aansprakelijkheid schade door loslopende hond en aangifte

[Giesolf]

@luckytjebbe. Zoals ik in een eerder bericht al zei, moet inderdaad voor de schade een civiele procedure worden gestart. Het kan daarbij zeker handig zijn om een incasso of deurwaarderskantoor in te schakelen.
Of ze de mensen wil vervolgen weet ik niet. Ze geeft aan dat ze aangifte heeft gedaan. Daaruit kan ik opmaken dat ze de mensen wil laten vervolgen. Ik ben het met bona fides eens dat de burger alleen maar de wet hoeft te kennen en niet het puntensysteem van de politie. Wat politie en justitie uiteindelijk gaan doen met de aangifte is hun zorg. Ze hebben zelf de vrijheid om wel of niet over te gaan tot vervolging. Of degene die aangifte doet de zaak zo goed als panklaar aan hen kan overleggen doet daar niet aan af.

Maar hoe kan ze bewerkstelligen dat de politie haar aangifte wel gaat opnemen? Haar vraag is immers of ze de juiste procedure heeft gevolgd. Daarop hebben we haar nog geen antwoord gegeven.

[Alma Mater]

Na een en ander na het lezen van alle antwoorden nog eens goed overwogen te hebben heb ik het volgende besloten:

Op de eerste plaats heb ik op geen enkele manier aanleiding gegeven om mijn hond te laten aanvallen en beschadigen door een loslopende hond. Ik heb er zelfs alles aan gedaan om de schade te voorkomen door de hond proberen terug te sturen en de schade te beperken door de honden die door de aanval in gevecht geraakt waren uit elkaar te houden.

Natuurlijk vind ik het belangrijk om de geleden schade vergoed te krijgen, het is een behoorlijk deel van mijn maandinkomen.
Dat de eigenaren het niet vanzelfsprekend vinden om de door hun hond veroorzaakte schade niet te betalen vind ik onbegrijpelijk. Het incident was te voorkomen geweest wanneer ze hun loslopende hond op eigen erf hadden gehouden en ervoor hadden gezorgd dat de hond hun eigen terrein niet af had gekund. De kinderen zijn denk ik 4 en 7 jaar oud en zaten op de rand van een sloot die hun open terrein afscheidde van de rest van het land zonder toezicht van volwassenen te spelen in het bijzijn van de hond die zich niet op eigen terrein bevond maar aan de overkant van de sloot die zich ook achter en aan de zijkant van mijn huis bevindt en ik bevond mij aan de overkant van die sloot met mijn aangelijnde hond op weg naar mijn huis na een wandeling van een paar km. Waarbij ik langs een sloot die haaks op de sloot aan de achterkant terug naar de voorkant van mijn huis met afgebakende tuin liep. Om de ouders te wijzen op hun onverantwoordelijke gedrag om kleine kinderen zonder toezicht bij om het even welke hond te laten is niet aan mij.

Dat de politie weigerde de aangifte op te nemen, is voor mij eigenlijk nog het meest verwerpelijk. Zij zijn tenslotte degene waarop burgers moeten kunnen vertrouwen ter bescherming van hun veiligheid ook van hun levende have en goederen en zij moeten zorg dragen dat dergelijke incidenten voorkomen worden door burgers te wijzen op hun onverantwoordelijke gedrag en wanneer er een strafbaar feit begaan is tot het overgaan van vervolging hiervan.
Het vertrouwen in de politie voor wat betreft het beschermen en waarborgen van mijn veiligheid wordt hierdoor ondermijnd.
We leven in een gespecialiseerde wereld en ondanks dat men geacht wordt de wet te kennen zijn wetten en regels zo gecompliceerd dat burgers juist zouden moeten kunnen vertrouwen op personen die geacht worden die wetten en regels en de handhaving daarvan ter voorkoming van het overtreden van die wetten en regels voor iedereen gelijk toe te passen en iedere burger daarover juiste informatie te verstrekken.

Dat dat niet zonder meer mag worden aangenomen is voor mij de belangrijkste reden om mij te informeren over de juiste procedures die moeten worden gevolgd. Mijn doel is om wet en regelgeving op de inhoud toegepast te krijgen en niets slechts voor de vorm al dan niet afhankelijk van een door hen toegepast puntensysteem. Dat dat geen eenvoudige weg is voor een slecht geïnformeerde individuele burger en het doel waarschijnlijk niet haalbaar zal zijn kan mij persoonlijk daarvan niet weerhouden. Ook al zou ik liever toegeven aan de adviezen om de zaak snel tot een oplossing te brengen door de geleden schade te laten innen door een incassobureau en/of het erbij te laten zitten.
Ik kan dat niet en wil het ook niet dan zou ik me drie keer per dag af moeten vragen of het wel veilig is om een wandeling met mijn hond te maken. Dat zou het begin van het einde zijn.

