|
|
| Auteur |
Bericht |
ricktimmer
Leeftijd: 67
Geslacht: 
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 35
|
 Geplaatst: ma 08 sep 2008 14:42 Onderwerp: Dwangakkoord [art. 287a Fw] |
   |
|
Beste Mensen
Mijn partner en ik zitten via een particulier schuldhulpbureau al ruim 2 jaar in het minnelijk schuldsaneringstraject. Wij hebben met 99% van de schulddeisers een minnelijk akkoord kunnen sluiten volgens de Recofa rekenmethode, 10% tegen finale kwijting, maar 1 schuldeiser blijft al 2 jaar dwars liggen. Het gaat hier om een creditcardmaatschappij Deze heeft de zaak uitbesteed/verkocht aan een advocatenkantoor Er is met hun geen enkele regeling te treffen. Er is nu na 2 jaar ruim 900,- euro op een schuld van 3000 afbetaald, en wij vinden het genoeg zo.
We zijn dan ook gestopt met betalen, en willen de schuldeiser nu via artikel 287a [dwangakkoord] gaan dwingen om mee te gaan in een minnelijk akkoord. Inmiddels is ook ruim 40% van de schuldeisers betaald. Dit omdat het particuliere schuldhulpbureau 2 jaar geleden direct is begonnen met betalen aan de schuldeisers waar wel een akkoord mee was bereikt.
Wat denken jullie, maken wij een kans om de rechter aan onze kant te krijgen?
Toelichting verzoekschrift dwangakkoord, artikel 287a Fw
link
Hof geeft richtlijnen voor procedure dwangakkoord link
Laatst aangepast door ricktimmer op di 09 sep 2008 8:52, in totaal 1 keer bewerkt |
|
|
|
|
 |
StevenK
Moderator
Leeftijd: 52
Geslacht:
Sterrenbeeld: 
Studieomgeving (BA): OU
Studieomgeving (MA): OU
Berichten: 4108
|
| Geplaatst: ma 08 sep 2008 17:11 Onderwerp: |
|
|
| Als u daadwerkelijk van alle behalve een een akkoord hebt en u al zoveel hebt afgelost lijkt een 287a verzoek mij alleszins kansrijk. |
|
|
|
|
|
ricktimmer
Leeftijd: 67
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 35
|
| Geplaatst: ma 08 sep 2008 17:16 Onderwerp: |
|
|
| Wij hebben idd. een paar schuldeisers afgelost, en zelfs een schriftelijke verklaring van hun [meest deurwaarders] dat zij geen vorderingen meer op ons hebben openstaan. Verder kunnen wij schriftelijk bewijzen dat we met 99% een akkoord hebben. |
|
|
|
|
|
ricktimmer
Leeftijd: 67
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 35
|
| Geplaatst: ma 08 sep 2008 21:41 Onderwerp: |
|
|
Aansluitend nog een vraag.
| Quote: | Het traject duurt over het algemeen 36 maanden. De 36 maanden gaan in op het moment dat alle crediteuren akkoord zijn gegaan met het betalingsvoorstel.
|
Is dit nu wettelijk verplicht? Dus niet eerder gaan betalen dan dat alle schuldeisers akkoord zijn gegaan? In dat geval zouden schuldeisers nog op de afspraken terug kunnen komen, zelfs na betaling van de overeengekomen minnelijk akkoord? Klopt dit? Lijkt mij sterk, maar wellicht ie er een jurist hier die raad weet?
Een buitengerechtelijk schuldeiserakkoord valt dus onder de regels van het verbintenissenrecht, en NIET onder de WSNP wet of Fw
| Quote: |
# verbintenissenrecht
het geheel van rechtsregels aangaande verbintenissen, gepubliceerd in boek IV van het Burgerlijk Wetboek |
Verder is het zo dat wij absoluut NIET de WSNP in willen. |
|
|
|
|
|
StevenK
Moderator
Leeftijd: 52
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Studieomgeving (MA): OU
Berichten: 4108
|
| Geplaatst: ma 08 sep 2008 22:56 Onderwerp: |
|
|
| ricktimmer schreef: | | Verder is het zo dat wij absoluut NIET de WSNP in willen. |
Dan is een 287a aanvraag riskant, omdat deze tegelijkertijd met de WSNP aanvraag ingediend wordt. |
|
|
|
|
|
ricktimmer
Leeftijd: 67
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 35
|
| Geplaatst: ma 08 sep 2008 23:10 Onderwerp: |
|
|
| StevenK schreef: | | ricktimmer schreef: | | Verder is het zo dat wij absoluut NIET de WSNP in willen. |
Dan is een 287a aanvraag riskant, omdat deze tegelijkertijd met de WSNP aanvraag ingediend wordt. |
Dat is volgens mijn na 1 januari 2008 niet langer verplicht?
