Content Syndication
|
|
|
|
|
|
  |
Pagina 1 van 1 |
|
|
|
| Auteur |
Bericht |
Chantalle
Leeftijd: 41
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): UU
Studieomgeving (MA): UU
Berichten: 552
|
 Geplaatst: wo 17 dec 2008 20:55 Onderwerp: Fietsendiefmoord |
   |
|
Het hof bevestigt het vonnis van de rechtbank onder aanvulling en verbetering van gronden. De verdachte in deze zogenaamde fietsendiefmoord werd veroordeeld voor 6 jaar, een beroep op noodweer(exces) werd afgewezen.
Ik vraag me af wat jullie vinden van de argumentatie van het hof. |
|
|
|
|
 |
Prætorianus
Leeftijd: 88
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Berichten: 89
|
| Geplaatst: do 18 dec 2008 4:57 Onderwerp: |
|
|
De belangrijkste zin van het vonnis lijkt me:
| Quote: | | De wijze waarop de verdachte zich heeft verweerd, het gericht steken met een mes in het bovenlichaam van het slachtoffer, is in de gegeven omstandigheden, meerdere belagers, maar zonder dat een wapen bij hun te zien was, dermate buiten-proportioneel, dat deze wijze van verweer naar het oordeel van het hof niet kan worden aanvaard als onmiddellijk gevolg van een door de dreigende aanranding veroorzaakte hevige gemoedsbeweging. |
Het komt er dus op neer dat het noodweerexces niet .... excessief mag zijn. Dat lijkt tegenstrijdig.
Aan de ene kant kan ik me wel in de redenering vinden. Verdachte had zijn belager bijvoorbeeld ook in een arm kunnen steken.
Aan de andere kant schijnt het me voor dat het hof hier de maatstaven van proportionaliteit en subsidiariteit toepast op het noodweerexces. Maar dat lijkt me lastig, omdat een exces juist niet proportioneel is. Maar goed, er is dus een limiet. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht: 
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: do 18 dec 2008 11:47 Onderwerp: |
|
|
De redenering in die zin lijkt me inderdaad krom. Dat iets buiten-proportioneel is maakt nog niet dat het niet het onmiddellijk gevolg kan zijn van een door de dreigende aanranding veroorzaakte hevige gemoedsbeweging. En inderdaad, het draait er bij noodweerexces nu juist om dat de reactie buiten-proportioneel was.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
Chantalle
Leeftijd: 41
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): UU
Studieomgeving (MA): UU
Berichten: 552
|
| Geplaatst: do 18 dec 2008 13:10 Onderwerp: |
|
|
Ja, ik snapte hem ook al niet.
Het hof zegt eerst dat er sprake is van een noodweersituatie (wat noodzakelijk is wil een beroep op noodweerexces slagen), vervolgens zegt het hof dat hij de grenzen van proportionaliteit en subsidiariteit overschrijdt, en ook dat dit het gevolg is van een door de dreigende aanranding veroorzaakte hevige gemoedsbeweging. Er is dus aan alle eisen voor noodweerexces voldaan!
Maar omdat hij in zo'n erge mate de proportionaliteit heeft overschreden, slaagt zijn beroep op noodweerexces niet... Sinds wanneer is dit relevant? Noodweerexces is een schulduitsluitingsgrond, en geen rechtvaardigingsgrond. Er was al aangenomen dat zijn gedraging niet te rechtvaardigen is.
Ik vind dit heel erg af doen aan noodweerexces. Je zegt in feite tegen mensen die zich in een hevige gemoedsbeweging bevinden dat het niet verwijtbaar is als ze te ver gaan, juist omdat ze de grenzen niet meer goed kunnen inschatten in zo'n gemoedsbeweging. Dus nu vraagt het hof van deze mensen dat ze toch moeten letten op de grenzen, want ze mogen niet *te* ver gaan. Waar deze grens ligt, is verre van duidelijk...
Ze hadden beter kunnen zeggen dat er geen sprake was van een hevige gemoedsbeweging veroorzaakt door de aanranding. Want deze zin: "Het hof heeft die gemoedsbeweging niet vastgesteld, maar gaat daarvan in het voordeel van de verdachte uit, omdat ook het tegendeel niet vaststaat." slaat natuurlijk helemaal nergens op.
