recht door onrecht in alimentatie zaak

[zusje53]

Ik zie dit jaar mijn inkomen met 500,00 in de maand achteruitgaan gedurende 9 jaar. Dat komt omdat in Hoger beroep het Gerechtshof heeft bepaald dat de ex partner van mijn man 500,00 partner alimentatie gaat krijgen. Op zich niets ongewoons, ware het niet dat de ex partner gewoon een inkomen heeft waarmee ze in haar onderhoud kan voorzien. Bovendien heeft deze ex pas na drie jaar om alimentatie verzocht. Ze heeft 3 jaar in haar eigen levensonderhoud kunnen voorzien. Toen wij trouwden kwam plots dat verzoek. Concreet komt dit er op neer dat wij ons inkomen met iets minder dan 500,00 (belastingteruggaaf) zien dalen. Ons inkomen is niet zo hoog(modaal) en wij komen door deze uitspraak op het mininum. En dat omdat de ex de behoefte heeft aan meer. Daarnaast moeten wij met terugwerkende kracht tot aan de start van de eerste rechtzaak 6.500,00 betalen. Dat hebben wij niet op onze rekening omdat wij ook de advocaat en rechtbank kosten van 6000,00 moeten
betalen. Natuurlijk weten wij dat de rechtbank en het gerechtshof hun werk goed hebben gedaan. Wat ons bevreemd is dat de rechters van het gerechtshof een uitspraak doen die lijnrecht tegenover de uitspraak van de rechtbank staat. Ze keuren daarmee zondermeer het werk van hun collega af. Daarnaast doen zij een uitspraak dat we alles met terugwerkende kracht moeten betalen, wat ook al heel vreemd is omdat wij in eerste instantie in het gelijk waren gesteld. a. is naar onze mening de uitspraak onterecht en b. niet in verhouding met de situatie van beide partijen en c.kunnen wij nergens heen om tegen het besluit in beroep te gaan.

Mijn vraag vloeit voort uit bovenstaande situatie. Ik heb gemerkt dat
ontzettend veel mensen de dupe zijn en worden van gerechtelijke uitspraken in alimentatiezaken. Met name als er sprake is van een nieuwe relatie maakt de wet deze nieuwe relatie onmogelijk. Tenzij je natuurlijk genoeg geld hebt. Maar de wet maakt (meestal) vrouwen het ook moeilijk om zelf in hun hun onderhoud te moeten voorzien, de wet zorgt er immers voor dat die vrouwen in hun afhankelijksheidspositie (blijven) zitten. Dus een wet die tegen onze emancipatiebeginsel indruist.
Of misschien zelfs discrimineert?

Maar er is nog wat. Iedereen die een uitkering ontvangt, of dat nu een
weduwenpensioen is of bijstand of WAO wordt geacht eerst zelf in het
onderhoud te voorzien door passend werk te vinden. Deze personen moeten dan ook regelmatig aantonen dat zij alles doen om passende werk te vinden. Dat hoeft met alimentatie dus niet. En ook alle jaren (12 jaar) dat de alimentatie gegeven moet worden hoeft dat niet. De tot alimentatie veroordeelde moet er zelf achter zien te komen of de partneralimentatie nog wel terecht is. Volgens mij is hier sprake van ongelijke behandeling, of discriminatie? Het is in ieder geval onrecht.

vraag: Hier is duidelijk sprake van onrecht door recht; wordt het niet eens tijd de wet aan te passen aan deze tijd en iedereen te verplichten in
haar/zijn onderhoud te voorzien?

[Tijn]

..........Je hebt helemaal gelijk,
Het rare van deze en andere alimentatie-zaken is,
dat er geen enkele politieke partij aandacht aan besteed in deez'
fijne verkiezingstijden....
* Het zou goed voer voor zieltjes en stemmers zijn,
daar iedere Alimentaris het hardgrondig met jou (..en mij,
maak het ook mee....) eens is....
* op de schop met de wetgeving die dit regelt,
de raakvlakken zijn uiteraard óók te vinden met
CIW regels, sollicitatie-plicht geldt toch voor een ieder ??

Wie oh wie schijnt licht op deze situatie ?
of.............springt op de bres...?

[bona fides]

Het klopt dat een partij die in eerste aanleg volledig in het gelijk is gesteld, in hoger beroep alsnog kan verliezen. Daar is weinig aan te doen.

Het verschil tussen de twee uitspraken kan erin zitten dat partijen in eerste instantie niet alle gegevens hebben overlegd, of niet de juiste gronden hebben aangevoerd. Wat op her eerste gezicht inconsistent lijkt, zou bij nader inzien toch consistent kunnen zijn. Maar dat hoeft niet, het kan ook in een afweging zitten die net anders uitpakt.

Zelfs als je zou kunnen aantonen dat de rechter in eerste aanleg zonder meer een onjuiste uitspraak heeft gedaan, kun je daarvoor niemand aansprakelijk stellen.

Je kunt nog wel overwegen om cassatieberoep in te stellen bij de Hoge Raad. Dat is alleen zinvol wanneer het gerechtshof het recht verkeerd heeft toegepast.