Spoed hulp gevraagd, kind opnemen in psych inrichting

[laagl001]

In een eerder bericht heb ik geschreven dat moeder en BJZ zich niet confirmeren aan de het ouderlijk gezag van vader http://rechtenforum.nl/forum/thread/t/23871/highlight//
Wat wil het geval nu, eind afgelopen week ben ik opgebeld door de psych van mijn zoon dat ze hem willen opnemen. Morgen (30-06-09)heb ik een gesprek met deze behandelaar.
Feiten:
- Ik ben als vader nimmer op de hoogte gesteld van enig onderzoek m.b.t. mijn kinderen. Niet door moeder, BJZ als behandelaar
- Volgens de wet en echtscheidingsconvenant ben ik nog steeds gezaghebbende vader.
- Kinderen zijn al onderzocht zonder medeweten en toestemming vader.
- Psych heeft al plaats gereserveerd bij een instelling.

Indien er geen aannemelijk sprake is van gevaar voor het kind of diens omgeving ben ik totaal niet mee eens met deze gedwongen opname.

Wat kan ik als vader doen?
Zelf denk ik aan het kenbaar maken van mijn ongenoegen en vragen om een second opinion bij een psychiater (behandelaar van mijn zoon is een klinisch psycholoog).
Indien geen gehoor van de behandelaar een voorlopige voorziening aanvragen om de plaatsing uit te stellen totdat er duidelijkheid is en eventueel het verzoek uiten om het kind tot mij te nemen.

Graag jullie advies in deze.[/list]

[Silvie]

Beste laagl001,

Juridisch gezien kan ik je niet adviseren in deze, daar heb ik de kennis niet voor.

Ik kan je echter wel vertellen, dat, indien een psycholoog aangeeft dat er reden is voor een opname, deze vaak gegrond is. Een opname is in dit geval echter niet gedwongen; indien u tegen een opname bent, kunnen ze uw kind niet opnemen.

U had m.i. wel op de hoogte gebracht moeten worden over het psychologisch onderzoek. Niet door de moeder of BJZ, maar door de behandeld psycholoog zelf. Daarnaast kunt u wellicht een "second opinion"vragen, maar in instellingen waar sprake is van opnames, worden de patienten vaak al besproken in een multi-disciplinair team (waar ook psychiaters inzitten, maar denk ook aan kinderartsen etc.), pas als alle professionals het eens zijn, gaat men over tot opname. Het advies van de psycholoog komt dus zeer waarschijnlijk niet alleen van hem.

Mijn advies is om "open minded" naar het gesprek te gaan. Luister naar het oordeel van de psycholoog en aarzel ook zeker niet om te vragen waarom hij bepaalde dingen vindt. Neem vervolgens de tijd om alles even te laten bezinken alvorens u wel of niet instemt met de opname. Mocht u na het eerste gesprek nog vragen hebben, aarzel dan niet om contact op te nemen met de psyscholoog in kwestie. U kunt wel aangeven dat u vindt dat u eerder over de gang van zaken op de hoogte gesteld had moeten worden.

[bona fides]

Aangezien je blijkbaar mede het gezag hebt, lijkt het mij dat je volledig in je gelijk staat. De psycholoog lijkt zijn/haar gedragscode te hebben overtreden en kan volgens mij tuchtrechtelijk worden aangepakt. Wat nu het meest verstandig is om te doen durf ik niet te zeggen. Ik denk dat je dat zelf moet bepalen, eventueel in overleg met een advocaat.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[tikSimone]

Ik sluit me bij Silvie aan. Opname wordt zeker in het geval van kinderen als een ingrijpende maatregel gezien, dus als men het kan voorkomen door een andere behandelwijze doet men dat gewoonlijk ook.

Helaas ontbreekt me de kennis die nodig is voor het juridische deel oftewel welke acties je kunt ondernemen.

Ik voeg toe: praat ook met je kind daarover. Hoe staat hij/zij er in? Hoe oud is het kind in kwestie eigenlijk?
_________________
Nait soez'n, moar doun!