HELP! Onterechte vordering deurwaarder?

[stylz]

Zou een brief als deze kunnen? ik ben hier niet zo een held in:-( hahah


Geachte heer/mevrouw ....

Naar aanleiding van uw schrijven op d.d. 11 november deel ik u mee dat uw brief van 4 december is verzonden en ook is aangekomen. Ik zie dan ook niet in waarom deze als niet verzonden zou dienen te worden beschouwd. Tevens zie ik niet in waarom excuses zouden moeten worden aanvaard.

Er is met uw akkoord een betalingsregeling tot stand gekomen. U heeft zich hiermee onvoorwaardelijk verbonden aan de afspraak met mij. Ik zie geen reden daarop terug te komen.
Dat u de communicatie tussen u en uw cliënte niet goed is verlopen is mijn niet probleem.
Daarom dient u gewoon de gemaakte afspraak na te komen, zoals bevestigd bij schrijven van 4 december 2009. Uw pogingen daar onderuit te komen worden geheel niet op prijs gesteld.
Ik heb deze zaak onlangs voorgelegd bij mijn advocaat. Hij vertelde mij dat hier sprake is van aanbod en aanvaarding. Indien nodig zal ik deze advocaat inschakelen om deze zaak verder te behartigen.
U weet ook wel dat u daartoe verplicht bent, maar kennelijk hoopt u op de intimiderende werking van uw functie en kennis van het recht.
U kunt deze brief dan ook als klacht beschouwen in de zin van een klacht gericht aan het kantoor die vooraf gaat aan een klachtprocedure bij de Kamer voor Gerechtsdeurwaarders( www.kbvg.nl). Of deze procedure ook daadwerkelijk zal volgen hangt onder meer van uw antwoord af.

Hoogachtend,

[DENNIS79]

Ik vind het een prima brief! Kort maar krachtig en de strekking wordt wel duidelijk...

Overigens zou ik eerder spreken van artikel 3:61 BW, dan slechts van aanbod en aanvaarding. De deurwaarder stelt namelijk niet dat er geen sprake is van een aanbod en aanvaarding, maar dat hij (alsnog) niet bevoegd was om aan te bieden en te aanvaarden. Jouw argument moet zijn dat zij wel bevoegd waren, aangezien zij zichzelf ook aan jou hebben gepresenteerd als gemachtigden.

Ik zou daarnaast verwijzen naar HR 24 april 1992, NJ 1993, 190 (Kuyt/MEAS) In dat arrest gaat het ook om een deurwaarder die zich presenteert als een gemachtigde en een betalingsregeling treft. De deurwaarder mag volgens de Hoge Raad als gevolmachtigde beschouwd worden in de zin van 3:61 BW. Ik heb het arrest niet helemaal gelezen, maar kan mij niet voorstellen dat een gerechtsdeurwaarder zich twee petten mag aanmeten en dat hij dat aan een schuldenaar mag tegenwerpen.

[bona fides]

Maar gelet op de briefwisseling denk ik niet dat een beroep op art. 3:61 lid 2 BW (waardoor de schuldeiser zelf gebonden zou zijn aan de betalingsregeling) hier opgaat. Het is voldoende duidelijk dat het de deurwaarder is die zelf akkoord gaat, denk ik.

De brief van stylz lijkt mij ook prima.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[DENNIS79]

@ bona fides

Ik durf niet te zeggen of je glijk hebt, of niet. Zeker niet nu ik het arrest er niet helemaal op na ga lezen. Ik heb de vindplaats van het arrest echter gevonden in Tekst & Commentaar bij artikel 3:61 BW

Dus wie precies wie bindt, doe ik geen harde uitspraken over, maar ik vermoed dat de schuldenaar zich in ieder geval mag beroepen op een geldige betalingsregeling.