Er staat overigens een noot bij naar een uitspraak van de HR (LJN BC4459). Belangrijkste uit dit arrest lijkt me:
| Quote: | | Bij de beantwoording van de vraag of in een concreet geval van een dergelijk "onmiddellijk gevolg" sprake is geweest, komt betekenis toe aan de mate waarin de grenzen van de noodzakelijke verdediging zijn overschreden alsmede aan de aard en de intensiteit van de hevige gemoedsbeweging. |
Ik begrijp niet dat het hof dacht dat ze deze beredenering in deze zaak konden toepassen... De twee zaken zijn te verschillend van elkaar en er is niks bekend over de aard en intensiteit van de gemoedsbeweging.. |
|
|
|
|
|
bona fides
Geslacht:
Studieomgeving (BA): UL
Studieomgeving (MA): UL
Berichten: 22911
|
| Geplaatst: do 18 dec 2008 15:10 Onderwerp: |
|
|
Interessant arrest, ook te vinden onder NJ 2008, 312. De noot bij dat arrest helpt om mijn kennis van noodweerexces op te frissen.
Ik ben het eens dat het arrest van de HR alleen zegt dat een overschrijding buitenproportioneel kan zijn gelet op de heftigheid van de gemoedsbeweging. Maar misschien is het arrest van het Hof toch wel goed te praten. Art. 41 lid 2 Sr heeft een dubbele causaliteitseis:
- de overschrijding moet het gevolg zijn van de gemoedsbeweging;
- de gemoedsbeweging moet zijn veroorzaakt door de aanranding.
Ook wanneer niets vaststaat over de gemoedsbeweging die zich concreet heeft voorgedaan, is het in principe mogelijk om op basis van wat vaststaat over de aanranding te concluderen dat de overschrijding niet het gevolg kan zijn geweest van een gemoedsbeweging veroorzaakt door de aanranding. Dit lijkt ook de redenering te zijn in het arrest waarvan NJ 2008, 312 het cassatieberoep is:
| Hof schreef: | | Het hof is van oordeel dat het slaan met een zware vaas op het hoofd van een 86-jarige man door een 38-jarige man, afgewogen tegen de aard en ernst van de gestelde aanranding, een zodanig disproportionele reactie is, dat die verdachte niet kan disculperen. |
Dus in de overweging van de HR:
| HR schreef: | | 4.4. Bij de beoordeling van het middel moet worden voor opgesteld dat een overschrijding van de grenzen van noodzakelijke verdediging op grond van art. 41, tweede lid, Sr (het zogenoemde noodweerexces) niet strafbaar is indien zij het onmiddellijk gevolg is geweest van een hevige gemoedsbeweging door de aanranding veroorzaakt. Bij de beantwoording van de vraag of in een concreet geval van een dergelijk "onmiddellijk gevolg" sprake is geweest, komt betekenis toe aan de mate waarin de grenzen van de noodzakelijke verdediging zijn overschreden alsmede aan de aard en de intensiteit van de hevige gemoedsbeweging. |
lijkt vooral de eerste zin van belang. De "gemoedsbeweging" in de tweede zin moet kennelijk worden gelezen als "een eventuele door de aanranding veroorzaakte gemoedsbeweging", want anders kan ik er in combinatie met rov. 4.3 en rov. 4.4, eerste zin, geen kaas van maken. Rov 4.5 is op zich weer wel redelijk duidelijk.
Maar goed, ook als het Hof in de fietsendiefmoord inderdaad deze redenering volgt, maakt het zich er wel heel gemakkelijk vanaf. In NJ 2008, 312 vindt de A-G dat volgens mij ook over de redenering van het Hof in die zaak, zie rov. 4.17. De laatste zin van die overweging lijkt me ook op dit arrest van toepassing:
| Quote: | | Het lijkt er, gelet op (...), op dat het Hof vooral het ernstige gevolg dat verdachtes verdediging uiteindelijk heeft gehad, bepalend heeft geacht voor het antwoord op de te beantwoorden vraag. Maar dat is niet beslissend. |
De HR dacht er echter anders over.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet. |
|
|
|
|
|
|
|
| |
Pagina 1 van 1 |
|
|
U mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen
U mag geen reacties plaatsen
U mag uw berichten niet bewerken
U mag uw berichten niet verwijderen
U mag niet stemmen in polls
|
|
|
|