Voor mij dan ook een reden om:

- aangifte te doen
- te klagen over het weigeren van de politie om de aangifte op te nemen.
- Ik zal de aangifte alsnog ook schriftelijk toezenden aan de Officier van Justitie waarbij het dan, zoals ik inmiddels begrepen heb uit de antwoorden, aan hem is om te beslissen of er tot vervolging zal worden overgegaan.
- De geleden materiële schade zal ik proberen te verhalen op de eigenaar van de hond met medewerking van een incassobureau of een gerechtsdeurwaarder, daarover moet ik me nog juist informeren.

Ik heb de APV er inmiddels op nagelezen indien u belangstelling hebt wil ik de betreffende bepalingen nog wel plaatsen.

Mag ik u allen tot zover danken voor uw welwillende medewerking.
_________________
CAVE CANEM

[bona fides]

Dat de bezitters van de bijtende hond in deze situatie aansprakelijk zijn voor de schade door het bijten staat vast (art. 6:179 BW). Daarvoor is het niet eens nodig om aan te tonen dat zij "schuld" hebben.

[Alma Mater]

Uit de APV

Artikel 2.4.19 Gevaarlijke honden
1. Het is de eigenaar of houder van een hond verboden die hond te laten verblijven of te laten lopen op of aan de weg of op het terrein van een ander:
a. anders dan kort aangelijnd nadat het college aan de eigenaar of de houder heeft bekendgemaakt dat het die hond gevaarlijk of hinderlijk acht en een aanlijngebod in verband met het gedrag van die hond noodzakelijk vindt;
b. anders dan kort aangelijnd en voorzien van een muilkorf nadat het college aan de eigenaar of de houder heeft bekendgemaakt dat het die hond gevaarlijk of hinderlijk acht en een aanlijn en muilkorfgebod in verband met het gedrag van die hond noodzakelijk vindt.
2. Voor het bepaalde in het eerste lid geldt bovendien dat de hond voorzien moet zijn van een optisch leesbaar, niet-verwijderbaar identificatiekenmerk in het oor of de buikwand.
3. In het eerste lid wordt verstaan onder:
a. muilkorf: een muilkorf als bedoeld in artikel 1, onder d, van de Regeling agressieve dieren;
b. kort aanlijnen: aanlijnen van een hond met een lijn met een lengte, gemeten van hand tot halsband, die niet langer is dan 1,50 meter.
4. Het verbod geldt niet voorzover in het daarin geregelde onderwerp wordt voorzien door de Regeling agressieve dieren.

Artikel 2.4.19a Bescherming tegen gevaarlijke honden op eigen erven.
Het is de eigenaar, houder of verzorger van een hond en hem, die een hond onder zijn toezicht heeft, verboden deze hond op zijn erf zonder muilkorf te laten loslopen, indien burgemeester en wethouders hebben meegedeeld, dat zij het dier gevaarlijk achten, dan wel indien de hond is opgeleid voor bewakings-, opsporings- en verdedigingswerk, tenzij:
a. op een vanaf de weg zichtbare plaats een – ter beoordeling van burgemeester en wethouders – duidelijk leesbaar waarschuwingsbord is aangebracht;
b. de gelegenheid bestaat een brievenbus te bereiken en aan te bellen zonder dat men het erf hoeft te betreden;
c. het erf voorzien is van een zodanig hoge en deugdelijke afrastering dat de hond zonder menselijke tussenkomst niet buiten het erf kan komen.


Ik denk niet dat het college aan de eigenaar van de hond kenbaar gemaakt heeft dat de hond gevaarlijk is.

Artikelen 2.4.11 t/m 2.4.17 ontbreken in de APV zoals ik die kan lezen. Of zouden die artikelen geschrapt zijn? Het is mogelijk dat er in het algemeen iets over het aanlijnen van honden zou kunnen zijn omschreven. Maar als burger heb ik daar geen inzicht in.


