16 jr, en uit huis

[16jr]

Hallo iedereen,

Ik heb een vraag over de mogelijkheden om op je 16e uit huis te gaan. Ik ben een meisje van 16 jr, en ik zou graag uit het huis van mijn ouders gaan, en ergens mijn eigen plekje zoeken. De reden hiervoor is niet dat ik ruzie met hen heb, de relatie met mijn ouders is zeer goed zelfs, maar ik zie het niet zitten nog 1,5 jaar bij hen in te blijven wonen, tot mijn 18e verjaardag. Hier zijn vast vele psychologische redeneringen op los te laten, waarom ik dat zo voel, maar laat ik het voor dit moment maar houden bij het feit dat het zo is.
Ik begrijp dat vooral op financiëel vlak er vele regels zijn, en het zou me in principe ook niets verbazen als het simpel weg niet mogelijk is. De 'studie' die ik op dit moment volg is 5vwo, voor het geval studie enig verschil maakt in deze zaak. Stel het is wel mogelijk, en er zijn zelfs subsidies voor, dan zou ik dat ook graag te weten komen.

Ik hoop dat iemand me kan helpen met deze vraag, en alvast bedankt voor de reacties!

[MiriamvL]

Als je ouders hier aan mee willen werken en jouw levensonderhoud willen betalen, of je kan dit zelf betalen en je ouders geven toestemming dan kan dit...
_________________
If you've done nothing wrong, you've got nothing to fear. If you've something to hide, you shouldn't even be here.
We're concerned you're a threat..
We're moving to a situation, where your lives exist as information.
Pet Shop Boys - Integral

[16jr]

Precies, maar ik denk niet dat ze er graag aan mee zouden willen werken.. Dus zonder toestemming, maar wel eigen onderhoud, is het onmogelijk ben ik bang?

[M]

Ik ken iemand bij wie de thuissituatie tijdelijk minder goed was voor ze 18 was en zij is toen begeleid gaan wonen. Dan woon je met een aantal andere jongeren en word je daarin begeleid. Dit met toestemming van haar ouders.

Wat ik daarvan weet is dat zijzelf (verder net meisje) tussen de nodige probleemjongeren terecht kwam en dat ze daarna snel naar een andere oplossing gezocht heeft.

[tikSimone]

[mieke2]

Hoi 16jr! Ik kom even met je meedenken, al wordt het er dan niet gemakkelijker op. Maar de ideeën waar jij mee rondloopt, daar moet je ook eerst héél goed over nadenken! Affijn, daarom ben je ook hier beland.

5 VWO nu, en daarna? Wat ben je van plan na je school te gaan doen? Wat wil je?
Als je uit huis zou gaan, hoe groot is dan de kans dat je naar je oude school kunt blijven gaan? Afstanden en zo. Of zie je er niet tegenop om ook meteen van school te veranderen? En kan dat? Of wil je onderdak vinden een beetje in de buurt van waar je nu woont, of juist heel ver weg?

Hoe komt het eigenlijk dat je denkt dat je met je 18e sowieso bij je ouders weg zou gaan? Heb je een vriend misschien? Studieplannen aan een universiteit ver van huis? Of gebruik maken van je meerderjarigheid, en 't meteen op een lopen zetten? Is jullie contact en wederzijds vertrouwen thuis werkelijk wel zo plezierig? Weet je, ik ken massa's jongeren die er hardstikke tevreden mee zijn om ook als ze al in de 20 zijn, nog gewoon thuis te wonen. Waarom wil jij sowieso weg? En heb je mensen om je heen (vriendinnen, of een volwassene of docent of zo) met wie je over je gevoel praten kunt? (Maar hey: dat hoef je hier op dit forum natuurlijk niet te beantwoorden, zulke vragen!)

Je ouders zijn wettelijk nog jaren verplicht om financieel voor je te blijven zorgen; als je gaat studeren zelfs tot je 21e. Maar ben jij een heel zelfstandig type, kun je ook huishoudelijk en met eten kopen en koken goed voor jezelf zorgen, en weten je ouders dat ook? Heb je nog broers en/of zussen thuis, en denk je dat jullie in goeie harmonie uit elkaar zouden gaan als jij het nest verlaat? Of veroorzaak je dan voor lange tijd een breuk?

Simone gaf je terecht een link naar de website van de Kinderrechtswinkel. Waar je ook kunt aankloppen met vragen is bij Scala in Ooststellingwerf. Misschien is Ooststellingwerf niets voor jou, maar die mensen zullen wel de hele "sociale kaart" van Friesland kennen, zoals dat heet. Dus die kunnen je ook raad geven.

