nota behandelaar toen minderjarige nu bij deurwaarder.

[moeders65]

Mijn vraag klinkt simpel, maar zelfs de kamer van gerechtdeurwaarder kan mij geen duidelijk antwoord geven. Misschien kan iemand hier zich hierin verdiepen voor mij.

Mijn dochter, geboren mei 1990, heeft in 2005 een behandeling gehad bij de fisio, maar omdat de nota nummers, datums e.d niet klopte had ik het nog niet betaald, en ook omdat de nota naar mijn dochter zelf was opgestuurd i.p.v naar mij. Wél gesproken met de incaseerder, en toen al gezegd dat ze de nota naar mij moeten adreseren omdat ze via mij verzekerd was, maar dat is dus nooit gedaan. en, ja bloos, eerlijk gezecht vergeten dat die bestond. Misschien dom, maar aan de andere kant hou ik wel van een kloppende administratie, en ze maken er tegenwoordig écht een potje van vind ik.

Nu ontving ik vandaag van een deurwaarder een dagvaardig geadreseerd aan mijn dochter i.v.m die nota.

Mijn vraag is simpel;

Mogen zij een nota laten liggen tot het kind de leeftijd van 18 jaar heeft gekregen ? Ze hebben nooit een correctie toegepast op wie er aansprakelijk was voor die nota, ondanks dat ik dat meerdere malen verzocht heb. Mag dat zomaar ?

[Martijn]

Het lijkt mij dat er een overeenkomst gesloten is tussen de patient en diens behandelaar. Dat deze minderjarig is heeft tot gevolg dat u eventueel financieel kan worden aangesproken maar in eerste instantie zal dit gericht zijn op de patient en eventueel daarna diens wettelijk vertegenwoordigers.

Dat de dochter nu 18 is geworden geeft inderdaad dat zij op de overeenkomst kan worden aangesproken, immers zij is partij, meerderjarig en komt zo te horen de overeenkomst niet na, in ieder geval in de ogen van de zorgverlener/eiser niet.

Mochten de behandelingen wel zijn uitgevoerd en dus de kosten verschuldigd zijn vermoed ik dat dit dan ook gewoon door de rechter zal worden toegewezen.

[Marco Knol]

Er is geen overeenkomst met de dochter. Artikel 7:447 lid 1 BW staat daaraan in de weg.
De opdrachtgever is loon verschuldigd.
De dochter is niet de opdrachtgever omdat art. 7:447 lid 1 daaraan in de weg staat. Laten we er vanuit gaan dat de ouders opdrachtgever zijn (of één van de ouders). Dan zijn dus de ouders het loon verschuldigd. Zie de artt. 7:461 en 7:405 BW.
Niet voor niets zijn dit soort rekeningen veelal geadresseerd aan (de ouders van) persoon X.
_________________
Gelijk hebben is niet hetzelfde als bewijs hebben.

[Martijn]

Hmm .. dan ben ik wel erg benieuwd of dit wel op de dochter verhaald kan worden, ik meen uit de praktijk dat dit regelmatig wordt toegewezen maar op grond waarvan dan ....

[moeders65]

Bedankt voor de reacties, maar helaas 2 zeer verschillende antwoorden.

Inderdaad Martijn, dat is dan ook de vraag. Normaal gesproken hadden ze deze nota allang op mijn naam moeten zetten, maar om redenen die mij onbekend zijn is dat nooit gedaan, zelfs nadat ik meerdere malen daarom uitdrukkelijk verzocht had.

Ik ben erg benieuwd of jullie hier uit komen. Niet dat ik niet betaal hoor, want dat is evident, maar ondertussen wil ik wel graag weten hoe die regelgeving in elkaar zit.

Het zou n.l betekenen dat behandelaars jaren lang nota's die voor behandeling kinderen zijn gedaan en niet zijn betaald kunnen bewaren en onder het stof vandaan kunnen halen als het kind 18 jaar geworden is.
Het lijkt mij sterk dat dit mag.

[moeders65]

[moeders65]

[Marco Knol]

Je mag denk ik wel aannemen in dit soort gevallen dat (één van) de ouders opdrachtgever zijn of althans als zodanig aan te merken zijn.
En we zitten natuurlijk ook nog met het algemene deel van het verbintenissenrecht waarin minderjarige kinderen wel degelijk overeenkomsten kunnen aangaan mits dat normaal is voor een kind van die leeftijd. Niemand zal tenslotte hoeven aannemen dat een 12-jarige niet gerechtigd is een koop-overeenkomst voor een ijsje te sluiten.
En dan hebben we nog de derogerende werking van redelijkheid en billijkheid. Enfin, ik kan me wel voorstellen dat de rechter vind dat er gewoon betaald moet worden. Maar dat dan wel op andere gronden dan sec de behandelingsovereenkomst.
Het lijkt me overigens dat moeders ook wel een punt heeft met het feit dat de factuur ook op andere punten niet klopte.

Overigens ken ik ook een uitspraak van een rechter die een (forse) vordering van hulpverlener afwees nadat patiënt niet wilde betalen omdat de factuur niet klopte. Die factuur bedrog nl. € 0,01 terwijl de vordering (en het geleverde) fors meer waard was. Patiënt had meermalen om een correcte factuur gevraagd ivm de verzekering (en vergoeding van eea) die via werkgever liep. Daaraan had hulpverlener echter niet voldaan.
_________________
Gelijk hebben is niet hetzelfde als bewijs hebben.