in ht ziekenhuis. Men had haar tijdens het gesprek dusdanig onder druk gezet dat zij gedwongen werd om alsnog in een moordend tempo te reintegreren en zij moest onder behandeling komen van de bedrijfsmaatschappelijk werker van de Arbo Unie. Deze persoon had een zeer dreigende houding tegen haar tijdens dit gesprek en hij maakte haar voortdurend belachelijk en plaatste beledigende opmerkingen en verhief reglmatig zijn stem tegen haar. Zij werd daardoor erg bang voor hem. Zowel haar werkgever als de ook aanwezige arboarts grepen niet in en kwamen dus ook niet voor haar op. Beiden zaten met een grijns aan tafel en deden niets aan de situatie.
Zij had zelf niets meer in te brengen en zij moest gewoon doen wat haar werd opgedragen.

Sinds dat gesprek is zij aan het reintegreren volgens hun schema, maar sindsdien gaat het ook met de dag slechter met haar. Alleen wil haar werkgever en diens arboarts daar niets van weten.

Wat ik nu graag wil weten is in hoeverre zij alleen dat gesprek in had mogen gaan gezien haar psychische gesteldheid? Had haar werkgever en arbodienst niet moeten afwachten totdat ik wel met haar me kon komen naar dat gesprek? En in hoeverre kunnen zij eisen dat zij onder behandeling komt van die bedrijfsmaatschappelijk werker die haar zo heeft behandeld tijdens dit gesprek?

Ik hoop spoedig een reactie te krijgen van u.

Met vriendelijke groeten,


Danny Groeneveld

[WimWest]

Als patient heeft u recht op een vrije keuze qua behandelaar.

De bepalingen over de overeenkomst inzake de geneeskundige behandeling staan in afdeling 5 (artikelen 446 t/m 468) van Titel 7 van boek 7 van het Burgerlijk Wetboek (Google op WGBO en ook op de zeven rechten van de patient op de website van Min. VWS)


De werknemer is slechts gehouden om op een redelijk aanbod van de ander in te gaan. Wat redelijk is zal onder andere afhankelijk zijn van de beperkingen en resterende belastbaarheid, waarover de medewerker door de Arbodienst wordt geinformeerd. De werknemer dient namelijk passende arbeid te accepteren, waartoe de werkgever haar in staat stelt (art.7:690a BW).

U kunt wederom en zo vaak u wilt het UWV om een deskundigenoordeel te vragen.

[bram8888]

Volgens mij hebben de werkgever en de arbodienst alleen met uw partner te maken en niet met u. Daarentegen is het uiteraard niet netjes hoe ze zich gedragen hebben tijdens het gesprek.
Ik vraag me alleen af of ze het, indien je niet volgens hun wensen reintegreert, kunnen gooien op werkweigering en je op je salaris kkunnen korten.
Tevens lijkt het mij dat je wel onbeperkt deskundigenoordelen aan kunt vragen maar dat zul je volgens mij dan wel zelf moeten betalen.
Ik weet niet wat voor werk uw partner doet en of er passend werk aangeboden is?

Groet,
Bram

[theod]

[WimWest]

Een deskundigenoordeel kost € 50,-, dus dat is wel te overbruggen. Als de werkgever aanwezig is geweest bij het gesprek met de bedrijfsarts, mag er in dergelijke gevallen niet over de medische of de psychische klachten gesproken worden.
De bedrijfsarts mag alleen aan de werkgever doorgeven of zij wel of niet arbeidsgeschikt is en de beperkende mogelijkheden. Een bedrijfarts is ook alleen bevoegd indien hij BIG geregistreerd staat, anders gelden de beoordelingen van de arts niet. Dit om te voorkomen dat de casemanager van de arbodienst zich te veel gaat gedragen als bedrijfsarts.

Het is van deze plaats moeilijk te beoordelen of de juiste richtlijnen zijn gevolgd. Iedere bedrijfsarts moet zich ook aan de STECR richtlijnen houden. U kunt die er op nalezen of dit ook daadwerkelijk is gebeurd. daarnaast kunt u ook veel halen uit de Wet Verbetering Poortwachter.
Deze wet is niet zo moeilijk om te lezen/begrijpen en geeft voldoende info voor de komende tijd.