| Quote: | Artikel I, onderdeel E, artikel 287a, zevende lid
10 (Weekers/Noorman-den Uyl)
Met dit amendement wordt geregeld dat schuldenaren, die wel gebruik willen maken van het dwangakkoord, maar niet in de wettelijke schuldsaneringsregeling willen dit na afwijzing van het dwangakkoord voor een minnelijk traject zelf kunnen beslissen.
Het huidige zevende lid doet vermoeden dat de rechtbank na afwijzing van het verzoek tot dwangakkoord automatisch beslist over toepassing van de schuldsaneringsregeling. De schuldenaar moet daar zelf nog een beslissing in kunnen nemen.
http://www.eerstekamer.nl/9324000/1/j9vvgh5ihkk7kof/vhfhfl05rrx7/f=x.doc |
In het uitzonderlijkste geval zullen we deze laatste schuldeiser dan volledig moeten terug betalen. |
|
|
|
|
|
StevenK
Moderator
Leeftijd: 52
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Studieomgeving (MA): OU
Berichten: 4108
|
| Geplaatst: di 09 sep 2008 7:28 Onderwerp: |
|
|
| ricktimmer schreef: | Dat is volgens mijn na 1 januari 2008 niet langer verplicht?
|
Klopt. Maar dan hebt al uw schuldeisers ermee geconfronteerd dat u niet kunt betalen, dus wordt het risico van een faillissementsaanvraag heel groot.
Omdat u dan in eerste instantie, ondanks dat u een aanvraag daartoe hebt gedaan, toepassing WSNP hebt geweigerd, is de kans groot dat de rechtbank een nieuw verzoek op die grond af zal wijzen! |
|
|
|
|
|
ricktimmer
Leeftijd: 67
Geslacht:
Sterrenbeeld:
Studieomgeving (BA): OU
Berichten: 35
|
| Geplaatst: di 09 sep 2008 9:06 Onderwerp: |
|
|
Dan je wel voor je antwoord. Wij maken ons nu toch langzaam wel een beetje zorgen. Zou het dan niet handiger zijn als wij die laatste schuldeiser proberen civielrechtelijk aan te pakken, en niet via een WSNP verzoek. Natuurlijk zijn wij wel zelf schuldig aan het ontstaan van deze schuld. 1 van de criteria waar de rechtbank naar kijkt.
Zie uitspraak hoge raad.
| Quote: | Signaal.
Ons hoogste rechtscollege heeft nu een niet mis te verstaan signaal afgegeven. Slechts onder bijzondere omstandigheden kan sprake zijn van het bij rechterlijk bevel toewijzen van een buitengerechtelijk akkoord tussen crediteuren, waardoor ook onwillige crediteuren zijn gedwongen een aanbod tot betaling van een percentage van hun vordering tegen finale kwijting te aanvaarden.
Een buitengerechtelijk schuldeiserakkoord is tot nu toe niet wettelijk geregeld, aldus de Hoge Raad, en ontbeert daardoor een gerechtelijke toets en de bijzondere voorwaarden en waarborgen die wel gelden voor een wettelijk geregeld akkoord, zoals het geval is bij faillissement, surséance van betaling en Wsnp, daarnaast heeft het minnelijke akkoord niet de verbindende kracht die alle crediteuren – ook de weigerachtige- bindt aan het akkoord.
Weigering.
