Erfrecht, valt een scheking/lening wel of niet in de erfenis

[Raymonm]

Goedenavond,

Enige tijd geleden heb ik voor een bekende een vraag gesteld mbt schulden en het erfrecht.

A heeft door omstandigheden schulden opgelopen, en een familielid laten we deze meneer B noemen heeft de schulden voldaan. Er is een afbetalingsregeling afgesproken.
Voordat de betalingsregeling voltooid / ingelost kan worden overlijd het familielid.
Verder zijn er voor zover bekend 3 erfgenamen. Van deze 3 weten er 2 dat meneer B een scheking/lening heeft verstrekt aan A.

Van deze 2 erfgenamen zegt er 1 dat het restant "kwijtgescholden" kan worden wat deze persoon betreft.

De andere 2e erfgenaam heeft geen reactie uitgebracht. De 3e erfgenaam is veroorzaker van de schulden van meneer A.

Wat bovenstaande betreft zijn er geen schriftelijke afspraken gemaakt tussen A en B. Uiteraard is er wel betaalhistorie wat makkelijk teruggevonden kan worden.

De vraag is uiteindelijk, valt bovenstaande schenking/lening binnen of buiten de erfenis die gedeeld moet worden, en welke mogelijke gevolgen kan dat voor A hebben.

Naar mijn idee zouden de erfgenamen A kunnen sommeren of dagvaarden om de resterende som per ommegaande te voldoen, maar omdat er geen schriftelijke akte of iets dergelijks is opgesteld lijkt me dat ook weer niet handig.

Wie kan me verder helpen, want de situatie lijkt me nogal gecompliceerd, wat is er gebruikelijk in dit soort situatie's?

Gr,

Ray

[bona fides]

Het is geen schenking/lening, maar een lening. Een schenking wordt niet terugbetaald. Die lening valt gewoon in de nalatenschap (waar zou die anders blijven). Tussen de drie erfgenamen is geen verschil. Dat nr. 3 de "veroorzaker" is doet er niet toe, tenzij dit betekent dat nr. 3 zelf aan A geld schuldig is. Maar in dat geval heeft A toevallig ook een vordering op nr. 3. Die staan redelijk los van elkaar. (Wordt misschien anders na verdeling van de nalatenschap, als die vordering op A uit de nalatenschap aan nr. 3 zou worden toebedeeld. Dan is misschien verrekening mogelijk, maar dat is dan een zaak tussen nr. 3 en A.)

Zolang de nalatenschap niet is verdeeld kunnen de erfgenamen gezamenlijk besluiten de schuld van A kwijt te schelden.

Of A kan worden gesommeerd om het resterende bedrag per ommegaande te voldoen hangt helemaal af van de voorwaarden waaronder de lening is afgesloten. Aan die voorwaarden verandert helemaal niets door het overlijden van B.

De situatie lijkt me niet bijzonder gecompliceerd. Er overlijden zoveel mensen die een vordering hebben, bijv. op hun bank. Zo'n vordering gaat over op de erfgenamen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[Raymonm]

Dank je voor je antwoord Bona Fides.

Ik zal een korte uitleg geven.

A is door de 3e onwetende erfgenaam in het verleden lichamelijk en geestelijk mishandeld. A is een kleinkind van B.

De 3e erfgenaam is niet op de hoogte van de lening geweest. de 3e erfgenaam is zoon van B en vader van A.
Omdat de schulden zijn ontstaan door lichamelijke en geestelijke mishandeling zou het mogelijk zijn geweest de betreffende overeenkomsten te vernietigen. Dit is echter al een jaar of 8 geleden en A is indertijd vertrokken.
Het zal erg lastig zijn op dit moment om de overeenkomsten alsnog te vernietigen.

Is het aan de andere kant niet een beetje krom dat de erfgenaam die niet van de lening op de hoogte is dit bij A zou terugvorderen terwijl hij er zelf schuldig aan is dat A in de problemen terecht is gekomen?

Ik neem aan dat je antwoord hetzelfde blijft?

Bedankt voor je reactie!

[bona fides]

Dat nr. 3 er niet van weet maakt niet uit, het zal hem moeten worden verteld.

Nr. 3 erft niet van A, maar van B. De vordering op A maakt deel uit van het vermogen van B.

Mijn antwoord blijft inderdaad onveranderd.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.