Dat vervolgens de schuldeiser wel een vorm van schadevergoeding kan eisen bij de deurwaarder lijkt mij inderdaad niet uitgesloten. Daarmee wel(uitgesloten) dat de deurwaarder zich tegen zijn opdrachtgever zou mogen beroepen op 3:61 BW.

[bona fides]

Dat arrest gaat over de vraag wanneer er voldaan is aan het criterium van art. 3:61 lid 2 BW. Voordat je aan toepassing van art. 3:61 lid 2 BW toekomt, is het echter nodig dat de rechtshandeling "namens" de achterman heeft plaatsgevonden.

Dus als A onbevoegd een rechtshandeling verricht namens B, dan kan uit art. 3:61 lid 2 BW volgen dat B toch is gebonden.

Maar als A in eigen naam een rechtshandeling verricht, dan kan toepassing van art. 3:61 lid 2 BW onmogelijk opleveren dat B hierdoor wordt gebonden.

Of een rechtshandeling in eigen naam of namens een ander is verricht, moet blijken door uitlegging van de rechtshandeling (art. 3:33/35 etc.). Hierbij speelt art. 3:61 lid 2 BW geen rol (en de aan- of afwezigheid van een volmacht in principe ook niet, al zal het tonen van een volmacht bij het doen van een verklaring die verklaring natuurlijk wel kleuren). Art. 3:61 lid 2 BW speelt wel een rol in de volgende stap in het geval van een ontbrekende (of niet voldoende) volmacht.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Basa]

Ten eerste heb je bewijs dat de helft is kwijtgescholden, daar heeft de wederpartij zich ook aan te houden. Stel de deurwaarder en de wederpartij daarvan op de hoogte (indien je dat nog niet heb gedaan). Verder zou ik zeggen dat een beroep op 3:70 zeker kans van slagen heeft omdat de deurwaarder, zoals ik de brief lees, zeker wel de indruk heeft gemaakt gevolmachtigde te zijn en dient daarom in te staan voor het positief belang dat jij daaruit mocht ontlenen. Inhoudende dat de deurwaarder moet instaan voor de afgesproken regeling en dat verdere kosten die na het akkoord gaan zijn ontstaan voor zijn rekening dient te komen, omdat deze bij wel akkoord gaan niet gemaakt zouden zijn. Eventueel zou een actie uit onrechtmatige daad ook nog kunnen denk ik, maar dat is niet echt praktisch en een stukje lastiger. Je zou daar ook geen voordeel mee behalen omdat 3:70 een stuk makkelijker is. Het zou wel soms voordelig kunnen zijn, maar dat is dan in een andere situatie.

[bona fides]

Allereerst het antwoord op de vraag die ik zelf stelde: valt een gerechtsdeurwaarder ook onder het tuchtrecht als hij handelt als incassobureau?

Het antwoord is ja! Zie deze uitspraak van de Kamer voor Gerechtsdeurwaarders:

[Basa]

M.i. hoeft er niet te staan dat zij in naam van de schuldeiser de regeling voorstellen. Uit het feit dat de deurwaarder is aangesteld door de schuldeiser en zo'n voorstel doet, mag de wederpartij er rechtmatig op vertrouwen dat het aanbod rechtsgeldig krachtens volmacht is geschied. Indien de deurwaarder niet de volmacht had dan had hij dit aanbod niet moeten doen, daarom mocht Stylz er rechtvaardig op vertrouwen dat de deurwaarder volmacht had en dienen zij in te staan voor het positief belang van Stylez. In MEAS/KUYT stelt de Hoge Raad dat gelet op de functie die een deurwaarder in het rechtsverkeer vervult, mag aan degene die een regeling krijgt aangeboden er algemeen op vertrouwen dat de deurwaarder bevoegd is een dergelijke regeling te treffen. Bijzondere omstandigheden kunnen meebrengen dat deze vertrouwen niet zonder meer gerechtvaardigd is. M.i. doen zich hier niet bepaald zodanige bijzondere omstandigheden voor dat een beroep op gerechtvaardigd vertrouwen niet gerechtvaardigd is. Het staat geloof ik niet precies zo in het arrest, maar wel kun je eruit afleiden dat een deurwaarder een bijzondere positie heeft in het rechtsverkeer. Maargoed dat is idd voor discussie vatbaar en het heeft al de nodige pennen doen bewegen.

[bona fides]

[bona fides]

Maar misschien mag je inderdaad uit de context (incassowerkzaamheden door een incassobureau in opdracht van de schuldeiser) afleiden dat de handelingen van de deurwaarder in naam van de schuldeiser zijn verricht. Dit is dan niet op basis van art. 3:61 lid 2 BW of op basis van Kuyt/Maes (wat volgens mij duidelijk over de invulling van het criterium van art. 3:61 lid 2 BW ging), maar op basis van art. 3:33/35 BW.

In dat geval volgt vervolgens (wel) uit Kuyt/Maes dat de schuldeiser door het handelen van de deurwaarder werd gebonden. Dit is voor TS natuurlijk de meeste prettige situatie.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Basa]

Misschien dat ik een beetje onduidelijk ben, dat heb ik vaker. Maar ik doel echt puur op art. 3:70 en spreek helemaal niet over 3:62. Ik zeg ook niet dat hij gevolmachtigde is, maar dat hij de indruk heeft gewekt dat te zijn. Ik zeg ook niet dat er namens de schuldeiser is opgetreden, maar dat hij de indruk heeft gewekt dat wel te doen. Je moet als ik over gevolmachtigde spreek, het lezen in de context van 3:70 BW. Dus bedoel ik daarmee een pseudo-gevolmachtigde. Met het arrest doel ik erop dat Stylz er eerder op mag vertrouwen dat deurwaarder gevolmachtigde was, is hij dat niet dan is hij verplicht tot vergoeding van het positief belang. De deurwaarder handelt niet namens de schuldeiser en ook niet in eigennaam. Wel heeft de deurwaarder gehandeld als gevolmachtigde en mocht de wederpartij daarop vertrouwen. Daarom kan de deurwaarder als pseudo-gevolmachtigde schadeplichtig zijn. Hij is niet gevolmachtigde maar treedt wel als zodanig op. Daarna kom ik dus terrecht bij het arrest en spreek ik in hoeverre Stylz erop gerechtvaardigd mocht vertrouwen dat de deurwaarder gevolmachtigde was.

[bona fides]

[Basa]

Alvast mijn excuses voor dit korte antwoord, maar anders voeren m.i. te ver door. Volgens mij zegt 3:70 dat degene die als gevolmachtigde handelt, dus niet werkelijk gevolmachtigd is, in beginsel jegens de wederpartij instaat voor de omvang van de volmacht, indien de wederpartij op die verklaring mocht vertrouwen. De onbevoegde verbindt zich dan niet en verbindt ook niet de psuedo-principaal. Dus hij handelt dan niet in eigennaam, maar ook niet in naam van de principaal, want hij heeft daar geen bevoegdheid voor. Dus indien Stylz gerechtvaardigd op de verklaring van de deurwaarder mocht vertrouwen, maar dus de deurwaarder onbevoegd handelde en de crediteur niet gebonden is, Stylz toch ogv 3:70 de deurwaarder kan aanspreken voor het bestaan en de omvang van de volmacht. Verder heeft het arrest idd betrekking op 3:61 lid 2 BW maar er staat meer, er staat namelijk, met een beetje analogie, dat een deurwaarder die een regeling aanbied, daar in het algemeen op vertrouwd kan worden. Maar daar moet je dus wel een beetje mee spelen.

[bona fides]

[Basa]

Bedankt voor je verhelderende uitleg. Haalde inderdaad wat dingen doorelkaar. Blijf het wel een beetje lastig vinden, maar zal het boek er nog eens op naslaan.