Maatregel: verschil gedwongen opname in PZ en TBS

[tikSimone]

Hoe meer ik studeer, hoe minder ik lijk te weten c.q. hoe meer vragen er rijzen.

Zo schoot me net bij het lezen van een stuk over strafrechtsfilosofie (en meer specifiek: argumenten die gehanteerd worden voor vergelding of verbetering als doel van straf) de vraag te binnen wat nu precies het verschil is tussen de maatregel van plaatsing in een psychiatrisch ziekenhuis (37 Sr) en de terbeschikkingstelling (37a Sr).

Wat verschillen die ik nu heb menen te ontdekken:
- om TBS te kunnen opleggen moet er minimaal 4 jaar gevangenisstraf op het feit staan (of het moet een specifiek in het artikel genoemd strafbaar feit betreffen); voor PZ is dat niet nodig
- voor PZ staat een termijn van een jaar. Maar: dit kan net als TBS toch ook verlengd worden als de condities nog bestaan? Zie de Wet Bijzondere Opneming in Psychiatrische Ziekenhuizen
- in artikel 37 Sr is sprake van dat het strafbare feit de verdachte (wegens de gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van zijn geestvermogens) niet kan worden toegerekend; bij de TBS is sprake van gebrekkige ontwikkeling of ziekelijke stoornis van de geestvermogens tijdens het begaan van het feit. In die zin zijn beide personen op het moment van het begaan van het feit dus gelijk.
- Ook in "gevaar voor veiligheid voor anderen of de algemene veiligheid van personen of goederen" zijn beide gelijk, waarbij voor de PZ-persoon nog toegevoegd wordt: “gevaarlijk is voor zichzelf”.

Iemand enig idee waarom en wanneer de rechter nu kiest voor het een of ander? Stel dat iemand volledig ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard (dus in het geval dat alleen een TBS zou worden opgelegd), dan is er toch weinig verschil tussen beide personen/de uitgangspunten? Waar zit het verschil in de praktijk nu precies in? Ernst van het feit? Biedt een TBS-kliniek een meer specifieke behandeling van de persoon?
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[bona fides]

[tikSimone]

Ja ook, maar de TBS is toch voor het deel dat je niet kan worden toegerekend? (anders gevangenisstraf)
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[Eva]

Het verschil zit hem er voornamelijk in dat het bij artikel 37 specifiek gaat om bescherming van de patient zelf. En TBS kan alleen worden opgelegd bij (redelijk) zware misdrijven. De plaatsing in een PZ niet. Dit wordt voornamelijk gedaan bij mensen die gewoon gek zijn, zeg maar. Op die manier kunnen ze tegen zichzelf, en ook tegen anderen (voornamelijk familieleden) beschermd worden. Daarom moet je ook volledig ontoerekeningsvatbaar zijn om in aanmerking te komen voor een plaatsing in een PZ. De meeste mensen die TBS krijgen zijn niet volledig ontoerekeningsvatbaar maar bijna allemaal gedeeltelijk ontoerekeningsvatbaar.

[tikSimone]

Dus dan maakt die gedeeltelijke (on)toerekeningsvatbaarheid het verschil uit? (alsmede de ernst van het misdrijf).

Even doordenkend: iemand die blijkbaar alleen tijdens plegen van het feit "de draadjes los heeft zitten" is misschien toch behandelbaarder dan iemand die dat altijd heeft? (ik bedoel: je zou kunnen stellen dat die een groter gezond geheel heeft om op te bouwen).

En de TBS is toch voor het gestoorde deel? Het niet toe te rekenen deel?
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[Eva]

Euhm, ja zo zou je het wel kunnen zien. Mensen die in een PZ geplaatst worden zijn inderdaad gewoon altijd 'gek'. Bij TBS moet inderdaad de ziekte in causaal verband staan met het plegen van het delict.
Mensen die volledig ontoerekeningsvatbaar zijn die kunnen ook meestal helemaal niet sociaal functioneren, en de familie enzo vraagt dan vaak zelf om een plaatsing in een PZ .
Mensen die een delict plegen waarvoor ze later TBS krijgen kunnen vaak wel gewoon redelijk normaal functioneren in het dagelijks leven.

[Irene24]

[Eva]

Humm, ja dat kan kloppen dat de HR dat gezegd heeft, maar ik lees bijv in ' de psychiatrie van het recht' (Raes en Bakker) dat : "hoewel de wet geen uitdrukkelijk verband eist tussen de stoornis en het gepleegde delict wordt algemeen aangenomen dat terbeschikkingstelling alleen in aanmerking komt indien er een causaal verband is tussen de stoornis en het delict in die zin dat het delict mede kan worden toegeschreven aan de stoornis."
Zo heb ik het ook altijd geleerd, volgens mij wordt algemeen aangenomen dat als iemand een misdrijf pleegt en bijv. wel geestelijk ziek is, maar deze ziekte niets van doen heeft met het plegen van het delict, dat er dan geen TBS zal worden opgelegd.

[tikSimone]

[MterHeide]

Onderscheid tussen TBS en plaatsing in een PZ is eigenlijk dat je bij de PZ iemand uit het juridische circuit haalt. Het is dan niet langer de rechter die oordeelt of iemand opgenomen moet blijven maar de medische staf in het PZ --> die kan namelijk de verlenging vorderen via de OvJ op grond van de Wet BOPZ.
Een ander punt is de beveiliging van de samenleving: de TBS biedt een hogere beveiligingsgraad dan PZ's kunnen en zeker bij gevaar voor recidive ligt TBS dan ook meer voor de hand.

[tikSimone]

V.w.b. je eerste punt moet de rechter dan toch nog steeds een machtiging afgeven? (opname met RM)

V.w.b. tweede punt: opname in een gesloten afdeling lijkt mij dan toch ook wel kunnen?
_________________
Nait soez'n, moar doun!

[MterHeide]

[Eva]

Bij mensen die een ernstig misdrijf plegen wordt volgens mij bijna nooit opname in een PZ geeist. Ten eerste omdat men dan ook een stukje vergelding wil en iemand volgens mij gewoon dan niet volledig ontoerekeningsvatbaar wordt verklaard (laten we eerlijk zijn, het is vrij moeilijk om precies het verschil te constateren tussen sterk verminderde toerekeningvatbaarheid en volledige ontoerekeningsvatbaarheid). En ten tweede omdat degenen die echt ontoerekeningsvatbaar zijn, en dus lijden aan een ernstige psychische stoornis, daarvoor vaak al zijn opgenomen in een PZ omdat ze sociaal niet kunnen functioneren, en dus ook de kans niet echt krijgen om een zwaar misdrijf te plegen waarvoor ze TBS zouden kunnen krijgen.