Als antwoord op uw vraag zou ik in ieder geval aangifte willen doen van vernieling van mijn hond. Een hond wordt immers als een zaak beschouwd. En vernieling van de lijn waaraan mijn hond was vastgemaakt.
_________________
CAVE CANEM

[bona fides]

[Giesolf]

Ik denk dat het heel verstandig is om aangifte te gaan doen. Los van het feit of het wel of niet bewezen kan worden. Het is natuurlijk de vraag of de hond niet meer slachtoffers heeft gemaakt. Bij meer slachtoffers kan natuurlijk overwogen worden om het baasje van de hond te dwingen maatregelen te treffen ter voorkoming van dergelijke ongevallen. Te denken valt aan bijvoorbeeld muilkorven etc. Alleen daarom al vind ik dat de politie de aangifte moet opnemen.
Ik ben het ook met je eens dat het zeker het vertrouwen van de mensen in de politie niet ten goede komt als de politie aangiftes niet wil opnemen of zaken niet serieus neemt.

[Alma Mater]

Van opzet is volgens mij wel degelijk sprake omdat alle honden in principe gevaarlijk zijn en doordat is nagelaten maatregelen te treffen om de hond onder toezicht te plaatsen van een persoon die er ook enige zeggenschap over heeft en heeft nagelaten maatregelen te treffen om te voorkomen dat de hond het terrein op eigen initiatief kon verlaten.

Van nature zullen honden hun territorium en roedel bewaken en verdedigen.
De verdedigingsdrift bij alle dieren is het grootst op de grens of in het eigen revier. ( dat is zelfs zo bij stekelbaarzen) Het einde van de lijn wordt ervaren als de grens/rand van het territorium, vandaar dat honden aan de lijn of achter een hek niet altijd even vriendelijk naar elkaar reageren. Dit uit zich meestal door naar elkaar te blaffen.

Door de hond zonder toezicht van volwassenen op de kinderen te laten passen is het mogelijk dat hij zich nog meer bedreigt voelde en tot de aanval over is gegaan.
Een kenmerk van dit ras is dat het zelden blaft, zijn hoge staartdracht, naar voren gerichte oren dragen er ook toe bij dat andere honden en mensen de lichaamstaal en dus de bedoelingen van de hond moeilijker kunnen lezen.

Enige informatie over het ras.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Akita_(hond)

http://www.akitaclub.nl/


Het is mij niet te doen om de hond of het betreffende ras als “gevaarlijk” te bestempelen.


Maar gezien de reactie van de degenen die aansprakelijk zijn voor de hond zijn zij zich totaal niet bewust van de ernst van de door hun toedoen ontstane situatie en de daaruit voortkomende schade of van zins zijn om maatregelen te treffen om dergelijke incidenten in de toekomst te voorkomen.

Vandaar mijn volharding in het doen van de aangifte.

Mag ik u nogmaals danken voor uw bijdragen.
_________________
CAVE CANEM

[Freak]

[bona fides]

[Alma Mater]

Misschien moet ik het anders omschrijven...Dat ze het niet willen zien.

Beide honden die elkaar regelmatig tegenkomen in hun revier hebben een uitgesproken hekel aan elkaar. Zij zijn van mening dat zij een hele lieve hond hebben en ik een gevaarlijke hond die erom vraagt gebeten te worden.

Diezelfde ochtend bij aanvang van mijn wandeling was ik de hond al eerder los voor de geleider uit tegemoet gelopen op een beschut stukje openbare weg (fietspad) waar ik i.v.m. de warmte ook gebruik van wilde maken met mijn aangelijnde hond. Ik heb de begeleider de gelegenheid gegeven de hond bij zich te roepen en/of aan te lijnen door te wachten en heb mijn wandeling vervolgd en aangepast in een richting zodat ik de loslopende hond naar alle waarschijnlijkheid niet meer tegen zou komen.

De betreffende hond wordt door meerdere personen uitgelaten voor een poep of plasrondje en een van die personen heeft mij meer dan eens gevraagd een andere richting te kiezen omdat ze de op dat moment aangelijnde hond anders niet kon houden, als ik haar zou passeren, omdat de honden elkaar niet liggen. Lijkt me geen aannnemelijke reden om hem dan maar los te laten lopen zonder dat verwacht mag worden dat daar geen schade uit kan ontstaan door het aanvallen bvan een andere hond ook al is het dan die van mij.

Mijn hond wordt altijd aangelijnd uitgelaten en mijn tuin is afgezet om te voorkomen dat mijn hond het terrein afgaat zonder mij.

In de kynologie is een algemeen gebruikte term: Dat doet hij anders nooit. Dat wil zeggen dat ook al is het heel onwaarschijnlijk hij dat op een zeker moment juist wel zal doen als men de hond gelegenheid geeft.

(Ik heb het betreffende artikel uit het BW nog niet helemaal goed kunnen lezen omdat ik niet de tijd had om het goed op te zoeken en uit te printen, zal het zeker nog doen met het risico om een wijsneus of anders genoemd te worden wanneer ik de vrijheid neem om daarnaar te refereren in een eventueel nog te voeren gesprek met een ambtenaar die niet genegen is een aangifte op te nemen.)