Bij een buitengerechtelijk akkoord, dat valt onderde gewone regels van het verbintenissenrecht, staat het een schuldeiser in beginsel vrij het hem door de debiteur aangeboden akkoord, te weigeren. [OF IN TE STEMMEN NATUURLIJK]Een schuldeiser die weigert, is niet gebonden. Het is aan de debiteur om specifieke feiten en omstandigheden te stellen en (zonodig) te bewijzen, waaruit kan worden afgeleid dat de schuldeiser niet naar redelijkheid tot weigering van instemming met het akkoord heeft kunnen komen. Kennis van de slechte financiële situatie van de debiteur of diens dreigende faillissement in het algemeen hoeft geen reden te zijn voor een crediteur om in te stemmen met een aangeboden akkoord, stelt de Hoge Raad.
Niet valt evenwel in te zien - en [eiser] heeft dat ook niet toegelicht - op welke grond de schuldeisers die reeds hebben ingestemd met een minnelijke regeling en aan wie het aangeboden percentage reeds door [eiser] is uitbetaald zich zouden (kunnen) terugtrekken, indien Payroll niet akkoord zou gaan met het haar aangeboden percentage.
Bij een buitengerechtelijk akkoord als het onderhavige, op de totstandkoming waarvan de gewone regels van het verbintenissenrecht van toepassing zijn, staat het een schuldeiser in beginsel vrij het hem door de schuldenaar aangeboden akkoord - dat inhoudt dat hij slechts een (beperkt) deel van zijn vordering betaald krijgt en voor het restant afstand doet van zijn recht op voldoening - te weigeren. Dit kan uitzondering lijden indien de uitoefening van deze bevoegdheid wordt misbruikt (art. 3:13 BW) en de schuldeiser aldus naar redelijkheid aanvaarding van het aanbod niet had kunnen weigeren.
| Quote: | BW. Artikel 3:13
1. Degene aan wie een bevoegdheid toekomt, kan haar niet inroepen, voor zover hij haar misbruikt.
2. Een bevoegdheid kan onder meer worden misbruikt door haar uit te oefenen met geen ander doel dan een ander te schaden of met een ander doel dan waarvoor zij is verleend of in geval men, in aanmerking nemende de onevenredigheid tussen het belang bij de uitoefening en het belang dat daardoor wordt geschaad, naar redelijkheid niet tot die uitoefening had kunnen komen.
3. Uit de aard van een bevoegdheid kan voortvloeien dat zij niet kan worden misbruikt. |
3.5.3 De omstandigheid dat een schuldeiser de slechte financiële positie van de schuldenaar of diens dreigende faillissement kent of behoort te kennen, zal in het algemeen niet voldoende zijn om de gevolgtrekking te wettigen dat die schuldeiser misbruik maakt van zijn bevoegdheid te weigeren met het hem aangeboden buitengerechtelijk akkoord in te stemmen.
Tegenover het belang van de schuldeiser bij voldoening van zijn vordering door verhaal op alle goederen van zijn schuldenaar, zal het belang van de schuldenaar dat door de instemming van de in het geding betrokken schuldeiser met het akkoord de mogelijkheid bestaat dat een faillissement, surséance van betaling of schuldsaneringsregeling wordt voorkomen doorgaans niet zwaar genoeg wegen, terwijl in beginsel van de individuele schuldeiser niet behoeft te worden gevergd dat deze het belang laat prevaleren dat de schuldenaar beoogt te behartigen, namelijk dat hij (sneller) van zijn bestaande schuldenlast wordt bevrijd indien alle schuldeisers met het buitengerechtelijk akkoord instemmen.
|
en dit wordt de taak van de advocaat:
| Quote: |
3.5.4 Uit het voorgaande volgt dat bij de toewijzing van een vordering tot medewerking aan een buitengerechtelijk akkoord terughoudendheid geboden is en dat slechts onder zeer bijzondere omstandigheden plaats kan zijn voor een bevel aan een schuldeiser om aan de uitvoering van een hem aangeboden akkoord mee te werken. Het ligt in beginsel op de weg van de schuldenaar die zodanige medewerking in rechte wenst af te dwingen de specifieke feiten en omstandigheden te stellen en, zo nodig, te bewijzen, waaruit kan worden afgeleid dat de schuldeiser naar redelijkheid niet tot weigering van instemming met het akkoord heeft kunnen komen. |
bron Hoge Raad: http://www.jwb.nl/doc/2005-279.doc |
|
|
|
|
|
|
|
