Overgangsrecht Vierde Tranche Awb

[jdrijftholt]

Geachte heren,
Dank voor uw reactie. Ik zal wat dieper op de materie ingaan.

De last onder dwangsom houdt in de verplichting tot betaling van een geldsom indien de last niet of niet tijdig wordt uitgevoerd.
Dat is niet de terminologie die de wetgever gebruikt. Die spreekt van het opleggen van een herstelsanctie. Wat moet worden gedaan om te herstellen moet worden omschreven. Wordt daar niet aan voldaan dan volgt een sanctie. De bekende prikkel.

Het is juist dat de verplichting tot betaling ontstaat bij oplegging van het besluit tot oplegging van de last onder dwangsom. Veelal vindt de overtreding al plaats of heeft plaatsgevonden en wordt eerst een voornemen verstuurd aan de overtreder. Ik lees ook in de laatste reactie dat de last een voorwaardelijke betalingsverplichting met zich meebrengt en dat is dus ook juist. Het voorwaardelijke zit hem echter in de uitvoering en ziet niet op het moment van ontstaan.

Dit primaire besluit is ook het besluit vatbaar voor bezwaar en beroep.
De wetgever heeft hier echter een opschortende voorwaarde aan verbonden in de zin van een hersteltermijn. Dat betekent dus dat de tenuitvoerlegging/invordering van die verplichting is opgeschort, lees de verbeurte. Was dit niet het geval dan zou de overtreder direct moeten betalen en zijn geld terugkrijgen op het moment dat binnen de hersteltermijn alsnog aan de last heeft voldaan. Artikel 5:32a, tweede lid, van de Awb omschrijft dit ook mooi. Er wordt een termijn gegeven om de last uit te voeren zonder dat de dwangsom wordt verbeurd.

Dit lijkt op de opschortende voorwaarde in het civiel recht alhoewel hier natuurlijk geen sprake is van een (wederkerige) overeenkomst. Zelf vergelijk ik het hier vaak mee ter verduidelijking.

Een opschortende voorwaarde is een voorwaarde in een overeenkomst die bepaalt dat de overeenkomst pas in werking treedt indien een bepaalde gebeurtenis zich voordoet.
Dit betekent dat je nu afspreekt dat indien een voorwaarde zich voordoet op dat moment met terugwerkende kracht de overeenkomst in werking treedt met alle rechten en plichten die daar bij horen. Door die terugwerkende kracht wordt de verplichting tot prestaties (betaling) terug gehaald.

Hoe dan ook, naar mijn mening is de verbeurte verklaring een (feitelijke) mededeling niet op rechtsgevolg gericht. Vandaar ook dat je inhoudelijk kunt ageren bij het nemen van het besluit en niet op het moment dat wordt verbeurd.

Veelal meldt (en zeker in het nieuwe recht) het bestuursorgaan dat is verbeurd maar dat zou niet eens hoeven. Dit gebeurt namelijk van rechtswege (zoals u zelf ook terecht opmerkt). Op dat moment ontstaat de bevoegdheid van het bestuursorgaan om ook daadwerkelijk over te gaan tot het innen van de geldschuld door verzending van een factuur, feitelijk het begin van het "executietraject". Dit traject was onder het oude recht beschreven in 5:26 Awb en is nu vervallen. Een gang naar de verzetrechter resteerde. Thans is meer aangesloten bij het civiel recht en daarnaast met meer waarborgen omkleed. Nu moet ook een invorderingsbesluit worden genomen, voorafgaand aan enige aanmaning en eventuele executie.

Artikel III en IV van het overgangsrecht.
Van belang is op te merken dat er in het overgangsrecht twee artikelen van belang zijn. Artikel III ziet op de verplichting tot betaling van een geldsom. Artikel IV ziet op het moment van oplegging van een bestuurlijke sanctie ten aanzien van een overtreding die plaatsvond voor 1 juli jl.

Logischerwijs, zoals ook in de toelichting staat, heeft artikel IV dus geen betekenis voor de vaststelling van een verbeurte omdat dit wat anders is dan de oplegging van een bestuurlijke sanctie.

Het advies van de VNG ken ik niet maar is in lijn van hetgeen ik hierboven heb betoogd.

Ik hoop de discussie weer iets verder te hebben gebracht. Uiteraard verneem ik graag reacties.

Vriendelijke groet,
Jaap
020 30 17 180 (legoal.com)