Het is natuurlijk aan de deskundigen om te bepalen wat wel en niet strafbaar is ik heb enkel aangifte willen doen van beschadiging van mijn hond. Ik had uiteindelijk ook een afspraak gemaakt om de aangifte op te laten nemen. De politiefunctionaris die weigerde op de afgesproken tijd om de aangifte op te nemen was de mening toegedaan: Dat ik mezelf graag hoor praten!

Zou een hond dan toch op zijn baas gaan lijken....of was het nou andersom. Mijn hond kan ook blaffen.

Algemeen Nederlands is toch net even een andere manier van communiseren dan juridische vaktaal. Lang leve dit forum. Ik probeer het wel min of meer in voor leken (zoals ik zelf ook ben) begrijpelijk Nederlands weer te geven. En de welwillende forumleden anticiperen hierop met hun deskundigheid.
_________________
CAVE CANEM

[bona fides]

[Alma Mater]

Samenvatting tot nu toe:

Op 2 juni 2008 dien ik een klacht in uiteengezet op een klachtenformulier gericht aan de korpschef
Op 17 juni 2008 krijg ik een ontvangsbevestiging van de klacht en dat de klacht wordt doorgestuurd naar de korpschef namens de regionaal klachtencoördinator.

Op 3 juni 2008 doe ik schriftelijk aangifte van de vernieling van mijn hond bij de korpschef en ik geef een uitgebreide uiteenzetting van het incident.

Op 7 juli 2008 verzoek ik de Officier van Justitie een onderzoek in te stellen en tot vervolging over te gaan van de vernieling van mijn hond. Ik geef een uitgebreide weergave van het incident, ook van de weigering van de politie om de aangifte op te nemen en ik doe een kopie van de schriftelijk aangifte gericht aan de korpschef als bijlage bij mijn brief.

Op 9 juli 2008 krijg ik telefoon van de vervanger van de korpschef ( chef van een basiseenheid, de korpschef is ziek) i.v.m. mijn klacht over de politie over het weigeren van het opnemen van de aangifte. Ik geef aan dat klacht een klacht blijft en niet tot tevredenheid kan worden opgelost.
Vervolgens stelt de vervanger voor om mijn aangifte alsnog op te nemen. Ik geef aan dat ik al schriftelijk aangifte heb gedaan bij de korpschef maar volgens hem werkt dat zo niet en omdat ik al eerder vergeefs naar het bureau ben geweest en men geweigerd had mijn aangifte op te nemen, zal er nu iemand bij mij thuis komen om de aangifte op te nemen. Hij stelt voor dat de wijkagent de aangifte opneemt. Aangezien ik al eens eerder aangifte had gedaan m.b.t. een andere kwestie en ik toen op het plaatselijke bureau te horen kreeg dat ik daarvoor naar het districtbureau moest vond ik het een beetje vreemd maar goed. De politie wordt geacht je beste vriend te zijn dus ik neem het nog aan.
De wijkagent is op vakantie maar als hij terugkomt zal hij met mij een afspraak maken om de aangifte op te nemen.

Op 9 juli ontvangen op 11 juli 2008 krijg ik van de Officier van Justitie een ontvangstbevestiging van mijn brief van 7 juli 2008 en de daarbij in afschrift gevoegde door mij gedane aangifte bij de korpschef van de politie van de vernieling van mijn hond. Waarin vermeld wordt dat de brief met bijlage is doorgestuurd naar de chef van het district, met het verzoek de officier ter zake te informeren en mijn aangifte voor zover dat nog niet is gebeurd, alsnog in behandeling te nemen.

Op 22 juli 2008 belt de wijkagent ’s morgens op ( is weer terug van vakantie) om een afspraak te maken zodat ik op het plaatselijke politiebureau aangifte kan doen. ( Het overviel me, ik was met een hele andere zaak bezig, waar ik al mijn aandacht bij nodig had waarvan ik later nog wel verslag zal doen) Maar desondanks schoot me te binnen dat in een eerder telefoongesprek de belofte gedaan was om de aangifte bij mij thuis op te nemen i.v.m. mijn vergeefse tocht voor het doen van de aangifte na het maken van een afspraak. Dat kon wel maar was lastig want dan moest hij heen en terug i.v.m. met het werken op de computer. Dus ik maak een afspraak voor 24 juli 2008.