Er zijn door heel Nederland instellingen met "gezinshuizen", zoals bijvoorbeeld Timon. Of jeugdzorg-instellingen zoals Zandbergen dat ook kamertrainings-huizen heeft, waar je leert om echt goed voor jezelf te zorgen. Ook waar jij woont (provincie Friesland volgens je profiel hier) zijn van dat soort mogelijkheden. Maar het is absoluut waar wat "M" hier zei: vooral bij kamertraining kom je veel jongeren tegen die nou niet de gemakkelijkste zijn, want daarom zijn ze juist thuis weg. En angstvallig altijd het slot op je kamerdeur dichthouden omdat er ook vervelende knullen in zo'n huis wonen, is echt geen pretje...

Ga eens praten op school met je mentor, of met de decaan. Leg het daar eens uit waarom je weg wilt. Er bestaan best mogelijkheden op jouw leeftijd, maar het is vooral ook op de lange duur in jouw belang en dat van jullie gezin dat je je ouders niet onnodig kwetst, en voor raadsels stelt. En niet alleen maar een wandelende portemonnee van ze maakt voor de komende jaren.

Heb je hier al goed rondgekeken? Jeugdzorg Friesland? http://www.bjzfriesland.nl
Daar schrijven ze hier ook over pleeggezinnen en internaten, maar dat is kennelijk wat jij beslist niet wilt. Maar je kunt ze vragen naar informatie over kamertraining, en begeleid wonen-projecten van jongeren van jouw leeftijd.
Een andere mogelijkheid is dat als je de kans krijgt op een paar gesprekken met een goede psycholoog, hij of zij je genoeg steun kan bieden om het gewoon weer fijn te leren vinden thuis... Dat komt ook voor! Daar zou je met je huisarts over kunnen praten.

Tot slot: tenzij het gewoon een kwestie van karakter is (misschien heb jij enorme behoefte om gewoon op jezelf te zijn), krijg ik uit je verhaal het gevoel dat je niet gelukkig bent met je leven momenteel. En ik vraag me af of je idee om het huis uit te willen iets van de laatste tijd is, of dat je daar al veel langer over nadenkt. 't Moet immers geen bevlieging zijn, want voor jullie allemaal is het ingrijpend als je bij je ouders weggaat.
Dus zie alsjeblieft dat je de mensen (volwassenen) vindt daar waar je woont, die eerlijk zijn en je kunnen helpen nadenken wat voor jou de juiste weg is. En probeer ook om met je ouders te praten. Het geld, hoe je je financieel moet redden, daar wordt in Nederland doorgaans echt wel een mouw aan gepast (al zal het geen luxe leventje zijn zolang je nog naar school gaat, of gaat studeren later). Maar dat hangt mede van je ouders af, en hoeveel begrip en respect ze voor je wensen zullen hebben.


Heel veel sterkte en wijsheid,
en je komt toch wel terug hier om te laten weten hoe je het maakt?!




bron: butterfly website

.

[tikSimone]

Uiteindelijk gaat het TS er om of dit juridisch mogelijk is, in hoeverre de ouders haar plannen kunnen dwarsbomen.

V.w.b. het feitelijke: ter ondersteuning van hetgeen 16jr schrijft: het hoeft echt niet altijd zo te zijn dat je thuis ongelukkig bent, hoor. Ben zelf ook zo vroeg uit huis gegaan. Gewoon, omdat dat leuk was en je voor jezelf wilt zorgen.De een is daar nu eenmaal eerder aan toe dan de ander.
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[16jr]

De planning is, om na mijn 6vwo te gaan studeren, aan de RuG, 3 jaar bachelor-studie, en daarna nog 2 jaar master erachter aan. Als ik uit huis zou gaan, dan zou ik wel in de buurt blijven, ik heb immers mijn eigen leventje wel in de buurt, en ook ivm school zie ik het niet zitten om het laatste anderhalf jaar te switchen. Ik heb nog geen idee waar ik precies terecht zou komen, als ik nu vertrekken zou, dat zijn nog allemaal dingen die uitgezocht moeten worden.

De reden dat ik dus op mijn 18e sowieso wel vertrek, is denk ik ten eerste een hang naar onafhankelijkheid. Ik vind het heerlijk om mijn eigen dingen te doen, koken, huishouden en dat soort dingen, op eigen plekje dan. Het is nu niet zo dat ik altijd uit wanhoop het complete huis van mijn ouders elke week een poetsbeurt geef. En ik kan wel redelijk huishouden gelukkig. Ik heb al vanaf dat ik praten kon zo ongeveer gezegd dat ik meteen op mijn 18e mijn eigen huisje ging zoeken, het leek me altijd al wel geweldig. Sinds een jaar is dat gevoel denk ik écht reële vormen aan gaan nemen, met het gevolg dat de weg naar 18 ook steeds langer lijkt te worden in verhouding. Ik denk ook dat het wel een probleem is, dat je er steeds meer mee in je hoofd gaat zitten, waardoor je alle dingen die je écht aan huis binden en minder onafhankelijk maken, je ook gaan irriteren. Verantwoordelijkheden die voor je genomen worden, en die je veel liever zelf neemt. Dingen die voor je geregeld worden, die je zelf ook wel had kunnen en willen doen.

De relatie met mijn ouders is heel goed, behalve op het punt dat zij deze hang naar onafhankelijkheid niet echt zien zitten nog. Het blijven natuurlijk mijn ouders en ze houden me het liefst, zo lang het nog kan en bijna ook moet, bij hen. Ze weten wel dat het verlangen er is, maar mijn moeder zegt altijd resoluut: 'Ja maar dat kan toch nog niet, want je hebt de mogelijkheid voor een eigen huisje toch nog niet, dat heb je pas als je 18 bent.' Mijn vader gaat zelfs zo ver dat hij zegt: 'Wij moeten jou toch onderhouden t/m je 21e, dus in die zin hebben wij ook na je 18e nog invloed op of je uit huis gaat of niet.' Mijn moeder is het daar niet mee eens, en die zegt wel dat ik op mijn 18e echt wel een eigen huisje moet. De mogelijkheid van eerder vertrekken is in hun gedachtewereld volledig buiten gesloten. Ik ben ook de oudste dochter thuis, dus misschien dat dat ook wel enigzins tegenwerkt in dit soort processen.

Een jeugdzorg-instelling waar je met meerdere in 1 huis woont, is voor mij eerlijk gezegd geen optie. Je leert daar hoe je jezelf moet onderhouden, en daar heb ik praktisch totaal geen problemen mee. Het lijkt me ook totaal niets om met andere jongeren in 1 huis te leven, ik denk niet dat dat een stap vooruit is naar de zo gewenste onafhankelijkheid en de mogelijkheid mooi mijn eigen verantwoordelijkheden te nemen. Ook denk ik niet dat mijn school erop vooruit zou gaan, terwijl ik mijn studie toch wel van groot belang vind. Ook begeleid wonen-projecten lijken me totaal niet prettig, om dezelfde redenen omtrend onafhankelijkheid en verantwoordelijkheden als de vorige mogelijkheid.

Ik denk inderdaad ook niet dat ik 100% gelukkig ben op dit moment, hoewel ik voor de gemiddelde 16-jarige toch een best leuk leven heb. Alleen ben ik bang dat ik niet de gemiddelde 16-jarige ben, maar eentje die net wat eerder dan anderen het nest verlaten wil. Het is wel een gevoel dat op je drukt, en dat je uiteindelijk ook best vermoeid. Vergelijk het met dat je altijd logeert, op een bepaald moment wil je ook wel 's naar huis. Ookal weet ik dus nog niet precies waar dat eigen huisje dan moet zijn.

Ik krijg toch nog steeds een beetje het gevoel dat het zonder de toestemming van mijn ouders niet gaat gebeuren. Uit de reacties van mijn ouders valt wel op te maken dat ze het niet echt begrijpen en ook niet echt serieus nemen daarom. Ik wil ook geen ruzie met mijn ouders, ik vind niet dat mijn hang naar een eigen huisje een breuk in de relatie met mijn ouders waard is. Maar zelf ga ik er liever ook niet aan onderdoor, alleen ben ik bang dat ik het mijn ouders niet aan hun begrip zal krijgen.

Een manier zou inderdaad nog zijn, een ander ouder persoon erbij halen, die dan voor mij met mijn ouders gaat praten. Ik vind het alleen best dubbel, het is vooral zo jammer dat ik dat niet gewoon zelf met mijn ouders kan bespreken op dat niveau, simpelweg omdat zij mij nog meer zien als een meisje.

Bedankt voor de reacties tot nu toe!

[tikSimone]

Of jij nu uit huisgaat of uiteindelijk pas op je 18e: het gaat helemaal goedkomen met jou, dat weet ik wel!

