Tandarts en rechter vergist zich. Hoger beroep mogelijk?

[hermanJ]

Een kennis van mij (van 74 jaar) heeft 3 jaar geleden twee stifttanden afgebroken welke zijn aangeplakt door een vervangende tandarts (eigen tandarts op vakantie, het betrof een spoedgeval). Volgens de tarievenlijst van de NMT gaat het dan om de behandeling: R74 (“onder vastzetten gegoten restauratie”). Kostte toen zo’n euro 20 per tand. Omdat hij ze na een dag of wat weer afbraken, heeft de tandarts ze opnieuw gelijmd. Mijn kennis betaalde 60 euro. (2x plakken en 1x opnieuw plakken). De vervangende tandarts declareert 4x de codes V21 en V22 (tanden vullen volgens de NMT code brochure) voor drie tanden en en passent ook nog een niet utgevoerde gebitsreiniging (M50). Bijna 160 euro totaal en neemt geen genoegen met de betaling ban mijn kennis (die nogal eigenwijs is in dit soort gevallen, maar wel meteen een briefje stuurde dat de rekening te hoog was en niet klopte en alvast betaalde wat hij terecht achtte).

Mijn kennis heeft nadat hij er niet uitkwam met de tandarts, geklaagd bij het NMT. Die heeft zijn klacht echter 2 jaar laten sloffen (ondanks herhaald rappel van mijn kennis), en vervolgens met een briefje (zonder enige duidelijke referentie (datum klacht, gevolgde procedure, oordeel “deskundige”, etc.)) gezegd dat de tandarts juist had gedeclareerd. Als ik op de website van de NMT kijk, is de daar beschreven procedure in ieder geval niet gevolgd (geen interview met beide partijen en zonodig een tandheelkundig onderzoek).

Mijn kennis had echter al voordat hij bij de betreffende tandarts in de stoel zat kunsttanden (op een ontzenuwde wortel). Daar kan niet in worden geboord of gevuld! Die worden slechts geplakt. Dit is ook vermeld in het verweerschrift, toen onlangs de zaak bij het kantongerecht heeft gediend.

Nu wijst de kantonrechter de eis van de tandarts toe (tandarts, nou ja, er zitten een stuk of vijf partijen tussen, o.a. Bosveld, Credios, Kesteren, Famed) en gaat dus impliciet uit van boren en vullen. In zijn verkorte beschrijving van de “Feiten” gaat de rechter voorbij aan het feit dat in stifttanden niet geboord kan worden. Ook het feit dat het een spoedbehandeling betreft wordt niet door de rechter vermeld noch gewogen (in verband met tandsteenverwijdering).

Maar in het vonnis (“Beoordeling”) zegt de rechter expliciet:

[bona fides]

[DENNIS79]

[hermanJ]

Bedankt voor jullie antwoorden. Het bevestigde al wat ik vreesde:
- hoger beroep wordt een lijdensweg (dat wil Famed en schijnbaar ook de democratisch verkozenen die wetten en procedureregelementen opstellen)
- als je in je recht staat als consument, heeft het geen zin om een valse te hoge factuur van de tandarts (of andere dienstverlener) te bestrijden, want die pakt je via de Famed's en de rechter toch dubbel terug.

Wat ik in principiele zin vervelend vindt, eigenlijk onacceptabel, is dat de rechter niet geconfronteerd wordt met zijn fout (laten we nu even veronderstellen dat ik niet lieg over de tanden enzo), en dus niet kan leren van zijn fouten. Dat is ernstig. Als ik een foput maak in mijn beroep, dan komt ie vanzelf boven water en dan herstel ik die als dat nog kan of zin heeft. Ik noem dat "professionele beroepsuitoefening". Iets dat de rechterlijke macht schijnbaar niet boeit (te druk vrees ik met vele onzin procedures en dus geen tijd voor de echte zaken).

Juist omdat ik zelf al een keer heb gezien hoe een frauderende tandarts en advocaat (zou graag namen noemen, het zijn schandelijke types) wegkwam met te hoge declaraties. Maar de wet biedt meer bescherming aan fraudeurs dan aan eerlijke consumenten die daarvan het slachtoffer worden, wist ik al, maar het is nu definitief bevestigd. Einde van wat ik als een rechtsstaat zie, begin van willekeur.

Wat mij wel opvalt in jullie gewaardeerde antwoorden is dat er geen enkele verbazing of afkeuring uit spreekt ten aanzien van de blunderende rechter. Betekent dit dat jullie zo'n fout "normaal" achtten, of op geen enkele wijze te corrigeren?

[StevenK]

[bona fides]

Je kunt van ons niet verwachten dat wij zonder dossierkennis voetstoots aannemen dat de rechter inderdaad heeft geblunderd, en dat wij daar dan bovendien onze afkeuring over uitspreken.

Sowieso geef je (naast de tandarts) niet alleen de rechter maar ook NMT de schuld. Het is op zich niet uit te sluiten dat beiden hebben geblunderd, maar heel waarschijnlijk is dat niet.

Ik wil best uitgaan van de door jouw geschetste situatie (alles en iedereen heeft gefaald, behalve de 74-jarige) om op basis van die situatie advies te geven. Dat betekent echter niet dat ik persoonlijk onvoorwaardelijk geloof dat het precies zo is gegaan als je beweert. Dat is ook niet nodig om advies te geven.

Dus: vraag ons (of in ieder geval: mij) niet om in je verontwaardiging mee te gaan. Beperk je tot het vragen om advies en/of uitleg.

Wat betreft de vraag of een rechterlijke fout in een vonnis waartegen geen hoger beroep openstaat nog gecorrigeerd kan worden: vrijwel nooit. In cassatie gaan bij de HR is alleen mogelijk in de gevallen opgesomd in art. 80 lid 1 Wet RO. In bijzondere gevallen is doorbreking van het appelverbod mogelijk, maar dan moet je denken aan schending van het recht van hoor en wederhoor. Bij schending van het EVRM (niet heel waarschijnlijk hier) behoort een klacht bij het Europese Hof voor de Rechten van de Mens tot de mogelijkheden.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[DENNIS79]

Het belangrijkste is nog wel de wijze waarop jullie de procedure hebben gevoerd. Wij hebben geen kennis van jullie conclusies die in de procedure zijn ingebracht.

We moeten het ook even in perspectief plaatsen. De oorspronkelijke vordering was zo'n honderd euro. Voor € 100, - hebben verschillende incassobruea's moeten werken, is er een deurwaarder ingeschakeld, hebben misschien advocaten zich ermee bemoeid en hebben uiteindelijk een rechter en een griffier zich gebogen over de zaak.

Het zou ook wel een beetje te zot zijn als voor € 100,- datzelfde rijtje nog eesn een keer ingeschakeld zou moeten worden. Daarom dien je bij een kleine vordering je zaak gewoon in één keer goed te presenteren!

En in één ding heb je zeker gelijk: gelijk hebben betekent zeer zeker niet dat je ook gelijk krijgt.

[hermanJ]

Dat de kosten van de 5 incassobureaus die er bij betrokken zijn geweest hoger zijn dan euro 100 lijkt me duidelijk. Het middel staat dan ook in geen verhouding tot het conflict.

Ga maar eens kijken hoe de NMT reageert op de casus. Wellicht dat zij bereid zijn fouten wel toe te geven (de rechter doet zoiets nooit, wat een rare mensen zijn dat toch..) en een schikkingsvoorstel accepteren.