Op 22 juli 2008 ’s middags belt een medewerker juridische zaken of hij de brief van 3 juni als een klacht moet zien?
Ik raak er bijna van in de war en geef aan dat ik een klacht heb ingediend op 2 juni 2008 en dat ik een aangifte heb gedaan op 3 juni 2008 een en ander staat toch duidelijk in de brief.
Achteraf zie ik dat de medewerker juridische zaken dezelfde persoon is die de ontvangstbevestiging heeft gestuurd met de vermelding dat mijn klacht is doorgestuurd naar de korpschef.
Ik voel een migraine aanval opkomen. En kijk een en ander nog eens na want dit heb ik toch al eens eerder meegemaakt. En zo sturen ze je van het kastje naar de muur.

Op 23 juli 2008 bel ik naar de politie om de afspraak met de wijkagent af te zeggen omdat de aangifte allang heeft plaatsgevonden. De wijkagent is niet te bereiken ik kan hem mailen op zijn e-ailadres en volgens de politieambtenaar moet het dan in orde zijn. Ik stuur de wijkagent een e-mail waarin ik de afspraak annuleer omdat de aangifte al schriftelijk is gedaan en ik vermeld ook de inhoud van de brief van het Openbaar Ministerie. En vermeld dat ik in afwachting ben van het onderzoek.

Op 24 juli 2008 krijg ik een e-mail van een wijkagent (van een andere plaats) dat hij ondanks dat het bureau officieel gesloten is, hij op zijn vrije dag het bureau voor mij geopend heeft. En dat hij vergeefs op mij heeft zitten wachten. Hij heeft mij ook vergeefs getelefoneerd.
Ik kan met hem contact opnemen in de loop van de week voor het maken van een nieuwe afspraak.

Ik antwoord hem per e-mail dat de afspraak geannuleerd was omdat de aangifte allang heeft plaatsgevonden en dat de afspraak geannuleerd was zowel per e-mail alswel per telefoon bij een van zijn collega’s.

En op 4 augustus 2008 (vandaag) krijg ik weer een e-mail van mijn wijkagent, die mij enkele malen vergeefs heeft gebeld. En hij vermeld dat ik een brief geschreven heb aan de korpschef waarin ik het bijtincident waarbij mijn hond werd gebeten omschrijf. En dat ik in die brief aangifte doe.
Maar…..een aangifte moet voldoen aan een aantal wettelijke eisen en mijn brief voldoet niet aan die eisen. Het gevolg daarvan is dat er geen onderzoek kan worden ingesteld en er nooit juridische stappen kunnen worden ondernomen naar de dader. Vandaar de uitnodiging om alsnog aangifte te doen van het bedoelde strafbare feit.
Hij wil alsnog een afspraak maken om de aangifte op te nemen en vermeld een datum.
Hij hoort graag tijdig of ik verhinderd ben.

Het is toch de bedoeling dat de politie een onderzoek instelt en proces verbaal opmaakt n.a.v. een aangifte. ( in principe kan men zelfs mondeling aangifte doen) Ik heb ook de Officier van Justitie verzocht de zaak in behandeling te nemen. Hij heeft de schriftelijke aangifte aan de korpchef doorgestuurd naar de korpschef en verzocht de aangifte alsnog in behandeling te nemen.
Ik krijg meer en meer de indruk dat ik aan het lijntje gehouden wordt. Of zie ik dat verkeerd.

Alstublieft wat goede raad?
_________________
CAVE CANEM

[Michèle]

Mijn raad: laat je niet gek maken Dit gepruts is hun probleem om op te lossen, niet het jouwe.

Verder, verifieer (hier of bij iemand anders) of die aangifte van 3 juni wel of niet aan de wettelijke vereisten voldoet. Het gezeur lijkt zich toe te spitsen op die aangifte en de formaliteiten. Als blijkt dat je op 3 juni correct aangifte hebt gedaan kan je ze lekker laten zeuren. Anders is het toch ook in jouw belang om (opnieuw) correct aangifte te doen.
Stuur hoe dan ook een verslag van deze gang van zaken naar de OvJ en de klachteninstantie.
_________________
www.breiwinkeltje.nl

[Alma Mater]

Dank u wel.

Ik kijk nog even na op wetten.nl of mijn aangifte voldoet aan de gestelde eisen.
Ik heb de wijkagent al eerder gevraagd in een e-mail n.a.v. de zaak om mij aan te geven hoe ik wel op de juiste manier aangifte kan doen. Hij was van begin 1 dag na het voorval op de hoogte heeft ook de vernieling aan mijn hond gezien. Nooit reactie op gekregen.

En ik zal verslag uitbrengen aan de Officier van Justitie en de klachteninstantie.

[Michèle]

Ik bedoel gewoon wat je zelf al aangeeft te zullen doen: