Geschil met NS

[AlexZ]

Beste lezers,

In onderstaande kwestie zou ik van een aantal personen advies willen vragen over een betalingskwestie lopende met de Nederlandse Spoorwegen.

Korte inleiding:
Enige jaren geleden is een persoon meerdere malen (ca. 20) in een trein betrapt op het reizen zonder vervoersbewijs. Ten tijde van deze incidenten werkte het NS nog niet met het 'nieuwe' beboetingssysteem.
D.w.z. je kon tegen treintarief een kaart bij de conducteur kopen, en indien je niet ter plekke het bedrag kon voldoen kreeg je een uitstel van betaling verhoogd met ca. € 4,50 die je binnen een aantal weken middels een toegezonden acceptgiro kon voldoen.

Deze acceptgiro's werden niet tijdig, of geheel niet betaald. Wat hierop volgde is een aanmaning, met een verhoogd bedrag. Ook hier werd geen reactie aan gegeven, het bedrag bleef onbetaald.
Na een periode is de zaak door de NS doorgestuurd naar een Incassobureau. Ook dit bureau is niet succesvol geweest in het incasseren van de openstaande bedragen en heeft uiteindelijk alle zaken teruggezonden naar de NS.

Ca. 4 jaar na dato heeft de persoon in kwestie besloten om aan alle financiele zaken een eind te maken, en alles te betalen.
Hij/zij neemt contact op met het incassobureau, en deze verklaren dat zij er niet meer over gaan en alles terug is naar NS, advies: contact opnemen afdelingen nabetalingen NS.

Dit wordt door de persoon gedaan, daar krijgt hij danwel zij te horen dat men geen indicatie van het openstaande bedrag kan geven omdat de kwestie bij een incassobureau loopt. "Nee, deze hebben het terug verwezen naar jullie" wordt door debiteur gezegd.
Hierop reageeert medewerker dat NS contact met de debiteur op zal nemen voor een afhandeling. Wanneer de debiteur er op staat dat het bedrag en betalingskenmerken aan hem/haar worden bekend gemaakt, zodat hij/zij het volledige bedrag binnen een aantal weken kan voldoen, krijgt hij/zij te horen dat de kwestie is doorgezonden naar het OM.

De debiteur informeert waarom het OM zich hierover moet buigen, en waarom de kwestie niet gewoon afgedaan kan worden door betaling van de vorderingen, met de verhogingen erbij. Immers, een stap naar het OM (vermoedelijk kantonrechter) zal aanzienlijk meer kosten opleveren, zoals proceskosten etc.

"Nee, u heeft jaren niet betaald, en het is nu een Strafrechtzaak geworden' deelt medewerker mee.
De debiteur snapt niets meer van deze gang van zaken en geeft aan dat de gehele kwestie hoogstens een privaatrechterlijke zaak kan zijn die zich bij het kantongerecht af zal spelen, het gaat immers eigenlijk om een bedrijf, die gedurende lange tijd geen betalingen heeft ontvangen van een debiteur.

Na enige discussie vraagt de debiteur aan de medewerker van NS of ze dan een zaaknummer en een telefoonnummer van het desbetreffende Arrondissementsparket o.d. kan verstrekken zodat hij/zij daar kan informeren.
Het telefoongesprek neemt een frustrerende vorm aan en medewerker NS hangt uiteindelijk gewoon op.

Mijn vraag:

- In hoeverre kan bovenstaande kwestie als een Strafrecht zaak worden aangezien? Er is wel sprake van een proces-verbaal - conducteur is immers een BOA met de bevoegdheid op een proces verbaal op te maken en de uitstellen van betalingen zijn feitelijk een proces verbaal.

- Indien het geen Sr betreft, kan een procedure die waarschijnlijk gestart is bij het Kantongerecht worden voorkomen door het voldoen van de vordering?

- Zijn er wetten die duidelijk omschrijven wat de rechten van een debiteur zijn op het moment dat hij/zij aangeeft alle vorderingen en gemaakte kosten van incassobureau te betalen, en NS hier niet mee accoord wil gaan en geen duidelijke uitleg geeft?

Ik ben benieuwd naar jullie reacties.
_________________
It's the truth...and nothing but the truth!

[StevenK]

Ik heb niet gezocht in oude wetgeving, maar op grond van de Wet personenvervoer 2000 is het zonder geldig vervoersbewijs reizen een strafbaar feit (artikel 70 Jo. 101).

De opmerking dat de boel nu bij het OM ligt, lijkt me derhalve niet onbegrijpelijk.

Normaal gesproken kun je dat ook met de officier wel tot een regeling komen, bestaande uit een transactievoorstel.

[bona fides]

En vóór de Wet personenvervoer 2000 was dat zeker niet anders.

Ik vraag me af of de het recht van strafvervolging inmiddels niet gewoon verjaard is. Dan hoeft de persoon helemaal niet meer te betalen.
_________________
Hanc marginis exiguitas non caperet.

[tikSimone]

Ik zou zeggen: niet meer in dat potje roeren en maar gewoon afwachten. Verwacht eerlijk gezegd niet dat daar nog wat van komt. En voor zover dat wel het geval zou zijn, dan kan die persoon alsnog de acties die hij heeft ondernomen wel even over het voetlicht brengen ('t zou fijn zijn als hij een briefje heeft waaruit van dat contact blijkt, maar ik denk dat het allemaal bij telefoontjes is gebleven).

Die persoon zal wel wat meer financiële probleempjes hebben gehad neem ik aan en hij zal best kunnen aantonen dat hij die in een bepaalde periode helemaal heeft opgelost, dus dat kan bijdragen aan de geloofwaardigheid van het verhaal.

Maar in dit geval zie ik niet wat de betrokkene nog meer kan doen. Bellen met het OM zou ik in elk geval afraden.
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[AlexZ]

[AlexZ]

Ik heb wel gevonden de Algemene Verjaringstermijn, volgens BW dus, dat is 20 jaar.

Voor contractuele vorderingen 5 jaar en voor consumentenkoop 2 jaar.

Maar de kwestie met NS valt in geen van de 3 lijkt me.
_________________
It's the truth...and nothing but the truth!

[bona fides]

[JBA]

Probleem in deze situatie is dat iemand in het opsporingsregister komt als hij nog boetes open heeft staan. Logische weg is dat het OM de vordering bij de rechter legt en deze doet een uitspraak. Er staan vaste uitspraken voor dit soort zaken die bestaan uit een bdrag met vervangende hechtenis. Als je dus niet in dit potje roert gaat dit goed totdat je gecontroleerd wordt. Dat kan zijn door de politie, maar ook door de douane of de marrechaussee als je op vakantie gaat en de grens over gaat. Er valt dan geen betalingsregeling meer te treffen. Het is dan ter plekke betalen of zitten.

Groeten,

Jerry

[AlexZ]

[AlexZ]

[AlexZ]

Stuiting en verlenging van de verjaring
Om te voorkomen dat een vordering verjaart, zal de wederpartij veelal door middel van aanmaningen laten weten nog een vordering te hebben. Door het versturen van deze aanmaningen, kan men een lopende verjaringstermijn stoppen. Dat heet stuiting. Hiervoor is dan wel vereist dat de wederpartij kan aantonen dat deze aanmaningen ook daadwerkelijk binnen de verjaringstermijn verstuurd zijn, bijvoorbeeld door middel van een aangetekende brief.

Door stuiting van de verjaring, begint een nieuwe verjaringstermijn te lopen op de dag volgend op de stuiting. Deze nieuwe termijn is gelijk aan de oorspronkelijke verjaringstermijjn, maar niet langer dan vijf jaar

Zolang een schuld-eiser dus maar aanmaningen en herinneringen blijft sturen, dan is er sprake van stuiting, begint dat echter op de dag na eerste aanmaning, of de dag na de laatste?

Bijv. vordering van 1 januari 2000, verjaart op 1 januari 2005.
Echter op 1 december 2000 stuurt de schuldeiser een aanmaning, op 1 maart 2001 en 1 juli 2001. Begint het verjaringstermijn dan te lopen op 2 december 2000 of 2 juli 2001?
_________________
It's the truth...and nothing but the truth!

[bona fides]

[bona fides]

[AlexZ]

bedankt voor de reactie nog zo laat op de 'avond'.
Die stuiting was ook even een sprong naar het BW, niks te maken met de NS verder.

Een bestuurlijke boete is een boete die zonder tussenkomst van de rechter kan worden opgelegd, dus ik ga er dan maar vanuit dat dat bij het NS ook het geval is.

De boetes van NS worden niet echt geind door het CJIB, althans, voor het zwartrijden niet. Het betreffende incassobureau was gewoon een particulier bureau in Tilburg.
Wel als je bijvoorbeeld een conducteur gaat lastigvallen, belemerring voor uitvoering van zijn taken e.d. Dat gaat weer wel via het CJIB. Waarom kan ik niet verklaren.

Artikel 70Sr, lid 1 spreekt dan wat mij betreft voor zich, die twee jaren zijn al lang om, dus strafrechterlijke vervolging kan het NS naar fluiten. (Tenzij er ergens een uitzondering is...)

Artikel 57 Besluit personenvervoer kan ik niet zo een twee drie bekijken, omdat die in 2005 is komen te vervallen.

Dit alles tesamen met jouw visie en feiten, lijkt me dus dat NS geen andere keus heeft dan gewoon het bedrag bekend te maken en de schuldenaar in de mogelijkheden stellen om dit te voldoen.
Als ze dit niet doet, dan zijn die juristen van ze waarschijnlijk waardeloos, en kunnen ze straks sowieso waarschijnlijk naar het geld fluiten als de schuldenaar gaat procederen.

Volgens mij heeft de NS nog nooit zo'n gedoe gehad met zwartrijders
_________________
It's the truth...and nothing but the truth!

[bona fides]

In hoeverre de bepalingen van het BW van toepassing zijn weet ik intussen niet meer... de boete lijkt toch wel publiekrechtelijk van aard, maar kan gezien het arrest blijkbaar worden afgedwongen bij de burgerlijke rechter, en ook wettelijke rente werd gewoon toegekend.

In het arrest dat ik vond waren de kantonrechter (het hof kwam er wegens sprongcassatie niet aan te pas) en de advocaat-generaal het gewoon met mij eens dat de boeteregeling neerkomt op een transactieregeling waarmee strafvervolging kan worden afgekocht, en dat de boete vervalt zodra het OM een vervolging instelt. Of eigenlijk, dat de zwartrijder er rechtmatig voor kan kiezen om de boete niet te betalen en daarmee het risico op strafvervolging aanvaardt. De HR ziet het echter anders. Voor een deel lijkt de argumentatie van de HR vooral van toepassing op de oude wet. Bijvoorbeeld: