Vordering na vordering

[tikSimone]

Zat eens over het volgende na te denken: in een civiele procedure bestaat wel de kostenveroordeling, maar die dekt natuurlijk niet altijd de werkelijk gemaakte kosten.

Als het de andere partij nou in zekere zin te verwijten valt dat het tot een rechtzaak gekomen is (bijvoorbeeld omdat die ondanks overduidelijk en objectief bewijs een bepaalde stelling maar blijft handhavenn er geen andere mogelijkheid is schade te verhalen dan via een dv-procedure), zou je dan na een veroordelend vonnis nog succesvol een vordering op basis van 6:162 BW kunnen instellen om zodoende je daadwerkelijk gemaakte kosten op de wederpartij te kunnen verhalen? Wat vinden jullie?
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[bona fides]

Als ik het goed lees, denk je aan het geval waarin partij A gedwongen wordt om partij B te dagvaarden om een vordering op B te kunnen innen. In dit geval komt B een verbintenis niet na, en is dus op grond van art. 6:74 BW (of direct op grond van art. 6:162 BW als het om een vordering uit onrechtmatige daad gaat) gehouden tot vergoeding van de schade die A daardoor lijdt. Het bedrag van die schade wordt bepaald aan de hand art. 6:95 e.v. BW. Proceskosten vallen hier niet onder (art. 6:96 BW), want daar is de proceskostenveroordeling voor. Na afloop van de procedure heeft B voldaan aan zijn plicht tot schadevergoeding wegens niet-nakoming (ook al heeft A dan niet zijn volledige proceskosten vergoed gekregen), en kan B dus niet opnieuw worden aangesproken op schade die A lijdt door B's niet-nakomen.

Maar stel dat A een volstrekt kansloze procedure start tegen B met het enkele doel om B te irriteren. Ik wil niet bij voorbaat uitsluiten dat A in zo'n geval onrechtmatig zou kunnen handelen jegens B, en dan zou B wellicht succesvol A kunnen aanspreken op vergoeding van de vermogensschade die B lijdt in de vorm van niet-vergoede proceskosten. Alleen zal B bij die vordering zelf ook weer proceskosten maken die niet volledig vergoed zullen worden, en die laatste kosten zijn niet op A te verhalen op grond van de eerste alinea.

Ik denk echter niet dat de situatie in de tweede alinea zich snel zal voordoen, en misschien kan die situatie zich "per definitie" niet voordoen (maar daar heb ik geen sluitend argument voor).
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[tikSimone]

[bona fides]

[tikSimone]

E.e.a. betekent echter wel dat er een nóg hogere drempel ligt voor mensen om naar de rechter te stappen. In zo'n situatie als geschetst heb je achteraf dan toch niet het gevoel dat je je recht hebt kunnen halen. Je schiet er altijd bij in. Bij kleinere vorderingen heb je dan niet de kosten van rechtsbijstand, maar je loopt altijd het risico op de veroordeling voor de andere kosten.
Toch een beetje jammer.
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[Arnoud Engelfriet]

Amerikaans recht kent de rechter de bevoegdheid toe om de verliezende partij tot vergoeding van de volledige (werkelijke) proceskosten te veroordelen. Dan moet er sprake zijn van iets als misbruik van recht of opzet bij schending of inbreuk van iemands recht.

Er is natuurlijk de mogelijkheid van willekeur, maar het sluit wel aan bij mijn rechtsgevoel als een Nederlandse rechter zoiets ook zou kunnen.

Arnoud