Misschien kunnen jullie op het compromis 17 uitkomen?
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[Mirjam28]

Hoi!
Hier een reactie van een ervaringsdeskundige.
(even los van alle emotionele aspecten:) Op je 16e op jezelf wonen is lastig. De bank geeft je geen rekening (tenzij je er al 1 hebt), je kan geen telefoonaansluiting bij de KPN nemen, je hebt voor veel schoolzaken nog handtekeningen van je ouders nodig, je mag het huurcontract niet ondertekenen.. En, ook erg belangrijk: waar haal je het geld vandaan? Als je niet studeert krijg je geen studiefinanciering. Een tegemoetkoming schoolkosten is misschien een optie, maar dit hangt af van het inkomen van je ouders, en zelfs bij de maximale toelage is dit bij lange na niet genoeg om jezelf te onderhouden. Bijstand (als laatste redmiddel) krijg je pas vanaf je 18e, én als de relatie met je ouders ernstig verstoord is, want je ouders hebben onderhoudsplicht.
De enige optie voor voldoende geld is veel gaan werken, maar dit lijkt me in combinatie met je opleiding ook niet mogelijk.

Kortom, het is te doen, maar het is erg lastig zonder een instantie achter je te hebben staan. Als je ouders achter je staan is het in principe te doen (zij zetten steeds hun handtekeningen, en gaan mee als dat nodig is), maar of zij voor de financien willen zorgen?

Succes met je beslissing!

[Michèle]

Feit blijft hoe dan ook dat je afhankelijk bent van je ouders. Zij houden zeer veel invloed op je doen en laten. Deels omdat de wet dat zo wil (zij moeten voor bepaalde zaken tekenen), deels omdat zij de sponsor zijn.
Ik maak uit je verhaal op dat het juist die onafhankelijkheid is waar je naar verlangt.
Kan ik me persoonlijk heel goed voorstellen. Hoe aardig en goedbedoelend ouders of andere naasten ook zijn, inmenging met je leven en je eigen keuzes kan zeeeeeer verstikkend zijn.

16jr, je schrijft steeds over een 'huisje'. Nou weet ik niet wat je je daarbij voorstelt, maar de meesten tussen de 17 en 24 beginnen nog altijd met een ordinaire studentenkamer. En zo hoort het ook .
Je schrijft ook dat je naar de RuG wilt. Ik weet niet hoe dichtbij je nu woont, maar stel dat je nu een eigen stek zou weten te bemachtigen, levert dat dan straks geen verhuisproblemen op?

Hoe ver ben je nu 'gevorderd' in je 16e? Want zelfs als je nu de stap zou nemen om uit huis te gaan, heb je niet zo snel een nieuwe stek gevonden. Kopen is geen optie, want je zult geen hypotheek krijgen. Dus wordt het huren, hetzij een zelfstandige woonruimte hetzij een studentenkamer.
Hoe is het gesteld met de woonruimte in jouw regio? Als je nu begint met actief zoeken, hoe lang zou het dan duren voor je daadwerkelijk iets vind? En heb je uberhaupt al concreet nagedacht over waar je zou willen wonen (stad of dorp, welke wijk?), in welke prijsklasse, welke eisen je stelt aan de buurt, hoe zijn de verbindingen met het openbaar vervoer, etc.? En niet te vergeten het hele financiele plaatje? Ik vond het zelf erg moeilijk toendertijd om in te schatten wat het allemaal zou kosten, op jezelf wonen, studeren, hobby's etc. (Nog steeds eigenlijk ) Maar enig inzicht in wat je vaste lasten kunnen zijn is wel belangrijk. Heb je een baan, of wil je gaan werken?
Dit zijn allemaal vragen die erbij komen kijken. En beantwoording daarvan heeft tijd nodig, want hoe meer je je erin verdiept, hoe meer je uitkristalliseert wat je wensen en de mogelijkheden zijn.

Misschien heb je dit allemaal allang in je hoofd. Je klinkt als iemand die goed weet wat ze wilt, en dat is goed.
Maar dat is mijn tip, om nu al echt concreet in te gaan op deze vragen en er actie op te ondernemen. Schrijf je in bij een woningstichting, surf eens op het internet om het woningaanbod te bekijken, fiets eens door een wijk, etc.
Dan sla je 2 vliegen in 1 klap. Je hoeft nu niet meer rusteloos de tijd af te wachten tot je eindelijk 'mag', en als het moment daar is ben je er ook echt klaar voor. Niet zozeer in je hoofd, want dat ben je al, maar vooral ook praktisch.
(En als je nou op je 17-en-een-halfde een weergaloos aanbod krijgt voor een stek, ja die kan je toch niet laten liggen? Dat snappen je ouders vast ook wel )
_________________
www.breiwinkeltje.nl